ไอดอลหน้าใสท้าหัวใจยัยขี้วีน (exo snsd)

ลำดับตอนที่ #1 : เราจะเลิกกันจริงๆเหรอ

 ณ  คฤหาสน์สุดหรู




"นี่มันอะไรกันห้ะ!" ฉันแทบจะโยนนิตรสารเล่มที่ยัยเจสเพื่อนสนิทของ
ฉันซื้อมาทิ้งไปอย่างไร้เยื่อใย  ก็ดูสิจู่ๆก็มีข่าวออกมาว่าแฟนของฉัน
ไปทานข้าวกับไอรีนไอดอลรุ่นน้องในสังกัด2ต่อ2

"แกใจเย็นๆสิย่ะ มันอาจจะไม่จริงก็ได้" ยัยเจสพูดพลางหยิบนิตรสาร
ขึ้นมาดูอีกครั้งก่อนจะปาลงถังขยะ

"จริงไม่จริง ฉันไม่รู้ แต่ฉันจะไปอาละวาดให้บริษัทเละเลยคอยดูสิ
โทรไปก็ไม่รับนะ ไอบ้าเซฮุน  ยุ่งมากรึไงห้ะ"

"งั้นแกจะไปบุกตอนนี้เลยรึไง?"  ยัยเจสจ้องหน้าฉันอย่างกับรู้ว่าฉัน
ไม่ไปให้เสียเวลาหรอกอย่างนั้นแหละ

"ไม่" ฉันยืนกอดอกนิ่ง

"แล้วจะเอาไง?"

"ฉันจะบอกให้เขามาที่นี่ เดี๋ยวนี้"

"แกว่าไงนะ" ฉันรบหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดโทรออกทันที
ถ้าเขาไม่รับสายนะ ฉันจะฆ่าเขาแน่

(ตื้ด  ตื้ด  ตื้ด  ตื้ด)

"รับสายสิ"

(ตื้ด.........ว่าไงจ้ะที่รัก)

"ไม่ต้องมาปากหวานใส่ฉัน"

(โห่ เธอเป็นอะไรรึเปล่า ทำไมดูอารมณ์เสียจัง)

"ก็ข่าวของนายกะยัยน้องไอรีนอะไรนั้นไง"ฉันกระแทกเสียงอย่างแรง

(ห้ะ????)แหม่ๆทำเป็นไม่รู้เรื่อง

"มีภาพหลุดนายอยู่กับยัยเด็กนั้นที่ร้านอาหาร"

(อ้อ  เรื่องนั้น ฉันอธิบายได้นะ)

"เรื่องจริงงั้นเหรอ"

(ใช่  แต่เราก็แค่ไปผูกมิตรกันก่อนจะถ่ายหนังด้วยกันน่ะ)

"ว่าไงนะ ถ่ายหนังด้วยกัน?"

(เอ่อคือมันก็แค่หนังโรแมนติกธรรมดาๆน่ะ)

"หนังอิโรติคน่ะสิไม่ว่า" 

(เชื่อใจกันบ้างสิ)

"ฉันเชื่อใจนาย แต่ฉันไม่เชื่อใจยัยเด็กนั้น"

(แล้วจะให้ฉันทำยังไง  แคนเซิ่นงานเหรอ?)

"ไม่ต้องหรอก  แค่นายบอกฉันมาว่าตอนนี้นายอยู่ไหน"

(อยู่ที่บริษัทน่ะ)

"แล้วเจอกันค่ะ ที่รัก"

(ว่าไงนะ???)

ตู๊ดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

"ยัยเจส  แกกลับไปก่อนเลยก็ได้นะ พอดีฉันต้องไปทำธุระนิดหน่อย"
ฉันพูดพลางวิ่งไปหยิบกระเป๋าก่อนจะคว้ากุญแจรถคันหรูมาด้วย

"ขอให้โชคดีนะย่ะ ยัยขี้วีน"

"ย่ะ;)" ตอนนี้ฉันกำลังจะไปถล่มบริษัทของเขาให้พังเละไม่ให้เหลือซาก
อยากมาลองดีกับฉันเองนะจ้ะ แม่สาวน้อย

   ที่บริษัทค่ายเพลงยักษ์ใหญ่sy

"สวัสดีค่ะ คุณอิมยุนอา ยินดีต้อนรับค่ะ" เมื่อเข้ามาถึงพนักงานก็รีบเดิน
ออกมาต้อนรับฉันทันที  แต่นั้นไม่ใช่ประเด็นหลัก เพราะนี่มันคือแผน

"อยู่ไหน?" ฉันขึ้นเสียงใส่ยัยพนักงานจอมดื้อ

"อะไรค่ะ???" แสดงเก่งซะจริงนะ

"อย่ามาทำเป็นไม่รู้ไปหน่อยเลย ว่าฉันมาที่นี่ทำไม" ฉันพูดพลาง
กรีดยิ้มร้ายออกมาอย่างไม่เกรงกลัวชื่อเสียงพังพินาศ

