คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : สังวาลย์สายไพฑูรย์
"มันเป็นเรื่อเมื่อสอปี่อน อนนั้นผมยัเรียนอยู่ อนนั้นเพทายเพิ่สร้าเรื่อถอรหัสนาเท่าลูบอลสำเร็ ริๆผมบรีมาทา้านพันธุวิศวรรม พวั่อ DNA น่ะ แ่ารที่ผมมาเรียน่อในสายวันัมอมพิวเอร์นี้ผมบอามรว่าผมเรียนไม่ไหว" ไพูรย์ำลัเล่าเรื่อให้นายพลเรฟัว่า "ลิ" ที่เพทายามหาืออะไร
สอปี่อน ห้อแลปอ ศ.โเมน
ไพูรย์ำลันัุ่มมับทำหน้าาเร่เรียนเียวในห้อ ในะที่เพทายเินเ้าประูมา
"เรียเรื่อานวิัยล่ะสิ" เพทายพู
"ั้นว่าั้นะลาออละ" ไพูรย์อบ
"เ๋วสิๆๆๆ นายลแรมา2ปีแล้วนะ" เพทายอบลับ
ไพูรย์ยื่นานวิัยอเาให้เพทายละบอว่า "อนเ็ๆั้นเยอยาเป็นยอมนุษย์เหมือนในาร์ูน ไ้รับพลัแมมุม อบู้โล มันโรเพ้อเ้อเลย"
เพทายหยิบเอสารมาเปิูละ็ทำาลุวาวแล้วพูว่า
"นายวิัยเรื่อเ้ารหัสสัว์ลไปมนุษย์เพื่อให้มนุษย์ไ้พลัอสัว์แล้วเป็นยอมนุษย์ ไอเียนายเ๋สุๆเลย"
ไพูรย์อบว่า "ั้นทำมันไปไ้ไม่ถึ 1 เปอร์เน์เลย้วย้ำ มันไม่มีทาเป็นไปไ้"
"ั้น่วยนายเอ" เพทายพู้วยท่าทาื่นเ้น
ัภาพมาที่ปัุบัน
"เพทายใ้เวลาสามเือน เาทำมันสำเร็" ไพูรย์พูับนายพลเร้วยรอยยิ้ม
"ไอ้ลิที่นายายให้รัเีย ือเรื่อสร้ายอมนุษย์เหรอ" นายพลเรถาม้วยท่าทาใมา
"้อ ริๆมัน็ใ่ แ่มัน็ไม่ไ้เว่ออะไรนานั้นหรอรับ 55555" ไพูรย์พู้วยเสียอ่อน
"เล่ามาให้หม" นายพลเรพู
21 เือน่อน ห้อแลป
เพทายยื่นาร์สามใบให้ไพูรย์ู ใบแรเียนว่า "อ" ใบที่สอเียนว่า "สายุ" และใบที่สามเียนว่า "สุวรรมัา"
"อย่าบอนะว่านายทำสำเร็แล้ว" ไพูรย์ถาม
"แน่นอนสิ นี่ือผลานอนาย นายใ้มันเป็นทีิสบปริาโทอนายไ้เลย" เพทายอบ
"อะไรือ อ สายุ สุวรรมัา?????" ไพูรย์ถาม
"นายนไทยแน่เหรอไม่รุ้ัรามเียริ์ อเป็นื่อลิ สายุเป็นื่อน สุวรรมัาเป็นื่อปลา ริๆั้น็ั้ื่อให้เท่ห์ๆไปั้นแล่ะ ็แ่ถ้าใ้าร์อนายะเป็นยอมนุษย์พลัลิ มีวามปราเปรียวล่อแล่ว ปืน้นไม้ ะายึไ้สบายๆ ถ้านายใ้สายุ นายะมีสายาั่น มอเห็นีว่าปิหลายร้อยเท่า ส่วนใบสุท้ายสุวรรมัาือปลา นายะเป็นมนุษย์เือหายใใ้น้ำไ้ " เพทายอบ
"นายล้อเล่นแน่ๆ " ไพูรย์พู
"เอาไปลอสิ แ่ำไว้นะว่าาร์แ่ละใบะใ้านไ้ไม่เิน 30 นาที ไม่ั้นะมีผล้าเียที่อาะทำให้นายลับเป็นนปิไม้ไ้" เพทายอบ
"ั้นะเรียานวิัยนี้ว่า ลิ เพราะพระเออาร์สามใบนี้ือ อ" เพทายพูเสริม
ัลับมาที่ปัุบัน
"แล้วผลเป็นยัไ" นายพลเรถาม
"5555 ผม็เอาอไป่อยมวยใ้ิน พอใ้าร์อแล้ว ไม่มีนัมวยนไหนามวามเร็วอผมไ้เลย" ไพูรย์อบ
"ผมหาเินาาร่อยมวยไ้เือนละหลายหมื่นอลล่า" ไพูรย์พูอี
"ส่วนสายุผม็เอาไปใ้ส่อสาว ใ้ลอ้อสอบ ือุเื่อมั้ยว่าผมมอเห็นแม้ระทั่้อวามเล็ๆาเาสะท้อนที่แว่นา" ไพูรย์เสริมอี
