ไอดอลหน้าใสท้าหัวใจยัยขี้วีน (exo snsd)

ลำดับตอนที่ #4 : งานอลวนกับไอ้น้องอลเวง

                   งานประจำปีๆๆๆๆๆๆๆๆๆ  

"เจ๊ลองชิมนี่ดูดิ อร่อยนะ"ตั้งแต่มีจูเนียร์เดินมาด้วย ตาลู่หานก็พยายามเรียกร้องความสนใจโดยการหยิบนั่นหยิบนี่มาให้ฉัน

"โอ้ยยยยยยยยย ลู่หาน ที่บ้านแกเรียกชิมเหรอห้ะ แกให้ฉันกินถ้วยที่สองแล้วนะ จะอ้วนตายอยู่แล้วนะเว้ย-..-"

"อ้าวเหรอเจ๊ ผมนึกว่าพึ่งกินไปนิดเดียวเอง^^"

"ปกติพี่ยุนอาเล่นอย่างนี้กับลู่หานตลอดเลยเหรอครับ?"จูเนียร์เอ่ย(อ้า)ปากถามฉันทันทีหลังจากไม่ค่อยมีโอกาสถามฉันสักเท่าไหร่

"ไม่หรอก ปกติตานี่ก็ไม่ค่อยสนใจพี่หรอก แต่ไม่รู้ทำไมวันนี้ถึงได้อยากเอาใจพี่นัก"ฉันพูดพลางหันไปขยี้ผมลู่หาน

"โอ้ยเจ๊ ผมยุ่งหมดเลยอ่าาา" 

"ทำงอแงเป็นเด็กไปได้นะแก"

"ก็เจ๊อ่ะ!"

"ทำไม!ฉันทำไมเหรอย่ะ?"ฉันเท้าเอวยืนมองหน้าไอน้องชายตัวดี

"ก็เปล่าซะหน่อยนี่"

"ดีมากกกกกกก ฮ่าๆ"ฉันหัวเราะให้กับท่าทางเด็กๆของลู่หานแทบจะทันที

"แล้วพี่เซฮุนไม่มาด้วยเหรอครับ?"

"ทำไมนายนั่นจะต้องมาด้วยล่ะ?"

"ก็พี่เขาเป็นแฟนพี่นี่ครับ"

"นี่คู่พี่มันดังขนาดนั้นเลยเหรอเนี่ย0.0"

"สุดๆเลยล่ะครับ ตอนแรกที่ผมเห็นข่าว ผมเสียใจไปเป็นเดือนๆเลยล่ะครับTT" ดราม่าก็มาจร้าาาาาาา

"ไม่ขนาดนั้นหรอกน่าาาาาา"ฉันลูบหัวจูเนียร์เบาๆ

"จริงๆนะครับ  ผมเคยคิดว่าพี่จะชอบผมบ้างอ่ะ"

"ห้ะ-..-"

"แต่พี่ก็ไม่ชอบผมอ่าาาาาาาาาาาาาาาาาาาTT" โอ้ย ท่วมค่ะท่วม
น้ำตาจูเนียร์ท่วมหน้าจอแว้ววววววว

"พูดบ้าอะไรฟร๊ะ!"

โป๊ก!

"เป็นไง โอเครขึ้นยัง นี่อุตส่าห์ลงทุนเขกกระโหลกให้ฟรีๆเลยนะเนี่ย"

"ลู่หาน!ใครสอนแกมาห้ะ"

"มันใช้ได้นะเจ๊ เชื่อลู่ดิ"

"ถึงอย่างนั้นฉันก็ไม่ชอบจูเนียร์อยู่ดีล่ะน่าา"

"0.0/0.0" 

"เวรล่ะเรา"

"ฮือๆๆๆๆๆๆ"

"จะจูเนียร์ พี่ขอโทษ"

"ฮ่ะฮ่า"

"ลู่หาน!"

"หือ"ค่อยๆหันมาหา

"แกตายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย"

"ซวยแล้ว"

"ย๊าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา"

"อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกก"

"หยุดเดี๋ยวนี้นะ"

"ไม่หยุด"

"ไอน้องบ้า มานี่นะโว้ยยยยยยยย"ฉันวิ่งไล่ตามไอน้องชายตัวแสบให้ไว
ที่สุด  ตะแต่ว่ะ.........???

"คุณยุนอารึเปล่าค่ะ โอ๊ะ!ใช่จริงๆด้วย มาถ่ายเร็วๆ"กรรม-..-

"ขอสัมภาษณ์หน่อยนะค่ะ"เยี่ยม หลังจากที่ฉันปลอมตัวและกลมกลืนได้อย่างสวยงามแล้ว พอมาตอนนี้นักเรียนและคนที่มางานก็ต่างพากันมา
ดูฉันกันใหญ่เลย

"ค่ะ(- -)(_ _)(- -)(_ _)"

"ไม่ทราบว่าวันนี้คุณยุนอามาทำอะไรที่นี่อะค่ะ"มาตีกับน้องมั้งย่ะ ปั๊ดโธ่!

