คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Chapter 1 School Life
“ว่าไงจ๊ะ ลูซี่จัง” ^^ รอยยิ้มสดใสปรากฏบนใบหน้าเรียวสวยที่กำลังยืนโบกไม้โบกมือให้กับหญิงสาวผมทองที่เดินมายังที่นั่งของตัวเองซึ่งอยู่ข้างๆเธอ
“ดีจ้า นัตสึ” ^^ กล่าวทักทายหญิงสาวด้วยความเป็นกันเองซึ่งเอาจริงๆแล้วจากที่อีกคนเล่นบอกว่าเป็นผู้ชายทั้งๆที่สวยและน่ารักขนาดนี้ก็เป็นเรื่องน่าตกใจของใครหลายๆคนเหมือนกัน แต่ก็ได้ไม่นานหรอกก็โรงเรียนแฟรี่เทลซะอย่างจะมีอะไรแปลกๆโพล่มามันก็ไม่แปลกเลย
“จริงด้วยสิ...วันนี้มีนัดกับพวกลิซาน่ากินข้าวกันนะ” ลูซี่บอกนัตสึที่กำลังฟุบลงกับโต๊ะไปเมื่อกี่ก่อนที่จะเงยหน้าขึ้นมาแล้วมองหน้าเธอนิ่งๆซักพักอย่างนึกคิดอะไรสักอย่างแล้วจึงตอบ
“อืม...ก็เอาสิเที่ยงวันนี้ฉันว่างพอดีเลย ฮ้าว~” -O-
“นี้! เป็นสาวเป็นนางหาวก็ปิดปากหน่อยเถอะ!!” -*- ลูซี่เอ็ดเข้าให้เพราะท่าทางที่ดูไม่ค่อยสำรวมของอีกคนซึ่งทำหน้าเหนื่อยใจเพราะโดนเธอว่าอยู่ แต่ถึงนัตสึจะเป็นอย่างนี้แต่ความจริงแล้วเธอเป็นอะไรที่ตรงข้ามกับการกระทำทุกอย่างทั้งเรียนเก่ง กีฬาก็ได้ สติปัญญาก็เฉลียวฉลาดแถมยังสวยด้วย....จึงไม่แปลกที่จะมีผู้ชายเข้ามาคุยด้วยเพราะบางคนจะเห็นว่าเป็นการคุยกันแบบลูกผู้ชายเหมือนกัน
“เฮ้!! นัตสึ!! เมื่อไรแกจะมาเป็นแฟนฉันสักทีวะ!!?” เสียงดังเอะอะโวยวายขึ้นมาทันทีที่เจ้าของเสียงมาถึงห้องเรียนเพราะเขาคือ 1 ในคนที่เข้ามาจีบนัตสึแบบกล้าได้กล้าเสียและยังมีข่าวว่ามีสาวๆห้อมล้อมไม่เว้นวันด้วยชายคนนั้นก็คือ...เกรย์ ฟูลบัสเตอร์
“โหๆ นี้นายก็ยังมาอย่างโจ่งแจ้งเหมือนเดิมเลยนะ!” - -^ ลูซี่พูดอย่างเหนื่อยใจกับเพื่อนชายคนนี้ แต่ดูนัตสึจะไม่ค่อยสนใจเกรย์สักเท่าไรเพราะครั้งแรกที่พวกเขาเจอกันมันเป็นหลังจากที่นัตสึเริ่มเรียนแล้ว แต่วันนั้นเกรย์ไม่ได้มาเรียนจึงไม่รู้เรื่องของอีกคนและด้วยนิสัยเจ้าชู้โดย(สันดาน)ส่วนตัวจึงเข้าไปจีบแต่ก็ไม่ได้รับความสนใจและหลังจากพอรู้เรื่องที่ว่าเป็นผู้ชายแล้วเกรย์ก็ช๊อคไปหลายวันก่อนที่จะกลับมามุ่งมั่นจีบนัตสึจริงจังกว่าเดิมอี้กเพราะต้องการพิสูจน์ว่าเป็นชายจริงรึเปล่า
