ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ☇AGOG LUV➴ : ว ร ร ณ
?;AGOG LUV?
myungyeol ft. infinite
::??????????::
O N E
::??????????::
O N E
::??????????::
{MYUNGSOO PART}
สวัสดีเพิ่ลๆทู้กคนเราเองมยองซูอยู่มอสามจะขึ้นมอสี่แล้วแล้วก็สอบเข้าได้แล้วแล้วก็จะมาบอกกับไอ้ซองยอลว่าสอบติดแล้วลืมบอกมันจริงๆแล้วเป็นคนดีนะไม่ค่อยงกอะแล้ว.. จริงๆกูควรหยุดแล้วได้แล้วฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆพอไม่ขำมากก็ได้ว้า เออมาเข้าเรื่องจริงๆเป็นคนรู้คุณค่าของเงินทุกบาททุกสตางค์ซึ่งไม่เกี่ยวเชี่ยไรเลยละพูดมาทำไมวะฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
"โหยไอ้มยองซูมึงจะเอาหนมไปถมบ้านกูเหรอ" ซองยอลพูดขึ้นเมื่อเห็นผมถือขนมมาร่วมสิบกว่าซองได้ จริงๆแล้วนี่ผมว่ายังน้อยไปนะถ้าเป็นไปได้อยากจะให้มีสักพันมือเลยไม่ใช่เอามือมาพันกัน ความจริงอยากยัดหนมลงในกางเกงด้วยแต่กลัวว่าพนักงานเซเว่นจะผวาเวลาเอาหนมมาเช็กติ๊ดๆอะสงสาร
"มึงๆมาช่วยกูถือหนมไดโนเสาร์หน่อยดิแล้วก็ป๊อกกี้สีชมพู" ผมพูดก่อนจะใช้เท้าชี้ไปที่หนมที่ผมต้องการเนื่องจากมือไม่ว่างเหลือแต่ขานี่แหละแต่ก็มีอีกอย่างที่ชี้ได้นะแต่มันยังไม่ตื่นเท่านั้นแหละถ้ามันตื่นนี่ชี้โด่มาก ขนแขนไงคือมันไม่ตื่่นมันเลยไม่ลุกอะโห่ไม่คิดมากนะๆครับ
"โห่ไอ้ห่ากินเยอะนะมึง" ถึงซองยอลมันจะบ่นแต่มันก็ก้มลงไปเก็บให้มันก็เป็นเงี้ยแหละ ชอบบ่นแต่ก็ยังทำตามที่ผมบอกแต่มีเรื่องนึงที่ไม่ทำตามก็ตอนนั้นหมาที่ไหนไม่รู้มาอึใส่หน้าบ้านผมแล้วอึก็แบบเป็นอึอะมันเป็นอึท้องเสียคือแม่งโคตรเสียสายตามากอะ แล้วผมให้มันไปเอาเท้าไปเขี่ยออกไปแล้วมันก็สวนมาเลยเอาเท้ามันแหละสวนเข้าที่หัวผม คือผมผิดรายว้า...
"น่า.. กูรู้เดี๋ยวมึงก็มาแย่งกูกิน" ผมบอกมันก่อนจะเดินนำไปที่เคาท์เตอร์เช็กเงินโดยที่มีพนักงานสาวสวยยืนมองผมอยู่แต่ในสายตานั้นเหมือนจะคงอึ้งตะลึงกับความหล่อของผมละมั้งถ้าผมเดาไม่ผิด จริงๆความหล่อของผมนี่ก็ยังคงทำงานได้ดีตามเคยนะเนี่ย เดี๋ยวขอแลบลิ้นมาเลียปากหน่อยสิเผื่อความหล่อจะพุ่งขึ้นกว่าเดิมว่าแล้วผมก็เลียปากแล้วจ้องไปที่พนักงานสาวคนนั้น
โป๊ก
"มึงจะเก๊กหล่อทำห่าไรวางของดิไอ้หอก มึงดูเขาเปิดแค่เคาท์เตอร์เดียวแล้วยังมีคนต่อมึงยาวไปถึงดาวอังคารละสัด แล้วพนักงานนี่ไม่ได้ดูเลยน่าจะเตือนให้ไอ้เชี่ยนี่ให้วางของเร็วๆรู้ปะหนิว่าคนแม่งเยอะแค่ไหน" ไอ้ซองยอลโบกหัวผมมาทีนึงก่อนจะบ่นยาวเป็นหางว่าว คือเจ็บแบบชิบๆหายๆอะมือแรงเกินคนนึกว่าแรงควาย ไอ้เราก็ได้แค่บ่นในใจละว้าถ้าบ่นไปตอนนี้สงสัยโดนถีบไปนอนกองกับหมาหนาเซเว่นชัวร์ป้าบ
"เจ็บสรึด.." ผมพูดเบาๆคนเดีียวก่อนก้มหน้าก้มตาวางของแล้วพนักงานสาวคนนั้นที่ไม่รู้เรื่องอะไรก็รีบหยิบเครื่องติ๊ดๆมาติ๊ดซองขนมและน้ำอัดลมอย่างเร็วๆสงสัยกลัวไอ้ซองยอลอย่าว่าแต่แต่เขากลัวเลยกูก็กลัว นึกไงมาขึ้นตอนนี้วะสงสัยเมนส์มาพอดี
พอเช็กเงินเสร็จก็ผมก็รีบคว้าถุงแล้วเดินนำออกไปที่ประตูเซเว่นก่อนจะก้มลงตบหัวหมาที่นอนอาศัยแอร์เซเว่นสักหนึ่งที และเป็นจังหวะเดียวที่ซองยอลเดินออกมาพอดี
"มึงจะตบหัวมันทำเชี่ยไร" ชิบหายละ..