"พอดีน้องชายของยุนเรียนที่นี่น่ะค่ะ ก็เลยมาร่วมงานด้วย"ฉันยิ้มให้กล้องอย่างเป็นกันเอง ทำให้เรียกเสียงกรี๊ดเป็นอย่างมาก

"กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด ยุนอาๆๆๆๆ"

"สวัสดีค่ะทุกคน^^"ฉันหันไปทักทายเหล่าแฟนคลับที่รุมล้อมอยู่รอบๆ

"กรี๊ดดดดดดดดดดดดด น่าร๊ากอ่าาาาาาาา"

"อ้ออย่างนี้นี่เอง  แล้วทำไมวันนี้คุณเซฮุนไม่มาด้วยล่ะค่ะ  หรือว่าทะเลาะกันค่ะ???"

"ไม่ได้ทะเลาะกันค่ะ พอดีวันนี้เซฮุนเขาไม่ว่างน่ะค่ะเลยมาไม่ได้"

"งั้นก็แปลว่ายังไม่เลิกกันใช่มั้ยค่ะ?"

"ยังค่ะ  เราสองคนยังคบกันอยู่ค่ะ^^"

"งั้นขอให้มีข่าวดีเร็วๆนี้นะค่ะ"

"ขอบคุณมากค่ะ"ฉันโค้งให้กับนักข่าว(กล้อง)ก่อนจะเดินออกมาท่ามกลางสายตาของเหล่าแฟนคลับที่เต็มไปด้วยความคลั่งไคล

"ฮอตไม่เบาเลยน้าาาาาาาา"นั้นไง ปากปีจอซะจริงๆ

"ไม่ต้องมาพูดเลยนะ ไอ้ตัวดี กลับบ้านไปฉันกระทืบแกแน่!" ฉันพูดพลางยกนิ้วชี้หน้าลู่หานอย่างเอาเรื่อง

"ฮ่าๆพี่ยุนอากับลู่หานนี่ตลกจังนะครับ"

"นิดหน่อยน่ะ"

"^^"

"จะว่าไปเราสองคนเดินเที่ยวงานต่อเถอะ"

"เจ๊จะไปไหน???"

"นั้นสิครับ ยังเดินไม่ครบเลยนี่"

"พี่จะไปหาเซฮุนเขาหน่อยน่ะ ไม่รู้ว่าป่านนี้ทำอะไรอยู่"

"เชิญไปหวานกันเลยไป"ลู่หานทำท่าจะไล่ฉัน

"ย่ะ แต่อย่าคิดว่าฉันจะลืมเรื่องแกนะ"

"โห่เจ๊"

"ฮ่าๆๆ"

"งั้นโชคดีนะครับ"

"จ๊ะ"

"บายครับ"

"บาย"ฉันโบกมือลาจูเนียร์ก่อนจะรีบขับรถไปหาเซฮุนที่คอนโด

ปรากฏว่าพอมาถึงคอนโดเขากลับไม่อยู่ ฉันจึงไลน์ไปหาเขา
เขาบอกว่า"ฉันอยู่ที่บ้านเธอน่ะ" เท่านั้นล่ะ ฉันเลยรีบขับรถกลับบ้าน
ทันที นึกยังไงวันนี้ไปหาฉันถึงบ้าน แปลกจริงๆ

"เซฮุน0.0"พอฉันเดินเข้ามาในห้องก็พบกับเซฮุนที่ดูแล้ว"น่าฟัดมาก"




"นึกยังไงถึงมาหาฉันที่บ้านในสภาพแบบนี้ห้ะ?"ฉันเดินไปยืนตรงหน้า
เซฮุนก่อนจะโดนเซฮุนดึงตัวลงไปนั่งบนตักพร้อมกับเอามือโอบเอว
ฉันไว้แน่น

"ก็คิดถึง" 

"แค่เนี่ยนะ"

"^^"

"ทำผิดอะไรมารึเปล่าห้ะ ถึงได้มาอ้อนแบบนี้น่ะ"

"เปล่านะ  ก็แค่หิว!"

"หิวอะไรล่ะ นึกว่ามาที่นี่จะมีอะไรให้กินรึยังไง"

"หือ"เซฮุนค่อยๆซุกหน้าลงมาตรงซอกคอของฉันก่อนจะจุ้บลงไปทีนึง
นั่นทำให้ฉันรู้ทันทีเลยว่าเขาหิวอะไร

"0.0"

"อยากกินจังเลยอ่ะ"

""

"ฉันคิดถึงเธอที่สุดเลยนะ"

"อืม>///<" ให้ตายเถอะ เซฮุนไม่เคยเป็นแบบนี้เลยนะ

"ยุนอา"

"ห้ะ???" ตอนนี้ฉันลุกขึ้นไปเตรียมจะอาบน้ำแต่เซฮุนก็เรียกไว้ซะก่อน

"ฉันรักเธอมากนะ"

">///<"นี่กะจะฆ่าให้ฉันตายเลยใช่ม่ายยยยยยยยยยยยยยยยยยย

"ฉันขอโทษสำหรับเรื่องที่ผ่านมา"เซฮุนค่อยๆเดินเข้ามากอดฉัน
ฉันเองก็กอดเขาเช่นกัน

"ช่างเถอะ เรื่องมันผ่านมาแล้ว"

"แล้วเธอรู้มั้ยว่าเรื่องที่จะเกิดขึ้นต่อจากนี้คืออะไร?"

