Twin แซ่บๆแบบนี้ก็ต้องแฝดพี่สิย่ะ

ลำดับตอนที่ #2 : นายหน้าหวาน

   ณ คฤหาสน์สุดหรู

"ไม่ยอมๆๆๆ ยังไงอลิสก็ไม่กลับ" ให้ตายเถอะ ทำไมจู่ๆแดดดี้ถึงได้มาไล่
ฉันกับน้องกลับไปที่ประเทศไทยด้วย ทั้งๆที่อยู่ที่เยอรมันก็ดีอยู่แล้วแท้ๆ
หาเรื่องซะจริงๆเล้ย:(

"โธ่ อลิสลูก แดดดี้ก็อยากให้หนูมีเวลาเรียนบ้างก็เท่านั้นเองน่าาาาาา"
แดดดี้พูดพลางเดินมาโอบไหล่ฉัน เหมือนกับจะให้เข้าใจท่าน
ถึงอย่างนั้นก็เถอะ ฉันไม่มีทางจะเข้าใจแดดดี้ได้หรอก  เรื่องอะไรจะไป
อยู่ที่ไทยให้ลำบาก  สู้อยู่ที่นี่ดีกว่า สบายกว่าเยอะ!

"ถึงอย่างนั้นก็เถอะค่ะ  ยังไงๆอลิสก็ไม่ย้ายไปเด็ดขาด" ฉันยื่นคำขาด

"อย่าดื้อสิยัยหนู น้องยังไม่บ่นสักคำเลยนะ" เหอะ อย่าเอาน้องมาอ้างซะ
ให้ยากเลย วันๆยัยเอริน่าก็เอาแต่หมกตัวอยู่แต่ในห้องอ่านหนังสือเน่าๆ
ที่เก็บได้ในสมัยสงครามโลกครั้งที่2 (เอิ่มนานไปนะอลิส-..-)

"แดดดี้อย่ามาเป่าหูซะให้ยากเลย ยังไงหนูก็ไม่ย้าย!"

วันต่อมา

"กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด" ทำไมฉันถึงมาโผล่อยู่ที่เมืองไทย
แบบนี้เนี่ย อร๊ายยยย จะบ้าตายงื้อTT 

"เสียงดังทำไมค่ะพี่  คนอื่นเขามองกันหมดแล้ว" พึ่งจะเปิดปากพูดเรอะ
เห็นนางนั่งเงียบมาตั้งนานอย่างกับกบจำศีลแหน่ะ

"ก็แล้วจะทำไม ก็ฉันไม่อยากอยู่ที่ไทยนี่ ร้อนก็ร้อน นี่ถ้าผิวฉันไหม้จะทำ
ยังไงห้ะ บ้าที่สุด ชิส์!" ฉันพูดพลางหยิบแว่นดำขึ้นมาสวมบังแดดที่กำลังจะพุ่งเข้าใส่ตาของฉันเมื่อเดินออกมาถึงหน้าสนามบิน

"แต่พี่ค่ะ ถึงเราจะต้องย้ายมาที่นี่ ก็ใช่ว่าเราจะต้องลำบากนี่ค่ะ"

"หมายความไง?????" ฉันพูดพลางทำหน้างงสุดขีด

"ก็หม่ามี้เคยซื้อคอนโดไว้ที่นี่ไม่ใช่เหรอค่ะ เราก็ไปอาศัยที่นั้นก็ได้"
ตายแล้วววววววว  เริ่ดคร้าาาาาา  ยัยเอริน่านี่พึ่งได้จริงๆนะเนี่ย ฮิฮิ

"งั้นเราก็ไปที่นั้นกันเลยสิ จะรอไรล่ะย่ะ" ฉันพูดพลางเดินลากกระเป๋า
นำหน้ามาก่อน

"แต่เรายังไม่รู้เลยนะค่ะว่าที่นั้นอยู่ที่ไหน พี่อย่าสวยแต่ไร้สมองสิค่ะ"

เอี๊ยดดดดดดดดดดด  ฉันนี่ถึงกับเบรกกันเลยทีเดียวเชียว
ให้ตายเถอะ  คำพูดของยัยเอริน่าแต่ละคำๆมันช่างแทงใจดำ ดังจึกๆซะจริงๆเลย 

"ยัยเอริน่า!" ฉันนี่แทบจะโยนกระเป๋าแบนด์เนมใส่หัวยัยเอริน่าเลยล่ะ
ให้ตายเถอะ  ตั้งแต่เกิดมาเป็นแฝดกันนี่แทบจะไม่มีวันไหนเลยที่เรา
2คนไม่ทะเลาะกัน

