คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : ตอนที่ 3 เริ่มแผนใหม่!!!
หลังจากที่เมื่อวานพวกไอสึได้ทำความรู้จักกับความโยฮันแล้วนั้น ปัญหาทุกอย่างที่เกิดขึ้นเองก็คลี่คลายด้วยเช่นกัน.....แต่ว่าสิ่งที่จะเกิดขึ้นต่อไปนี้ต่างหากกำลังจะทำให้สายสำพันธ์อันปกติของทุกคนนั้นกำลังจะปั่นป่วนยิ่งขึ้นด้วยความคิดของคนคนหนึ่ง
“ฮึๆๆ ที่นี้แหละจะได้จัดการสักที...” เสียงหัวเราะที่ดังขึ้นภายในห้องๆหนึ่งในหอเรดได้เรียกความสนใจของคนที่อยู่ด้วยอย่างอยากรู้อยากเห็นมากๆ
“อะไรอีกละไอสึ? มีแผนที่จะทำอะไรอีกอย่างงั้นเหรอ?” ไอสะที่นอนอ่านหนังสืออยู่ที่เตียงนอนชั้นที่ 2 ของเตียง(ก็หอเรดห้องหนึ่งมันมี 3 เตียงนิเนอ:คนเขียน)
“ก็นะ....พอดีว่ารวบรวมรายชื่อของคนรอบๆตัวจูไดมาแล้วเกิดสนใจขึ้นนะสิ.....เฮ้อ...” ไอสึพูดด้วยท่าทางอารมณ์ดีอย่างหน้าประหลาดแต่นั้นก็ไม่ได้ทำให้ไอสะแปลกใจนัก
“มีเรื่องอะไรน่าสนุกให้ทำอีกแล้วละสิท่า....แต่ว่านะถ้าทำไปนั้นก็รั้งแต่จะทำให้เธอถูกจูไดคุงเกลียดมากขึ้นน่ะสิ” ไอสะที่ละสายตามาสบตากับไอสึเล็กน้อยก่อนจะหันกลับไปอ่านดังเดิม ส่วนไอสึนั้นก็ทำหน้าไม่พอใจหน่อยๆ ก่อนที่จะกลับมายิ้มอีกครั้ง
“เฮ้อ! เรื่องนั้นเอาไว้เดี๋ยวค่อยคิดก็ได้!! แต่ว่าตอนนี้ฉันขอจัดการเริ่มแผนการเลยก็แล้วกัน...” ไอสึว่าจบแล้วก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาก่อนที่จะพิมพ์ข้อความๆหนึ่งแล้วจัดการส่งมันไปที่ปลายทางอย่างอารมณ์ดี ก่อนที่จะหมุนเก้าอี้แล้วลุกขึ้นยืดเส้นยืดสายเพราะว่านั่งมานานแล้ว
“จะไปแล้วเหรอ?” ไอสะที่ยังนอนอ่านหนังสืออยู่นั้นได้เอ่ยพูดขึ้นหลังจากสังเกตท่าทางของไอสึตั้งแต่ตอนพิมพ์ข้อความแล้ว
“อืม~ นายละจะไม่ไปทำงานกันหน่อยรึไง? บางที่แผนนี้อาจจะโดนใจนายมากกว่าฉันที่เป็นคนทำนะ” ^_^ ไอสึว่าพลางส่งยิ้มไปให้คนที่ยังนอนอยู่อย่างอารมณ์ดีและคำพูดนั้นก็ทำให้ไอสะถึงกับกระตุกยิ้มออกมา
“ก็ได้....ท่าทางหน้าสนใจดีนิ” ไอสะว่าจบก็จัดการปิดหนังสือนั้นก่อนที่จะโย่นมันไว้ข้างเตียงแล้วก็ลุกขึ้นเดินตามไอสึที่เดินนำหน้าไปก่อน
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
‘ตัดไปทางผู้ได้ที่รับข้อความ’
ท่องฟ้าอันสดใส เมฆสีคราม เสียงคลื่นที่ดังกระทบฝั่งน่าฟัง และยังมีเสียงของนกนางแอ่นที่บินมาหาอาหารบริเวรนี้อีก เฮ้อ~ ไม่ได้มีความสุขแบบนี้มานานแล้วนะเนี้ย นี้ละสวรรค์ของฉะ.....
ติ้ง~ ติ้ง~
นั้นมัน.....เสียงที่กำลังทำลายสวรรค์ของฉ้านนนน T[]T เวลาแบบนี้จะเป็นใครไปไม่ได้ที่จะส่งข้อความมาแบบนี้ ฮือๆๆ ไม่อยากจะคิดเลยให้ตายสิ คิดเสร็จก็จัดการเปิดอ่านข้อความนั้นทันที
“ฮืม? นี้มัน.....เอาจริงเหรอเนี้ย....ให้ตายสิท่านไอสึ~ เฮ้อ” คนที่ได้รับข้อความถึงกับถอนหายใจอย่างเหนื่อยๆกับงานที่ตนเองนั้นได้รับมาก่อนที่จะเดินออกจากชายหาดนั้นไปอย่างเซงๆ เพราะว่าเนื้อความของข้อความนั้นมันไม่สามารถอยู่นิ่งๆได้เลยนะสิ
มาหาฉันในป่าหน่อย.....มีงานจะให้ทำไม่ค่อยด่วนเท่าไหร่
แต่ว่าต้องไม่เกิน 2 วันตั้งแต่วันที่เริ่มงานน่ะจ๊ะ
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
‘ที่ไหนสักที่ภายในป่า’
‘ให้ตายเถอะ! ทำไม่ถึงต้องให้มารับงานในที่แบบนี้ด้วยน่ะ’ ระหว่างทางที่เดินไปนั้นก็ได้บ่นภายในใจไปด้วย นั้นก็เพราะว่ามันโดนขัดอารมณ์ความสุนทรีที่กำลังมีให้กับธรรมชาติอยู่น่ะสิ! และในขณะเดียวกันที่กำลังเดินบ่นพึมพำไปนั้น(ทางก็มิมองนะเพ้~) ก็ได้มีอีกบุคคลหนึ่งที่กำลังเดินมองท้องฟ้าเช่นกัน
โครม!!!!
