#รอยสักจอน [JUNGKOOK X YOU] *tattoo Jeon*

ลำดับตอนที่ #2 : Chapter Jeon : 1 ::NC:: (แนะนำให้อ่านในเว็บนะคะ เพราะในแอพมันไม่ขึ้นเนื้อหา)

B
E
R
L
I
N
❀

Chapter 1

    JEON

    มือหนาเอื้อมบิดลูกบิดก่อนจะเปิดประตูบานหนาเพื่อออกมาจากห้องน้ำ ผมเดินออกจากห้องน้ำพร้อมกับมือที่ถือแก้วเหล้าส่วนปากก็ยังคงคาบม้วนบุหรี่พึ่งจุดไฟอยู่ทนโท่ กลิ่นบุหรี่อันแสนคุ้นเคยค่อยๆแพร่ซ่านกระจายไปทั่วร้านเพราะผมเป็นคนพ่นมันออกไปเองแหละ...แล้วใครสนควันบุหรี่กันในเมื่อมีสาวน้อยแสนสวยตรงหน้ากำลังนั่งรออยู่ตอนนี้ ผมเองคงไม่ใจร้ายปล่อยให้คนสวยรอนานหรอกครับ:)

    "จองไว้คิวสุดท้ายใช่รึเปล่า?"

    "เอ๊ะ!..ชะ..ใช่ค่ะ"

    จองไว้คิวสุดท้าย แถมยังมาคนเดียวอีกซะด้วยสิ...หึ เข้าทางกูล่ะ

    เมื่อเธอพูดเสร็จ ผมเลยตัดสินใจนำแก้วเหล้าไปวางไว้บนโต๊ะข้างๆก่อนจะเดินเข้าไปนั่งลงข้างๆเธออย่างเงียบๆ และดูเหมือนเธอจะตกใจเธอเลยรีบเขยิบออกห่างผมไปเพียงเล็กน้อย...

    "อะ..เอ่อ..."

    "หื้ม?"    ผมใช้นิ้วคีบบุหรี่ออกจากปากพร้อมมองเธออย่างไม่ลดสายตา  หึ เธอยังไม่รู้หรอกใช้มั้ยว่าเราเคยเจอกันแล้วบนรถเมล์น่ะ:)

    อ่า..ยิ่งมองยิ่งอยาก ยิ่งใกล้ยิ่งหอม

    "คือว่า แบบเพื่อนฉันมัน..."

    "จะทำเลยมั้ย..."

    "คะ?"

    "สัก...จะสักเลยมั้ย:)"    ผมย้ำถามอีกรอบก่อนที่สายตาจะเผลอหลุบมองสิ่งที่ไม่ควรมอง ผมพึ่งสังเกตหรอเนี่ย ว่าเธอเป็นคนชอบโชว์ เสื้อนักศึกษาสีขาวบริสุทธิ์พลางปลดกระดุมหลุดออก3เม็ด...แบบนี้มันอ่อยกันชัดๆ

    เห็นแล้วอยากจับมาขย้ำให้สิ้นเรื่อง!!...โธ่เว้ย! ปิดร้านเลยมั้ยวะ!-_-

    "สะ..สักเลยก็ได้ค่ะ"

    "ดีเลย...แล้วหนูจะเอาแบบนี้ดีละหื้ม?"    เด็กวัยรุ่นพวกนี้มันต้องเจอคำหวานๆใส่ เดี๋ยวอีกสักแปปความแรดของมันก็จะโผล่ออกมาเองแหละ ผมรู้ดีเพราะผมเคยเป็นเสือมาก่อน ก่อนที่จะคบกับเยจิน...แต่ก็นะ เสือมันก็ยังเป็นเสืออยู่วันยังค่ำ ในเมื่อไม่ได้ออกล่าเหยื่อมานาน มันก็จะขาดของเป็นเรื่องธรรมดา และเท่าที่จำได้หลังจากที่คบกับเยจินได้2ปี ผมก็รู้สึกตัวว่าขาดเซ็กส์มานานพอสมควร เพราะเยจินไม่เคยให้ผมเอาเลยสักครั้ง..เอะอะก็บอกว่ายังไม่พร้อม

    ไม่เป็นไร ผมไม่โกรธเพราะถ้าแต่งงานกันไปยังไงซะเยจินก็ต้องเสร็จผมอยู่วันยังค่ำ:)

    แต่ทว่า วันนี้ผมขอนอกใจแฟนสักวันคงไม่เป็นไร...ขอเอายัยเด็กนี่เป็นคนสุดท้ายในชีวิต แล้วผมจะไม่ทำอีกเลย เชื่อสิ:)

    "อืม...ฉันไม่รู้เรื่องเกี่ยวกับรอยสักเลย คุณพอจะแนะนำฉันได้มั้ยคะ?"    สาวน้อยตรงหน้าเอ่ยถามเสียงหวานพลางเงยหน้ามองผมเล็กน้อย  เธอทำสายตาแบบนี้คิดว่าตัวเองกำลังคุยกับใครอยู่สาวน้อย..คิดจะเป็นผลแครอทหวานๆให้ผมแทะกินเลยรึไง

    "ไม่รู้เรื่องเลยหรอ แล้วคิดยังไงถึงจะมาสักล่ะ?"    ผมชวนเธอพูดเพื่อให้เธอรู้สึกไว้ใจและไม่หวาดกลัวในสถานที่ดิบๆแบบนี้

    "ก็ฉันโดนเพื่อนบังคับน่ะ-^-"

    "อ่า แบบนี้นี่เอง....ว่าแต่เธอไปทำอีท่าไหนถึงโดนเพื่อนบังคับ"

    ก็ไม่ได้อยากรู้หรอก..แค่สงสัย ไม่อยากให้เรื่องมันคาใจ-_-

    "คุณนี่มัน...เห้อ! พอดีฉันจีบผู้ไม่ติด เลยโดดเพื่อนมันลงโทษโดยการให้มาสักที่ร้านคุณนั่นแหละ!"    ฟังดูเหมือนร้านสักของผมมันผิดมากขนาดนั้นเลยรึไงวะ!...ปากแบบนี้มันน่าโดนจับดุ้นยัดใส่ลงไปในคอหอยซะให้เข็ด!

    "หรอ...หึ! คนไม่เคยอย่างเธอไม่จำเป็นต้องสักอะไรมากมาย..."    ผมพูดเว้นช่องก่อนที่มือจะล้วงเข้าไปในเสื้อของสาวน้อยอย่างถือวิสาสะ เธอเบิกตากว้างพร้อมดิ้นไปมาด้วยความตกใจ

    "แค่เติมรอยสักนิดๆหน่อยๆก็โอเคแล้ว...."

    "เอ๊ะ!! นี่นายเอามือออกไปจากเสื้อฉันนะ!!"    ด้วยว่าเธอดิ้นแรงผมเลยเผลอตั้งใจแหวกเสื้อด้านบนเผยเห็นให้หน้าอกขาวเนียนที่กำลังล่นออกมาจากใต้เสื้อ

    อุ้ย..โทษทีนะสาวน้อย พอดีว่าฉันตั้งใจน่ะ:)

    "อะไรกัน ฉันแค่ขอดูเฉยๆว่าบนร่างกายของเธอเนี่ย เหมาะที่จะสักใส่ตรงไหนดี:)"    พูดพร้อมชักมือกลับ

    "ก็น่าจะถามกันดีๆ ส่วนฉันจะสักใส่ตรงไหนมันก็เรื่องของฉัน นายไม่ต้องมายุ่ง!"    คนสวยพลางแยกเขี้ยวใส่ผมก่อนที่เธอจะรีบสนใจกลับไปติดกระดุมเสื้อคืนให้มิดชิด

    จะมาปิดตอนนี้มันก็ไม่ทั้นแล้วมั้ง...