"อะไรอ่ะ???"

"ก็............."เซฮุนโน้มหน้ามาแล้วกระซิบบอกที่หูของฉันก่อนจะเม้มมันเบาๆพอให้ขนลุกขนพองได้ง่ายๆ

"0.0"

"นะ;)"

"อย่านะไอ้บ้าาาาาาาาาาาาาาาาาาาา" อะไรกันห้ะ กะอีแค่เขาบอกว่า
อร๊ายยยยยยยยยยย ไม่อยากจะพูด

"นายพูดง่ายๆอย่างนี้เลยเรอะ"

"ยุนอาอ่าาาาาาาาา  เค้าขอดีๆแล้วน้าาาา"

"ไม่ต้องมาทำเสียงอ่อนเลยไอ้หื่น  ออกไป๊!" ตอนนี้ฉันได้แต่วิ่งหนีเขาอยู่รอบๆเตียงนอน ให้ตายเถอะ ฉันไม่น่าไว้ใจเขาเลยจริงๆ

"แค่นิดเดียวเองอ่ะ"

"นิดเดียวก็ไม่ให้เว้ย"

"น้าๆๆๆๆๆๆๆๆ"

"ม่ายยยยยยยยยยยย"

"ยุนอา!"

"อะไรอีกล่ะ จะมาไม้ไหนอีกล่ะห้ะ???"ฉันยืนเท้าเอวพร้อมกับหอบแฮกๆ

"เธอไม่รักฉันแล้วหรอ" มาไม้นี้เลยเรอะ

"รัก"

"แค่จูบเธอยังให้ฉันไม่ได้เลยอ่ะ เราคบกันมานานแล้วนะ"

"ก็แล้วนายจะมาอยากจูบอะไรตอนนี้เล่า ปั๊ดโธ่-..-"

"ก็ฉันคิดถึงเธอนี่!"

"ไม่เกี่ยวสักหน่อยย่ะ"

"เกี่ยวจริงๆนะ"

"ไม่เลยสักนิด"

"ก็ได้!งั้นฉันกลับล่ะ" จู่ๆก็ทำเป็นงอนร้องงอแงจะกลับบ้าน อะไรของเขา

"เชิญ" ไปได้ก็ดี ชิ

"หึ:("เขาเดินตูดบิดออกไปแล้วอ่ะ

"โห่ งอนเก่งซะจริงนะย่ะ" ฉันทำเป็นเดินเข้าห้องน้ำไปอย่างไม่สนใจ
อยากกลับก็กลับไปสิ ใครห้ามล่ะ

20 นาทีผ่านมา

"สดชื่นจังเลยอ่ะ"ฉันเดินออกมาโดยมีแค่ผ้าเช็ดตัวห่อหุ้มร่างกายอยู่

"แบร่:P"

"กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด" จู่ๆเซฮุนก็โผล่มากอดฉันจากข้าง
หลังโดยที่ฉันยังไม่ทันตั้งตัว มันเลยทำให้ฉันเสียหลัก ล้มลงไปนอนบน
เตียงก่อนที่จะโดนเซฮุนคร่อมร่างไว้

"ออกไปเดี๋ยวนี้นะ!"

"ไม่!"

"นายจะทำอะไรฉันห้ะ?"อยู่ในสภาพแบบนี้ ไม่รอดแน่ๆเลยเราTT

"ฉันขอโทษ"

"ห้ะ???"

"ขอโทษที่ทำให้เธอเป็นห่วงอยู่เรื่อยเลย ขอโทษที่ทำให้ต้องปวดหัวเพราะฉัน ขอโทษที่ทำให้เธอเชื่อใจฉันไม่ได้ ขอโทษ ขอโทษนะ"

"0.0"อารมณ์เปลี่ยนไวเกินไปแล้วนะ ฉันตามไม่ทันจริงๆ

"ให้อภัยฉันนะ"

"อือ"

"^^"

"0.0" 

"น่ารักไปแล้วนะยุนอา>///<"

">///<" ตอนนี้เซฮุนค่อยๆโน้มหน้าลงมาใกล้กับฉันขึ้นเรื่อยๆ
เรื่อยๆๆ จน...................จุ๊บ

"ที่เป็นค่ามัดจำนะ"

"อะไรของนายกันเล่า>///<"

"ฉันไม่ทำอะไรเธอหรอก เชื่อใจฉันสิ ถ้าเธอไม่เต็มใจฉันไม่มีทางทำแบบนั้นแน่นอน สบายใจได้"

"อือ"หน้าแดงไปถึงไหนแล้วก็ไม่รู้เนี่ย  เขินๆๆๆๆๆ

"ฮ่าๆๆๆๆ"

"หัวเราะอะไรเล่า"

"ป๊าวววววว"

"เดี๋ยวเถอะ"

"ฮ่าๆๆๆๆๆ"


จบไปอีกตอนแว้วววววววววววววว