ไอดอลหน้าใสท้าหัวใจยัยขี้วีน (exo snsd)

ลำดับตอนที่ #2 : รักไม่ใช่การตีตรา

 ณ  คฤหาสน์สุดหรู(ที่เดิม)

"อร๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย"

"โอ้ยยยยย เจ๊" ฉันอยากจะบ้าตายเรื่องเมื่อคืนยังไม่เคลียร์ เรื่องใหม่ก็เข้ามาอีกแล้ว  ก็ดูสิเซฮุนมีภาพหลุดกับผู้หญิงที่ไหนก็ไม่รู้

"นังนี่มันเป็นใครห้ะ?" ฉันพูดพลางยื่นหน้าจอโทรศัพท์ให้ไอลู่ดู

"ผมจะไปรู้ได้ยังไงล่ะเจ๊  เจ๊อยากรู้ก็ถามพี่ก้าเอาเดะ"

"ยัยเจส!"ฉันหันไปจ้องหน้ายัยเพื่อนตัวแสบ

"ฉันก็แค่หางานให้รุ่นน้องเขาเองอ่าาา" ยัยเจสทำหน้าอ้อนใส่ฉัน

"โดยการให้มาทำงานกับแฟนฉันเนี่ยนะ?"ฉันขึ้นเสียงใส่

"ก็แหม่ ลูกค้าเขาอยากได้เซฮุนมาเป็นพระเอกให้นี่น่า"

"ฉันเห็นรูปนี้แล้วอยากจะกรี๊ดให้บ้านแตกไปเล้ย"

"ผมว่าเจ๊กรี๊ดทีไม่ใช่แค่บ้านหรอกครับที่จะแตก แต่ผมว่าโลกจะแตกซะมากกว่าอีก ฮ่ะๆ"

"แต่ถ้าแกไม่หุบปาก หัวแกนั้นแหละจะแตก ไอ้ลู่" ฉันหันไปชี้หน้าลู่หาน
น้องชายสุดที่รักของฉัน(หรา)

"แกก็อย่าไปดูรูปนั้นมากสิ"

"แต่ว่ามัน" ฉันพูดพลางมองหน้าจอโทรศัพท์อีกครั้ง ก่อนจะกำมือแน่น



ดูสิมันน่าโมโหมั้ยล่ะ  แนบชิดกันซะขนาดนั้นน่ะ

"เจ๊ก็หาอะไรจองพี่ฮุนไว้ดิ"

"อะไรของแกห้ะ" ฉันถามพลางมองหน้าด้วยความสงสัย

"ก็พวกสร้อย แหวนอะไรอย่างงั้นอ่ะ"

"เป็นการตีตราอะนะ" ยัยเจสพูดขึ้นทันที เมื่อได้ยินว่าแหวน

"นี่ๆแกเข้าใจอะไรผิดรึเปล่าย่ะ  การให้แหวนคนรักเนี่ยไม่ได้เพราะว่า
ต้องการตีตราแต่ให้เพราะว่าจะได้เป็นเครื่องเตือนใจกันตังหากล่ะ"

"โห่เจ๊ เดี๋ยวนี้เจ๊เลวน้อยลงนะเนี่ย" ดูมันพูด-..-

"แน่ล่ะ ฉันไม่ได้ตระบี้ตระบันเลวแบบแกหนิย่ะ" ฉันยิ้มให้เบาๆ

"เจ๊แม่งงงงงงง ด่าตลอด"

"พอได้แล้ว พวกแกนี่กัดกันตลอดเลยนะ เป็นพี่น้องกันซะเปล่า"

"หึ" ฉันหัวเราะออกมาเล็กน้อย ก่อนจะเดินไปหยิบกุญแจรถเตรียมจะ
ออกไปข้างนอก

"อ้าว นั่นแกจะไปไหน?" ยัยเจสแทบจะพุ่งมาจับตัวฉันเลยทีเดียวล่ะ

"ฉันก็จะไปทำงานน่ะสิย่ะ"

"เจ๊มีงานทำด้วยเหรอ???"

"ไอ้น้องเวรนี่!"ฉันรีบปาแจกันใส่ไอน้องชายทันที  ดีนะมันหลบทัน

"โห่เจ๊ นี่เล่นแจกันเลยเรอะ"

"เออ"

"งั้นฉันไปด้วย" ยัยเจสเดินไปหยิบกระเป๋าแล้วเดินกลับมาหาฉัน

"แกแน่ใจนะ?"