    "ก็ได้ๆ เอาที่เธอตัดสินใจเลยคนสวย...แต่ว่าค่าสักฉันแพงนะ จ่ายไหวมั้ยล่ะ?"

    "ไหวสิ เรื่องเงินฉันไม่มีปัญหาอยู่แล้ว...พูดมาก จะสักก็รีบสักฉันจะได้กลับบ้านสักที"

    "หึๆ ตามฉันมา...."

    อันเป็นว่าจบบทสนทนา ผมก็ลุกขึ้นก่อนที่จะเดินนำหน้าเธอเข้าไปในห้องสักประจำร้าน ข้างในนี้มันก็จะค่อนข้างเล็กไม่ใหญ่มากนักพอให้มีพื้นที่วางอุปกรณ์ในการสักต่างๆได้...มีเตียง มีชุดสัก กระเป๋าสัก เครื่องสัก เครื่องสักนอก เข็มสัก เข็มเครื่องสักและยังมีอีกเยอะแยะที่ถูกจัดวางเป็นระเบียบเรียบร้อย สะดวกในการหยิบจับใช้งานในเวลาที่ผมต้องการ

    "ขึ้นไปนอนรอแล้วบอกฉันด้วยว่าเธออยากให้ฉันทำใส่ตรงไหน"    เมื่อได้ยินเช่นนั้น เธอก็พยักหน้าด้วยความใสซื่อก่อนที่เจ้าตัวจะเดินขึ้นไปนั่งบนเตียง..ส่วนผมก็เลิกสนใจเธอหันหลังให้พร้อมเตรียมอุปกรณ์ในการสักให้พร้อม

    งานมันก็คืองาน ตอนนี้เรื่องส่วนตัวเอาไว้ก่อน:)

    "ฉะ..ฉันขอรอยสักเล็กๆนะ ทำใส่ด้านบนไหล่ขวาพอที่เพื่อนของฉันมันจะเห็นอ่ะ แค่นี้ก็พอแล้ว "

    "แล้วลายล่ะ จะเอาแบบไหน?"    เมื่อผมเตรียมอุปกรณ์เสร็จก็เอ่ยถามอีกครั้งพร้อมเดินเข้าไปใกล้ๆเธอ

    "อืม..ไม่รู้สิ นายว่าฉันควรมีลายแบบไหนไว้บนร่างกายล่ะ?"

    นี่เธอไม่รู้เกี่ยวกับเรื่องพวกนี้จริงๆสินะ...แต่จะว่าไปลายแบบไหนก็ได้หมดนั่นแหละ โดยเฉพาะลายที่ผมกำลังจะทำให้ในตอนนี้:)

    "นี่อย่าเงียบสิ!...."

    "อืม..หึโทษที พอดีฉันกำลังใช้ความคิดน่ะ"

    "งั้นหรอ ถ้าฉันทำนายลำบากล่ะก็ เอ่อ...ขอสักเป็นลายรูปดาวเล็กๆไว้ก็ได้ เพราะฉันก็ไม่ได้อยากสักอยู่แล้วหนิ ทำนิดเดียวคงไม่เป็นไรหรอก"

    "หื้ม แบบนั้นมันดูถูกฝีมือฉันเกินไป..."

    "อ้าว! แล้วจะให้ฉันทำไงดีล่ะ!! ก็ฉันไม่ได้เต็มใจมาสักหนิ!"

    จู่ๆเธอก็งอแงป่านเด็กน้อยพลางทำหน้าฟึดฟัดไม่พอใจที่โดนบังคับให้มาสัก..เอาเถอะจะเต็มใจหรือไม่เต็มใจเธอก็ต้องเลือกสักทางระหว่างเจ็บน้อยกับเจ็บมาก และไม่ดูแคลนฝีมือช่างสักมือทองอย่างผม...

    "งั้นก็อยู่นิ่งๆแล้วถอดเสื้อออกซะ!"    ผมออกคำสั่งพร้อมจัดอุปกรณ์สักให้เข้าที่ สวมถุงมือและใช้แมสปิดปากจนเรียบร้อย...ชักจะเริ่มรำคาญยัยนี่เต็มทน ผู้หญิงอะไรขี้โวยวายชะมัด-_-

    "ไม่ถอดไม่ได้หรอ?"

    โว๊ะ!..เรื่องมากชิx!

    "ไม่ได้! ไหนว่าจะสักใส่หลังไง...รึจะเปลี่ยนจุด?"

    "มะ..ไม่เอา! ขืนสักที่อื่นเดี๋ยวพ่อฉันเห็นจะแย่เอา อ่ะๆถอดก็ถอด!"    เหมือนเจ้าหล่อนจะพูดเองเออเองก่อนจะทำการปลดผ้าเบื้องบนตามคำสั่งของผม...ผมไล่สายตามองหญิงสาวด้วยความละโลม นัยต์ตาเริ่มสั่นระริกเพราะความอยากกำลังครอบงำจิตใจที่ถูกทิ้งไว้ในความว่างเปล่ามานานนับ2ปี

    ยัยนี่มัน หุ่นดีชะมัด..ไม่ผอมเหมือนเยจินและไม่อ้วน จะเรียกว่ามีน้ำมีนวลก็ยังได้ เห็นแล้วมันน่าจับมาบีบคงมันส์มือมากน่าดู^_^

    "หืม...!-_-"    เชี่ยเอ้ย พึ่งรู้ว่าหล่อนใส่เกาะอกสีเนื้อ ผมนึกว่าจะใส่เสื้อในเสียอีก โถ่เอ่ย! อดเห็นเลยกู-^-

    ใจเย็นไอ้กุก...ใจเย็น

    "อ่ะ! ทำสิ จะได้เสร็จเร็วๆ!"    เจ้าหล่อนพูดพร้อมนอนหันหลังให้ผม....นี่เธอไม่รู้ตัวเลยหรอวะว่ากำลังทำอะไร คำพูดแบบนี้มันเปรียบเสมือนคำเชิญชวนเลยนะเว้ย-^-

    "อืม จะรีบทำให้ก็แล้วกัน เพราะฉันจะปิดร้านแล้วรีบไปทำอย่างอื่นหึ:)"

    "งั้นหรอ ปิดร้านเร็วจัง...คงรวยตายแหละ:)"

    มีแอบแซะอีก!

    "ปากเก่งนะเธอน่ะ...เดี๋ยวอีกสักหน่อยเธอคงไม่มีอารมณ์มานอนเถียงฉันแล้วล่ะ"

    "หมะ..หมายความว่าไง?"   เธอผงกหัวหันมามองพร้อมขมวดคิ้วด้วยความสงสัย..และทันใดที่เธอได้ยินที่ผมพูดอาการของเธอก็ถึงขั้นหวาดหวั่นกันเลยทีเดียว

    "เก็บปากไว้ร้องซะ..เพราะการสักน่ะ มันเจ็บมาก:)"

    " !? "

    "โอ้ย....."    เสียงหวานยังคงร้องโอดโอย ร่างกายของหญิงสาวพยายามบิดหนีจากเข็มสักแหลมๆของผมที่กำลังบรรจงจิ้มลงไปบนเนื้อของเธอ

    ผ่านมา15นาที ผมยังคงทำหน้าที่อย่างไม่ขาดตกบกพร่อง รอยสักที่เลือกให้มันก็ไม่ถึงขั้นใหญ่มากนัก เพราะยัยนี่ไม่เคยมีประสบการณ์ป่าเถื่อนแบบนี้เลยสักครั้ง และยิ่งเป็นการลงเข็มครั้งแรกมันยิ่งเจ็บมากกว่าคนที่เคยทำมาก่อน..ผมเองก็เคยเป็น เมื่อก่อนแอบหนีพี่ชายกับพ่อมาสัก ครั้งแรกที่โดนจับได้ก็ถูกพ่อจับตีจนตูดแดงกันเลยทีเดียว..แล้วมันใช้เรื่องที่ควรเอามาเล่าให้ฟังมั้ยวะอีไรท์!!