"ก็กู..."
โป๊ก
"เจ็บสิมึง หมามันก็มีหัวใจก็เจ็บเป็นเข้าใจมั้ยวะทีหลังอย่าไปแกล้งมัน นอนขวางทางว่ะไอ้ห่านี่"
ยังไม่ทันที่ผมจะพูดจบมันก็โบกหัวผมเหมือนเดิม คืออยากจะบอกมันว่ากูตบหัวหมาเบากว่าที่มันตบหัวกู100เท่าโถ่วันไรวะโดนมันตบมาสองรอบละ แหม่แล้วมันยังหันหน้าไปบอกหมาที่นอนอยู่ว่าขวางทางแล้วใช้ตีนเขี่ยให้พ้นไปนี่ไม่ได้เรียกว่าแกล้งเหรอวะ..
ณ บ้านของคุณลีซองยอลผู้ยิ่งใหญ่
หลังจากที่ซองยอลผู้เป็นคนดีได้ใช้เท้าเขี่ยสุนัขหน้าเซเว่นแล้ว เขาก็ได้ให้กูวิ่งไปที่บ้านซองยอลผู้ยิ่งใหญ่เพราะเนื่องจากกูตบหัวหมาเขารับการกระทำของกูไม่ได้และส่วนเขาก็ได้ขี่จักรยานสบายใจเฉิบวนไปวนมาด้วยความกวนส้นพระบาทจนอยากจะปารองเท้าใส่หัวมันแต่ติดที่ว่าหนมกูอยู่ในกำมือมันกูทำไรมันไม่ด๊าย...
"แฮ่ก.." ผมนั่งตรงหน้าบ้านซองยอลด้วยความเหนื่อยล้าแล้วหายใจอย่างแรงออกมา ส่วนตอนนี้ไอ้ซองยอลอะเหรอ มันนั่งหน้าล่อนจ้อนอยู่โต๊ะม้าหินอ่อนตรงสนามหญ้าและในมือถือแก้วไวน์ที่ใส่น้ำแดงแฟนต้าด้วยความมีจริต
"กินมั่ง..." ผมบอกกับซองยอลพร้อมกับค่อยๆลุกขึ้นมานั่งบนเก้าอี้แล้วหยิบแก้วที่ซองยอลถืออยู่มากระดกโดยไม่กลัวมันด่า เหตุผลคือเหนื่อยและหิวมากกก
"เออ.. มึงมีไรจะบอกกูวะ"
"คือจะบอกว่า..อึก..เรา..อึก...อึก.." ผมพูดไปพร้อมกระดกน้ำในแก้วทีละอึกก็คนมันเหนื่อยอะขอกินแปปนึง
โป๊ก
"มึงจะพูดหรือจะกินก็เลือกสักอย่างดิสัด" อย่างที่รู้ๆเสียงโป๊กเนี้ยมันมาอีกละมันตบหัวกูอีกละจ้า เจ้าแม่นักตบเหรอไอ้ฟหกด่าสวๆๆๆๆๆด่าไม่ออกละเห้อม แล้วมันก็ตบมาได้เนอะปากผมนี่กระทบกับปากแก้วเต็มๆ
"เออกูจะบอกมึงว่า.." ยังไม่ทันที่ผมจะพูดจบไอ้ซองยอลก็เลื่อนหน้าเข้ามาหาผมใกล้ๆ
"ปากมึงแตกอะไอ้มยอง กูขอโต้ดดดดดด"
ฮะ........... ปากกูแตกเหรอ..........
