เรื่องราวของเขาทั้งสอง คงต้องมีซักวันที่บรรจบกัน แม้ว่าจะไม่รู้จะบรรจบกันที่ตรงใด ตราบเส้นขอบฟ้ายังไม่จางหาย
"ตราบเส้นขอบฟ้ายังไม่จางหาย ตราบจนชีวิตนิรันดร์ในชาตินี้หรือชาติไหนๆ ข้าขอตั้งสัตย์ปฏิญาณว่าจะรักเจ้าตลอดไป''"ข้าน้อยผู้นี้ก็ขอตั้งสัตย์ปฏิญาณนั้นเช่นกัน ไม่ว่าชาติภพใดข้าจะรักท่านแต่เพียงผู้เดียว"
ฤดูกาลยังแปรผัน แล้วหวังใยเล่ากับใจท่าน
"มันผู้ใดเป็นคนทำ! ลากตัวมันมา"
"ข้ามิได้ทำ ท่านนายพลได้โปรดฟังข้า ข้าขอร้อง..ฮึก...ท่านเชื่อใจข้าเถิด ท่าน..."
''หุบปากเจ้าไปซะ ข้าจะเชื่อเจ้าได้อย่างไร เมื่อหลักฐานมันอยู่ตำตา"
"ท่านนายพล ข้าขอร้อง...ฮึก ข้าขอร้อ..ง"
"เอาตัวมันออกไป"
ยามกาลผลิใบ ถึงกาลแปรผัน อันเหมือนใจท่านที่ปราศจากข้า
"ฝูเฉิน!"
"ข้าน้อยขอขอบน้ำใจที่ท่านมีให้...และขอโทษที่ปกป้องท่านได้..อึก..เพียงเท่านี้''
''ฝูเฉินอย่างพึ่งหลับตาเจ้าลงเด็ดขาด ข้าขอสั่ง เจ้าห้ามตายได้ยินหรือไม่"
''ข้ารักท่านเหลือเกิน หากชาติภพหน้ามีจริงเราได้เจอกันอีก ท่านอย่างลืมข้านะ"
''ไม่ ฝู่ฝู่ของข้าฟื้นขึ้นมาซิ ฟื้นขึ้นมาฟังคำบอกรักจากข้า ฟื้นซิ เจ้าฟื้นซิ"
"พอเถอะท่านนายพล นายหญิง...นายหญิงจากเราไปแล้ว..."
นี่แหละหนามนุษย์ ความไม่เที่ยงเยี่ยงนี้ไงเล่า...
ตราบที่ฟ้าดินยังไม่สลาย ข้าจะไม่มีทางทิ้งท่านไปไหน ดวงใจของข้า
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ข้อความที่โพสจะต้องไม่น้อยกว่า {{min_t_comment}} ตัวอักษรและไม่เกิน {{max_t_comment}} ตัวอักษร
กรอกชื่อด้วยนะ
_________
กรอกข้อมูลในช่องต่อไปนี้ไม่ครบ
หรือข้อมูลผิดพลาดครับ :
_____________________________
ช่วยกรอกอีกครั้งนะครับ
กรุณากรอกรหัสความปลอดภัย
ความคิดเห็น