    ชั่งแม่ม!...

    "อึก! เสร็จรึยัง...เจ็บจะตายอยู่แล้วเนี่ย!T^T"

    "ยัง!...เลิกตัวสั่นสักทีดิวะ เข็มมันจิ้มไม่ถูกจุด!!"    อยากเอาแซ่ฟาดให้เข็ด! เด็กพวกนี้มันขี้กลัวหรอวะทำไมสั่นระริกอย่างกะลูกนกตกน้ำ

    "อ๊ะ! กะ..ก็มันเจ็บหนิ อื้อ!"

    จู่ๆจากเสียงร้อง..กลับกลายเป็นเสียงครางซะงั้น แล้วงานนี้ผมจะทำเสร็จมั้ย ลองถามใจดู-_-

    แล้วที่รู้ๆ เธอกำลังปลุกต่อมอารมณ์ที่ถูกเก็บกดมานานให้มันตื่นขึ้นท่ามกลางเสียงเครื่องสักและเสียงครางของเธอด้วยความเจ็บปวด....ผม...ชอบแฮะ เสียงครางเพราะเจ็บปวด ฟังแล้วรู้สึกดีต่อใจแปลกๆ อยากจะจับมากระแทกให้ร้องขอชีวิตกันเลยทีเดียว

    "อื้อ น้ำตาฉันใหลแล้วนะ เสร็จสักทีเถอะอ๊ะ!"

    อีกแค่นิดเดียว..จะเสร็จแล้วลูกพ่อ

    กึก!...

    เสียงเครื่องจักขนาดกลางหยุดลงทันที รอยจุดสุดท้ายได้สิ้นลงไปอย่างราบรื่น ปลายเข็มแหลมถูกชักกลับออกจากเนื้อของเธอเพราะหน้าที่ของผมเสร็จแล้ว...มือหนาเอื้อมไปหยิบผ้าขาวมาก่อนที่จะทำการเช็ดเนื้อหนังของนางหนูตามรอยสักที่ทำให้ไปเมื่อกี้ รอยสักครั้งแรกมันก็จะเกิดอาการเจ็บๆแสบๆและผิวหนังก็จะแดงขึ้นอย่างเห็นได้ชัดเจน...ไม่เป็นไรหรอกอีกเดี๋ยว เดี๋ยวก็จางหายไปเอง

    "สะ..เสร็จแล้วหรอ นายสักรูปอะไรใส่ไหล่ฉันอ่ะ?"    ผมนั่งมองเธอที่จู่ๆก็ลุกขึ้นนั่งด้วยอาการสะลืมสะลือ

   "กาแล็คซี่เล็กๆ หวังว่าเธอจะชอบ..."    สิ่งที่ผมคิดว่าผู้หญิงทุกคนโปรดปรานก็น่าจะเป็นพวกกลุ่มดาวเล็กๆระยิบระยับในเวลากลางคืน ซึ่งส่วนมากพวกเธอก็จะชอบอะไรแบบนี้...แล้วไม่ต้องสงสัยว่าทำไมผมถึงรู้ เพราะผมผ่านผู้หญิงมาเยอะ:)

    "อืม ยังไงก็ได้...แล้วค่าสักนายคิดเท่าไหร่อ่ะ?"

    "หึ เรื่องนั้นฉันไม่คิดหรอก..."

    "หา?..ว่าไงนะ?"    เธอเผลอเบิกตาโตด้วยความแปลกใจที่ผมพูดออกไปแบบนั้น ก็อย่างที่เธอได้ยินนั่นแหละ เรื่องค่าใช้จ่ายผมไม่คิดให้มันยุ่งยากหรอก

    เพราะผมอยากได้อย่างอื่นแทนเงินมากกว่า:)

    "เรื่องนั้นเรื่องไหน?"

    เอ้า อีนี่มันแกล้งโง่รึยังไง-_-

    "หึ่ม!...เรื่องเงิน"

    "เรื่องเงิน ทำไมอ่ะ?"    ต้องให้ผมพูดอธิบายยาวแค่ไหนยัยนี่ถึงจะเข้าใจวะ!!

    เห้อ! ถ้ามันจะยุ่งยากขนาดนี้ ผมต้องเอาแผนลับออกมาใช้แล้วล่ะ...

    "รอนี่แหละ เดี๋ยวฉันมา..."    ไม่รอช้าผมก็รีบลุกออกจากเก้าอี้พร้อมเดินออกไปจากห้องสัก ผมปล่อยให้เธอนั่งรออยู่ข้างในส่วนตัวเองก็ตรงดิ่งไปที่ห้องครัวทันที

    ร่างสูงโผล่เข้ามาในครัวก่อนจะยืดตัวขึ้นเพื่อค้นหาบางอย่างที่อยู่บนตู้ชั้นบนสุด..มือหนาควานหาไปเรื่อยๆจนในที่สุดก็เจอสิ่งของที่ต้องการ

    "อ่า..เจอแล้ว:)"    ผมยกยิ้มอย่างพอใจเพราะเจ้าสิ่งที่เก็บไว้มันยังไม่หายไปไหน แถมยังใช้งานได้ตามอายุไขของมัน

    ยาเสียสาว...เจ้ายานี่มีฤทธิ์ที่ค่อนข้างอ่อน ไม่แรงมากพอที่จะทำให้ฝ่ายตรงข้ามเกิดอาการช็อคกันเลยทีเดียว ผมเก็บยาชนิดนี้ไว้นานกว่า2เดือนเพราะพี่ชายของผมมันเอามาฝาก ผมเลยจำเป็นต้องนำมันมาเก็บไว้ในครัวเผื่อเยจินมาเห็น ผมคงไม่เก็บไว้ในห้องนอนเพื่อให้แฟนเห็นแล้วเข้าใจผิดหรอกนะ..และอีกอย่างยานี่มันยังไม่หมดอายุ ใช้งานได้อีก5เดือนข้างหน้า..และนี่ผมก็คิดว่ากำลังเป็นโอกาสดีที่จะได้เปิดซิงกล่องยาที่ยังไม่ได้รับการแกะออกมาใช้งาน

    "น้ำ...."    จะวางยาทั้งทีต้องมีน้ำเป็นตัวช่วย ยาไม่มีสีไม่มีกลิ่นกินง่ายไม่ต้องกลัวว่าจะถูกจับได้ ผมว่าก็ไม่ได้ใช้ยาชนิดนี้นานแล้วเนาะ เมื่อก่อนวางยาสาวปล่อยจะตายเรื่องแบบนี้เรียกผมว่ามืออาชีพเลยก็ว่าได้

    ผมตัดสินใจใช้น้ำโซดากลิ่นสตอว์เบอร์รี่รสหวานชื่นใจ สาวๆคนไหนคงชื่นชอบเครื่องดื่มชนิดนี้ แฟนผมก็เหมือนกัน เยจินชอบซื้อมาไว้ติดตู้เย็นในร้านปล่อยๆวันไหนที่กลับดึกก็พอจะมีเครื่องดื่มแก้เบื่อไว้บ้าง...แล้วเจ้าน้ำนี่ก็เหลือขวดสุดท้าย ผมคงต้องขออนุญาตเยจินแล้ว

    เธอคงไม่โกรธนะถ้าผมจะขอสักขวด:)

    "แค่เม็ดเดียวก็พอ...."    เพียงแค่แกะเม็ดยาชนิดแคปซูลนำผงสีขาวเทใส่น้ำแล้วทำการคนให้เข้ากัน แค่นี้ก็เสร็จเรียบร้อย เหลือแค่หลอกให้ยัยนั่นกิน ความต้องการของผมก็จะเป็นจริง

    แค่ครั้งเดียว รีบๆทำให้เสร็จจะได้จบกันไปสักที...