"ไอ้ห่ายอลมึง........." ผมพูดขึ้นก่อนจะซี๊ดปากตัวเองแล้วตอนนี้หน้าของผมกับไอ้ซองยอลนี่ห่างกันไม่ถึงหนึ่งคืบด้วยซ้ำจนทำให้ผมเริ่มรู้สึกหวิวๆแปลกๆจนลืมไปเลยว่ากูปากแตกอยู่
เห้ย... ทำไมหน้าผมกับซองยอลเริ่มเข้าใกล้กันมากขึ้นวะตอนนี้ผมทำอะไรถูกละ เอาจริงๆมั้ยตอนนี้อยากจะจูบมันจริงๆเลยแล้วตอนนี้มันก็ได้ปิดเปลือกตาลงเพื่อรอการสัมผัสจากผมหรือไม่ก็ฝุ่นเข้าตา คิดดูริมฝีปากสีชมพูนิดๆที่น่าสัมผัสจนผมอยากจะลิ้มลองอยู่เต็มทีอีกนิดเดียวเท่านั้นริมฝีปากของซองยอลกับของผมจะได้...
"โฮ่ง โฮ่ง โฮ่ง โฮ่ง"
ไอ้หมาเวรที่ไหนวะ...
"จะแอ้มปากกูเหรอไอ้เวร" ทันทีที่ซองยอลได้เปิดเปลือกตาตัวเองขึ้นมามันก็ได้ว่าผมขึ้นมาอย่างตรงๆพร้อมกับทำสีหน้าเฉยบวกเอือมๆในความหื่นของผม เออไม่หื่นดิเขาเรียกคนมีอารมณ์ทางเพศสูงเกิน โอยกูจะพูดแก้ตัวแม่งก็ไม่ได้ดูดีขึ้นห่าไรเลยกูควรหยุดนะจ๊ะ
"จริงๆแล้วมึงก็เคลิ้มใช่มะกูรู้หน่าคริๆ"
"เคลิ้มแม่เคลิ้มพ่อมึงสิ เออมึงมีไรจะบอกกู"
"กูจะบอกว่า........ว่า............"
"อย่าลีลาไอ้ห่า"
"เออกูจะบอกว่าพวกเราสองคนสอบได้ที่เรียนเดียวกัน ดีใจสิมึงอย่าจุดพลุนะเดี๋ยวข้างบ้านแม่งปาหม้อมา"
"เออกูรู้แล้วครับมึง"
หืม....มึงรูัแล้ว......... แล้วนี่กูจะถ่อมาหามึงถึงที่ทำไมในเมื่อมันรู้แล้วว่าสอบได้ ผมนี่แทบเอาหัวกระแทกโต๊ะเลย
"ไปๆไปแดกหนมต่อ"
"อ้าวมึงมานี่เพราะอยากมาเซอร์ไพส์กูนี่กูรู้5555555555555555555 ไปดิไปเอาพลุในบ้านมาจุดแม่งเลยตอนกลางวันเนี่ยแหละโคตรเจ๋งดี"
อึ้งทึ่งไปเลยว่ะมันรู้ใจผมได้ไงวะว่าผมอยากมาเซอร์ไพส์แล้วอยากเห็นท่าบ้าๆบอๆของมัน อืมคือแบบตรงๆเลยนะเออกูชอบมันนี่กูบอกทุกคนเลยแอบเขินเบาๆ ทั้งๆที่ทำตัวแบบใส่ใจขนาดนี้แม่งยังไม่รู้ตัวเลยควายโง่มากแต่ชั่งเหอะปล่อยให้เป็นแบบงี้ไปเหอะจะได้ใกล้ชิดกันเหมือนเดิม พอ.... ไม่พร่ามไม่แพร่มไรละเขินครับสัด
"เอาจริงดิ เออเดี๋ยวกูไปเอาให้มึงรอกูแพ้ป"
"เออๆๆๆ"
ผมรีบวิ่งเข้าไปในบ้านของมันเพื่อหาพลุมาจุดซึ่งมันอยู่บ้านหลังนี้คนเดียวเพราะพ่อแม่มันไปทำงานขายไก่ทอดในเมืองและก็อยู่ในเมือง และซองยอลมันติดติสท์มั้งเลยหาโรงเรียนที่อยู่ชานเมืองและซึ่งตอนนั้นมันเพิ่งอยู่ม.1อะแล้วอยู่บ้านคนเดียว ตอนแรกพ่อกับแม่มันก็ไม่ยอมให้มันมาอะแล้วมันก็ร้องขออ้อนวอนจนในที่สุดก็ได้อยู่ตามใจสมอยาก
"ได้แล้ววว" ผมบอกซองยอลที่ตอนนี้กำลังนั่งยิ้มเล็กยิ้มน้อย
"เออมาเดี๋ยวกูจุดให้มึงไปแดกน้ำไป" ซองยอลคว้าพลุในมือของผมไปพร้อมเตรียมสะกิดไฟแช็กเพื่อจะจุดพลุ ด้วยความหิวน้ำที่ยังไม่ได้กินตั้งแต่มาถึงบ้านมันก็ขอกระดกสัก5-6อึกสักหน่อยโนะ
