คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : แค่มาซื้อของดันมีเรื่อง(?)
ตามท้องถนนในยามค่ำมืดร่างสูงเดินหลบหลีกผู้คนที่เดินขวักในยามราตรี สองมือเต็มไปด้วยถุงอาหารสำเร็จรูปและวัตถุดิบสดเพื่อปรุงอาหารในนี้และวันอื่นๆ เมื่อเดินผ่านร้านขายหนังสือชื่อดังก็ได้ยินเสียงกรี๊ดกร๊าดดังแว่วออกมาให้ได้ยิน
"กรี๊ดในที่สุด'รักนี้..ที่ปลายฝัน'เล่มจบก็วางแผงแล้วแก!"
"ฉันรอมานานแล้วแก ผลงานของคุณเชนต์นี่สุดยอดเลย ได้ยินมาว่าเค้าหน้าตาดีมากๆเลย อ๊ายยยย"
"ฉันว่าเค้าต้องดูดีมากๆเลยอ่ะ โอ๊ยอยากเจอ!"
อยากเจอ? หึ เจอแล้วเผ่นน่ะสิไม่ว่า ร่างสูงส่ายหัวยิ้มๆ เมื่อนึกถึงคนที่โดนกล่าวถึงในบทสนทนาที่เขาได้ยิน ขายาวก้าวไปเรื่อยๆจนถึงซอยถนนที่เริ่มมีผู้คนบางตา สายตาคมมองป้ายผุๆที่มีตัวอักษรสีทองซีดจางเขียนไว้ว่า 'ซอย13' ก่อนจะเลี้ยวเข้าไปในซอยมืดทันทีโดยไม่ต้องคิดราวกับว่าถนนเส้นนี้มีแสงไฟสว่างสไวทั้งๆ ที่ความจริงนั้นไม่ใช่...
"เฮ้ย! ไอ้หนุ่ม ถ้าไม่อยากตายส่งของทั้งหมดมา!" ร่างสมส่วนหยุดเดินมองผู้มาใหม่4-5คนที่เดินมาดักหน้าเขาไว้ ทุกคนมีอาวุธครบครันแถมส่งรังสีน่ากลัวชนิดที่ว่าคนขวัญอ่อนมาเจอคงจะฉี่ราด แต่มันไม่ใช่เขา
" ไม่ได้หรอกนะครับ ขืนผมให้พวกคุณผมก็โดนด่าพอดีน่ะสิ" น้ำเสียงร่าเริงบวกกับหน้าตายียวนของชายหนุ่มทำให้นักเลงอย่างพวกมันชักจะมีน้ำโห
"โดนด่ากับโดนฆ่าแกจะเลือกอะไรวะไอ้หน้าอ่อน!" คนที่ดูเหมือนเป็นหัวหน้ากลุ่มตวาดใส่
"อุ๊ย! หน้าอ่อนก็ดีกว่าสวะที่มีดีแต่ใช้กำลังอย่างพวกแกก็แล้วกัน"
"ปากดีนักนะมึง..จัดการมัน!" เหมือนการยั่วยุดนิดหน่อยของชายหนุ่มจะได้ผล นักเลงที่ดูเหมือนจะเป็นหัวหน้าหันไปสั่งให้ลูกน้องเข้ามารุม
"โฮ่...เล่นของมีคมด้วย" ร่างสูงก้มหลบมีดสั้นที่จ้วงเข้ามาที่ด้านซ้าย ก่อนจะยกขาเตะซี่โครงอีกฝ่ายจนดัง'กร๊อบ'จึงปล่อยให้'แมลง'ตัวที่หนึ่งลงไปดิ้นกับพื้นดิน เมื่อตัวที่หนึ่งล่มลงตัวที่สองและสามก็กรูเข้ามา เขาตวัดขาเตะสกัดจนหนึ่งในนั้นล้มลงแล้วยกขาซ้ายถีบเข้ากลางอกคนที่สองจนดังพลั่ก ไม่ทันได้พักหายใจชายหนุ่มก็ต้องกระโดดเอียวตัวหลบอาวุธที่ถูกขว้างแหวกอากาศมา
ฉั๊วะ! ฉึก!