    "ไปนานแบบนั้นเดี๋ยวไม่จ่ายเงินซะหรอก..."

    เมื่อผมกลับเข้ามาในห้องก็พบยัยตัวดีนั่งบ่นพร้อมกรอกตาใส่ด้วยความเบื่อหน่าย อะไรกันผู้หญิงคนนี้ ยิ่งรู้จักยิ่งแปลกคน นิสัยไม่ได้น่ารักอย่างที่คิดแฮะ ดูเป็นคนหยาบมากกว่า...

    ใครจะไปรู้ หยาบๆแบบนี้อาจจะเด็ดมากกว่าที่คิด

    "เรื่องเงินเอาไว้ก่อน....อ่ะ!ดื่มก่อนสิ  บริการฟรีจากทางร้าน:)"

    "นี่ ทำแบบนี้กับทุกคนด้วยรึเปล่า หรือว่าทำให้แค่ฉันคนเดียว?"    เจ้าหล่อนพูดพลางหยิบแก้วน้ำไปจากมือของผม ดวงตากลมๆของเธอไล่พิจารณาของเหลวสีขาวอมชมพูด้วยความแปลกใจเล็กน้อย ถ้าหากสงสัยว่าผมทำแบบนี้กับทุกคนรึเปล่า ขอตอบเลยว่าไม่...เธอน่ะเป็นคนเดียวและเป็นเหยื่อรายสุดท้ายที่ผมจะทำ

    "ลูกค้ารายสุดท้ายก็ต้องบริการให้เป็นพิเศษหน่อยสิ"

    "หรอ...งั้นก็ขอบใจละกัน:)"    เธอพูดพลางยิ้มน้อยๆก่อนที่จะยกเครื่องดื่มในมือเข้าปากอย่างไม่เอะใจแม้แต่น้อย....

    ร่างสูงได้แต่ยืนมองการกระทำของหญิงสาวอย่างไม่ยอมละสายตา..ลิ้นหนาพลางดุนแก้มไปมาเพื่อข่มความต้องการไม่ให้พุ่งสูงไปมากกว่านี้ เพียงแค่มองเรือนร่างสวยอวบอิ่มของเธอผมก็พร้อมที่จะทำทุกอย่างเพื่อให้หล่อนตกอยู่ใต้อำนาจคารมณ์ของผมให้อยู่หมัด.....เพียงแค่ยืนมองอยู่ห่างๆระดับฮอร์โมนในร่างกายของผมก็หลั่งฮอร์โมนเพศออกมามากพอที่ทำให้เกิดอารมณ์เกิดจากสิ่งเร้าภายนอก การกระทำ เสียง ภาพ พร้อมที่จะทำให้ผมตื่นตัวได้ตลอดเวลา

    รวมถึงตอนนี้ด้วย...

    "อย่าพึ่งสิ!"    มือหนารีบยืดออกไปคว้าต้นแขนเล็กพร้อมดึงกลับเข้ามาในห้องสักอีกครั้ง ผมแค่เผลอแปปเดียวเจ้าตัวก็จะวิ่งออกไปจากห้องเสียแล้ว...เกิดอะไรขึ้นกับเธอนะ ยากำลังออกฤทธิ์ใช่รึเปล่าหึ!

    ผมเหลือบมองไปที่เตียงพบว่าตอนนี้แก้วน้ำเหลือแต่ความว่างเปล่า งั้นแสดงว่าเธอดื่มมันหมดเลยงั้นหรอ..มิน่าล่ะ:)

    "จะรีบไปไหนหื้ม?"    เสียงทุ่มเอ่ยถามหญิงสาวก่อนจะดึงร่างเล็กเข้ามาแนบชิดกับลำตัว เสียงหายใจระงมรัวรินอย่างติดขัดทำให้ผมสัมผัสได้ว่าตอนนี้คนตัวเล็กตรงหน้ากำลังต้องการความช่วยเหลือ

    "จะกลับบ้าน...เหนื่อย..."    ลมหายใจกระเพื่อมหอบอย่างหนัก คนตัวเล็กกำลังด้านทานฤทธิ์ยาที่กำลังวิ่งเข้าสู่กระแสเลือดกระตุ้นต่อมอารมณ์ให้เกิดความรู้สึกแปลกใหม่ที่ไม่เคยได้รับรู้มาก่อน

    ลักษณะอาการแบบนี้ คนพึ่งเคยมีอารมณ์ครั้งแรก...สาวน้อยผู้ไร้ประสบการณ์ หญิงสาวบริสุทธิ์ทั้งร่างกายและจิตใจ

    "หึ! จะรีบกลับไปทำไม...อยู่เล่นกันก่อนสิ ฉันรู้ว่าเธอต้องการให้ฉันช่วย"

    "อือ....."

    ร่างสูงโปร่งโน้มกายเข้าชิดตัวหญิงสาวพร้อมไม่รีรอซุกไซร้คอระหงสีขาวนวลอย่างหื่นกระหายและต้องการ...จมูกโด่งเป็นสันใหญ่จี้จุดเข้าเส้นทำให้ร่างเล็กขนลุกซู่ด้วยความแปลกใหม่  การเล้าโลมด้วยการประทับรอยจูบบริเวณต้นคอ การประทับจูบสัก2-3ครั้งเพื่อแสดงให้เห็นถึงความรู้สึกที่ว่า ฝ่ายหนึ่งมีอารมณ์แห่งความปรารถนาอย่างเร่าร้อนของทั้งสองฝ่าย เมื่อเธอผู้เป็นดั่งเชื้อไฟจุดประกายเปลวเพลิงราคะให้กับร่างกายของผม...ผมก็จะตอบสนองความต้องการให้สาสมอย่างดั่งใจหวัง

    "นาย..นายทำให้ฉันเสียวนะ"

    "เสียวหรอ...ต้องให้ฉันทำไงล่ะ?"    

    มือเล็กเริ่มซุกซนล้วงลึกใต้เสื้อยืดสีดำพร้อมลูบวนหน้าท้องแข็งๆของผมอย่างสนุกมือ แล้วเพราะด้วยความสูงต่างระดับทำให้ร่างเล็กๆของเธอพยายามเขย่งเท้าเพื่อยืดตัวขึ้นมาจูบผม...