“เฮ้อ~ ฉันก็เคยบอกนายไปแล้วนะเจ้าบ้านี้....ว่าฉันไม่ได้ชอบนาย!” -*- นัตสึชักสีหน้าไม่พอใจเล็กน้อยเพราะเขานั้นโดนก่อกวนทุกวันตั้งแต่ที่มาเรียนที่นี้เลยละ...จนต้องหนีไปกินข้าวคนเดียวตลอดโดยอ้างกับลูซี่ว่าไม่ว่างมีธุระก่อนที่จะหลบไปหลบภัยที่ห้องลับภายในโรงเรียนแห่งนี้
“มาคบกันก่อนดิวะ! รับรองเดี๋ยวแกจะติดใจฉันเอง!!” ^^
“วู้วๆๆ เกรย์รุกไม่ถอยเลยวะ!!” ^o^ คนอื่นๆภายในห้องต่างร้องตะโกนกันอย่างชอบใจและเชียร์ในเพื่อนคนนี้ทำได้สักที จนสาวๆหลายคนต่างนึกหมั่นไส้นัตสึขึ้นมาอย่างไม่มีเหตุผลซึ่งจุดๆนี้ลูซี่ก็พอเข้าใจเพราะเธอนั้นก็เคยเป็นมาก่อน
“ไม่ละ...ฉันไม่อยากมีปัญหากับสาวๆของแก” - -
“เฮ้ย เรื่องนั้นไม่ต้องห่วงหรอกน่า...ถ้าแกเป็นแฟนฉันละก็ได้รับสิทธิพิเศษของฉันเลยนะเว้ย!!” พูดอย่างภาคภูมิกับตัวเองเพราะเป็นลูกของนักธุระกิจที่ค่อนมีอิทธิพลกับธุระกิจหลายๆอย่างในโลกของนักธุระกิจแต่มันก็ไม่น่าตื่นเต้นเท่าไรหรอกเพราะโรงเรียนนี้ก็มีลูกผู้มีอิทธิพลหลายๆคนอยู่ด้วย
“ไม่ละ...ขอบใจเชิญแกเอาสิทธินั้นไปใช้กับคนอื่นเถอะ” - -^
“นี้เดี๋ยวสิ! นัตสึจะไปไหน?!” ลูซี่ถามขึ้นแทบจะทันทีที่อีกคนจู่ๆก็ลุกขึ้นจากที่นั่งพร้อมกับกระเป๋าของตัวเองแล้วก้าวเดินผ่านเกรย์ไปยังบานประตูห้องเรียนที่เปิดไว้อยู่
“ไปที่ไหนก็ได้ที่มันจะทำให้หัวสมองฉันเปิดโล่งนะยังไงก็ฝากลาด้วยนะลูซี่แล้วก็ขอโทษด้วยวันนี้อาจจะไม่ได้ไปตามนัด” - -^ พูดเสร็จก็เดินออกไปอย่างไม่สนใจใครจึงทำให้ทั้งห้องที่ตกอยู่ภายในความเงียบเมื่อครู่กลับมามีเสียงดังโครมครามอีกครั้ง
“เกรย์!! รีรออะไรอยู่เล่าตามไปง้อสิฟะ!!” =[ ]=
“เออๆ ใช่ๆ ถ้าเอ็งไม่ไปนะฉันจะไปเอง!!” ^[ ]^
“ไม่ต้องมายุ่งเลย! เดี๋ยวฉันจัดการเองโว้ย!!” เกรย์หันมาพูดกับเพื่อนชายในห้องก่อนที่จะออกท่าทางวิ่งตามไปแต่ก็ต้องชงักฝีเท้าไว้แล้วถอยหลังกลับเข้าห้องมาทีละก้าว
“ท่านเกรย์ไม่ทราบว่าจะไปไหนเหรอค่ะ?” ^^ สาวน้อยท่าทางเรียบร้อยยิ้มแล้วเดินเข้ามาพร้อมกับเกรย์ที่ก้าวถอยหลังพร้อมกันอย่างหวั่นๆกับท่าทางของสาวน้อยคนนี้ จูเวีย ล๊อคซาร์ หญิงสาวที่คลั่งไคล้เกรย์เอามากๆจนตามหึงทุกๆคนที่เกรย์จีบด้วยมานักต่อนักแล้วแต่ความรักข้างเดียวของเธอก็แรงกล้าซะจนเกรย์ที่ได้ชื่อว่าเสือผู้หญิงยังต้องขยาด
“ฉะ ฉันก็จะไปตามนัตสึของฉันนะสิ!”
