คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #29 : Chapter 26
25 June 11
Chapter 26
“ยูฮยอน…” อมินเอ่ยออมา้วยเสียแผ่วเบาเมื่อเห็นบุลรหน้า
บุล.. ที่รึหัวใและวามรู้สึ
“มานี่สิอมิน” ร่าสูเรียอมินที่ำลั้อมอ้วยวามะลึ อมินเรียสิลับมา่อน่อย ๆ เินไปหาร่าสู้า ๆ รอยยิ้มแสนอุบอุ่นอร่าสูปราึ้นทำให้อมินหน้าึ้นสีอ่อน ๆ อมินหยุเินเมื่อถึรหน้าร่าสูึ่ทิ้ระยะห่าไว้พอสมวร ยูฮยอนอมยิ้มเล็น้อย่อนเินเ้าไปหาและหยุรหน้าอมินในระยะที่ใล้มา
“อืม.. ระ่ายอวบเวลาแ่หน้าเนี่ย น่ารัีเหมือนันนะ” ำพูมเยแนมิัทำให้อมินเยหน้าึ้นสบา ทันในั้นราวับ้อมน์สะ เมื่อเห็นร่าสูทำทรผมมาใหม่และแ่หน้าใหู้เนียนึ้นเล็น้อยหาแ่ปิเสธไม่ไ้เลยว่านรหน้าูีมาริ ๆ
“ิ! หมาป่าหน้าหื่นแบบนายเปลี่ยนทรผม็ูีเหมือนันนี่” อมินพู่อนเบ้หน้าไปทาอื่น
“อบในะ” ยูฮยอนยิ้มรับิเสียว่านั่นเป็นำี่นม มือหนาับมือบาอนรหน้าอย่าถือวิสาสะ่อนเินูมือมายัเปียโนแรนสีำ่อนนั่ลบนเ้าอี้สีำ
“นั่ลสิ นั่้า ๆ ัน” ยูฮยอนพูพร้อมับึมือร่าเล็ อมินเินเ้าไปนั่้า ๆ อย่าประหม่า ยูฮยอนรั้เอวบาให้นั่ิับนมาึ้น อมินเบิาว้าและหน้าึ้นสีทันที
“นาย.. ยัำเพลที่ันเล่นในห้อนรีไ้ไหม?” ยูฮยอนถามพร้อมับสายาที่เปี่ยมเสน่ห์
“ะ ำไ้ ทำไมเหรอ?” อมินถามพร้อมับหลุบหลบสายาที่วนให้หวั่นไหว
“มันมีอะไรบาอย่าในเพลนั้นที่ันอยาะร้อให้นายฟั” ยูฮยอนพูพร้อมับยิ้ม อมินหันไปมอทันที
เพลนั้น..
“นายรู้ใ่ไหม? ว่ามันหมายถึอะไร” ยูฮยอนถามพร้อมับุมมืออมินแน่นึ้น
“ัน.. ันไม่รู้” อมินหลบสายาทันที
ในเมื่อเพลนั้น..
วามหมายอมัน..
อย่าบอนะว่านาย..
“ไม่เป็นไร ถ้านายรู้แล้ว.. บอันทีนะ” ยูฮยอนยิ้ม้วยรอยยิ้มอบอุ่น มือที่อบุมมือนิ่ม่อย ๆ ลายออ่อนที่มือทั้สอะวานิ้วลบนแป้นีย์เปียโน
ยูฮยอนหันมามออมินเล็น้อย่อนลับไปยัเปียโนรหน้าพร้อมับสูลมหายใเ้าและเสียเพลที่แสนไพเราะัาารบรรเลอร่าสู ท่วทำนอแสนเศร้าเริ่มบรรเลึ้นาปลายนิ้วอร่าสู่อนที่ร่าสูะเปล่เสียไพเราะนุ่มนวลออมา
“ไม่ว่าเวลาะผ่านไปเนิ่นนานแ่ไหน.. ผม็ยัเฝ้ามอุ แุ่ลอมา” อมินนิ่เียบสับเสียที่เปี่ยมเสน่ห์ หาแ่เพียแ่ประโยแร็ทำเอาหัวใสั่นลอนอย่าไม่สามารถบัับไ้
“ลมหายใอุ.. เสียหัวเราะอุ.. ทุสิ่ทุอย่าทำให้ผมหวั่นไหวและร้อไห้รั้แล้วรั้เล่า”
“เวลาทีุ่ยิ้ม.. ุไม่รู้หรอว่าหัวใอผมเ็บปวแ่ไหน ผู้ายอย่าผมทั้น่าเลียและไม่ประสีประสาเรื่อวามรั ุะหันมามอนอย่าผมบ้าไ้ไหม?”