"ทำไมฉันจะไม่แน่ใจ ฉันก็แค่อยากไปดูแกทำงานก็เท่านั้นเอง"

"โอเค ตามสบายเถอะย่ะ;)" ฉันเดินไปที่รถทันที ตามด้วยยัยเจสสิก้า
ส่วนลู่หาน ฉันสั่งให้ไปโรงเรียนเรียบร้อยแล้ว เพราะส่วนใหญ่มันมักจะ
ไม่ไปโรงเรียนเพราะมันบอกว่าครูโหด

"นี่ยัยยุน" จู่ๆยัยเจสก็พูดขึ้นมาตอนฉันกำลังขับรถอยู่

"ว่าไง?" ฉันหันไปมองหน้ายัยเจสแปบนึงก่อนจะหันกลับมามองทาง

"แกไม่คิดจะลดความหึงบ้างเหรอ"

"ทำไมฉันต้องลด ฉันคิดว่านี่มันยังน้อยไปด้วยซ้ำนะ"

"ฉันเข้าใจว่าแฟนแกมันไว้ใจไม่ได้ แต่มันก็ดีกับแกไม่ใช่เหรอ"

"ก็ใช่ แต่ฉันก็อดห่วงไม่ได้นี่" ฉันหันหน้าไปมองยัยเจส

"แกลองคิดดูนะว่าบางทีแกก็ลงรูปในไอจีที่ถ่ายคู่กับไอดอลหนุ่มหล่อๆ
ตั้งหลายครั้ง แต่เซฮุนมันก็ไม่เคยว่าแกเลยสักครั้ง"

"หมอนั่นมันไม่เคยหึงฉันเลยมากกว่าน่ะสิ"

"อย่าเถียงสิย่ะ!" เอ้า ตะคอกใส่หน้าฉันเฉยเลยอ่ะTT

"ฉันกำลังจะบอกว่าหมอนั่นมันเชื่อใจแก แล้วก็รักแกมากด้วย"

"แล้วแกจะให้ฉันทำยังไง???"

"แกควรจะปล่อยๆมันไปบ้าง"

".........."

"ไอพวกข่าวลือ  รูปหลุด อะไรพวกนั้นน่ะ"

"ฉันจะพยายาม"

"ไม่ใช่แค่พยายาม แกต้องทำให้ได้"

"โอ้ยยยยยยยยย นี่ยัยเจสแกจะทำตัวเป็นพวกพยุงความยุติธรรมรึไงห้ะ
นึกว่าตัวเองเป็นเซเลอร์มูนรึไง" ฉันล่ะอยากจิบ้า

"ฉันก็แค่เอาเรื่องศีลธรรมมายัดใส่สมองทั้งสองข้างของแกเองนะ
เอ๊ะฉันลืมไปแกมีสมองที่ใช้งานได้แค่ข้างเดียว^^"

"ยัยเจส!" ฉันนี่แทบจะเอาเท้ายันหน้ายัยเจสเลยนะเนี่ย ถ้าไม่ติดว่าฉัน
ขับรถอยู่ล่ะก็โดนเละไปตั้งนานแหละ

"ฉันก็แค่ล้อแกเล่นน้าาาาา"

"นี่มันวันอะไรห้ะ ถึงได้มีแต่คนมาพูดเรื่องศีลธรรมเนี่ย"

"วันพระไงแก"เออใช่ วันพระของไทยนี่ (แกอยู่เกาหลีไม่ใช่เหรอ)

"วันพระไม่ได้มีหนเดียวนะจ้ะ คุณเพื่อน"

"วันตายแกก็ไม่ได้มีหนเดียวเหมือนกัน ยัยเจส"ฉันพูดติดตลก
ขับรถมาไม่นานก็ถึงสถานที่ ที่ฉันต้องมาทำงาน(ถ่ายภาพ)

"แกจะไปหาอะไรกินก่อนรึเปล่า?" ฉันหันไปถามยัยเจสทันที เมื่อลงมา
จากรถเตรีนมจะเข้าไปทำงาน

"ไม่อ่ะ ฉันจะไปพร้อมแกเลย"

"งั้นก็ตามมาสิ"

ตอนนี้เราสองคนก็เดินเข้ามาถึงข้างในตัวตึกแล้ว  มีแต่ทีมงานที่วิ่งกัน
ตับแร่บเพราะยังเตรียมงานไม่เสร็จ