    "อือ จูบหน่อยสิ~"

    "อ่า เอาไว้จูบกันบนเตียงเถอะคนสวย:)"

CUT

18+

มีNC

    YOU

     "อ๊า....เจ็บชะมัด"    มือบางโอบกุมหน้าท้องของตนด้วยความเจ็บจี๊ดเกือบตลอดคืน  ในเมื่อเสร็จเรื่องราวที่ฉันคิดว่าน่าจะจบได้สักที แต่ไม่ ผู้ชายคนนั้นยังคงทำซ้ำแล้วซ้ำเล่าจนฉันหมดเรี่ยวแรงที่จะกลับบ้าน

    ตอนนั้น ฉันรู้ตัวดีว่ากำลังทำอะไร กำลังมีสัมพันธ์กับคนที่พึ่งรู้จักกันแค่วันเดียว..แต่จะมานึกตอนนี้มันก็ช้าไปแล้วล่ะเพราะฉันเองก็มีส่วนผิดที่ยอมให้เขาทำแบบนี้ ฉันไม่ร้องไห้ ฉันไม่เสียใจหรอก..แต่ฉันเผลอรู้สึกดีกับเขาไปเลยด้วยซ้ำ

    แม้ว่าเขาจะเป็นโรคจิตบนรถเมล์ที่เคยลวนลามฉันก็เถอะ...ถึงเขาเป็นผู้ชายที่ยืนมองฉันที่มหาลัย ฉันจำได้..จำได้ดีเลยล่ะ

    ถ้าเขาไม่บอกฉันคงไม่รู้นะว่าได้กับโรคจิตเข้าเสียแล้ว....

    "เห้อ...อือปวดชะมัด"    ฉันพยายามยันตัวลุกขึ้น แต่ทำไมช่วงขาเหมือนหนักๆ ติดๆ ร้อนด้วย เหมือนโดนกอดจากบางอย่าง มันแน่น...ฉันเลยตัดสินใจเลิกผ้าห่มขึ้นเพื่อคลายความสงสัย

    "นาย..."

    "Zzzzz"    พบว่า เจอเจ้าตัวปัญหานอนหลับพริ้มอยู่ข้างๆ..เขากำลังนอนกอดฉันจากด้านหลัง แถมกอดแน่นด้วย นี่รู้มั้ยว่าฉันเจ็บตรงนั้นอยู่นะ อย่ารัดแน่นได้มั้ย-/-

    "บ้าจริง-//-"    นี่ฉันเขินอยู่ใช่มั้ย

    ใช่สิ..ก็เขาเป็นคนบอกเองหนิว่าชอบฉัน พอได้มาเจอหน้าซึ่งๆแบบนี้มันก็เขินเป็นธรรมดา ไม่นึกเลยแฮะว่าเราสองคนจะตกมาอยู่ในสภาพแบบนี้ ซึ่งฉันช้ำมากจากฝีของเขา..แต่ทำไมฉันถึงรู้สึกดีล่ะเนี่ย

    อย่าบอกนะว่าฉันชอบคนซาดิสแบบเขาน่ะ!

    แน่นอนแลย!!-_-

    "อืม...ฉันจะเชื่อนายได้มั้ย..."

    ที่บอกว่าชอบน่ะ..นายพูดจริงรึเปล่า แบบนี้ฉันเสียหายเต็มๆเลยนะ แล้วอีกอย่าง นายกำลังทำให้ฉันเผลอหลงรักคนเถื่อนอย่างนายอย่างไม่มีเหตุผลเลยด้วยซ้ำ

    "แบบนี้ นายจะรับผิดชอบฉันมั้ย..."

    21:00 น.

    เมื่อตื่นได้ไปหนึ่งครั้ง ฉันก็เผลอหลับไปอีกรอบ แล้วรอบนี้ก็เป็นรอบที่สองที่เผลอตื่นขึ้นมากลางดึก....เพราะฉันหิว

    "พ่อจ๋า.."   เสียงน้อยๆแอบงอแงคนเดียวเพราะยามหิวกลางดึกเมื่อไหร่ฉันก็จะนึกถึงพ่อคนแรก เพราะท่านชอบต้มรามยอนให้ฉันกินอย่างไม่ขัดใจเลยแม้แต่ครั้งเดียว

    ถึงตอนนี้จะไม่ได้อยู่กับพ่อแล้ว ฉันก็ต้องช่วยเหลือตัวเองสิ...แต่ว่าสภาพฉันตอนนี้มันน่ามองนักหรอ น้ำก็ไม่ได้อาบ เสื้อผ้าก็ไม่ได้ใส่

    เพียงแค่ขยับตัวนิดเดียว ร่างกายของฉันก็ตอบสนองความเจ็บปวดแทนความรู้สึกคำว่าหิว ตามเนื้อตามตัวของฉันมันไม่เหลืออะไรแล้วจริงๆ เจ็บก็เจ็บ หิวก็หิว..ทำไงดี

    "อึก!....."    ในระหว่างที่ร่างบางกำลังนอนหน้าหงิกหน้างออยู่บนเตียง แต่หารู้ไม่ว่าตอนนี้มีแค่ฉันนอนอยู่คนเดียว..เมื่อรู้สึกตัวอีกทีฉันก็หันหลังกลับไปมองพบว่าไม่มีคนตัวใหญ่นอนอยู่แล้ว

    ถึงเจ้าตัวจะไม่อยู่...แต่ฉันได้กลิ่น

    กลิ่นควันบุหรี่ที่ลอยผ่านปลายจมูกฉันไปสดๆร้อนๆ

    และเพราะด้วยว่าฉันเหม็นกลิ่นบุหรี่ ฉันเลยตัดสินใจลุกขึ้นออกจากเตียงแล้วไม่ลืมที่จะหอบผ้าห่มคลุมตัวเพื่อปกป้องจากอากาศหนาว...เวลาผ่านไปทำให้ร่างกายของฉันเริ่มจางความเจ็บลงที่ละน้อยๆ จนตอนนี้ก็เริ่มไม่รู้สึกอะไรแล้วล่ะ

    เท้าเล็กค่อยๆเดินเข้าใกล้ร่างสูงโปร่งใหญ่ตรงหน้าอย่างใจเย็น ไม่วายจะทำให้บรรยากาศเงียบมากที่สุดเพราะกลัวว่าจะเผลอทำให้เจ้าตัวตื่นตกใจ....เมื่อร่างกายของฉันขยับเข้าใกล้เขาพอ ฉันก็หยุดมองพิจารนาเขาอย่างไม่ยอมละสายตา

    ส่วนสูง170ขึ้น สัดส่วนของร่างกายอัดแน่นไปด้วยกล้ามเนื้อสมบูรณ์แบบชวนน่าสัมผัส บวกกับรอยสักรายมังกรยาวตั้งแต่ช่วงแขนไปถึงหัวไหล่ ผู้ชายแบบนี้ดูเท่ชะมัด...แถมยังมีใบหน้าเพอร์เฟค ราวปานเทพบุตรตกสวรรค์ยิ่งกว่าสิ่งใดในโลก

    ไม่นึกเลยแฮะว่าจะมีคนแบบนี้ด้วย...ฉันมัวไปอยู่ไหนมาถึงได้เจอเขาช้าไป!!

