คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : ยามเที่ยง....แตกหัก
ยามเที่ย
ในวาลาเที่ยอวัน่วเวลาที่มรมาราศาสร์สามารถึ้นมาที่นี่ไ้เพื่อทำิรรม่าๆึ่พวเ้าทั้6น็ไ้มานั่เล่น้วยันบนาฟ้า
เอวา:ห้า..อาาศรนี้ีันะ
เธอพูพราปัปาาวารูปอเธอไปบนระาษ
าุมะ:นี่ัน้ออรูมาให้เลยนะเนี้ย..เห้อ..
ในอนนั้นเอ
ทาาิ:เอวา..
เอวา:=_=
ทาาิ:อนมหน่อยยยยยยย
โนเอล:.....
เอวา:หื้ยยยยยยย..็ไ้ๆๆๆๆ
เธอพู่อนะยื่นลูอมให้ทาาิ่อนเ้าะรับไว้
โนเอล:...................
เแอน:....
ในอนนั้นเธอ็ไ้หันไปมอโนเอลเล็น้อย
เแอน://นาย..โอเไหม?..\
เธอมอเ้า่อนะระิบและทำให้เ้าหันมาึ่็ึวามสนใอาุมะมา้วย
เ้าไม่ไ้อบอะไร่อนะพยัหน้าแ่หน้าาอเ้า็ูโรทๆพอสมวร เแอนและาุมะมอหน้าันแ่็ไม่ไ้พูอะไร และนอนนั้นเอ
ไรส์:......
เแอน:(ุพระไรส์ูหึทาาหรอเนี้ย..)
เธอิในใ่อนะหันไปมอไรส์
และในอนนั้นเอ
โนเอล:..ันไปละ
เอวา:อ้าว?..ไปแล้วหรอ?
โนเอล:เออ..
เอวา:ไป้วยย
เธอพู่อนะลุึ้นแ่ในอนนั้น
โนเอล:ไม่้อมาเลย..
เ้าพู้วยเสียเรียบๆ่อนะรีบเินไป
เอวา:...เอ้า..
เธอพูเบาๆ่อนะเินามไป
เแอน:....
ทาาิ:อ่ะ....
ไรส์:ะามไปละสิหึ!!...
เธอัฟันรอ่อนะพูและลุเินออไปทันที
ทาาิ:.......
เแอน:...ามไปเถอะ.....
เธอพู้วยเสียเรียบๆ่อนที่ทาาิะพยัหน้าและรีบามไปทันที นอนนี้ เหลือเพียาุมะและเแอนอยู่ัน2น
ทา้านอเอวา
เอวา:โนเอล...นายเป็นอะไรน่ะ...
เธอพู่อนะพยายามับไหล่เ้าา้านหลัแ่เ้า็ปัมือออ่อนะันเธอิับำแพทาเินึ้นาฟ้า
เอวา:..อ่ะ...นายเป็นอะไรเนี้ย..
เธอพู้วยเสียเศร้าๆ่อนะสาเ้า
โนเอล:...โรทน่ะ....
เอวา:????
โนเอล:....สนใแ่ทาาอยู่ไ้
เ้าพู้วยเสียอลๆ่อนะหลบาไปทำให้เอวารู้ทันทีว่าเ้ารู้สึอะไร
เอวา:นาย..หึหรอ?
เธอพู่อนะยิ้มเล็น้อย
เ้าไม่พูอะไร่อนที่หน้าะเริ่มแและพยัหน้า
เอวา:ไอบ้า...ทาาเป็นแ่เพื่อนสนินะะะ..นายน่ะ..แฟนัน
เธอพู่อนะยิ้มให้เ้าและหอมแ้มเ้าเบาๆ
โนเอล:...เอะ..
เธอพูสบเบาๆ่อนะับเธอมาูบ่อนะผละออ
เอวา:อื้ออออ....ทีนี้็ไม่้อหึแล้วนะ..
เธอพู่อนะยิ้มและทุอย่า็เลียไป
ทา้านอทาาิที่ามไรส์ไป
ไรส์:ไม่้อามมาเลยนะ!
เธอพูไล่หลัทาาิไปหลัาที่เธอรู้ว่าเ้าามเธอมา
ทาาิ:ไม่หยุ
เ้าพู่อนะับเธอไ้
ไรส์:อึ้!!
เธอร้อออมาเล็น้อย่อนที่ร่าอเธอะโนึไป
ไรส์:ไปอนมับเอวานู้น!
เธอพู้วยสีหน้าที่แ่ำ้วยวามโรท
ทาาิ:..รู้ไหมโนเอลเป็นไร?
เ้าพู้วยเสียื่อๆ่อนะเอียอมอเธอ
ไรส์:ไม่รู้เว้ย!มันหึมั้!
ทาาิ:...แฟนเ้าเป็นแบบนั้นันใ่ไหม...