"แ่วามเ่อผมันเ้าาแ๊ายใส่สูทสวมแหวนหมาป่า พวมันท้าผมับนอมัน และผม็นะ พวมันเลยอยสะรอยามผม" ไพูรย์พู
"พวรัเีย" นายพลเรพู
"ผม็เลยบอเรื่อนี้ับเพทาย เผื่อเาะ่วยผมเลิโนสะรอยาม พอเพทายรู้เรื่อที่ผมแอบเอาไปใ้หาเิน เาโรธผมให่แล้วเา็เลยเผาานวิัยลิทั้หมทิ้ และบอให้ผมทำลายาร์สามใบะ แล้วเา็เลิ่วยานวิัยผมอี" ไพูรย์พู
"แน่นอนว่าพอผมไม่มีเพทาย่วย ผม็เลยรู้ัวว่าเรียนไม่บแน่ๆ เลยลาออมาเปิร้านอาหารไทย้วยเิน้อนโที่หาไ้าารมวย" ไพูรย์พู
"แล้วนายายาร์ไปไ้ยัไ" นายพลเรถาม
"ผมแอบใ้ลิไปมวย่อเพราะมันทำเินีว่าร้านอาหารมา นสุท้ายพวแ๊์แหวนหมาป่า็ับไ้ว่าผมใ้าร์ ือสมัยนั้นเรื่ออ่านาร์มันนาให่ว่านี้เท่าัว เลยถูสัเุเห็นนไ้น่ะ พวมันอยาไ้และามล่าผม" ไพูรย์พู
"เพื่อแลับอิสระภาพาารโนามล่า พวมันเสนอื้อาร์าผมใบละล้านเหรีย และแน่นอนว่าผมาย ่อให้มีลิแ่ผม็สู้ปืน 20 ระบอไม่ไหวหรอ" ไพูรย์พู
"นายเลยายมันไปทั้หม" นายพลเรถาม
"ริๆทีแรผมายอไป และผม็ผลาเินหมเลยายสุวรรมัาไป ้วยเินล้านผมเลยอยู่สบายๆถึแม้นร้านอาหารผมะไม่มีลู้า" ไพูรย์อบ
"แปลว่าาร์นยัอยู่ับนายใ่มั้ย" นายพลเรถาม
"ะะะ ใ่" ไพูรย์อบเสียสั่น
"ส่มาให้เรา" นายพลเรพู
"ไม่ๆๆ เ๋ว่อนนะ ผมส่มันใหุ้ เพทาย้ออัผมเละแน่ ผมะส่อที่สามารถามล่าเพทายไ้ใหุ้ไ้ไัน" ไพูรย์พู
"นายไม่มีทาเลือ พอนายายแล้วะให้ั้นไปหาเอ็ไ้" นายพลเรเอาปืน่อหัวไพูรย์
"โอเๆ แ่ผมะไม่ไ้อะไรเลยาอราา1ล้านเหรอ" ไพูรย์พูเบาๆ
"ั้นให้นายห้าหมื่นเหรีย" นายพลเรพู
"นี่มันโรราาเลยนะ " ไพูรย์พูและ็เหลือบไปเห็นแววาที่นายพลเร้ออยู่ึพูว่า "ล ามผมมาไ้เลย"
นายพลึัหน่วยทหารนอเรื่อแบบ10นามไพูรย์ไปหาาร์สายุ
เพิร์ลไ้ฟัเรื่อทั้หม็แอบื่นมในวามสามารถอเพทาย เธอรู้สึื่นเ้นมาอยาเอเพทายสัรั้ริๆ
เวลาผ่านไป 5 วัน ทา้านอเพทาย เาไปบานในป่านอเมือ
เพทายูาร์ใบใหม่เียนว่า "ันโธ" (แปลว่าลิ่น) เพทายเอามือลูบหัวมะยมที่นอนหอยอยู่้าๆ มีสายระโยระยาเ็มัว
"เสร็ละ อบใมามะยม" เพทายพูละึสายทั้หลายออามะยมแล้วเ็บอุปร์เหล่านั้นลไปในาร์ มะยมีใระริระรี้ระโโลเ้น
"ทีนี้เรา็เป็นมนุษย์หมาป่า ้วยาร์นี้เราะรับลื่นและเสียไ้ีว่าปิ ทั้ยัพอะมีอาวุธบ้า" เพทายพูนเียว ันโธือาร์ยอมนุษย์พลัหมานั่นเอ
"ลับบ้านไ้แล้วมะยม" เพทายพูและ็พามะยมลับไปปล่อยไว้ไล้ๆับร้านอาหารอไพูรย์
"ถ้าเรามีสุวรรมัา็ะใ้ว่ายน้ำหนีออทะเลไ้ แ่าระสร้าึ้นมาใหม่ไม่ใ่เรื่อ่ายเลย เรา้อหาปลาลามและ้อใ้เวลาอีหลายวันว่าะสร้าไ้" เพทายพู
เพทายึไ้เินทาไปที่ศูนย์แสสัว์น้ำ แ่...