อึก
หืม...... แปปนะ...... เพิ่งดกไปอึกเดียวทำไมน้ำแดงแฟนต้าถึงได้มีรสชาติน้ำสมสายชูผสมอยู่ด้วยวะแบบกูนึกว่าแดกน้ำส้มสายชูเพรียวๆเลย
"ฮึก.. " ผมเอามือปิดปากเพื่อไม่ให้น้ำในปากหลุดออกไปที่โต๊ะที่มันวางขนมอยู่เพราะเดี๋ยวขนมแม่งไม่หร่อย
"ฮึบก่อนสัด ไปอ้วกที่ถังขยะหน้าบ้านกูนู่นกูขี้เกียจทำความสะอาด"
หน็อย...ไอ้หอกหักทำกับกูแบบนี้แล้วยังมีหน้าไล่ให้กูไปอ้วกถังขยะหน้าบ้านมึงอีก ดีนะกูไม่ปล่อยให้อ้วกใส่หน้ามึงไม่งั้นหน้ามึงหมดหล่อแน่และหน้ากูก็จะหมดตามเพราะรู้ว่ามันต้องเอาteenมาละเลงหน้าผมแน่ๆ
"อ้วกกกกกกกกกกกกก" ผมรีบวิ่งไปอ้วกและด่ามันในใจไว้สารพัด
"ไหวมั้ยมึง" ซองยอลถามผมขึ้นมาแล้วมาลูบๆที่หลังผมไปมาจากซ้ายไปขวา
"ลูบขึ้นดิเหี้ยใครสอนมึงทำงี้ อ้วกกกกกก"
"เออๆโทษๆๆ ก็กูไม่เคยนี่หว่า"
"พอๆหมดละแม็กซ์ละ ฮู่ว"
กริ๊ง กริ๊ง กริ๊ง
"โหลครับพ่อ...... ครับ..... ตอนนี้เลยเหรอครับ...... ก็ได้ครับ......" จู่ๆโทรศัพท์ของซองยอลก็ดังขึ้นก่อนมันจะทำยิ้มแหยๆใส่ผม
"มีไร" ผมถามด้วยความอยากรู้อยากเห็น
"คือพ่อกูให้กูไปฉลองที่กูสอบติดมอสามได้ว่ะ พ่อบอกให้รีบๆไปด้วยอะคือกูขอโทษนะมึง มึงกลับไหวปะเอาหนมกลับไปด้วย และคือเจอกันเปิดเทอม" ซองยอลพูดด้วยสีหน้ารู้สึกผิด
อึ่งไปเลยว่ะจริง
"เออบายมึงไปดีมาดี" ผมพูดขึ้นด้วยความจะงอนก็ไม่ใช่จะโกรธก็ไม่เชิง แต่ก็ชั่งเหอะให้มันไปดีละกันน้ำกูก็ยังไม่ได้กินล้างปากล้างคอเลยสัดเหม็นแน่นอนกูฟันเฟิร์ม
"เออเคกูไปเก็บเสื้อผ้าละบาย" ซองยอลพูดขึ้นแล้วรีบวิ่งหายเข้าไปในบ้าน
ก่อนจะจากกันผมขอจารึกอะไรให้มันได้อ่านสักหน่อยเจอกันเปิดเทอมจะได้ครุคริเหมือนเดิม คิดในใจได้อย่างนั้นก็แกะถุงขนมเลย์ออกมาหยิบทีละชิ้นมาเรียงต่อให้เป็นค.ควาย และก็ต่อด้วยว.แหวน และสุดท้ายย.ยักษ์ และจากนั้นก็หยิบมาน้ำมากระดกล้างปากแล้วหอบขนมที่เหลือกลับบ้านอย่างสุขใจ
"บายไอ้ยอล!!" ผมตะโกนเข้าไปในบ้านซองยอล
"บายไอ้แอล!" แล้วซองยอลก็ตะโกนออกมาจากในบ้านแล้วนั่นคือฉากสุดท้ายของพวกเราก่อนจะได้เปิดเทอม
สวัสดีเพิ่ลๆทู้กคนเราเองมยองซูอยู่มอสามจะขึ้นมอสี่แล้วแล้วก็สอบเข้าได้แล้วแล้วก็จะมาบอกกับไอ้ซองยอลว่าสอบติดแล้วลืมบอกมันจริงๆแล้วเป็นคนดีนะไม่ค่อยงกอะแล้ว.. จริงๆกูควรหยุดแล้วได้แล้วฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆพอไม่ขำมากก็ได้ว้า เออมาเข้าเรื่องจริงๆเป็นคนรู้คุณค่าของเงินทุกบาททุกสตางค์ซึ่งไม่เกี่ยวเชี่ยไรเลยละพูดมาทำไมวะฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