ไรส์:เออ!
เธอพูปัๆ่อนะออ
ทาาิ:แล้ว...เธอรู้สึ..เหมือนที่โนเอลรู้สึรึป่าว?..หึน่ะ?
เ้าพู่อนะมอเธอ้วยสีหน้านิ่ๆ
ไรส์:!!!!!0////////0!!!
ไรส์:...มะ..ไม่ะหน่อย....
ทาาิ:โห..
ไรส์:ปละ!..ป่าว!นะ!
เธอพู่อนะถอยัวไปิำแพ่อนะหลบาไป
ทาาิ:สสัยมานานละ.....
ไรส์:อึ..
ทาาิ:ว่าเธอ..อบันรึป่าว?....
เธอไม่ไ้อบอะไร่อนะมอสีหน้าเ้า้วยสายาที่แปลๆ
ทาาิ:เธอไม่อบันหรอ...และ..ัน็ไม่อบเธอ้วย...
เ้าพู้วยเสียนิ่ๆที่เสียแทหัวใเธอเ็มๆ
ไรส์:.....ไอาย้าน...อึ
ในอนนั้นเธอพู้วยเสียสั่นเรือ่อนะเริ่มร้อไห้นอีนใ
ไรส์:นายมัน...เห็นแ่ัวว่ะ...เหอะ..
เธอพู่อนะหัวเราะทั้น้ำา
ทาาิ:......
ไรส์:.....ันไม่ทนละ
เธอพู้วยเสียเรียบๆพร้อมัวที่สั่นเรือ
ไรส์:....ถ้าเลียันมา....็เลิุยับันเหอะ...
เธอพู่อนะมอเ้า้วยสายาที่โรทเศร้าและรู้สึโนูถู่อนที่ะรีบวิ่ลบันไไป
ทาาิ:เี๋ยว......่อน........
ทาาิ:(.....ไม่อยารู้สึแบบนี้แล้ว.......อบ...อาะอบ็ไ้...ไม่อยารู้สึแล้ว)
เ้าิในใ่อนะนั่อยู่ที่บันไรนั้น่อนะฟุบหน้าลับเ่า
ทา้านอเแอนและาุมะในเวลา่อนหน้านี้
าุมะ:........
เแอน:........
าุมะ:..ิถึสมัย่อนเลย...
เ้าพู่อนะวาหนัสือล
เแอน:อืม...
เธอพู่อนะมอไลออไป
าุมะ:2นนั้นหึแรน่าู...
เแอน:อืม...
าุมะ:..ะเย็นาแบบนี้ไปถึเมื่อไหร่
และในอนนั้นเสียเ้า็เปลี่ยนโทนไป
เแอน:...เรื่ออัน...
าุมะ:เหอะ!..ับนอื่นละี๊๊ายิ้มมีวามสุ...เาะแนันให่
เแอน:!!!นายว่าลีออนหรอ!
าุมะ:เธอไปับผู้ายี่น็นนั้นแหละ
เแอน:นี่เินไปแล้วนะ!
เธอพู่อนะำมือแน่น
เแอน:นที่มั่ว..มันนาย..ไม่ใ่..ัน
เธอพู้วยเสียนิ่ๆ่อนะมอเ้า
าุมะ:ใ่สิ..็ันพูอะไรไม่ไ้นิ..
เ้าพูเบาๆ
เแอน:นาย..แปลๆมาั้แ่อนานพรอมและ็อบสอบลาภาแล้วนะ.....ทั้พูแปลๆับัน..และับ..ยัยนั่น...
าุมะ:สนใ้วยหรอ..
เ้าพูนิ่ๆ่อนะมอเธอ
เแอน:.......
าุมะ:มันูอยู่...
เ้าพูนิ่ๆ่อนะมอหน้าเธอ้วยสายาที่ปนวามเศร้าวามโรทและวามหึหว
เแอน:!!....
าุมะ:..เธอ็หึันนิ..ใ่ไหมล่ะ?
เแอน:หุบปา!!
เธอพู่อนที่ะหันหน้าลับไป
าุมะ:...ันะบอทุอย่า...ถ้ามีโอาศ..อั้..อึ
ในอนนั้นเอเ้า็ไ้รู้สึี๊ึ้นหัวึ้นมา
เแอน:..ะ..ุมะ!...
ในอนนั้นเธอทำอะไรไม่ถู่อนที่ะเ้าไปหาเ้าทันที เ้าไ้แ่ร้อโอรวในลำอพร้อมับเอามือุมหัว
าุมะ:..อ่ะ...ันไม่เป็นไร...
และเวลา่อมาเ้า็หาย
เแอน:...โอเ.....
เธอพู่อนะถอยออมาาเ้า
าุมะ:.......เห้อ....
และวันนั้น็ไ้บไป
ความคิดเห็น