สุภาพบุรุษแฝงรัก

ลำดับตอนที่ #3 : สุภาพบุรุษแฝงรัก > ตอนที่ 3

“คุณแวะตลาดตรงนั้นก่อน” หญิงสาวสั่งคนขับหลังจากเห็นว่าข้างหน้าคือตลาดสดขนาดใหญ่

“อ้าว ยังได้ของไม่ครบเหรอ”

“เปล่า จะแวะทานข้าว” หญิงสาวตอบขณะที่ชายหนุ่มจอดรถเสร็จพอดี

“คุณเนี่ยนะทานข้าวในตลาดสด” ธีรเดชทำหน้าแปลกใจ จนคนฟังถึงกับหน้าตึง

“นี่คุณ! อย่ามาดูถูกกันนักสิ” กนกจันทร์แหวลั่นแล้วลงจากรถไปทันที

“เฮ้ย คุณไม่ใช่แบบนั้น เหนือ เหนือรอด้วย” ธีรเดชวิ่งตามไปก่อนจะมารู้ตัวอีกทีก็อยู่ในร้านข้าวขาหมูหอมฟุ้งเสียแล้ว

“เฮียคะ ขาหมูหนึ่งขากับข้าวเปล่าสองจานค่ะ” หญิงสาวสั่งอย่างคนคุ้นเคยก่อนจะเดินตรงไปนั่งโต๊ะที่ว่างอยู่

“คุณทานหมดเหรอ” ธีรเดชที่เดินตามมานั่งลงฝั่งตรงข้ามเอ่ยถามด้วยสีหน้าประหลาดใจ

“เห็นตัวเล็กแบบนี้แต่ฉันกินจุนะ” กนกจันทร์บอกยิ้มๆ ก่อนจะลุกเดินไปหยิบน้ำเปล่าในตู้เย็นที่ตั้งบริการมาสองขวด

“มาแล้วครับๆ วันนี้พาแฟนมาด้วยเรอะ หล่อเชียวนะ” เฮียเจ้าของร้านเอ่ยแซ็วเพราะหญิงสาวนั้นถือเป็นลูกค้าประจำที่มาทานแทบทุกอาทิตย์

“เฮียอ่ะ ไม่ใช่สักหน่อย” กนกจันทร์ปฏิเสธพร้อมทั้งมองชายหนุ่มที่มาด้วยกันหวังให้อีกฝ่ายช่วยปฏิเสธ แต่เมื่อเห็นอีกฝ่ายเอาแต่ยิ้มขำหญิงสาวจึงสะบัดหน้าพรืดแล้วมองค้อนอาเฮียเจ้าของร้านแทน

“ไม่ต้องเขินหรอก อั๊วเข้าใจ” พูดเสร็จอาเฮียเจ้าของร้านก็กลับไปประจำอยู่หน้าร้านต่อ

“ทำไมไม่ปฏิเสธไป” หญิงสาวถามอย่างเอาเรื่องแต่คนตอบก็ตอบหน้าตายเหมือนกัน

“ก็แล้วทำไมต้องปฏิเสธ”

“เพราะคุณเอาแต่เงียบ เฮียเขาเลยเข้าใจผิด…”

“ผมอยากให้ทุกคนเข้าใจอย่างนั้น” ชายหนุ่มบ่นอุบอิบ

“คุณว่าอะไรนะฉันได้ยินไม่ถนัด” หญิงสาวถามขึ้นอีกครั้งเพราะชายหนุ่มบ่นอุบอิบเลยได้ยินไม่ถนัด

“เปล่าครับ”

“นี่คุณ คุณเริ่มลงสนามตั้งแต่เมื่อไหร่” หญิงสาวชวนคุยขณะนั่งทานข้าวด้วยกัน

“ตั้งแต่อายุยี่สิบราวๆ นั้น คุณล่ะ”

“ยี่สิบห้าได้มั้งจำไม่ค่อยได้แล้วเหมือนกัน”

“ทำไมถึงเขี่ยผักล่ะคุณ จะกินแต่หมูหรือไง ไม่ได้นะทานเข้าไปเลย” ธีรเดชสังเกตคนตรงหน้าที่เอาแต่เขี่ยผักไว้ข้างจานก็เอ่ยเสียงเข้ม

“ไม่เอาก็เหนืออยากกินแต่หมูนี่” หญิงเผลอทำเสียงออดอ้อนอย่างที่ใช้อ้อนภูริชหรือบิดาอย่างลืมตัว

“ไม่ได้ทานเข้าไปเลย” ถึงจะอยากยิ้มกับมุมน่ารักของสาวเปรี้ยวแต่ธีรเดชก็ต้องแกล้งทำเสียงขรึม

“ก็ผักขมอ่ะ เหนือขอทานแค่หมูนะ นะคะ น้า" คราวนี้เสียงออดอ้อนของหญิงสาวได้ผลถนัดเมื่อชายหนุ่มตักผักในจานของเธอไปทานเสียเองทำเอาคนไม่ชอบทานผักคะน้าถึงกับยิ้มแป้น

“ยอมแค่ครั้งนี้นะครับ”

“ค่า” เสียงหวานลากเสียงยาวตอบรับแล้วหันกลับไปก้มหน้าก้มตาทานข้าวในจานของตนต่อด้วยความเอร็ดอร่อย

“ไม่อยากจะเชื่อว่าเหนือจะทานขาหมูได้เป็นขาๆ” ธีรเดชเอ่ยขึ้นหลังจากทั้งสองออกมาจากร้านข้าวมุ่งหน้าสู่ร้านอาหารของกนกจันทร์

“ก็เหนือบอกแพทตั้งแต่แรกแล้ว” หญิงสาวหันไปยักคิ้วให้กับคนขับ

“ก็ใครจะไปคิดล่ะว่าตัวเล็กแค่นี้จะกินจุขนาดนั้น” คำพูดของชายหนุ่มไม่ได้ทำให้กนกจันทร์โกรธเคืองเลยสักนิดออกจะขำด้วยซ้ำเพราะใครๆ ก็คิดแบบเดียวกับชายหนุ่มด้วยกันทั้งนั้น เธอมันเป็นพวกกินเท่าไหร่ก็ไม่ยอมอ้วน
 

*********************************   

อ่านแล้ว เม้นคุยกันได้นะคะ

ข้าวแห้ง.