"ฮัลโหลค่ะ  ใช่ค่ะ ค่ะๆ อ้อ เข้าใจแล้วค่ะ"  ดูสิดูยัยเอริน่ามันเมินใส่ฉัน
ได้ยังไงกันห้ะ ไอน้องบ้าTT คุยโทรศัพท์เฉยเลยอ่ะ

"โทรหาใครน่ะ" ฉันถามออกไปด้วยความสงสัย(อยากรู้)
แต่สิ่งที่ยัยเอริน่าส่งกลับมาให้นั้น ก็มีเพียงรอยยิ้มหวานที่ดูชั่วร้ายมากๆ
ถ้าไม่รู้จักกันดีถึงไส้ถึงพุงละก็ดูไม่ออกหรอก เหอะ!ยัยนี่น่ะมันร้ายลึก
ลึกลงไปถึงทวารหนักเลยแหละ(ลึกไปนะ)

"ไปกันเถอะค่ะ เรารู้ที่อยู่แล้ว^^"  ยัยเอริน่าพูดพลางยิ้มหน้าระรื่น
ชวนอ้วกเดินนำหน้าไป  ตกลงใครเป็นพี่ใครเป็นน้องกันแน่เนี่ย-..-

"จอดด้วยค่ะ" ยัยเอริน่าโบกรถแท็กซี่ที่ผ่านมาพอดี ก่อนจะพากันก้าว
ขึ้นรถแล้วไปที่จุดหมายทันที  อยากจะบอกว่าขนาดนั่งรถแอร์แล้ว
ยังร้อนขนาดนี้เลย ทำไมเมืองไทยถึงร้อนจังนะ หิมะไม่ตกบ้างรึไงกัน

กริ๊งๆๆๆๆๆๆ  ให้ตายสิ ใครโทรมาตอนนี้นะ ฉันรีบกดเบอร์ดูทันที
ก่อนจะกดตัดสายไปอย่างไร้เยื่อใย

"ใครโทรมาค่ะ ทำไมถึงกดตัดสายไปล่ะ" ยัยเอริน่าถามพลางชะเง้อ
มาดูที่โทรศัพท์รุ่นไอโฟน9ของฉันด้วยท่าทีสงสัย

"เคนน่ะ" เคนเป็นแฟนเก่าของฉันเองแหละ คบได้แค่2เดือนก็เลิก
เห็นฉันสวยเลือกได้ขนาดนี้ แต่จริงๆแล้วฉันไม่เคยมีผู้ชายคนไหน
รักที่ตัวตนของฉันสักคน มีแต่รักฉันที่หน้าตาและก็ฐานะทางบ้าน
ที่จริงฉันก็ไม่ได้รวยอะไรมากหรอก ก็แค่ติดอันดับ1ใน5ไฮโซที่รวยที่สุด
ในโลกก็เท่านั้นเอง ฉันไม่ได้รวยจริงๆนะ จริ๊งๆๆ (หราาาาาาา)

"เอาอีกแล้ว นี่มันคนที่เท่าไหร่แล้วค่ะเนี่ย" ยัยเอริน่าพูดพลางมองหน้า
ฉันด้วยสายตาเอือมระอาเต็มที

"99" ฉันตอบยัยเอริน่าด้วยสีหน้านิ่งๆแบบไม่สะทกสะท้านอะไรเลย
ฟังไม่ผิดหรอก ฉันเคยมีแฟนมาแล้ว99คน และฉันคิดว่าฉันจะหยุด
หยุดคบกับผู้ชายที่ไม่ได้รักฉันจริงๆ ฉันจะมีแค่อีก1คนสุดท้าย
คนๆนั้นจะต้องรักฉันจริงๆไม่ใช่แค่หน้าตาหรือฐานะใดๆของฉัน
แต่เมื่อไหร่ล่ะที่ฉันจะหาคนๆนั้นเจอ เฮ้อออออออ คิดแล้วก็เหนื่อยแหะ

"พี่ไม่เหนื่อยบ้างเหรอ พี่อลิส" ยัยเอริน่าจะเรียกชื่อฉันก็ต่อเมื่อเริ่ม
จริงจังแล้วเท่านั้น

"เหนื่อยสิ  แต่จะทำไงได้ล่ะย่ะ" ฉันพูดพลางยิ้มให้เล็กน้อย
ก่อนจะหลับตาลงเพื่อทบทวนเรื่องราวต่างๆ
.
.
.
.
.
.
.
.
.