    หมอนี่มีแฟนแล้วไง...ฉันรู้ๆ ไม่ได้โง่ยะ-_-

    "เสร็จแล้วก็ออกไปซะ...."    น้ำเสียงเรียบนิ่งพูดขึ้นราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้นท่ามกลางความมืดของห้อง มีเพียงแสงไฟน้อยๆจากตึกฝั่งตรงข้ามส่องผ่านหน้าต่างทำให้ตัวห้องมีแสงสว่างเพียงเล็กน้อยพอเท่าที่จะมองเห็น

    ร่างกายของฉันหยุดเคลื่อนไหว ใบหน้ารู้สึกชาไปทั่วไม่สามารถปริปากพูดใดๆออกมาได้ในเมื่อได้ยินสิ่งที่คนตรงหน้าพูด

    จู่ๆ...จู่ๆทำไมถึงพูดแบบนั้น น้ำเสียงอันไร้ความรู้สึก เสียงทุ่มต่ำแสนเย็นชาแบบนั้นมันหมายความว่ายังไง นี่เขาคิดอะไรอยู่

    "อะ..อะไรนะ?"   ฉันยันถามออกไปด้วยน้ำเสียงสั่นคลอน เพียงแค่คำพูดสั้นๆของเขาทำไมถึงทำให้ฉันรู้สึกหวั่นได้มากขนาดนี้...แล้วเขาก็ได้ยินจึงตัดสินใจใช้นิ้วคีบบุหรี่ออกจากปากแล้วพูดว่า

    "หูหนวกรึไง..ฉันบอกให้ออกไป!"

    "ทำไม กลัวแฟนนายมาเห็นหรอฮ่าๆ!"    ไม่เพียงยกยิ้มอย่างคนไม่แยแสอะไร ฉันกลั้นเสียงหัวเราะออกมากับประโยคของตัวเองที่พึ่งกล่าวออกไปราวกับแซะคนข้างๆตัว ใช่ฉันไม่แยแสอะไรทั้งสิ้น ในเมื่อฉันเป็นเมียเขาแล้ว

    แล้วต้องสนด้วยหรอว่าหมอนั้นจะโสดหรือไม่..ไม่เป็นจำเป็น!

    "พูดแบบนี้มันไม่น่ารักเลยนะ...ในเมื่อนายเป็นผัวฉัน"    ฉันยืนจ้องเขม็งไปที่ร่างสูงพร้อมคำพูดชวนโมโหที่อาจจะทำให้ฝ่ายตรงข้ามโกรธขึ้นมาก็เป็นได้...จากแววตาของเขา กำลังเปลี่ยนไป แววตาเกลียดชังที่มอบให้แก่ฉัน ณ เวลานี้

    ฉันทำเขาโกรธ...ใช่เขากำลังโกรธฉัน สิ่งที่ฉันพูดไป เขารับมันไม่ได้งั้นหรอ

    "เธอแม่ง!!!"    ร่างสูงฉูบฉีดความโทสะเข้าตัวอย่างรวดเร็ว คำพูดที่วิ่งไปกระตุกต่อมอารมณ์โกรธของเขาทำให้มันตื่นขึ้นมาท่ามกลางความเงียบ...ไม่รอช้าคนตัวใหญ่ก็พุ่งเข้าหาฉันพร้อมมือหนาๆของเขาที่บีบรัดแก้มทั้งสองฝั่งของฉันอย่างไม่ใยดี

    ฉันได้แต่ยืนเงียบพร้อมกดความรู้สึกเจ็บปวดเอาไว้ในจิตใต้สำนึก...

    "พูดไม่รู้เรื่องรึไงวะ! บอกให้ออกไป...ออกไปจากร้านฉัน!"

    "อ..อึก!....ไม่!!!"    นายจะมาทำแบบนี้ไม่ได้ นายจะมาทิ้งฉันแบบนี้ไม่ได้!!

    "อยากตายรึไงวะ นับ1ถึง3ถ้าเธอไม่ออกไป ฉันจะกระทืบเธอ!!"    นั่นอาจเหมือนคำขู่ แต่การกระทำของเขามันชั่งแสดงออกมาได้ชัดเจนดีจัง....และยิ่งเหมือนฉันทำเขาโกรธ เขาก็ยิ่งใช้แรงบีบแก้มฉันจนได้เสียงกรอดเบาๆราวกระดูกกรามกำลังจะแตกเป็นเสี่ยงๆ

    เจ็บ...

    "หึ! ไม่!...จนกว่านายจะรับผิดชอบฉัน!! ฉันเป็นของนายแล้วได้ยินมั้ย!!!"

    "อีนี่มึงอยากตายจริงๆสินะ!!..."

    "เหอะ! นายไม่กล้าหรอก!...คนอย่างนายมันขี้ขลาด ทำแม้กระทั่งเอากับฉัน ทั้งๆที่มีแฟนอยู่แล้ว!! ร่านวะ!!"    เพราะความโกรธทำให้ฉันพูดในสิ่งที่ไม่ควรพูดออกไปอย่างไม่ทันคิด ถึงแม้จะพยายามดิ้นให้หลุดจากพันธนาการของเขา มันก็ไร้ประโยชน์

    ฉันตายแน่...

    "เรื่องของฉัน เธอไม่ต้องมาเสืxก!!...รีบออกไปซะก่อนที่ฉันจะฆ่าเธอจริงๆ!!"

    พูดจบ เขาก็สะบัดมือทิ้งพร้อมผลักฉันออกจากประตูห้อง....

    ปั้ง!!

    พอรู้ตัวว่าหมดประโยชน์ ในเมื่อฝ่ายชายไม่ต้องการ ฉันก็พร้อมที่จะไป...แต่ไม่ได้หมายความว่าฉันจะออกไปจากชีวิตนายหรอกนะไอ้ช่างสัก ในเมื่อนายกล้าทำแบบนี้กับฉัน ฉันก็จะเล่นคืนให้สาสม สักวันฉันจะทำให้นายทิ้งยัยนั่นเพื่อมากราบเท้าฉันให้ได้...

    "แล้วเราจะได้เห็นดีกัน..."

    ว่าแต่....กูจะกลับคอนโดยังไง-_-

    @เช้าวันใหม่

    เมื่อคืนกว่าฉันจะหารถกลับได้ก็แทบจะเป็นบ้ากลางทาง โทรไปหาอีพวกเพื่อนบ้ามันก็ปิดเครื่องกันทั้งคู่ โชคดีนะที่ยังพอมีลุงแท็กซี่ใจดีพากลับมาส่งที่คอนโด....ฉันเลยได้หอบสังขารตัวเองอย่างทุลักทุเลขึ้นมาบนห้อง แล้วนอนหลับเอาเป็นเอาตายจนถึงเช้าวันต่อมา

    "อ่ะ!..บ้า! ยังไม่หายปวดอีกหรอเนี่ย!?"    เสียงเล็กแหบพร่าบ่นฟึดฟัดอย่างเหลืออด ร่างกายบอบบางพยายามขยับตัวลุกขึ้นนั่งเพื่อออกไปทำกิจวัตรประจำวันยามเช้าเหมือนอย่างทุกๆครั้ง แต่ดูเหมือนว่าเช้านี้ฟ้าจะไม่เป็นใจ ความเจ็บช้ำที่ยังหลงเหลืออยู่ตั้งแต่เมื่อคืนมันยังตามติดมาจนถึงตอนนี้ 

    ความเหนื่อยล้าและอ่อนแรงทำให้สุขภาพของฉันไม่ค่อยดีมากนัก ตามเนื้อตามตัวยังปวดไม่หาย ขยับขาทีก็เจ็บจางๆวิ่งผ่านเส้นศูนย์กลางจนฉันไม่อยากลุกไปไหน....