“ผมรู้ีว่ามันเป็นแ่เพียวามปรารถนาอผม วามปรารถนา… ที่ไม่มีวันสื่อไปถึุไ้” สิ้นเสีย ยูฮยอนมอใบหน้าออมินอย่าสื่อวามหมายในเพลที่แสนรใให้น้า ๆ ไ้รับรู้
“ผมอยาะเป็นผู้ายนนั้น ผู้ายทีุ่รั ผมเฝ้ารอวันนั้น ไม่ว่ามันะผ่านไปนานแ่ไหน”
“เหมือนับ้นไม้สีเียวที่เริเิบโ ผมเฝ้าเพียรอธิษาน่อวาวที่ทอแส ุะรู้บ้าไหม?..” เสียนุ่มลายาวแผ่วเบาพร้อมับมอใบหน้าน้า ๆ อมิน่อย ๆ พันไปมอใบหน้ามเ้ม็ยิ่ประหม่ามาึ้นไปอีเพราะใบหน้านั้น้อมอ้วยแววาที่สื่อวามหมาย เสียบรรเลนรี่อย ๆ แผ่วเบาลนเียบสนิทและถูแทนที่้วยเสียนุ่มที่รารถ่ายทอให้นรหน้าไ้รู้
“ผมอยาใหุ้รัผมเหลือเิน..”
สิ้นประโย อมินเบือนหน้าหนี หัวใเ้นแรเร็วนอลัวไม่ไ้เลยว่าน้า ๆ ะไ้ยิน ใบหน้าแ่านับบทเพลที่ร่าสูับร้อให้ฟั ยูฮยอนมอใบหน้าที่หันไปอีทา่อนให้มือหนา่อย ๆ ับปลายามนให้หันมาสบานเอ หัวใอัวเอเ้นแรเร็วเหลือเินเมื่อสบาับแววาู่นี้ใล้ ๆ
“อมิน.. นายรู้หรือยัว่ามันหมายถึอะไร?” ยูฮยอนพู้วยน้ำเสียและแววาที่เปี่ยมเสน่ห์ อมิน้อมอ้วยแววาสั่นไหวะที่มือหนายัรั้ใบหน้าให้สบาับนเอ
“ัน.. ันไม่รู้” อมินหลุบหลบไปอีทาอย่าเินอายเมื่อนึถึวามหมายอบทเพลที่แสนรึใ ยูฮยอนอมยิ้มน้อย ๆ
ไม่เป็นไรยูฮยอน
่อให้้อเ็บปวับารผิหวั
แ่หาไ้บอไป.. ็มี่าเินพอ
“ถ้าอย่านั้น.. นายรู้ไหม? ว่าเพลนี้มีื่อว่าอะไร?” ยูฮยอนพูพร้อมับรั้เอวบาไว้ ใบหน้าหวานแั ยูฮยอน้อมออย่าเอ็นูและ็รู้ว่านรหน้ารู้วามหมายในบทเพลนั้นี
“เพลนี้มีื่อว่า ‘ผมอยาะเป็นนทีุ่รั’” ยูฮยอนพู้วยรอยยิ้ม หัวใออมินเ้นเร็วและแรมาึ้นว่าเิมใบหน้าอยู่ไม่ห่าายูฮยอนเท่าไหร่นั
“แล้วนายอยารู้อีไหม? ว่าทำไมันถึอยาร้อเพลนี้ให้นายฟั” แววาเปี่ยมเสน่ห์้อมออมินอย่าสื่อวามหมาย หาแ่อมินไม่อยาะเื่อวามรู้สึอัวเอเลยว่า ..นรหน้าะรู้สึแบบในเพลับเา
ันไม่ไ้ิไปเอใ่ไหม?..
