ตำนานแห่งรักมนตราแห่งฝัน

ลำดับตอนที่ #1 : ลาจาก

 
 บทที่ 1 ตอนลาจากเจ้าหญิงเนสซี

" แง้..............."
" เนสซีอย่าร้องให้นะ "
" พี่ซีมัส  จะไปแล้วแล้วเนสซีจะเล่นกับใครล่ะ " เด็กผู้หญิงผิวขาวน่ารักถามผู้ที่ตนนับถือเป็นพี่
" พี่สัญยญาถ้าพี่เรียนจบมาเมื่อไหร่จะมาหาเจ้าเป็นคนแรก " เด็กผู้ชายปลอบใจน้อง
" แต่........."
" บอกแล้วไงว่าอย่าร้องให้  อย่าลืมสัญญานะเมื่อไหร่ที่พี่มา  จะมาขอเจ้าแต่งงาน "
" แต่ถ้าพี่ลืมหนูแล้ว...........ไปมีคนอื่นล่ะ "
" พี่ให้สัญญา  ข้าเจ้าชายซีมัสขอสัญญาว่าจะรักเจ้าหญิงเนสซีตลอดไป " เจ้าชาย
ซีมัสมั่นคำสัญญากับเจ้าหญิง
" ข้าก็เช่นกัน " เนสซีตอบรับ
" เราออกเดินทางกันได้เเล้วล่ะเจ้าชาย  เดี๋ยวจะช้าไม่ทันการ " สารถีเรียกให้เจ้าชายขึ้นรถ
" อือ.........เรารู้เเล้ว " ซีมัสตอบรับ
" พี่...ซีมัส "
" แล้วเราจะกลับมา " เจ้าชายน้อยลาเจ้าหญิงเเล้วเดินขึ้นรถม้า
" ข้าจะรักท่านพี่  แม้นว่ากาลเวลาจะผ่านไปข้าก็จะรักท่าน  ถ้าหากท่านไม่รักข้า
ข้าก็จะไม่ขอให้ท่านรักข้าเช่นกัน  แต่ข้าขอรักท่านตลอดไป " เจ้าหญิงเนสซวีตะโกน
ตามหลังรถม้าที่กำลังเคลื่อนไปตามทาง



..............................10 ปี ผ่านไป...........................

" เจ้าหญิงทรงขึ้นไปทำอะไรบนนั้นเพคะลงมาเถอะ " เสียงของนางกำนันที่ตะโกนถามเจ้าหญิงบนต้นไม้
" ก็เจ้าลูกนกมันตกลงมาข้างล่างนี่นา  ข้าเลยนำมันมาที่รังของมัน " เจ้าหญิงเนสซีตอบ
" ลงมาเถอะเพคะ  เดี๋ยวจะตกตนไม้ "
" ข้ารู้หรอกน่า วัสซี  ว่าเจ้ากลัวท่านพ่อดุเอาใช่มั๊ย "
" เจ้าหญิงก็............" 
" ข้าสัญญาว่าคราวนี้เจ้าไม่โดนดุหรอกน่า  " เนสซีกำลังปีนลงจากต้นไม้ทันใดนั้นกิ่งไม้ที่อยู่ในมือของเธอก็หักจึงทำให้ตกลงจากต้นไม้
" กรี๊ด..................." 
" ตุ๊บ............"
" ไม่เป็นไรแล้วนะเจ้าหญิง " เสียงที่คุ้นเคยดังขึ้นข้างหูของเธอ ทันใดนั้นเนสซีก็หันมามองหน้าคนที่กำลังอุ้มเธออยู่ในตอนนี้
" พี่ซีมัส.............ท่านกลับมาแล้ว " เนสซีกอดผู้พี่ของตนจนแน่น
" โอ๊ย ๆ เจ้านี่รัดเราซะจนหายใจไม่ออก "
" ก็เราดีใจนี่นา  นึกว่าท่านจะลืมเราซะแล้ว " เนสซีเริ่มนำตาไหลอีกครั้ง
" ไม่เอาน่าจากกันเจ้าก็ร้องไห้  พอเจอกันเจ้าก็ร้องไห้  นี่ไงล่ะที่ข้าทิ้งเจ้าไปไหนไม่ได้ "
" เจ้าชายซีมัส........สวัสดีค่า เจ้าหญิงเป็นไงบ้างเพคะ "วัสซีถามเจ้าหญิงของตน
" อือ..ไม่เป็นไรมากหรอก ท่านพี่เราเข้าไปหาท่านพ่อกันเถอะท่านคงประหลาดใจแน่เลย " 
" งั้นข้าไปก่อนนะ   แล้วเจอกัน " ซีมัสลาเนสซีแล้วเดินไปเข้าเฝ้าเสด็จลุง

...............................................

เป็นไงบ้างคะ  เรื่องของหยดใบบัว

ขอความคิดเห็นด้วยนะคะ