"คุณยุนอา สวัสดีค่ะ โอ๊ะ!คุณเจสสิก้า สวัสดีค่ะ"

"สวัสดีจ้ะ"ยัยเจสทักทายทีมงานด้วยรอยยิ้ม  ส่วนฉันน่ะเหรอก็เอาแต่
กังวลกับทีมงานน่ะสิ  ป่านนี้ยังเตรียมงานไม่เสร็จอีก

"นี่ทำไมยังเตรียมงานไม่เสร็จอีก ใกล้จะถึงเวลาถ่ายแล้วไม่ใช่เหรอ?"
ฉันแทบจะเหวี่ยงทีมงานอีกครั้ง หลังจากเห็นว่ายังไม่มีอะไรคืบหน้าเลย

"ขอโทษทีค่ะที่ทำงานล่าช้า พอดีเกิดปัญหานิดหน่อยน่ะค่ะ"

"ปัญหา? ปัญหาอะไร" ฉันถามพลางถอดแว่นดำออก

"คือว่านายแบบยังมาไม่ถึงเลยน่ะค่ะ"

"ว่าไงนะ! นายแบบยังมาไม่ถึง" เวรเอ้ย นี่มันอะไรกันว่ะเนี่ย

"ใจเย็นแก" ยัยเจสลูบหลังฉันเบาๆกลัวว่าฉันจะเหวี่ยงทีมงาน

"ทำไมนายแบบนั่น ถึงยังมาไม่ถึง"

"พอดีนายแบบของเราเกิดท้องเสียกระทันหันน่ะค่ะ"

"งั้นก็คงไม่มาแล้วล่ะ ทางที่ดีหานายแบบคนใหม่เลยจะดีกว่า"

"ได้ค่ะ" ทีมงานรีบวิ่งไปจัดการตามที่ฉันบอกทันที

"แกชักจะหงุดหงิดเกินไปแล้วนะ ยัยยุน"

"แกก็เห็นแล้วนี่ ว่าพอฉันไม่อยู่อะไรๆก็แย่ไปซะหมด หัดทำอะไรกันเอง
โดยไม่ต้องสั่งจะได้มั้ย"ฉันเดินมานั่งที่เก้าอี้หน้าฉากด้วยความหงุดหงิด
ตามด้วยยัยเจสที่เดินมานั่งข้างๆ

"ฉันรู้ แต่แกก็ควรจะใจเย็นมากกว่านี้ ดูสิทีมงานเขากลัวแกกันหมดแล้ว"
ฉันลองมองไปรอบๆพอทีมงานคนไหนหันมาสบตาฉันเมื่อไหร่
ทีมงานคนนั้นก็รีบก้มหัวให้ฉันรัวๆเหมือนจะบอกว่า จะรีบทำงานให้เสร็จ
นะค่ะ อะไรประมาณนั้น

"โอเคได้ ต่อไปฉันจะควบคุมอารมณ์มากกว่านี้"

"ดีมาก^^"

"นับวันแกยิ่งเหมือนม๊าฉันเข้าไปทุกทีแล้วนะ"

"บ้าาาาาาาาา" ยัยเจสตีฉันเบาๆทีนึง ก่อนจะนั่งนิ่งๆเมื่อเห็นทีมงานเริ่ม
มากันเยอะแล้ว

"คุณยุนอาค่ะ" จู่ๆก็มีทีมงานคนหนึ่งเดินมาสะกิดไหล่ฉันเบาๆ

"มีอะไร" ฉันหันไปมองหน้าทีมงานคนนั้นด้วยความสงสัย

"เราหานายแบบคนใหม่ได้แล้วค่ะ"

"ใคร???"
.
.
.
.
.
.
.
.

"เซฮุน!" ให้ตายเถอะ ทำไมต้องเป็นเขา นายแบบเยอะแยะ ทำไมไม่เอา
มา ทำไมต้องเป็นคุณแฟนสุดที่รัก(หวง)ของฉันด้วยห้ะ

"ซวยแล้ววววว" ดูเหมือนยัยเจสจะรู้สภาพอนาคตต่อไปว่าจะเกิดอะไรขึ้นต่อจากนี้

"คือว่าเราถามน้องนางแบบน่ะค่ะ ว่าอยากถ่ายกับใคร น้องเขาก็เลยตอบ
ว่าอยากถ่ายกับคุณเซฮุนน่ะค่ะ" ทีมงานคนนั้นพูดพลางก้มหน้าหงอย

"น้องนางแบบงั้นเหรอ?"