15 นาทีผ่านมา

"นี่พี่อลิส  ตื่นได้แล้ว เราถึงแล้วนะ" ให้ตายเถอะ นี่ฉันเผลอหลับไปหรอ
เนี่ย  น้ำลายยืดมั้ยเนี่ย

"รู้แล้วๆ" ฉันพูดพลางเปิดประตูลงจากรถก่อนจะอ้อมไปเอากระเป๋าที่
หลังรถ  และหลังจากนั้นเรา2คนพี่น้องก็เดินขึ้นไปดูห้องนอนทันที

"ห้องเราเบอร์อะไรน่ะ เอริน่า?" ฉันถามยัยเอริน่าพลางมองเบอร์ที่ติด
อยู่หน้าประตูของแต่ละห้อง

"157" 157งั้นเหรอ  งั้นก็ห้องนั้นน่ะสิ ว้าววววววว ห้องVIPด้วยแหะ
สบายล่ะเรา คราวนี้ ฮิฮิ

"นี่ไง ไหนขอดูห้องหน่อยสิ" ฉันรีบไขกุญแจทันที แต่เอ๊ะ!ประตูมันไม่ได้
ล็อคนี่ แล้วทำไมพนักงานถึงให้กุญแจมาล่ะ?????

"ห้องไม่ได้ล็อคนี่ค่ะ" ยัยเอริน่าเองก็สงสัยพอๆกับฉัน

"คงมีอะไรผิดพลาดละมั้ง  แกลงไปถามพนักงานทีสิ" ฉันสั่งยัยเอริน่า
ทันที เพราะความเป็นพี่สาว เพราะฉะนั้นจะต้องใช้น้องสาวให้คุ้ม หึหึ
(หัวเราะได้ชั่วร้ายมาก)

"ค่ะ แล้วจะรีบกลับมานะ" 

"อืม" ตอนนี้ยัยเอริน่าลงลิฟท์ไปแล้ว ส่วนฉันก็ลองแง้มประตูดูว่ามีใคร
อยู่ข้างในรึเปล่า แต่พอแง้มแล้วก็มองไม่ค่อยชัด ฉันเลยตัดสินใจ
เดินเข้าไปซะเลย^^ จริงๆต้องใช้คำว่าพุ่งอะนะ

"หืม ทำไมในห้องถึงมีรองเท้าแล้วก็เสื้อผ้าผู้ชายอยู่ด้วยล่ะ?" เอาแล้วไง
นั้นทำให้ต่อมอยากรู้ของฉันกระตุ้นขึ้นมาอีกครั้ง  ฉันค่อยๆย่องเข้าไป
ในห้องนอน แต่พอเข้าไปถึงก็ไม่พบใครเลย

ซู่ ซู่ ซ่าาาาาาาาา   เอ๊ะ!เสียงคนอาบน้ำอยู่นี่0.0

"มีคนอยู่ด้วยเหรอเนี่ย" ด้วยความขี้สงสัย(เ_ือก)ฉันเลยเดินไปที่หน้า
ห้องน้ำก่อนที่จะยกมือเคาะประตู แต่ยังไม่ทันได้เคาะก็................

แอ๊ดดดดดดดดดดดดดดดดด

"อร๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย" ผู้ชาย!
ผู้ชายแก้ผ้าเปิดประตูอ้ามาให้ฉันเห็นคาตาเลยอ่าาาาาา

"0.0" เขา

"0.0"ฉัน

"อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก"

"อร๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย" เมื่อนึกขึ้นได้เขาก็รีบปิด
ประตูห้องน้ำทันที ส่วนฉันก็ได้แต่ยืนหน้าแดงอยู่หน้าห้องน้ำ

"แม่เจ้า ขาวมากกกกก><"ฉันเปล่าคิดลึกนะ  ฉันก็แค่เห็นว่าเขา
ทั้งหล่อ  ทั้งขาว  ทั้งหุ่นดี แถมยังน่ากินด้วยอ่ะ ฮิฮิ

"ออกไปนะ ยัยบ้า" จู่ๆเขาก็โผล่หน้าออกมาไล่ฉัน
เรื่องอะไรฉันจะออกไปง่ายๆล่ะย่ะ ฝันไปเถอะ!

"ไม่ออก" จะลองดีกะฉันใช่มั้ย  ได้ เดี๋ยวเจอกัน



ฝากหน่อยนะค่ะ  เดี๋ยวจะมาอัพต่อให้
แอดพึ่งมาลองแต่งในเด็กดีครั้งแรกนะค่ะ
ปกติจะแต่งแค่ในเพจเท่านั้น แต่เพื่อนสมัครให้
เลยลองแต่งดู ยังไงก็ฝากด้วยนะค่ะ






@SQWEEZ