เพิร์ลรู้ว่าเพทายถ้าะสร้าลิใบอื่นๆ ะ้อหาสัว์ที่มีศัยภาพสู ึไ้ัอำลันอเรื่อแบบ ุ่มอยู่ทุสวนสัว์และศูนย์แสสัว์น้ำ
เพทายเอ็ไม่ไ้ประมาท เาใ้าร์ ันโธ เพื่อมลิ่นินปืน ฟัเสียารสนทนารอบๆ เลยรู้ว่ามีทหารุ่มอยู่ ึไม่เ้าไปที่ศูนย์แสสัว์น้ำ
เพทายระเวนหาศูนย์อื่นๆ สวนสัว์อื่นๆ แ่็ไม่มีที่ไหนที่ไม่มีทหารัอยู่เลย
"ถ้าเรารออีสัเือนสอเือน นพวนี้ะถอนำลัไปมั้ยนะ อนนี้น้ำ็ไม่ไ้อาบหลายวัน เินส็ใล้หม เราเสียเปรียบอย่ามา" เพทายิ
"แ่เรารู้นี่ว่า... ลิอยู่ับแ๊์นั้น ้วยพลัอันโธสู้อไม่ไ้ แ่็พอะมีแผนละ" เพทายิ
ลาึืนนั้นเพทายึไ้เินทาไปที่ที่ไพูรย์เย่อยมวยใ้ินหาเินเพื่อะามหาแ๊์แหวนหมาป่า
ทา้านอเพิร์ล เธอไ้ึ้นไปอยู่บนยอึสูและใส่าร์สายุในเรื่ออ่านาร์เพื่อะฝึใ้มัน
ทันทีที่เรื่ออ่านาร์มีแสวาปสอที สายาอเธอ็เปลี่ยนไป แม้นว่ารูปร่าภายนออเธอะเหมือนเิม แ่โลารมอเห็นอสายุนั้น่าไปอย่าสิ้นเิ ประสาทรับสีอเธอเพิ่มึ้นหลายร้อยเท่า เธอสามารถมอเห็นวามแ่าอสีไ้นับไม่ถ้วน เธอใ้มันไ้เือบ 5 นาที็รีบปุ่มที่เรื่อเพื่อยเลิสายุและอ๊วออมาทันที
เธอุมมับ้วยท่าทีปวหัว
"298 วินาที สถิิใหม่นะเนี่ย ีว่ารั้แรที่เธอใ้ไ้แ่ 28 วินาที" เสียอนายพลเร
"ารใ้าร์ใบนี้มันยาริๆ่ะ แน่ใริๆเหรอะว่าะให้หนูเป็นนใ้" เพิร์ลพู
"อนนี้เธอเป็นนเียวที่เาไ้ว่าเพทายะทำอะไร ถือว่าเป็นราวัลมูล่าห้าหมื่นเหรียละัน" นายพลเรพู
"อนนี้ผ่านไป5วันแล้ว ที่สวนสัว์ไม่พบวี่แววอเพทาย เธอิว่าเาะทำอะไร่อ" นายพลเรพู
"เราเฝ้าทุอยะที่เาะสร้ายานพาหนะ และเฝ้าทุสวนสัว์ที่เาะสร้าลิ เาไ้ว่าเาะ้อไปหาลิที่ไพูรย์ายให้พวรัเีย" เพิร์ลพู
"ไม่อบไอเียนี้เลย" นายพลเรอบ
"ใ่่ะ เรา้อระวัให้มา เพทายอาะหลอใ้เราปะทะับพวรัเีย็ไ้" เพิร์ลพู
"ไปันเถอะ" นายพลเรอบ
ทัู้่เินลาึ
ทา้านอเพทาย เาเินลมาั้นใ้ินและเินผ่านลุ่มนัมวย เสียเียร์ัสนั่น ายสวมสูทใส่แหวนหมาป่านั่ิบาอยู่บนโฟาเป็นประธานูอยู่อี้านอสนามมวย
เพทายใ้ันโธในารมลิ่นสาบลิเพื่อนำทา เาแอบลอบเ้าไป้านหลั เาหมุนปุ่มที่เรื่อที่แนอเาเร่ประสิทธิภาพอันโธึ้นอีนทำให้เามีเี้ยวและมีเล็บเปลี่ยนไปเป็นรเล็บหมาป่า เาใ้เล็บทุบประูเพื่อแอบลอบเ้าไป้านใน ประูแล้ว ประูเล่า
นระทั่เามาถึั้นในที่ปู้วยพรมสีแ ทาเินไฟสีเหลือสว่า ที่ปลายทามีประูหนึ่บาน เบื้อหน้าอเามีทหารยามสอนเฝ้า แ่... มันเป็นภาพที่ทำให้เาใอย่ายิ่
ทหารสอนนั้นรูปร่าเป็นลิวอสูเท่ามนุษย์ มือถือปืน AKM หาลิยาวม้วนถือมีสปาร์้า
"ไพูรย์ไม่ไ้เือนพวนี้สินะว่าห้ามใ้ลิเิน 30 นาที" เพทายพูและแสยะยิ้ม
ความคิดเห็น