"โหยไอ้มยองซูมึงจะเอาหนมไปถมบ้านกูเหรอ" ซองยอลพูดขึ้นเมื่อเห็นผมถือขนมมาร่วมสิบกว่าซองได้ จริงๆแล้วนี่ผมว่ายังน้อยไปนะถ้าเป็นไปได้อยากจะให้มีสักพันมือเลยไม่ใช่เอามือมาพันกัน ความจริงอยากยัดหนมลงในกางเกงด้วยแต่กลัวว่าพนักงานเซเว่นจะผวาเวลาเอาหนมมาเช็กติ๊ดๆอะสงสาร
"มึงๆมาช่วยกูถือหนมไดโนเสาร์หน่อยดิแล้วก็ป๊อกกี้สีชมพู" ผมพูดก่อนจะใช้เท้าชี้ไปที่หนมที่ผมต้องการเนื่องจากมือไม่ว่างเหลือแต่ขานี่แหละแต่ก็มีอีกอย่างที่ชี้ได้นะแต่มันยังไม่ตื่นเท่านั้นแหละถ้ามันตื่นนี่ชี้โด่มาก ขนแขนไงคือมันไม่ตื่่นมันเลยไม่ลุกอะโห่ไม่คิดมากนะๆครับ
"โห่ไอ้ห่ากินเยอะนะมึง" ถึงซองยอลมันจะบ่นแต่มันก็ก้มลงไปเก็บให้มันก็เป็นเงี้ยแหละ ชอบบ่นแต่ก็ยังทำตามที่ผมบอกแต่มีเรื่องนึงที่ไม่ทำตามก็ตอนนั้นหมาที่ไหนไม่รู้มาอึใส่หน้าบ้านผมแล้วอึก็แบบเป็นอึอะมันเป็นอึท้องเสียคือแม่งโคตรเสียสายตามากอะ แล้วผมให้มันไปเอาเท้าไปเขี่ยออกไปแล้วมันก็สวนมาเลยเอาเท้ามันแหละสวนเข้าที่หัวผม คือผมผิดรายว้า...
"น่า.. กูรู้เดี๋ยวมึงก็มาแย่งกูกิน" ผมบอกมันก่อนจะเดินนำไปที่เคาท์เตอร์เช็กเงินโดยที่มีพนักงานสาวสวยยืนมองผมอยู่แต่ในสายตานั้นเหมือนจะคงอึ้งตะลึงกับความหล่อของผมละมั้งถ้าผมเดาไม่ผิด จริงๆความหล่อของผมนี่ก็ยังคงทำงานได้ดีตามเคยนะเนี่ย เดี๋ยวขอแลบลิ้นมาเลียปากหน่อยสิเผื่อความหล่อจะพุ่งขึ้นกว่าเดิมว่าแล้วผมก็เลียปากแล้วจ้องไปที่พนักงานสาวคนนั้น
โป๊ก
"มึงจะเก๊กหล่อทำห่าไรวางของดิไอ้หอก มึงดูเขาเปิดแค่เคาท์เตอร์เดียวแล้วยังมีคนต่อมึงยาวไปถึงดาวอังคารละสัด แล้วพนักงานนี่ไม่ได้ดูเลยน่าจะเตือนให้ไอ้เชี่ยนี่ให้วางของเร็วๆรู้ปะหนิว่าคนแม่งเยอะแค่ไหน" ไอ้ซองยอลโบกหัวผมมาทีนึงก่อนจะบ่นยาวเป็นหางว่าว คือเจ็บแบบชิบๆหายๆอะมือแรงเกินคนนึกว่าแรงควาย ไอ้เราก็ได้แค่บ่นในใจละว้าถ้าบ่นไปตอนนี้สงสัยโดนถีบไปนอนกองกับหมาหนาเซเว่นชัวร์ป้าบ
"เจ็บสรึด.." ผมพูดเบาๆคนเดีียวก่อนก้มหน้าก้มตาวางของแล้วพนักงานสาวคนนั้นที่ไม่รู้เรื่องอะไรก็รีบหยิบเครื่องติ๊ดๆมาติ๊ดซองขนมและน้ำอัดลมอย่างเร็วๆสงสัยกลัวไอ้ซองยอลอย่าว่าแต่แต่เขากลัวเลยกูก็กลัว นึกไงมาขึ้นตอนนี้วะสงสัยเมนส์มาพอดี
พอเช็กเงินเสร็จก็ผมก็รีบคว้าถุงแล้วเดินนำออกไปที่ประตูเซเว่นก่อนจะก้มลงตบหัวหมาที่นอนอาศัยแอร์เซเว่นสักหนึ่งที และเป็นจังหวะเดียวที่ซองยอลเดินออกมาพอดี
"มึงจะตบหัวมันทำเชี่ยไร" ชิบหายละ..
