Twin แซ่บๆแบบนี้ก็ต้องแฝดพี่สิย่ะ

ลำดับตอนที่ #15 : คุมะ!!! สารภาพ ไอรัน

 

                              

        Alice  part

"ไอ้คุมะ!!!"ฉันตะโกนสุดเสียง  ขนาดเพลงที่ว่าดังกระหึ่มมากแล้ว

ยังสู้พลังเสียงของฉันไม่ได้  ทุกคนหยุดทำกิจกรรมของตัวเองแล้วพากันหันมามองที่ฉันราวกับว่า"ฉันมาทำอะไร?"

"เธอ!/พี่อริส!"ดูเหมือนจะตกใจกันมากเลยสินะ ถึงได้รีบกระโดดออกจากกันขนาดนั้น เห็นฉันเป็นยักษ์เป็นมารหรือยังไง

"วันนี้แกตาย!!!"ฉันเดินไปลากคออิตาคุมะให้เดินตามฉันมา ท่ามกลางสายตาของเหล่าผีเสื้อกลางคืน รวมถึงยัยเอริน่าก็ด้วย

"เดี๋ยวสิ จะพาฉันไปไหน?"

"ไม่ต้องถามหรอกน่า"ฉันพาเขาหลบเข้าไปในซอกมืดๆ(ไม่ค่อยมีใครผ่าน)

"นี่เธอพิศวาสฉันถึงขั้นลากมาทำมิดีมิร้ายในซอกแคบๆเลยเหรอเนี่ย0.0!!!"อิตาคุมะพูดพลางกอดตัวเองเหมือนหวงตัว น่าตบชะมัด:(

"อย่าปัญญาอ่อน!"ฉันจ้องหน้าเขานิ่ง  เขาจะได้รู้ว่าฉันไม่ตลกด้วย

"แล้วนี่เธอมีอะไรล่ะ?"เขาเลิกเล่นแล้วหันมาตีหน้าเย็นชาเหมือนที่เคยทำ  มือทั้งสองข้างของเขาล้วงไว้ในกระเป๋ากางเกงพลางเอาหลังพิงกำแพง

"นายผิดสัญญา"

"ฉันผิดสัญญาตรงไหนห๊ะ???"

"นายลักพาตัวยัยเอริน่า  นายทำให้น้องฉันไม่ได้ไปโรงเรียน

นายพาน้องฉันมาในสถานที่ ที่น้องฉันยังเข้าไม่ได้

นายให้น้องฉันดื่มเหล้า ซึ่งมันไม่ดีต่อสุขภาพ

นายปล่อยให้น้องฉันนั่งรอนายอยู่คนเดียว ทำให้น้องฉันถูกไอ้พวกผีเสื้อกลางคืนมองด้วยสายตาน่ารังเกียจ น่าขยะแขยง

และนายก็เข้าใกล้น้องฉันเกินที่ฉันกำหนด นายพยายามจะหอมแก้มน้องฉัน แถมนายยังมองน้องฉันด้วยสายตาหื่นกระหาย ทีนี้นายรู้รึยังว่านายผิดสัญญาฉันทุกข้อ!!!"ฉันมองเขาด้วยสายตาแข็งกร้าว พลางเท้าเอวขึ้น

"เธอพูดอย่างกับว่าทั้งหมดเธอไม่เคยทำเลยงั้นดิ"

"............."

"ทั้งโดดเรียน  ทั้งเข้าผับ  ทั้งดื่มเหล้า ทั้งหอมแก้มกับแฟน ทั้งถูกคนอื่นมองด้วยสายตาหื่นกระหาย"

"หนิ!"

"หรือเธอจะบอกว่าไม่เคย"

"ก็ได้  ฉันเคย แต่มันไม่เหมือนกัน"

"ไม่เหมือนตรงไหน?"

"เพราะครั้งนี้มันเป็นนายไง"

"ฉันมันทำไม?"