“ได้ยังไงกันค่ะ? นี้ก็ใกล้จะเริ่มเรียนแล้วแต่ท่านเกรย์จะทิ้งการเรียนเพียงเพื่อที่จะไปตามผู้หญิงที่ไม่เห็นค่าความรักของท่านเกรย์อย่างนั้นเลยรึค่ะ?!” จูเวียพูดพร้อมกับเข้าไปเกาะแขนของเกรย์เอาไว้แน่นเพื่อไม่ให้เดินไปไหนได้
“ปล่อยฉันนะจูเวีย! ขืนเป็นแบบนี้เดียวก็คลาดกันกับนัตสึพอดี!!” =[ ]=
“ไม่ได้นะค่ะ! ท่านเกรย์ต้องอยู่เรียนสิค่ะ!!” T^T จูเวียและเกรย์ยังคงยื้อยืดกันอยู่ที่หน้าประตูห้องเรียนจึงเป้นที่สนใจของทั้งคนในห้องและนอกห้องจึงทำให้เป็นที่สนใจของบุคคลที่นักเรียนทุกคนไม่ค่อยอยากให้ออกมาเดินเพ่นพ้านสักเท่าไร
“มีอะไรกันนะพวกนาย!!”
“เวรแล้ว!! อาจารย์เอลซ่ามา!!!” O[ ]O นักเรียนบริเวณนั้นรีบวิ่งกันเข้าห้องทันทีเว้นแต่บางคนที่เดินมาไกลจากห้องของตัวเองก่อนที่จะต้องยืนตัวตรงนิ่งเป็นการเคารพคนที่กำลังเดินมาตามทางเดินมายังห้องเรียนที่มีเสียงดังเอะอะโวยวายกันอยู่
“อ๊ะ! คุณเอลซ่า!!” OxO
“ทำอะไรของพวกนายเนี้ย?! ทำไมมายืนกอดกันอยู่แบบนี้ไม่ไปเข้าห้องเรียนกันให้เรียบร้อย!!” เอลซ่ามาถึงที่เกิดเหตุพอดีซึ่งทั้งสองคนก็ยังคงยื้อแย้งกันไปคนละทางอยู่ แต่เอลซ่าก็ไม่ได้แปลกใจหรือดุด่าว่าอะไรเพราะรับรู้ความรู้สึกของจูเวียดีว่ามันเป็นยังไงเธอจึงเห็นเป็นการยกเว้นให้
“ก็ท่านเกรย์นะสิค่ะจะโดดเรียนไปตามนัตสึนะค่ะ!!” TxT จูเวียฟ้อง
“ห๋า?!! นี้นายคิดจะโดดเรียนอีกแล้วเหรอเกรย์ ฟูลบัสเตอร์!!!” -*-
“ไม่ๆๆๆ ไม่ได้คิดที่จะโดดเรียนซักหน่อยฉันก็จะเข้าไปนั่งที่เดี๋ยวนี้ละ ฮะๆๆ” ^^. พูดจบก็ตรงงดิ่งเข้าห้องไปนั่งที่ตัวเองเรียบร้อยโดยมีจูเวียยืนประกบอยู่ข้างๆไม่ห่าง เอลซ่าจึงกระชับแว่นตาสุดเนียบของตัวเองก่อนที่จะพูด
“ดีแล้วที่นายคิดแบบนั้น แล้วนัตสึ ดรากูลนีลไปไหนละ?”
“ไม่รู้เหมือนกันค่ะอาจารย์ นัตสึรำคาญที่เกรย์เข้าไปจีบเลยหยิบกระเป๋าแล้วเดินออกไปเลยค่ะ” - -. ผู้หญิงในห้องพูดขึ้นอย่างกล้าๆกลัวๆ เพราะคนที่กำลังพูดด้วยนั้นคือเอลซ่า สกาเล็ต อาจารย์สาวสุดสวยประจำห้องปกครองของโรงเรียนนี้!
“อีกแล้วเหรอ...”