"ก็กู..."
โป๊ก
"เจ็บสิมึง หมามันก็มีหัวใจก็เจ็บเป็นเข้าใจมั้ยวะทีหลังอย่าไปแกล้งมัน นอนขวางทางว่ะไอ้ห่านี่"
ยังไม่ทันที่ผมจะพูดจบมันก็โบกหัวผมเหมือนเดิม คืออยากจะบอกมันว่ากูตบหัวหมาเบากว่าที่มันตบหัวกู100เท่าโถ่วันไรวะโดนมันตบมาสองรอบละ แหม่แล้วมันยังหันหน้าไปบอกหมาที่นอนอยู่ว่าขวางทางแล้วใช้ตีนเขี่ยให้พ้นไปนี่ไม่ได้เรียกว่าแกล้งเหรอวะ..
ณ บ้านของคุณลีซองยอลผู้ยิ่งใหญ่
หลังจากที่ซองยอลผู้เป็นคนดีได้ใช้เท้าเขี่ยสุนัขหน้าเซเว่นแล้ว เขาก็ได้ให้กูวิ่งไปที่บ้านซองยอลผู้ยิ่งใหญ่เพราะเนื่องจากกูตบหัวหมาเขารับการกระทำของกูไม่ได้และส่วนเขาก็ได้ขี่จักรยานสบายใจเฉิบวนไปวนมาด้วยความกวนส้นพระบาทจนอยากจะปารองเท้าใส่หัวมันแต่ติดที่ว่าหนมกูอยู่ในกำมือมันกูทำไรมันไม่ด๊าย...
"แฮ่ก.." ผมนั่งตรงหน้าบ้านซองยอลด้วยความเหนื่อยล้าแล้วหายใจอย่างแรงออกมา ส่วนตอนนี้ไอ้ซองยอลอะเหรอ มันนั่งหน้าล่อนจ้อนอยู่โต๊ะม้าหินอ่อนตรงสนามหญ้าและในมือถือแก้วไวน์ที่ใส่น้ำแดงแฟนต้าด้วยความมีจริต
"กินมั่ง..." ผมบอกกับซองยอลพร้อมกับค่อยๆลุกขึ้นมานั่งบนเก้าอี้แล้วหยิบแก้วที่ซองยอลถืออยู่มากระดกโดยไม่กลัวมันด่า เหตุผลคือเหนื่อยและหิวมากกก
"เออ.. มึงมีไรจะบอกกูวะ"
"คือจะบอกว่า..อึก..เรา..อึก...อึก.." ผมพูดไปพร้อมกระดกน้ำในแก้วทีละอึกก็คนมันเหนื่อยอะขอกินแปปนึง
โป๊ก
"มึงจะพูดหรือจะกินก็เลือกสักอย่างดิสัด" อย่างที่รู้ๆเสียงโป๊กเนี้ยมันมาอีกละมันตบหัวกูอีกละจ้า เจ้าแม่นักตบเหรอไอ้ฟหกด่าสวๆๆๆๆๆด่าไม่ออกละเห้อม แล้วมันก็ตบมาได้เนอะปากผมนี่กระทบกับปากแก้วเต็มๆ
"เออกูจะบอกมึงว่า.." ยังไม่ทันที่ผมจะพูดจบไอ้ซองยอลก็เลื่อนหน้าเข้ามาหาผมใกล้ๆ
"ปากมึงแตกอะไอ้มยอง กูขอโต้ดดดดดด"
ฮะ........... ปากกูแตกเหรอ..........