ว่านายเอ.. ็รู้สึไม่่าไปาัน
“ันะบอว่า..” ยูฮยอนโน้มหน้าไปใล้ ๆ ห่าันเพียอาาศั้น่อนะพูบาอย่าที่ออมาาใ
“ันรันาย”
สิ้นเสีย ยูฮยอนโน้มใบหน้าประทับริมฝีปาลบนริมฝีปาอวบอิ่มอนรหน้าอย่าแผ่วเบา อมินเบิาว้าับารระทำอนรหน้า มือหนารั้เอวบานแนบิับนพร้อมับรั้ท้ายทอยนร่าเล็ไว้ หยาน้ำาออมินรินไหลทันทีเมื่อรู้ถึวามในใอนรหน้า น้ำาที่มาาวามิถึ วามโหยหา วามน้อยใ หรืออะไร่า ๆ พาันรินไหลออมาอย่าไม่าสายและบาสิ่ที่นเอแน่ใว่าน้ำามาา้นเหุออะไร
สิ่ ๆ เียวเท่านั้น ..
วามรั..
ยูฮยอนผละใบหน้าออาวามหอมหวานพร้อมับปาน้ำาให้ร่าเล็อย่าแผ่วเบา แววาสื่อถึันเอื้อนเอ่ยแทนำพูที่อยู่ภายในิใ
“นายเอ็รู้สึไม่่าไปาันใ่ไหม?” ยูฮยอนถามพร้อมับส่ยิ้มที่แสนอบอุ่นให้อมิน
ันรันายใ่ไหม..
ันรันายริ ๆ ใ่ไหม
เพราะหัวใอัน.. มันบอว่าันมอแ่นาย
“ันรันาย ยูฮยอน” สิ้นเสียอมินโผอร่าสู้วยวามะนึหา ร่าสูออบอย่าแนบแน่น ึมับวามอบอุ่นที่เยมอบให้แ่ันหลายรั้หลายรา
และหัวใ.. ที่เ้นแรอย่าไม่หยุหย่อน
ทำให้แน่ใไ้ว่า
หัวใอเราทั้สอ.. รัน
“ในเมื่อใรันแล้ว.. ใ้โอาสนี้บอับ ‘แหวน’ เสียเลยสิ” เสียปริศนาัึ้น ทำให้อมินและยูฮยอนผละอ้อมออออย่าอ้อยอิและมอยับุล้านหลัแ่็้อเบิาว้า
“ทเฮ ิบอม ฮารา!!”
-------------------------
Writer ::
- ว่าะแ่รบเปอร์!(อถอนหายใเฮือให่ๆ ่ะ =w=) ในที่สุ อนที่รออย็มาถึ หวัว่าไม่ทำให้ใรหลายนผิหวันะ ส้มอโทษริๆ ที่มาอัพ้านานี้ วันันทร์มีสอบย่อยึ่ส้มยัไม่ไ้อ่านสััวแ่อนนี้ารบ้านเริ่มเสร็หมแล้ว่ะ สำหรับอนนี้ ส้มนั่แ้แล้วแ้อี ลัวมันออมาไม่ี ส้มอโทษ้วย่ะ ถ้าอ่านแล้วมึนๆ อโทษริๆ ่ะ T^T
- แฮปปี้เบิร์เย์น้อเบน์นะะ อบให้น้อมีวามสุ เรีๆ เอาสี่มันทุวิาเลย่ะ!^^
- อบุสำหรับทุอมเม้น์มา่ะ อนนี้ส้มหายหวัแล้วว(เย้) แล้ว็ำลัะลับมาเป็นอีรอบ่ะ อาาศแปรปรวนเหลือเินน!
- ฝาิามอน่อไป้วยนะะ ^^
ความคิดเห็น