“ว้าย!!!”
“โอ้ย!!!”
เสียงสองเสียงที่ดังขึ้นหลังจากที่เกิดการชนประสานงากัน!!!(ไม่ใช่รถโว้ย!! คนนะ! คนนะนั้น!!) ทั้งสองคนก็ได้ลงไปกองอยู่กับพื้นอย่างช่วยไม่ได้อย่างแรง!.....
“ขะ ขอโทษครับพอดีผมไม่ได้มองทาง....” เสียงของชายหนุ่มที่เดินมาอีกทางพูดขึ้นก่อน ในขณะที่อีกคนนั้นยังไม่ได้เงยหน้าขึ้นมา
“มะ ไม่เป็นไรค่ะ.....นาย!” หญิงสาวที่กำลังเงยหน้ามาดูคู่กรณีอีกคนนั้นก็ต้องถึงกับขมวดคิ้วทันทีเพราะว่าไม่คิดว่าจะเป็น.....
“นาย! อูเรีย//นี้เธอ! ยัยอควอ!!!” ทั้งสองเรียกชื่อของอีกฝ่ายทันทีหลังจากที่ได้เห็นหน้ากัน ก่อนที่อควอเรียที่นั่งอยู่กับพื้นนั้นจะรีบลุกขึ้นทันที
“ไม่คิดไม่ฝันเลย....ว่าจะมาเจอตัวซวยแบบนี้แต่เช้าแบบนี้” ^*^ อควอเรียพูดไปพร้อมยิ้มอย่างไม่เต็มใจให้อีกฝ่าย
“เฮ้อ! นี้คิดว่าฉันอยากจะเจอเธอนักละ!! มาคิดอีกที...เสียดายคำว่า ‘ครับ’ ที่พูดออกไปชะมัดเลย” อูเรียพูดก่อนที่จะกอดอกแล้วหันหน้าไปด้านข้างพลางถอนหายใจแล้วทำหน้าเอื่อมระอาใส่อควอเรีย ซึ่งนั้นก็เป็นเหตุผลที่ทำให้อควอเรียที่โมโหมากขึ้นไปอีก
“หน่อยแนะแก่....!!” อควอเรียที่กำลังจะพูดต่อก็ต้องชงักเมื่อครั้นสายตานั้นมองไปเห็นคนที่ยืนอยู่ด้านหลังของอูเรียเข้า
“โอ๊ะโอ....นึกแล้วเชียวว่าถ้าตามเสียงนี้มาจะต้องเจอเธอ....อควอเรีย~” เสียงของบุคคลที่สามดังขึ้นซึ่งนั้นก็ทำให้อควอเรียที่กำลังโวยวายอยู่นั้นถึงกับหน้าถอดสี อูเรียที่เห็นแบบนั้นก็ได้หันหน้าไปข้างหลังทันทีซึ่งก็ได้พบกับ....
“ท่านไอสึ!!” ^^ อูเรียที่ตอนแรกกำลังโมโหนั้นก็ได้เปลี่ยนไปทันทีที่เมื่อได้พบกับนายอันเป็นที่รักของตนเอง
“หึๆๆ ฉันสั่งเธอว่ายังไงนะ...อควอเรีย~จ้า~” ไอสึพูดพลางยิ้มพลางแล้วก็หัวเราะสลับกันไปซึ่งนั้นก็ทำให้รู้เลยว่า คนๆนี้กำลังโมโหสุดๆ!!
“หะ ให้มาหาท่านในป่าค่า....” Q^Q อควอเรียพูดพลางน้ำตาคลอ
“แล้วไอ้ฉันเองก็เป็นคนที่รอใครได้ไม้นานซะด้วยสิน้า~ แต่พวกแกสองคนกลับมาทะเลาะกันอย่างนี้มัน....” ไอสึที่พูดทิ้งท้ายเอาไว้นั้นก่อนที่จะยิ้มออกมา ในขณะที่อควอเรียนั้น>>>> T^T ส่วนอูเรียก็ยังคง>>>> ^^ เพราะว่ายังไม่รู้ชะตาของตัวเอง
“ใช่ได้ที่ไหนกันเล่า!!!!!! เพราะฉะนั้นนี้คือการลงโทษที่มาหาฉันช้าพวกเธอสองคนต้องทำงานให้ฉัน!!!” ไอสึพูดอย่างโมโหก่อนที่จะกอดอกแล้วทำแก้มป่องออกข้างหนึ่ง....
“เอ๋!!! ผมด้วยเหรอ?!” อูเรียที่ยืนยิ้มอยู่นั้นก็ต้องร้องตกใจเมื่อมีตัวเองเข้าไปเกี่ยวด้วย และแล้วตอนนี้ทั้งสองคนนั้นก็รับรู้ได้ถึงบางอย่างที่กำลังมาเยือน
“ฮึๆๆๆๆ เตรียมตัวรับงานหนักและใหม่เอี่ยมแกะกล่องได้เลย!!!!”
ลางร้ายมาแล้ว!!!!!!! (T[]T) (T[]T)
ความคิดเห็น