"ไอ้ห่ายอลมึง........." ผมพูดขึ้นก่อนจะซี๊ดปากตัวเองแล้วตอนนี้หน้าของผมกับไอ้ซองยอลนี่ห่างกันไม่ถึงหนึ่งคืบด้วยซ้ำจนทำให้ผมเริ่มรู้สึกหวิวๆแปลกๆจนลืมไปเลยว่ากูปากแตกอยู่
เห้ย... ทำไมหน้าผมกับซองยอลเริ่มเข้าใกล้กันมากขึ้นวะตอนนี้ผมทำอะไรถูกละ เอาจริงๆมั้ยตอนนี้อยากจะจูบมันจริงๆเลยแล้วตอนนี้มันก็ได้ปิดเปลือกตาลงเพื่อรอการสัมผัสจากผมหรือไม่ก็ฝุ่นเข้าตา คิดดูริมฝีปากสีชมพูนิดๆที่น่าสัมผัสจนผมอยากจะลิ้มลองอยู่เต็มทีอีกนิดเดียวเท่านั้นริมฝีปากของซองยอลกับของผมจะได้...
"โฮ่ง โฮ่ง โฮ่ง โฮ่ง"
ไอ้หมาเวรที่ไหนวะ...
"จะแอ้มปากกูเหรอไอ้เวร" ทันทีที่ซองยอลได้เปิดเปลือกตาตัวเองขึ้นมามันก็ได้ว่าผมขึ้นมาอย่างตรงๆพร้อมกับทำสีหน้าเฉยบวกเอือมๆในความหื่นของผม เออไม่หื่นดิเขาเรียกคนมีอารมณ์ทางเพศสูงเกิน โอยกูจะพูดแก้ตัวแม่งก็ไม่ได้ดูดีขึ้นห่าไรเลยกูควรหยุดนะจ๊ะ
"จริงๆแล้วมึงก็เคลิ้มใช่มะกูรู้หน่าคริๆ"
"เคลิ้มแม่เคลิ้มพ่อมึงสิ เออมึงมีไรจะบอกกู"
"กูจะบอกว่า........ว่า............"
"อย่าลีลาไอ้ห่า"
"เออกูจะบอกว่าพวกเราสองคนสอบได้ที่เรียนเดียวกัน ดีใจสิมึงอย่าจุดพลุนะเดี๋ยวข้างบ้านแม่งปาหม้อมา"
"เออกูรู้แล้วครับมึง"
หืม....มึงรูัแล้ว......... แล้วนี่กูจะถ่อมาหามึงถึงที่ทำไมในเมื่อมันรู้แล้วว่าสอบได้ ผมนี่แทบเอาหัวกระแทกโต๊ะเลย
"ไปๆไปแดกหนมต่อ"
"อ้าวมึงมานี่เพราะอยากมาเซอร์ไพส์กูนี่กูรู้5555555555555555555 ไปดิไปเอาพลุในบ้านมาจุดแม่งเลยตอนกลางวันเนี่ยแหละโคตรเจ๋งดี"
อึ้งทึ่งไปเลยว่ะมันรู้ใจผมได้ไงวะว่าผมอยากมาเซอร์ไพส์แล้วอยากเห็นท่าบ้าๆบอๆของมัน อืมคือแบบตรงๆเลยนะเออกูชอบมันนี่กูบอกทุกคนเลยแอบเขินเบาๆ ทั้งๆที่ทำตัวแบบใส่ใจขนาดนี้แม่งยังไม่รู้ตัวเลยควายโง่มากแต่ชั่งเหอะปล่อยให้เป็นแบบงี้ไปเหอะจะได้ใกล้ชิดกันเหมือนเดิม พอ.... ไม่พร่ามไม่แพร่มไรละเขินครับสัด
"เอาจริงดิ เออเดี๋ยวกูไปเอาให้มึงรอกูแพ้ป"
"เออๆๆๆ"
ผมรีบวิ่งเข้าไปในบ้านของมันเพื่อหาพลุมาจุดซึ่งมันอยู่บ้านหลังนี้คนเดียวเพราะพ่อแม่มันไปทำงานขายไก่ทอดในเมืองและก็อยู่ในเมือง และซองยอลมันติดติสท์มั้งเลยหาโรงเรียนที่อยู่ชานเมืองและซึ่งตอนนั้นมันเพิ่งอยู่ม.1อะแล้วอยู่บ้านคนเดียว ตอนแรกพ่อกับแม่มันก็ไม่ยอมให้มันมาอะแล้วมันก็ร้องขออ้อนวอนจนในที่สุดก็ได้อยู่ตามใจสมอยาก
"ได้แล้ววว" ผมบอกซองยอลที่ตอนนี้กำลังนั่งยิ้มเล็กยิ้มน้อย