"ไอ้บ้า นั่นขวานนะโว้ยไม่ใช่หิมะปามาได้ไอ้เวรนี่!" เขาหันไปโวยใส่ชายร่างยักษ์ดวงตาคมเกรี้ยวกราดมองตรงไปยังไอ้สวะที่เล่นทีเผลอขว้างไอ้ขวานมหาจัณไรใส่เขา ถ้าเขาหลบไม่ทันเมื่อกี้มีหวังหัวแหว่งไปข้างแน่ๆ แต่ถึงจะหลบ คมขวานก็เฉี่ยวหน้าเขาไปจนเรียกเลือดให้ไหลพราก ไอ้นักเลงพวกนี้……วอนตีนซะแล้ว
"กูไม่ทงไม่ทนมันแล้วโว้ย!"
"ละ ลูกพี่มันเป็นบ้าอะไรครับนั่น" ตัวประกอบหนึ่งที่นอนหงายอยู่มองชายหนุ่มอารมณ์ดีที่ตอนนี้เจ้าตัวโยนข้าวของไปที่กำแพงแล้ว
"จะไปกลัวมันทำไม ละ อั๊ก!?"
"จะทำอะไรเหรอ หึ หึ หึ" เสียงเย็นเยียบดังก้องไปทั่วตรอกมืดบรรดาทุกสรรพเสียงต่างพากันพร้อมใจเงียบสนิทเหมือนกำลังกลัวบางอย่าง ร่างชายฉกรรจ์ทุกคนรู้สึกสันหลังเย็นวาบ เหงื่อเม็ดเล็กซึมตามใบหน้า ไอกดดันมหาศาลแผ่ออกมาจากชายหนุ่มที่ดูยังไงอายุก็ไม่เกิน25แน่ๆ
'แต่ทำไมรังสีฆ่าฟันมันรุนแรงขนาดนี้!'
"ข้างนี้สินะที่มึงขว้างมาโดนหน้ากู"
ร่างสูงที่ไม่รู้ก้าวมาอยู่ข้างหลังของหัวโจกตั้งแต่เมื่อไหร่จับแขนขวาของมันขึ้นมาก่อนจะยกขวานที่ไม่รู้เอามาตอนไหนขึ้นก่อนจะฟันลงมาดังฉับ
"อ๊ากกกก! ผะ….ผี!" หัวโจกร้องลั่นอย่างเจ็บปวดทรุดกายลงกับพื้นมองร่างสูงในเสื้อเชิ้ตสีขาวที่เปื้อนเลือดของมันอย่างหวาดกลัว พวกลูกน้องต่างพากันกระถดถอยหนีอย่างเอาเป็นเอาตายแต่จู่ๆ พวกมันก็รู้สึกชาไปทั้งตัวจนขยับไม่ได้อย่างไม่ทราบสาเหตุ
"จะรีบไปไหน ไปเล่นที่นรกซักทีคงจะดีนะว่ามั้ย"
"มะ...ไม่ อย่าเข้ามา ม่ายยยยย...!"
เสียงกรีดร้องในตรอกมืดดังระงมอยู่ชั่วครู่ก่อนจะเงียบหายไปพร้อมๆ กับมีเงาดำสายหนึ่งพุ่งออกจากตรอกมืด หายไปท่ามกลางเงามืดและแสงสีของเมืองกรุง
สวัสดีนักอ่านที่น่ารักทุกคนค่ะ
พินรีไรท์แก้คำผิดและมีเติมเนื้อหาบางส่วนเข้าไปเพื่อความอ่านง่าย(หรืออ่านยาก)กว่าเดิม
แก้รอบก่อน 19 ต.ค. 61 แก้ล่าสุด 16 ม.ค. 65 เธอมันแน่มากยุพิน
ความคิดเห็น