“มีอะไรรึเปล่าค่ะอาจารย์?” ลูซี่ถาม
“เปล่า....พวกนายแยกย้ายกันเข้าห้องเรียนได้แล้วเดี๋ยวที่เหลือฉันจัดการเอง!!” พูดเสร็จก็เดินออกไปตามระเบียงทางเดินต่อ พวกในห้องของลูซี่จึงค่อยๆกลับมามีสภาพเหมือนเดิมขึ้นเรื่อยๆตามลำดับส่วนจูเวียก็ขอตัวไปเข้าห้องเรียนที่อยู่ข้างๆกันนี้
“ลูจัง! ลูจังคิดว่านัตจังเขาจะไปไหนงั้นเหรอ??” เสียงใสๆมาจากสาวน้อยที่นั่งอยู่ด้านหน้าของเธอถามด้วยสีหน้าตกใจและเป็นกังวลอยู่เนื่องๆ
“ไม่รู้สิเรวี่....แต่นัตสึซะอย่างคงไม่เป็นไรหรอกน่า” ^^
“นั้นสินะ....นัตสึเนี้ยเขามีความลับเยอะจังเลยน่า...” พูดด้วยสีหน้าคลายกังวลขึ้นมานิดๆแต่ก็อดที่จะเป็นห่วงเพื่อนสาวของตัวเองไม่ได้อยู่ดีเพราะถึงนัตสึจะเป็นที่ค่อนข้างฮ็อทในหมู่ชายหรือสาวบ้างด้วยความที่มีนิสัยเฟรนรี้ๆ แต่นัตสึกลับไม่ค่อยพูดคุยเรื่องส่วนตัวของตัวเองให้พวกลูซี่ฟังบ้างเลยทั้งบางทียังไม่ค่อยหันเวลาเรียกด้วยและใจลอยอยู่บ่อยครั้งเวลาเรียน
“นั้นสิ....แต่นั้นก็เรื่องของนัตสึเขาละนะ! เออ! จริงสิวันนี้ไปร้านหนังสือกันมั้ย?” ^^ ลูซี่เปลี่ยนเรื่องคุยทันทีเพราะไม่ว่ายังไงเธอก็ไม่อยากจะไปขุดคุ้ยเรื่องส่วนตัวของเพื่อนตัวเองสักเท่าไร เพราะหลายๆคนนั้นก็มีเรื่องบางเรื่องที่ไม่อยากนึกถึงมันอยู่ดี...
ณ ที่ใดที่หนึ่งในโรงเรียน
ตู้ด....ตู้ด....ตู้ด......แกร้ก!
“ท่านค่ะ....วันนี้เขาออกไปข้างนอกแล้วนะค่ะ....” น้ำเสียงเรียบพูดกรอกผ่านโทรศัพท์เพื่อรายงานเรื่องบางอย่างให้กับคนปลายสายได้ทราบเรื่อง
//อา...เข้าใจแล้วปล่อยมันไป มันอยากทำอะไรก็ทำเดี๋ยวฉันจัดการเอง...//
“ทราบแล้วค่ะ...แล้วไม่ทราบว่าจะให้ใครไปรับเลยรึเปล่าค่ะ?” ถามกลับก่อนที่ปลายสายจะเงียบกันไปสักพักแล้วจึงมีเสียงตอบกลับมา
//ยังก่อน...ออกไปตอนนี้ก็คงไม่พ้นไปอยู่ที่บ้านพักหลังนั้นแน่ๆเดี๋ยวฉันจะให้หมอนั้นไปรับเองเธอไม่ต้องห่วง...//
“ทราบแล้วค่ะท่าน”
//ยังไงก็ขอบใจเธอมากก็แล้วกันนะเอลซ่า//
TBN.
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ไชโยโฮ่ฮิ้ว....
ในที่สุดก็ออกมาแล้ว ไม่ว่ายังไงก็ช่วยกัน
ติชมด้วยนะค่ะ คือแบบ....
เห็นคนเข้ามาอ่านมันก็ดีใจอยู่ค่ะแต่
แสดงความคิดเห็นนี้จะมีกำลังใจมากๆเลยค่ะ T^T
ขอบคุณหลายๆคนค่ะ ^^
ความคิดเห็น