"นายมันเสือผู้หญิง ไม่เคยรักใครจริง  เชื่อถือไม่ได้ อย่าได้คิดเลยว่าฉันจะปล่อยน้องสาวของฉันไปให้นายง่ายๆ  น้องสาวฉัน ฉันดูแลมาแทบตาย ถ้าน้องฉันต้องสกปรกหรือตกต่ำเพราะนาย ฉันไม่ปล่อยนายไว้แน่ คุมะ!"พูดจบฉันก็เดินออกมาจากตรงนั้นในทันที  จริงๆฉันก็ไม่ได้เกลียดอิตาคุมะมากถึงขนาดนั้นหรอกนะ  แต่ถ้ามันไม่ใช่เพราะว่าอดีตของยัยเอริน่าที่ยังคอยวนเวียนอยู่ในหัวของฉัน และยังคงวนเวียนอยู่ในใจของยัยเอริน่า ฉันคงไม่บ้าถึงขั้นนี้แน่ คุมะถือเป็นผู้เคราะห์ร้ายรายที่เท่าไหร่แล้วก็ไม่รู้ ที่คิดจะเข้ามาในชีวิตของน้องสาวฉันแต่จุดจบของมันก็คือทนไม่ได้แล้วหายไปจากชีวิตของยัยเอริน่า..........ตลอดกาล

 End  Alice part

   

     I- run  part

"ครับพี่  ผมกำลังเข้าไปแล้วครับ ครับๆ"

  ปั๊ก!

"โอ๊ยยยยยยยยยยยยยยยยย"ผมที่เอาแต่ก้มกดโทรศัพท์จนไม่ได้ดูทาง ทำให้ผมเดินไปชนเข้ากับผู้หญิงคนหนึ่งจนเธอล้มไปนั่งกับพื้น

ผมเลยรีบเข้าไปช่วยเธอ

"เป็นอะไรรึเปล่าครับ?"

"ก็เจ็บสิย่ะ ถามได้"เธอค่อยๆเงยหน้ามามองหน้าผม และผลก็คือ หึๆ

"ยัยอริส!/ไอ้บ้าไอรัน!!!"เราสองคนต่างจ้องหน้ากันอย่างไม่ละสายตา

"เดินไม่ดูตาม้าตาเรือ เห็นมั้ยเนี่ยว่านายทำฉันเจ็บ"

"ขอโทษนะครับคุณผู้หญิง พอดีผมกำลังรีบน่ะครับ ที่จริงผมก็ไม่คิดว่าจะช่วยหรอกนะถ้าผมเห็นว่าเป็นคุณ"

"หนินาย ผีเข้ารึไง ถึงได้ใช้คำสุภาพกับฉันน่ะ"

"อุ๊ย!ลืม ฉันนึกว่าเธอเป็นคุณเอริน่าน่ะ ฮ่าๆ"พูดจบผมก็ลุกขึ้นเดินหนีเธอทันที

"เดี๋ยวสิ นั่นนายจะไปไหนย่ะ?"เสียงเธอก็ยังคงดังอยู่เหมือนเดิม

"ฉันมาผับ ฉันก็ต้องเข้าไปในผับน่ะสิ ถามได้  ไปนะ บาย"

"เดี๋ยวสิย่ะ  มาช่วยฉันก่อนเซ่"

"นี่เธอ ขนาดเธอเจ็บยังจะแว๊ดๆใส่ฉันได้อีกนะ เธอนี่มันแรงเยอะซะจริง-..-"

"มาช่วยฉันเร็วๆ"เธอพูดพลางควักมือเรียกผม

"ไม่ช่วย"

"เอ้านี่!!! โอ๊ยยยยยยยยยยย"เธอพยายามลุกขึ้นเดินตามผม แต่เธอก็ดันล้มลงไปซะอีก

"เป็นอะไรมากรึเปล่า?"ผมรีบวิ่งเข้าไปหาเธอด้วยความรู้สึกผิดที่แกล้งเธอ

"ก็แหกตาดูสิย่ะว่ามากรึเปล่า ดูสิเท้าฉันบวมยิ่งกว่าเหนียงนายแล้วเนี่ย"

"เหนียงเธอตังหากล่ะ-..-"ผมค่อยๆจับที่เท้าของเธออย่างระวังมือ

"โอ๊ยยยยยยย  ไอรัน นายทำอะไรของนายย่ะ!"