"เอ่อคือ.......คือว่าคุณโอเซฮุนเขาไม่ได้บอกน่ะค่ะ เขาแค่ให้ฉันมาถ่วง
เวลาให้เฉยๆ"

"ถ่วงเวลางั้นเหรอ หึ ตลกสิ้นดี" ฉันพูดพลางยิ้มโทรศัพท์ออกมา
ก่อนจะกดโทรหาเขาอีกครั้ง  แต่สิ่งที่ตอบรับมาคือการ ตัดสาย

"จะเล่นอย่างนี้กับฉันใช่มั้ย โอเซฮุน!" ฉันพูดพลางหักกระดูกมือดังก๊อบ

"คุณยุนอาจะไปไหนค่ะ?" ยัยพนักงานวิ่งมากั้นฉันไม่ให้ฉันขึ้นลิฟท์
ไปชั้นบนที่มีห้องซ้อมของเซฮุนอยู่

"ถ่าไม่อยากโดนไล่ออก  ก็หลีกไปซะ!" พอฉันพูดจบยัยพนักงานก็รีบ
หลบให้ฉันทันที เหอะ ที่แท้ก็กลัวตกงานเหมือนกัน

"นายตายแน่" ฉันกดลิฟท์ขึ้นไปชั้นที่9 รับรองขึ้นมาครั้งนี้
ชั้นทั้งชั้นนี้จะกลายเป็นสนามรบดีๆของฉันนี่ล่ะ

ตริ่ง!  เมื่อลิฟท์เปิดออก ฉันก็รีบสาวเท้าเดินออกมาทันที ก่อนจะมุ่งหน้า
ไปที่ห้องซ้อมของเขา 

"งานนี้สนุกแน่เลยเรา หึๆ" ฉันค่อยๆรูดคีย์การ์ดเพื่อเป็นการปลดล็อก
ประตู พอประตูเปิดออกภาพบาดตาบาดใจก็พุ่งเข้ามาใส่ตาฉันทันที
ภาพที่ผู้หญิงผู้ชายกำลังกอดจูบกันนัวเนียนี่คืออะไร???

"สนุกกันพอรึยัง?" ฉันพูดพลางเดินเข้าไปในห้องด้วยใบหน้าที่มีแต่
ความรังเกียจและขยะแขยง

"พี่ยุน/ยุนอา" ดูเหมือนจะตกใจมากเลยสินะ ถึงได้รีบผละออกจากกัน
ด้วยความเร็วขนาดนั้นน่ะ

"ทั้งที่ฉันบอกแล้วแท้ๆว่าจะมาหา แต่นายก็ยังจะทำแบบนี้อีก"
ฉันพูดพลางกำมือแน่น ตอนนี้ฉันไม่ได้รู้สึกอยากจะตบหน้าเซฮุน
เลยแม้แต่นิดเดียว แต่กลับกันฉันอยากจะตบยัยหน้าด้านนี่ตังหาก

"เธอกำลังเข้าใจผิดนะ" เซฮุนรีบพุ่งเข้ามาจับตัวฉันเอาไว้ก่อน
กลัวว่าฉันจะฆ่ายัยนั้นรึไง

"นายจะบอกฉันว่านายกำลังซ้อมบทกันอยู่รึไง"ฉันถามไปงั้นล่ะ

"ใช่" 

"เหอะเสียใจด้วยนะ ครั้งนี้นายสอบไม่ผ่าน"พูดจบฉันก็พุ่งเข้าไปตบหน้า
ยัยนั้นทันที

เพี๊ยะ! หน้ายัยเด็กนั้นหันไปตามแรงฝ่ามือของฉันที่กระทบกับหน้าทันที

"โอ้ยยยยยยยยยยย"

"ไอรีน" เซฮุนรีบเข้าไปพยุงยัยเด็กนั้นแทบจะทันที แหม่ๆรักกันจังนะ

"เป็นห่วงกันเข้าไปเถอะย่ะ ขอบอกไว้ก่อนเลยนะ ฉันไม่ใช่นางเอกที่
แสนดีและแสนอ่อนแอ แต่ฉันเป็นนางเอกที่ร้ายและแรงอย่าบอกใคร"

"เธอเป็นบ้าอะไรห้ะ"

"ฉันก็แค่ช่วยซ้อมบทให้น่ะ ไม่ได้คิดไปอื่นเลยน้าาาาา"ฉันพูดพลางยิ้ม
หวานหยดย้อยให้

"ไม่เป็นไรหรอกค่ะ ไอรีนผิดเองที่ขอให้พี่เซฮุนซ้อมให้"

"หึ นี่ไอรีนจ้ะ ที่จริงฉันก็ไม่ว่าอะไรหรอกนะ ถ้าเธอจะให้แฟนของฉัน
ช่วยซ้อมบทให้น่ะ"

"????"