"น้องซึลกิไงค่ะ"

"ซึลกิ!" ว่าแล้วยัยนั้นก็เดินมาพร้อมกับชุดที่ชวนยั่วน้ำลายจากผู้ชายได้
เป็นอย่างมากมาหาฉันพลางควงแขนเซฮุนมาด้วย

"อ้าว!พี่ยุนอา สวัสดีค่ะ" ยัยนั้นทำเป็นพึ่งเห็นฉันก่อนจะปล่อยมือออก
จากแขนของเซฮุนแล้วโค้งให้เล็กน้อยและก็กลับไปควงแขนเซฮุน
เหมือนเดิม นั้นทำให้ความโกรธของฉันเริ่มแผ่ออกมาทีละนิด

"สวัสดีจ้ะ น้องซึลกิ" ฉันแกล้งทำเป็นยิ้มหวานส่งไปให้ยัยเด็กนั่น
ด้วยท่าทางเป็นมิตร

"ยินดีที่ได้ร่วมงานกันนะค่ะ" ยัยนั่นยื่นมือมาหมายจะจับมือกับฉัน
แต่ฝันไปเถอะย่ะ!

"ไม่ต้องมายินดีหรอกจ้ะ เพราะนี่มันจะเป็นงานแรกและเป็นงานสุดท้าย
ที่เราจะได้ร่วมงานด้วยกัน"ฉันกรีดยิ้มให้เล็กน้อยก่อนจะดึงเซฮุนให้
มายืนข้างๆฉัน

"พี่เป็นแค่ช่างภาพไม่ใช่เหรอค่ะ จะมาตัดสินอะไรเองได้ยังไงกัน"

"พี่ว่าเราไปแต่งหน้าเพิ่มเถอะ ซึลกิ"เซฮุนรีบตัดบทซะง่ายๆ

"ไม่ต้องแต่งเพิ่มหรอกจ้ะ แค่นี้ก็สวยมากพอแล้ว"

"ใช่ค่ะ แค่นี้ซึลกิก็สวยมากพอแล้ว สวยพอที่จะแย่งแฟนคนอื่นได้เลย
ล่ะค่ะ^^"

"นั้นสินะ พี่ก็ลืมคิดไปว่าคนอย่างน้องซึลกิเนี่ย มีรสนิยมชอบกินของๆ
คนอื่น แบบพวกของเหลือเดนอะไรพวกนั้นนะจ้ะ^^"ฉันกรีดยิ้มร้ายออกมาทีละนิดแบบไม่ปิดบัง

"พี่ยุน!" ยัยนั่นทำท่าเหมือนไม่พอใจฉัน นึกว่าฉันกลัวรึไงย่ะ เหอะ

"อะไรจ้ะ พี่ก็แค่พูดเล่นเองนะ อย่าคิดมากสิ" ฉันยิ้มหวานหยดให้ ก่อนจะหันมาเช็ดเหงื่อให้เซฮุนอย่างจงใจยั่วโมโหยัยบ้านี่

"ร้อนมั้ยค่ะที่รัก เดี๋ยวเค้าเช็ดให้นะ" เซฮุนเองก็ยิ้มหวานให้ฉันเหมือนกัน
เขาคงจะงงที่เห็นฉันไม่เหวี่ยงใส่ยัยเด็กนี่ด้วยการตบ

"ร้อนมากเลยที่รัก" แหม่ๆไหลตามน้ำเชียวนะย่ะ

"ฉันว่าแกสองคนไปเตรียมตัวถ่ายกันได้แล้วล่ะ ใกล้ถึงเวลาแล้ว"

"นั้นสินะ"ฉันพูดพลางเดินไปเตรียมอุปกรณ์โดยไม่ลืมลากเซฮุนมาด้วย
ส่วนยัยเจสก็ไปนั่งรอที่หน้ามอนิเตอร์




ใครมาว่าแฟนผม  ผมจะต่อยนะครับ555
ถ้าใครอยากรู้ว่าตอนหน้าจะเกิดอะไรขึ้นก็รอติดตามกันด้วยนะครับ
ชอบไม่ชอบอะไรก็เม้นบอกได้นะ ไม่ว่ากัน