ปัจจุบันฉันจะรักเธอ

ลำดับตอนที่ #4 : พบกันอีกครั้ง

                         * พบกันอีกครั้ง*



วันนี้ฉันต้องไปทำงานวันแรก เห็นเขาบอกว่าลูกค้าหลายนี้เป็นหนุ่มหล่อ
ผิวเข้ม จ่ายไม่อั้น แต่ถึงอย่างนั้นฉันก็ไม่สนใจหรอก หน้าที่ของฉันคือ
"ทำงานให้ดีก็แค่นั้น" ฉันรับตกแต่งภายในมาหลายปีแล้ว เพราะมันเป็น
งานที่ฉันรัก ฉันมีความสุขมากในเวลาที่ได้ทำงานนี้

"บ้านหลังนี้สินะ" ฉันค่อยๆก้าวลงจากรถ เพื่อไปหยิบของที่หลังรถ
ในขณะที่ฉันกำลังจะเปิดกระโปรงรถ ก็มีรถอีกคันหนึ่งขับมาจอดข้างๆรถของฉัน

"คุณยุนอา!" ฉันหันไปตามเสียงเรียกทันที



"อ้าว คุณเซฮุน มาทำอะไรที่นี่เหรอค่ะ?"

"ผมมาหาคนรู้จักน่ะครับ^^"

"อ้อ" ฉันยิ้มให้อย่างเป็นปกติ

"แล้วคุณยุนอามาทำอะไรเหรอครับ?"

"ฉันมาทำงานน่ะค่ะ"

"งาน???"

"งานรับตกแต่งภายในน่ะค่ะ พอดีลูกค้าของฉันต้องการให้ฉันมาตกแต่งบ้านหลังนี้ให้"

"บ้านหลังนี้เหรอ?" เซฮุนพูดพลางชี้ไปที่บ้านหลังที่ฉันจะต้องเข้าไปทำงาน

"ค่ะ"

"บังเอิญจังเลยนะครับ  ผมรู้จักกับเจ้าของบ้านพอดีเลย"

"ห้ะ???"

"แฮะๆ^^"

"งั้นก็ดีเลยค่ะ งั้นจะเข้าไปข้างในพร้อมกันมั้ยค่ะ?"

"ได้ครับ  เอ่อเดี๋ยวผมช่วยถือของนะครับ"

"ขอบคุณค่ะ" พูดจบ ฉันกับเซฮุนก็เดินเข้าไปพร้อมกัน

"พี่ครับ  ผมพาเจ้าหน้าที่รับตกแต่งบ้านมาน่ะ"

"แปบนึงๆ" มีเสียงผู้ชายตะโกนลงมาจากด้านบน  ก่อนจะได้ยินเสียงคนวิ่งลงบันไดมา

ตึกๆๆๆๆ

"สวัสดีครับ" เขารีบวิ่งมาทักทายฉันทันที ก่อนจะก้มหัวให้ฉัน

"สวัสดีค่ะ"ฉันเองก็ก้มหัว ทักทายเป็นมารยาทเช่นกัน ก่อนที่ฉันกับเขา
จะเงยหน้าขึ้นมาพร้อมกัน

"0.0 / 0.0" 

"คุณ/ยุนนา" นี่มันเป็นคนที่ฉันเห็นในจิตใต้สำนึกนี่

"พี่ครับ นี่ไม่ใช่ยุนนานะครับ เธอชื่ออิมยุนอา"

"เหมือนมากจริงๆ0.0"

"???"ฉันทำหน้าสงสัยเล็กน้อย

"เอ่อ คุณยุนอาไม่ต้องใส่ใจหรอกครับ มันไม่มีอะไรหรอก"

"มีสิค่ะ  ฉันเชื่อว่ามันต้องมี" ฉันพูดออกไปโดยที่ตัวเองไม่รู้สึกตัว
ทำไมกันนะ???

"ว่าไงนะครับ?"

"อ้อ ป่าวค่ะ"

"ผมต้องขอโทษด้วยนะครับ ที่เสียมารยาทกับคุณ ผมชื่ออิมจงอิน 
หรือเรียกสั้นๆว่า ไค ก็ได้ครับ^^"

"อิมเหรอค่ะ?"

"ครับ"

"นามสกุลเดียวกันเลยนะค่ะ"

"คงเป็นเรื่องบังเอิญน่ะครับ"

"คุณสองคนเป็นเพื่อนกันเหรอค่ะ?" ฉันชี้ไปที่เซฮุนกับไค

"เอ่อคือผมเป็นเพื่อนกับน้องสาวของพี่เขาน่ะครับ"

"น้องสาว???" หรือว่าอิมยุนนาจะเป็นน้องสาวของคนๆนี้ มิน่าล่ะ ภาพที่ฉันเห็นถึงเป็น เซฮุน ฉัน และก็เขาคนนี้

"ครับ พอดีน้องสาวของผมเธอเคยรู้จักกับเซฮุนมาก่อน" ไคพูดพลางหันไปมองหน้าเซฮุนด้วยสายตาที่เปลี่ยนไปเล็กน้อย

"งั้นตอนนี้น้องสาวของคุณ เธออยู่ที่ไหนเหรอค่ะ?" ถึงจะรู้คำตอบอยู่แล้วก็อยากจะถามดูอีกครั้ง เผื่อจะได้รู้อะไรเพิ่ม

"เอ่อคือ..........เธอเสียไปแล้วน่ะครับ"ทันที่ฉันมองเข้าไปในแววตาของเขา มันก็ทำให้ฉันรู้สึกแปลกๆขึ้นมา  ฉันรู้สึกเหมือนตอนนี้ไม่ใช่ตัวฉัน
มันเหมือนมีใครอยู่ในตัวฉันอีกคน

"ขะ ขอโทษนะค่ะ"

"หืม?"ไคเงยหน้าขึ้นมามองยุนอาด้วยท่าทีสงสัย รวมถึงเซฮุนก็ด้วย

"ยุนขอโทษนะค่ะพี่......ฮึก" จู่ๆน้ำตาก็ไหลลงมาอาบแก้มทั้งสองข้าง
สร้างความตกใจให้กับไคและเซฮุนเป็นอย่างมาก

"ยุนไม่ได้อยากให้พี่ต้องร้องไห้มากขนาดนี้.......ฮึกๆ ฮือออออออ"

"ยุนนา0.0"ไคเรียกชื่อน้องสาวตัวเองเบาๆ

"ขอโทษๆ" ไคโอบกอดร่างยุนอาไว้ พลางคิดว่านี่คืออิมยุนนา น้องสาวสุดที่รักของเขา ท่ามกลางสายตาของเซฮุนที่เจ็บปวดไม่แพ้กัน

"ยุนขอโทษนะค่ะ"ยุนอาค่อยๆหลับนั่งลง ก่อนจะหลับไม่ได้สติ

"เซฮุน!"

"................"

"ฉันเชื่อแล้วว่านี่คือน้องสาวของฉัน"

"................"

"เพราะงั้น........แกต้องชดใช้ในสิ่งที่แกเคยทำกับน้องสาวของฉัน!"

"ครับ.........ผมสัญญา"

"ฮึก"

"ว่าผมจะรักเธอให้มากที่สุด แม้แต่ชีวิตของผม
ผมก็จะให้เธอ"