"ขอโทษ เจ็บมากเลยหรอ"ผมมองเธอด้วยความเป็นห่วง ถึงผมจะไม่ค่อยแสดงออกแต่ผมก็อดเป็นห่วงไม่ได้จริงๆ ทำไงได้ล่ะ ก็ผมดันชอบเธอเข้าแล้วล่ะสิ  ผมเองก็ไม่เข้าใจตัวเองจริงๆ ทั้งที่ตอนแรกผมคิดว่าผมชอบเอริน่าแต่ทำไมตอนนี้มันกลับกลายเป็นว่าผมชอบอริส

ผู้หญิงที่ขี้เหวี่ยง ขี้วีน ขี้โมโห คนนี้ไปซะได้ คิดแล้วก็ตลก หึ

"อะไรคือที่นายมองฉันด้วยสายตาแบบนั้นห๊ะ???"อริสเธอจ้องตาผมแป๋ว  เห็นแล้วอยากจะเอาจมูกโด่งๆของผมกดลงไปที่แก้มสีชมพูของเธอเป็นบ้าเลย  น่ารักชะมัด><

"อะไร ตาของฉันทำไมไม่ทราบ?"ผมพยายามไม่ให้เธอจ้องตาของผม

"ก็นายมองฉันด้วยสายตาอบอุ่นไงล่ะ  เป็นห่วงฉันล่ะสิ"

"เปล่าซะหน่อย ขี้ตู่นะเธอเนี่ย-..-"

"ถ้านายชักช้า ฉันจะไปมีคนอื่นแล้วนะ"

"0.0"เฮือกกกก จู่ๆเธอก็พูดออกมา ผมยังไม่ทันตั้งตัวเลย

"ถ้านายยังเป็นแบบนี้มันก็ไม่มีอะไรดีขึ้นหรอก   ถ้านายไม่สารภาพ ฉันจะสารภาพเอง"

"ห๊ะ???"

"ฉันชอบนาย"

"ว่าไงนะ0.0" เธอบอกชอบผมงั้นเหรอ  นี่มันอะไรกัน

"ดูปากฉันนะ  ฉัน-ชอบ-นาย ชัดพอยัง?"

"อือ"

"แล้วนายล่ะ"

"ห๊ะ?"

"หนิถ้ายังไม่ยอมบอก ฉันจะไม่รอแล้วนะ เพราะมันไม่มีความจำเป็นอะไรที่ฉันต้องรอคำตอบจากนาย ฉันเบื่อที่จะต้องรอนายแล้ว"

"อริส"

"ยัยเอริน่าบอกว่านายชอบฉัน เพราะงั้นฉันเลยคิดว่านายอาจจะมาสารภาพกับฉันตรงๆอย่างที่นายเคยทำกับยัยเอริน่า"

".............."

"แต่นายก็ไม่ทำ  ทำไมเหรอ ทั้งที่เราสองคนก็หน้าตาเหมือนกัน

แต่นายกลับไม่กล้าที่จะสารภาพกับฉัน นายเลือกที่จะกล้าสารภาพกับเอริน่า แล้วกับฉันล่ะ ทำไมนายไม่..."

"เพราะความรู้สึกตอนที่ฉันสารภาพกับเอริน่ามันเป็นเพียงความชอบ

แต่กับเธอฉันกับรู้สึกรัก ทุกครั้งที่ฉันเห็นเธออยู่กับผู้ชายคนอื่น

ฉันรู้สึกหวงเธออย่างบอกไม่ถูก  ฉันรู้ว่าฉันก็ไม่ใช่ผู้ชายที่ดี

แต่ฉันคิดว่าฉันสามารถดูแลเธอได้ดีกว่าผู้ชายคนอื่น"

"นาย"

"ฉันจะไม่ถามอะไรเธอตอนนี้  แต่ฉันจะกลับมาเอาคำตอบจากเธอ

หลังจากที่ฉันเคลียร์เรื่องทุกอย่างได้แล้ว ฉันสัญญาว่าฉันจะมาหาเธอ"

"ฟังฉันบ้างสิย่ะ:("

"อ่า โทษที"

"ขืนให้นายเคลียร์เอง  ฉันคงไม่อยู่รอนายหรอกนะ"

"โธ่  รอฉันหน่อยสิ"

"ก็ได้ แต่ถ้าภายในหนึ่งอาทิตย์นายยังเคลียร์ปัญหาส่วนตัวของนายไม่ได้  ฉันจะเคลียร์เอง โอเคป่ะ?"

"เธอเล่นอย่างนี้ใช่มั้ย อริส"

"แน่นอน;)"

"ได้;)"

"^^"

"มาๆขี่หลังฉันก่อน เดี๋ยวพากลับห้อง"

"ทะลึ่ง!!!"จู่ๆเธอก็ตีหลังชองผมดังป๊าบ

"ฉันหมายถึงพาไปส่งที่ห้อง คิดอะไรเนี่ย"

"เปล่าซะหน่อย"

"ฮ่าๆ"

  End  I- run part

 

@SQWEEZ