"เออมาเดี๋ยวกูจุดให้มึงไปแดกน้ำไป" ซองยอลคว้าพลุในมือของผมไปพร้อมเตรียมสะกิดไฟแช็กเพื่อจะจุดพลุ ด้วยความหิวน้ำที่ยังไม่ได้กินตั้งแต่มาถึงบ้านมันก็ขอกระดกสัก5-6อึกสักหน่อยโนะ
อึก
หืม...... แปปนะ...... เพิ่งดกไปอึกเดียวทำไมน้ำแดงแฟนต้าถึงได้มีรสชาติน้ำสมสายชูผสมอยู่ด้วยวะแบบกูนึกว่าแดกน้ำส้มสายชูเพรียวๆเลย
"ฮึก.. " ผมเอามือปิดปากเพื่อไม่ให้น้ำในปากหลุดออกไปที่โต๊ะที่มันวางขนมอยู่เพราะเดี๋ยวขนมแม่งไม่หร่อย
"ฮึบก่อนสัด ไปอ้วกที่ถังขยะหน้าบ้านกูนู่นกูขี้เกียจทำความสะอาด"
หน็อย...ไอ้หอกหักทำกับกูแบบนี้แล้วยังมีหน้าไล่ให้กูไปอ้วกถังขยะหน้าบ้านมึงอีก ดีนะกูไม่ปล่อยให้อ้วกใส่หน้ามึงไม่งั้นหน้ามึงหมดหล่อแน่และหน้ากูก็จะหมดตามเพราะรู้ว่ามันต้องเอาteenมาละเลงหน้าผมแน่ๆ
"อ้วกกกกกกกกกกกกก" ผมรีบวิ่งไปอ้วกและด่ามันในใจไว้สารพัด
"ไหวมั้ยมึง" ซองยอลถามผมขึ้นมาแล้วมาลูบๆที่หลังผมไปมาจากซ้ายไปขวา
"ลูบขึ้นดิเหี้ยใครสอนมึงทำงี้ อ้วกกกกกก"
"เออๆโทษๆๆ ก็กูไม่เคยนี่หว่า"
"พอๆหมดละแม็กซ์ละ ฮู่ว"
กริ๊ง กริ๊ง กริ๊ง
"โหลครับพ่อ...... ครับ..... ตอนนี้เลยเหรอครับ...... ก็ได้ครับ......" จู่ๆโทรศัพท์ของซองยอลก็ดังขึ้นก่อนมันจะทำยิ้มแหยๆใส่ผม
"มีไร" ผมถามด้วยความอยากรู้อยากเห็น
"คือพ่อกูให้กูไปฉลองที่กูสอบติดมอสามได้ว่ะ พ่อบอกให้รีบๆไปด้วยอะคือกูขอโทษนะมึง มึงกลับไหวปะเอาหนมกลับไปด้วย และคือเจอกันเปิดเทอม" ซองยอลพูดด้วยสีหน้ารู้สึกผิด
อึ่งไปเลยว่ะจริง
"เออบายมึงไปดีมาดี" ผมพูดขึ้นด้วยความจะงอนก็ไม่ใช่จะโกรธก็ไม่เชิง แต่ก็ชั่งเหอะให้มันไปดีละกันน้ำกูก็ยังไม่ได้กินล้างปากล้างคอเลยสัดเหม็นแน่นอนกูฟันเฟิร์ม
"เออเคกูไปเก็บเสื้อผ้าละบาย" ซองยอลพูดขึ้นแล้วรีบวิ่งหายเข้าไปในบ้าน
ก่อนจะจากกันผมขอจารึกอะไรให้มันได้อ่านสักหน่อยเจอกันเปิดเทอมจะได้ครุคริเหมือนเดิม คิดในใจได้อย่างนั้นก็แกะถุงขนมเลย์ออกมาหยิบทีละชิ้นมาเรียงต่อให้เป็นค.ควาย และก็ต่อด้วยว.แหวน และสุดท้ายย.ยักษ์ และจากนั้นก็หยิบมาน้ำมากระดกล้างปากแล้วหอบขนมที่เหลือกลับบ้านอย่างสุขใจ
"บายไอ้ยอล!!" ผมตะโกนเข้าไปในบ้านซองยอล
"บายไอ้แอล!" แล้วซองยอลก็ตะโกนออกมาจากในบ้านแล้วนั่นคือฉากสุดท้ายของพวกเราก่อนจะได้เปิดเทอม
::??????????::
เสร็จแบ้วกรี๊ด
#ฟิคฮักนะอิๆ
#ฟิคฮักนะอิๆ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น