"แต่นี่มันบทอะไร เธอช่วยแหกตามองและแหกสมองคิดด้วยนะ!"

"ยุนอาพอเถอะ" เซฮุนพูดขอร้องฉันให้หยุด แต่sorryนะ ฉันไม่หยุด!

"ฉันไม่ได้อยากทำร้ายเธอเลยจริงๆนะ" ฉันยิ้มให้ไอรีน ก่อนจะเดินไปหา
ใกล้ก่อนจะลูบหัวเบาๆอย่างเวทนา

"แต่เธอทำให้ฉันอยากทำร้ายเธอเอง ถ้ารักตัวกลัวตาย ก็เลิกซะ"

"เลิกอะไรค่ะTT"

"ก็เลิกอ่อยโอเซฮุน แฟนฉันไงล่ะ"

"ยุนอา!"จู่ๆเซฮุนก็ตะโกนขึ้นมาซะงั้น

"อะไร" ฉันพูดพลางจ้องหน้าเขาด้วยสายตาโกรธๆ

"ฉันว่าเธอควรหยุดนิสัยขี้วีนของเธอได้แล้วนะ"

"ว่าไงนะ"

"ฉันเอือมระอากับนิสัยเดิมๆของเธอเต็มทนแล้ว"

"งั้นนายจะเอายังไง?" ฉันถามพลางมองหน้าเขานิ่ง

"ฉันว่า.........."

"............"

"เราควรจะห่างกันสักพักนะ"

จึก!เหมือนมีเข็มเล็กๆพุ่งเข้ามาปักกลางหัวใจของฉันอย่างเต็มแรง
ฉันผิดอะไรงั้นเหรอ ฉันก็แค่รักเขามากเท่านั้นเอง

"จะเอาอย่างนี้ใช่มั้ย"

"............." เงียบ ไม่มีเสียงตอบรับ

"ได้สิ"

เซฮุนเงยหน้ามองฉันด้วยสายตาที่เจ็บปวดไม่แพ้กัน

"เราจะไม่ห่างกันหรอกนะ" ฉันพูดพลางจ้องหน้ายัยตัวดีก่อนจะหันมา
สบตากับเขาอีกครั้ง

"แต่เราจะเลิกกันตังหากล่ะ"

"ยุนอา0.0" เขาเดินมาจับมือฉันเหมือนไม่อยากเลิก

"นายควรจะเลิกกับฉันตั้งนานแล้วไม่ใช่เหรอ" ฉันจ้องหน้าเขานิ่ง

"ฉันไม่ได้หมายความว่าแบบนั้น"

"ฉันไม่อยากห่างกับนายแม้แต่วินาทีเดียว"น้ำตาเริ่มคลอเบ้าเล็กน้อย
แต่ฉันจะไม่มีทางปล่อยให้มันไหลออกมาเด็ดขาด

"ทางเลือกที่ดีที่สุดคือ เราควรจะเลิกกันไปซะเลย"

"ฉันไม่อยากเลิกกับเธอ ยุนอา."

"หึๆ ไอรีน" ฉันเรียกยัยเด็กนั้นก่อนจะเดินไปหา

"ค่ะ?"

"อยากได้มากใช่มั้ยล่ะ"

"???"

"ถ้าอยากได้นัก ก็เอาไป!"

"0.0"

"0.0"

ฉันรีบเดินออกมาจากตรงนั้นทันที  แต่ก็ไม่วายโดนเซฮุนมารั้งตัวเอาไว้

"เราจะเลิกกันจริงๆเหรอ???"

"เหอะ ฉันเองก็เหนื่อยเต็มทีล่ะเหมือนกัน อยู่คนเดียวบ้างก็ดี"

"แต่ฉันยังรักเธอ"

"ตกลงนายจะเอายังไง?"

"ฉันแค่บอกว่าให้เราห่างกันสักพัก เผื่ออะไรๆมันจะดีขึ้น"

"คำว่าห่างสำหรับฉัน มันก็ไม่ต่างอะไรกับคำว่าเลิก"

"ยุนอา"

"อะไรอีก"

"ผมขอโทษ"

".............."

"ผมจะไม่บอกว่าให้ห่างกันอีกแล้ว  เราจะอยู่ด้วยกันตลอดเลยนะ"

"นายมั่นใจแล้วงั้นเหรอ"

"ครับ"

"ฉันจะให้โอกาสนาย"

"ขอบคุณนะ ผมจะไม่ทำอีกแล้ว"

"หึ"  แผนนี้สำเร็จแหะ ฮ่ะๆนี่มันก็แค่แผนบีบน้ำตาเล็กๆน้อยๆน่าาาาา
อย่าคิดมากไปเลย






ตอนหน้าฉันกับยัยเจสจะไปแซ่บกันที่ไหน  รอติดตามด้วยนะค่ะ