    ทำไงดี วันนี้มีกิจกรรมต้องทำด้วยสิ...ถ้าจะขอลาหยุดเราจะโดนด่ามั้ย?....โดยแน่นอน-_-

    "เห้อ! โทรเรียกพนักงานขึ้นมาอาบน้ำให้ดีกว่า~"    เมื่อนึกได้ มือเล็กก็เอื้อมไปบนโต๊ะตั้งติดกับหัวเตียงพร้อมหยิบโทรศัพท์ไร้สายประจำคอนโดขึ้นแนบหูก่อนที่จะต่อสายไป ณ จุดบริการสำหรับผู้ซื้อVIP ในทางสิทธิพิเศษสำหรับฉัน ท่านพ่อผู้แสนดีได้จัดการระบบชีวิตให้เกือบทุกอย่าง ยามไหนป่วยยามไหนเดือดร้อนก็สามารถโทรลงไปเรียกพนักงานให้ขึ้นมาใช้บริการถึงห้องกันเลยทีเดียว

    แกร่ก!!

    ต่อสายไปยังไม่ถึง2นาทีก็มีสัญญาณจากพนักงานกดรับสายอย่างไม่ให้รอนาน บริการดีทำหน้าที่ไม่เคยขาดตกบกพร่อง มาตรงต่อเวลาสม่ำเสมอ ค่อยทำให้ฉันไม่หงุดหงิดหน่อย...

    "VIP 304 ต้องการให้ใช้บริการแบบไหนดีคะ?"    ในที่สุด เสียงอิเจ๊ดั่งคอเซนเตอร์ก็แทรกเข้าโซนประสาทของฉัน คำพูดแสนหวานทำให้ผู้ซื้อหลายๆคนต่างรู้สึกพอใจ รวมถึงฉันด้วยนั่นแหละ ชอบคนพูดหวานๆมันรู้สึกว่าตัวเองดูน่าทะนุถนอมดีอ่ะ>_<

     ไม่เหมือน...นายนั่น..คนอะไรหยาบชะมัด พอได้กันก็ไล่หนีอย่างกะหมูกะหมา มิหนำซ้ำยังขู่ว่าจะฆ่าฉันอีก ไม่กลัวหรอกย่ะแบร่!...เหอะ! นึกแล้วมันก็เจ็บใจ ทำไมนะ ทำไมฉันถึงได้หลงคารมณ์คำหว่านล้อมหลงให้เข้าไปติดกับดักคนเจ้าเล่ห์แบบนั้น ฉันเองก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าทำไมถึงเชื่อคำพูดโกหกที่บอกว่า ชอบ แต่ไม่เลย เขาไม่ได้ชอบฉัน เขาเพียงแค่หลอกฉัน

    ถึงอย่างนั้น เราก็แยกทางกัน..ต่างคนต่างไม่รู้จักชื่อ แม้แต่ประวัติส่วนตัวก็ยังไม่รู้เลยสักเรื่อง ฉันโสด เขามีแฟนแล้วแต่ก็ยังคิดจะทำ...แต่ดูเหมือนเขาจะรักแฟนมากเลยเนาะ ลองย้อนไปเมื่อเหตุการณ์เมื่อคืนสิ  เจ้าตัวแสดงอาการโทสะอย่างเห็นได้ชัด แววตาฉายความพิโรจดั่งซาตานพร้อมที่จะฆ่าฉันได้ทุกเมื่อ...ฉันดูออกนะ ว่าเขากำลังกลัวในสิ่งที่ฉันพูด เขากลัว กลัวว่าแฟนสุดที่รักของเขาจะรู้ความจริงว่าแฟนตัวเองแอบเอากับลูกค้าในร้าน

    กลัว! กลัวแฟนรู้แล้วมาเอากับฉันทำไมวะ! ไม่เข้าใจโว้ย!....

    หื้ม แล้วไงใครแคร์ ในเมื่อฉันเสียตัวให้เขาแล้ว...เขาก็ต้องเป็นของฉันสิถึงจะถูก:)

    "หึ!!..."

    "คุณลูกค้าคะ?"

    "ขอสปาเสริมสวยแบบเร่งด่วน ทำยังไงก็ได้ให้ฉันหอมมากที่สุด...อ่อ! แล้วขอพนักงานสัก5คนนะคะ เผื่อมาแบกฉันเดินพอดีว่าปวดขาอ่ะแหะ!^_^"

    อย่างที่รู้กันดีว่า 'กลิ่นหอม' หรือ 'อโรม่า' สามารถทำให้เรารู้สึกคลายความเครียดได้  กลิ่นหอมๆแบบมีคลาสจากน้ำมันหอมระเหยทำให้เส้นหยักในสมองผ่อนคลายลงอย่างช้าๆ ร่างกายคล้อยตามกลิ่นหอมชวนลุ่มหลง....

    "อ๊า! กลิ่นหอมจัง~"   บรรยากาศภายในห้องน้ำเต็มไปด้วยควันสีขาวจางๆผลจากกลิ่นของอโรม่าฟุ้งไปทั่วห้องโดยฝีมือของพี่พนักงานชั้นเยี่ยม

    "แต่งผมเสร็จเรียบร้อยแล้วคะ"    และตอนนี้หน้าที่ของพวกพี่ๆก็หมดแล้ว

    "ขอบคุณค่ะ พวกพี่ไปได้แล้ว เดี๋ยวฉันขอแต่งหน้าเองดีกว่า^_^"   ฉันละสายตาจากกระจกในห้องน้ำพลางเงยมองพนักงานสาวทั้ง5...เมื่อได้ยินดังกล่าว เหล่าพนักงานก็ต่างพากันส่งยิ้มหวานพร้อมพยักหน้ารับคำสั่ง ก่อนที่จะเดินออกไปจากห้อง

    เวลานี้ เหลือแค่ฉันคนเดียว...

    "แต่งหน้าดีกว่า~"    วันนี้ขออ่อนๆ แบบลูกพีชๆหน่อยคงหวานน่าดูฮ่าๆ!

    หลงตัวเองชิบหาย...

    @มหาลัย

    เวลา 09:00 น.

    JEON

    ผม จอน จองกุก ช่างสักหนุ่มอายุ27ปี เติบโตท่ามกลางอาชีพนักธุรกิจของพ่อและพี่ชาย แต่ว่าด้วยใจรักในอาชีพสักผมเลยตัดสินใจแยกทางออกมาเปิดร้านเป็นของตัวเองตั้งแต่เรียนจบ ชีวิตการงานราบรื่นผู้คนในวงการTATTOOต่างรู้จักผมทั้งด้านฝีมือและหน้าตา:)

    เรื่องนิสัยไม่ต้องพูดถึง แย่พอสมควรกับคนที่เกลียดอ่ะนะ คนไหนรู้สึกถูกชะตาด้วยก็จะดี..แต่สันดารจริงๆของผมก็ไม่ได้ดีอย่างที่เห็น  เหมาะกับคำว่าเลวเลยด้วยซ้ำ แต่ด้วยว่าเนื่องจากผมมีแฟนแล้วเลยจำเป็นต้องเก็บนิสัยแย่ๆเอาไว้ไม่ให้เยจินรู้สึกกลัวหรือรู้ธาตุแท้ของตน ไม่งั้นเธออาจจะทิ้งผมไปก็ได้ใครจะไปรู้

    คงไม่มีผู้หญิงคนไหนหรอกที่ชอบให้แฟนตัวเองไปมั่วกับผู้หญิงคนอื่น เพราะฉะนั้นเรื่องวันวานของผมจึงเป็นความลับ...

    "พี่จองกุกคะ ไม่เห็นต้องมาเฝ้าเยจินเลย เยจินอยู่กับเพื่อนได้"

    "ไม่ได้! วันนี้พี่ปิดร้าน..."

