คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : [---Chapter 3---] แก้ไข
[---Chapter 3---]
"ออนุารับุรู"
ผม้มหน้าพยุเ้าวัมินเ้าในห้อแล้วนั่ลบนเีย้าๆ รูมอพวผม่อนะเอยถาม
"เป็นอะไรมาล่ะนนี้ เลือไหลอาบหัวเียว"
รูหยิบสำลีและแอลอฮอล์เ็แผลออมาาู้ระสีน้ำาล รูใส่แอลอฮอล์เ็แผลลสำลี่อนะนำไปเ็ที่แผลบนหัวอวัมิน มันร้อเสียหล่อนะสะุ้เฮือไปที่ริมเีย
"รูรับ!!! มันแอลอฮอล์นะรับ มันแสบนะรับ!!! T^T"
"็แอลอฮอล์สิ๊ะ ไม่ล้าแผลอาะิเื้อไ้นะ๊ะ นาย่วยับเพื่อนนายีๆหน่อยนะ ไม่ั้นถ้าพลาะโนเ้าานะ๊ะ ^ ^"
ผมพยัหน้าอบ่อนะล็อแนอมันทั้สอ้า พอแอลอฮอล์สัมผัสับแผลบนหัวอวัมิน เสียแปหลออมันถูปล่อยออมาเป็นำพูว่า
"อ๊า~!!! แสบโว้ย!!!"
"ทนหน่อยๆ ใล้เสร็แล้ว"
"แผลสนะเฟ้ยไม่ใ่แผลเป็น พอโนแอลอฮอล์ะไม่แสบอ่ะ มึมาลอแบบูบ้าป่ะล่ะ!!!"
ไอ้วัมินิ้นไปมาเหมือนเ็ๆที่ไม่ไ้อเล่นที่้อาร (สสารปนสะใ -..-) พอรูแปะผ้า็อที่หัวเสร็ ผม็ปล่อยมือที่ล็อแนมันไว้ออ มันหันมามอหน้าผมแบบ้อนๆพร้อมทำปาเบ้ใส่
"มินวู?"
"รับ?"
"นายื่อมินวูใ่ไหม๊ะ?"
"ใ่รับผม"
"นายน่ารัอย่าที่รูไ้ยินมาริๆ ^ ^"
ไ้ยินมา? าใรัน? หรือว่า...
"อ่า~ ุรูรับ ผมไปเรียน่อนนะรับ รู้สึะเลยเวลามานานแล้ว ^ ^"
"หนีหรือไัน~"
"หนีอะไรันล่ะรับ ผมเ้าเรียนสายแล้วน้า~"
ฮยอนหยิบเป้ที่อยู่้าๆัวมาสะพาย แล้วเินออไปาห้อเย ุยันหวานเียวนะ เป็นรูับนัเรียนภาษาอะไร -*-
"ผม็้ออัว่อนนะรับ เพราะว่าะทำแผลเสร็็ินเวลาาบเรียนไปเยอะเหมือนัน อัวนะรับ ^ ^"
ผมโ้ัวทำวามเารพ่อนะลาเ้าวัมินออาห้อพยาบาลริ่ไปที่ห้อเรียน มันเลยเวลาเรียนมาแล้ว มันเลยเวลาเรียนมาแล้ว! มันเลยเวลาเรียนมาแล้ว!! มันเลยเวลาเรียนมาแล้ว!!! ไม่รู้ไม่เห็นอะไรทั้นั้น!!! ทำไม้อโมโห้วยเนี่ย!!! >[]<
…………………………………………………………………………………………………………………………………………………………….
เวลาเลิเรียน
"มึว่านนั้นน่ารัไหมว่ะ?"
"อืม"
"แล้วนนั้นล่ะ?"
"อืม"
"มึท้อผูใ่ไหม?"
"อืม... มึสิท้อผู!!! =[www]="
"มึเป็นไรว่ะ เห็นเียบๆั้แ่หลัพาูไปทำแผลที่ห้อพยาบาล"
"ูเรียนิหน่อย"
ถึปามันะเปราะนานั้นไหม มัน็เป็นนห่วใยูแลผมีเหมือนัน ผมหันมอไปรอบๆ็ไปพบับฮยอนที่ยืนอยู่ที่ประูทาเ้า-อออโรเรียน สสัย้อไปสะเาะเราะห์บ้าสะแล้วล่ะ - -"
"มินวู~ ^ ^"
ฮยอนวิ่มาหยุอยู่รหน้าอผม ผมเยมอ่อนะเห็นสีหน้าที่ยิ้มแย้มอเา ็เห็นยิ้มให้ทุนนั้นแหละ -3-
"อะไรล่ะ?"
"ลับบ้านันนน~ ^0^"
"มึมีนลับบ้าน้วยแล้ว ูไปร้านเม่อนนะ"
วัมินแลบลิ้นใส่่อนะวิ่ปรู๊ออาโรเรียนไป ไอ้นี้แผลสูรินะ อุส่ามว่าเป็นเพื่อนที่ี มึเอาโล่เพื่อนเลวีเ่นไปเลยไป - -
"..."
"เหลือันสอน ับบ้านันเถอะน้า~"
"็เินลับนเียวสิ"
"ไม่อยาลับนเียวนิ ลับ้วยไม่ไ้เหรอ"
"ไม่ไ้ -0-"
"ใ่สิ๊~ ลับ้วยไม่ไ้ใ่ไหม? อนแล้ว~!!!"
"..."
ผมไม่อบแ่เินหนีห่าาฮยอนออไป นอะไรอแไ้โล่เลย น่ารำราริเียว ฮยอนพอเห็นอย่านั้น็รีบวิ่ามมาหาผม
"ไม่อน็ไ้ ืนีันน้า~"
"ไม่!!!"
ถ้าำไม่ผิ นายน่าะเป็นนอนผมนะไม่ใ่ผม - -?
"โห~ ทำยัไนายะหายอนอ่า~"
"เลิเอันสิ"
"ถ้าอย่านั้นันายแน่ถ้าไม่ไ้เห็นหน้า..."
เท้าอผมหยุะั หันมามอาย้าๆที่อยู่ๆ ็หยุพูไปเยๆ
"เมื่อี้... นายพูว่าอะไรนะ?"
"ไม่มีอะไรหรอ ลับบ้านันเถอะ"
ารสนทนาอพวเราถูับท ่อนเราทั้สอนะเินลับบ้าน อะไรเานะ อยู่ีๆ็ไม่พู่อ ถ้าพูแล้วลัวอพิุละร่วหรือยัไัน - -*
[---To Be Continue---]
…………………………………………………………………………………………………………………………………………………………….
Talk To Me?!
มาแ้ไใหม่อ่า อนบมันแปลๆ อบุสำหรับอมเม้น ที่ทำให้ิไ้ว่า้อแ้แล้วล่ะ เอาเป็นว่า่วยิามัน่อ้วยนะ ปย๊~!!!
ความคิดเห็น