    "เอ้า! แล้วมันเกี่ยวกันตรงไหน...วันนี้มีกิจกรรมนะ อย่าคิดจะมาก่อเรื่องอีกล่ะ-^-"    คนตัวเล็กพูดพร้อมทำปากมุ้ย ผมมองแฟนสาวนั่งกอดอกเชิงงอนนิดหน่อย เพราะว่าวันนี้ผมปิดร้านแล้วอีกอย่างก็รู้ว่าทางมหาลัยของเยจินมีจัดกิจกรรมผมเลยขอมาด้วย...แล้วสิ่งที่เยจินพูดก็ทำให้ผมแอบตะหงิดใจนิดหน่อย พอนึกได้ว่าผมเคยมีเรื่องชกต่อยกันที่นี่ แต่มันก็ไม่ได้เป็นเรื่องใหญ่อะไรมากถ้าไอ้หมอนั่นไม่มาจีบแฟนผม-_-

    "ครับๆรู้แล้ว พี่จะนั่งเฝ้าเราอยู่เฉยๆจะไม่ไปไหนเด็ดขาด:)"    ผมพูดพร้อมส่งยิ้มน้อยๆเพื่อให้แฟนสาวรู้สึกสบายใจ

    "สัญญาแล้วนะ งั้นเยจินขอตัวไปช่วยเพื่อนจัดบูธก่อนะคะ^_^"

    "ครับๆ:)"  

    เมื่อพูดจบเยจินก็ลุกออกไปหาเพื่อนที่ยืนรออยู่ไม่ไกลมากนัก...ตอนนี้แฟนไม่อยู่แล้ว ผมก็ต้องนั่งรออยู่เฉยๆตามที่สัญญากันเอาไว้  เหอะ เบื่อโว้ย-_-

    YOU

    แกร๊บ!!

    "อร๊าย! อีคุณหนูมึงหักกิ่งไม้ทำไม!?"

    เพื่อนตุ๊ดนามแดฮวีต้องหลุดร้องขึ้นเมื่อเห็นร่างบางยืนหักกิ่งซากุระแทบแหลกคามือ ดวงตากลมๆของเพื่อนสาวมองกันอย่างไม่เข้าใจว่าทำไมจู่ๆร่างบางถึงดูสีหน้าโกรธแค้นผิดปกติ เมื่อเห็นเช่นนั้นเพื่อนสาวทั้งสองเลยตัดสินใจเดินเข้าไปใกล้ก่อนที่จะถามว่า...

    "วันนี้มึงเป็นไรวะ สีหน้าดูแปลกๆ?"   ฮานิเอ่ยขึ้น

    "กูแค้น...."

    "แค้น? แค้นอะไรวะ...ไหนบอกแม่มาซิลูก?"    นางแดฮวีเกิดความสงสัยพร้อมที่จะเผือกเรื่องของฉันจนตัวสั่น

    ช่วงสายของวันนี้ ฉันโคตรรู้สึกตื่นเต้นมากที่จะได้จัดบูธกิจกรรมของคณะที่เราเตรียมไว้ตั้ง1เดือนล่วงหน้า แต่พอวันนี้ทำไมถึงไม่เป็นวันที่happiness พระเจ้าชั่งใจร้าย พระเจ้าทำอะไรกับฉันทำไมถึงได้ดลใจหันไปเจอคนพวกนั้นกำลงหวานกันต่อหน้าต่อตา ทั้งๆที่ฉันก็มีสิทธิที่จะได้แบบนั้นบ้าง...แต่ทำไม! ทำไมฉันถึงดูพ่ายแพ้ตั้งแต่ยังไม่เริ่มเลยฮือ!!!

    ฉันจะสแกนหน้าแฟนไอ้หมอนั้นไว้ จะจำใส่เมมโมรี่การ์ดไม่มีวันลบทิ้ง!!....สักวัน สักวันฉันจะต้องได้แทนที่ยัยกุ้งแห้งนั่น!!

    "มึงไม่ต้องอยากรู้.."

    "อ่า อีนี่หนิ!!"

    "ชั่งเถอะ! อารมณ์ดีเมื่อไหร่ค่อยบอกก็แล้วกัน:)"

    "อือ พวกแกไปจัดของช่วยเพื่อนเถอะ...เดี๋ยวฉันมา~~~"    อารมณ์เปลี่ยนไวยิ่งกว่าเป็นไบโพล่า ฉันโบกมือลาเพื่อนด้วยท่าทางลั้นลาก่อนที่จะวิ่งกระโดดโลดเต้นออกไปจากบริเวณบูธที่เตรียมไว้

    "เห้อ! เพื่อนกู-_-"   ฮานิ&แดฮวี

    เท้าเล็กๆคู่กับผ้าใบสีขาวสวยกระทบลงพื้นปูนซีเมนต์ทางเรียบที่ถูกสร้างให้เหมาะแก่การเดินและวิ่งได้สะดวก ร่างเล็กในชุดเดรสแขนยาวลุคคุณหนู เส้นผมดำเงาปล่อยยาวพริ้วไหวไปตามแรงลม กลิ่นหอมจากอโรม่าพัดผ่านปลายจมูกชายหนุ่มมหาลัยนับสิบไปอย่างน่าหลงใหล...หนุ่มหล่อระแวกนั้นจำต้องมองมาที่ร่างบางที่ได้รับฉายาว่า นางฟ้า ด้วยสายตาเป็นมันวาว

    นัยต์ตาสีน้ำตาลหวานเพ่งเล็งไปที่บุคคลคนเดียวที่ได้รับบทบาทที่เรียกว่า ' ผัว ' กำลังนั่งจิ้มโทรศัพท์ตามลำพัง

    "คิกๆ>[]<"    ได้โอกาสล่ะ ตอนนี้เหยื่ออยู่คนเดียวแล้ว ได้เวลาออกป่วนปนอ่อยเพื่อเรียกสิทธิในการเป็นเมีย!

    ฉันจะเรียกร้อง! เรียกร้องทุกสิ่งทุกอย่างที่เขาพรากไปจากฉัน!...ฉันไม่ยอมเสียตัวฟรีแน่นอน! เพราะเขาต้องรับผิดชอบฉัน!

    ตุบ!!

    "กรี๊ดดดดดดด!>^<"

    ในขณะที่หัวสมองกำลังคิดแผนเล่นงานคนตรงหน้า ฉันลืมไปเลยว่าตอนนี้ตัวเองกำลังวิ่งอยู่บนทางเท้าสำหรับไว้ให้คนเดิน ยิ่งไม่ลืมหูลืมตาล่ะก็ จะเกิดอุบัติเหตุได้ อย่างเช่นฉันตอนนี้

    "พะ..พี่ครับผมขอโทษ!!"

    "อือ! ดึงมันออกไปฉันมองไม่เห็น!!"    ร่างของฉันทิ้งตัวลงนั่งบนพื้นก่อนที่จะโวยวายให้ไอ้คนที่วิ่งชนกันเมื่อกี้..ตอนนี้ฉันมองอะไรไม่เห็นแล้ว สายไหมก้อนฟูๆใหญ่ๆแปะเต็มหน้าฉันเลยฮือ~

    หมดกัน!-_-

    "พี่อยู่นิ่งๆสิครับผมจะเอาออกให้!"

    "เหนียว! เหนียว! เอามันออกไป!T^T"

    "เกิดอะไรขึ้น....?"

To be continued

    #TALK

    นางเอกเราก็แอบแรดเหมือนกันนะคะ5555+ ทำไงได้ก็จองกุกผัวเราอ่ะจะยอมให้คนอื่นไปไม่ได้! แบบนั้นมันคนดีเกินไปหึๆ 

     

 ไว้เจอกันใหม่~