ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ตอนที่##2 สามีของฉัน
าเหุาร์เลวร้ายนั้น็ผ่านมาไ้สอเือนแล้ว สามอาทิย์่อนโรสื่นึ้นมาภายในห้อสี่เหลียมสีาวอโรพยาบาล เธอเห็นหน้าสามีเป็นนแรเานอนุมมือเธออยู่นเธอไม่อยาะเื่อสายาถามว่าเธอีใไหมลึๆ็ีใแ่ำแรที่โรสอยาะถามในเวลานี้ลับเป็นำว่า
"ลูปลอภัยีใ่ไหม"โรสมอหน้าสามีอย่ารอำอบ
"พี่มีน...ลู..."โรสบีบมือสามีแน่น
"โรส..ใเย็น่อนนะ"หมอมีนึโรสเ้ามาอแ่โรส็พยายามันออ
"ลู...ลูอโรส...ลู..พี่มีนลูอเรา"โรสพรึมพร้ำนเียวอยู่ในอ้อมออสามี
"ลู...ลูอโรส"
"โรส..ใเย็น่อนนะ..พี่ว่าโรสนอนพั่อนนะ"หมอมีนพยายามล่อมให้ภรรยาในอ้อมอหลับ
"โรสถามว่า...ลูปลอภัยีไหม..."โรสถามล่าวเสียเเ็ นหมอมีนั
"พี่อโทษ...โรส...ลูไม่อยู่ับเราแล้ว"หมอมีอภรรยาแน่นเป็นารอย้ำวามริเาไม่อยาปิบัเรื่อนี้เพราะถึอย่าไรโรส็้อรับรู้
"ไม่ริ....ไม่ริ....ลูอโรส...ไม่รี๊"โรสมีอาารลุ้ลั้ รีร้อลอเวลานหมอมีน้อเรียพยาบาลมา่วยในารยับยั้
สี่อาทิย์่อมาสิอโรส อโรมาสล่อลอยอย่าน่าเป็นห่ว เธอยัเพ้อหาลูน้อยไม่หยุและพยายามทำร้ายัวเอนหมอมีน้อหยุานมาูแล้วยัวเอ แ่ปิิริยาที่โรสมี่อหมอมีน็น่าใหายเพราะบารั้โรสมีาร่อ้านหมอมีน บารั้็ยอมให้เ้าใล้
"พี่มีน...ลูอเรา...โรสรัลูับพี่มีนที่สุ่ะ"โรสที่นั่อยู่บนโฟาภายในโรพยาบาลล่าวึ้นในะที่นัู่ทีวีอยู่
"โรสหิวไหม่ะ"หมอมีนถามภรรยา
"ไม่่ะ...พี่มีน่ะโรสไม่ไ้ผลัมีนานล้มนะ่ะ"โรสพู
"พี่มีนเื่อโรสนะ่ะ! โรสไม่ไ้ทำ"โรสเริ่มล่าวเสียเเ็นหมอมีนที่นั่อยู่ร้ามลุึ้นแล้วเินมาหาโรสที่นั่อยู่
"พี่เื่อโรสนะ...โรสใเย็น่อนนะ่ะ"หมอมีล่าวับภรรยาที่เริ่มวบุมสิัวเอไม่ไ้
"พี่มีนไปับมัน!...พี่มีนไปับมัน....โรสเ็บ!"โรส้อหน้าสามีาเม็น
"พี่รู้...พี่เื่อโรสนะ่ะ...."
"ลู...พี่มีน..ลู..ฮือๆๆๆๆ....ลู"โรสเอามือทึ้หัวัวเอ ส่วนหมอมีน็พยายามะหยุมืออภรรยาที่ทำร้ายัวเอ ่อนะยื่นมือไปออเพื่ออวาม่วยเหลือาพยาบาลเวร
หนึ่อาทิย์่อมาโรสลายเป็นบุลสิไม่อยู่ับที่ อบเหม่อทำในสิ่ที่เหนือวามาหมายนถูมัิให้อยู่ับเีย เพราะเธออบที่ะวบุมสิัวเอไม่ไ้
แอ~~
โรสนั่อยู่บนเียเธอมอออไป้านนอหน้า่าอยู่ในโลส่วนัวอย่าแท้ริ
"โรส....โรส อโรมาส..."เสียหวานอสรีัึ้นที่้านหลัแ่โรสยัมอออไปยันอหน้า่าราวับไม่ไ้ยินเสียอโลภายนอ
"เธอรู้ไหมันอิาเธอมานะ...โรส เธอมีทุอย่า...ไ้ทุอย่ามาโยที่ไม่้อทำอะไรเลยทั้ที่เรามาาสถานเลี้ยเ็ำพร้าเหมือนัน...แ่ัน...ัน้อั้น้นให้มีทุอย่า้วยัวเอ"ผู้หินนั้นยัพู่อแล้วเินลาเ้าอี้ไปนั่้าเียอโรส
"แ่อนนี้...ผู้หิที่มีพร้ออย่าเธอ...ับลายเป็นเพียนบ้า...ฮา..ฮา...วันนั้น..เธอรู้ไหม..พี่มีนเาอ่อนโยนับันมาเลยนะ...."
"หยุพล่ามไ้แล้ว!...ออไปสะ..ยายนบ้า!"โรสใ้มือ้าที่ไม่โนมัปาหมอนใส่หน้ามีนา ใ่แล้วหิสาวที่เ้ามาพูับโรสอนนี้เธอือมีนา หิสาวผู้มีโปรฟายที่น่าสสานเป็นผู้หิที่นิใสี ออนโยนับทุน แ่สำหรับโรส อโรมาส ผู้หิที่ื่อมีนาือผู้หิเสแสร้ สอสุๆๆ
"วันนั้นเาพาันไปส่บ้าน...ไม่้อบอนะว่าะเิอะไรึ้น...แ่พี่มีนล่ำถูใันมาเลยละ"
"ออไป! ออไป ยายบ้า!"มีนาหันไป้อามีนาอย่าเอาเรื่อ
"ฮา..ฮาา...เธอสิบ้า..."มีนาเินเ้าไปใล้โรสแล้ส้มลระิบที่้าหู
"ทุอย่าที่เป็นอเธอ....ันะเอามาให้หม...โอ้ย!" มีนาถึับร้อเสียหลเมื่อโรสิผมอเธอแล้วึสุแร
"่วย้วย...ุโรสบ้าไปแล้ว"มีนาออแล้วร้อโวยวาย
"รี๊......ันะ่าแ่..ยัยอแหล"ไรสใ้สอมือึผมมีนานูไม่ไ้ นพยาบาลเ้ามา
"ว้ายยย....ายแล้วุมีนา...ุโรส..ไปามหมอมีนมา้วย"พยาบาลนหนึ่ล่าวแล้ววิ่เ้ามา่วยมีนา
"ุโรสใเย็นๆนะ่ะ"มีนาล่าวเสียอ่อย
"รี๊....."เสียโรส ไม่นานหมอมีน็วิ่เ้ามา้วยท่าทาืน
"โรส!"เสียหมอมีน
"หมอมีน"มีนาน้ำาไหลราวับเื่อนแเมื่อายหนุ่มเ้ามา
"โรส่ะ...ปล่อยมือ่อน"หมอมีนรีววิ่ไปหาภรรยา
"ยานอนหลับมาแล้ว่ะ หมอมีน"พยาบาล
หมอมีนรับเ็มันยามาาพยาบาล ่อนส่สัาให้พยาบาลเ้าล็อัวภรรยาไว้แล้วียานอนหลับนานเบาให้ภรรยา โรส่อยๆอ่อนแรลนผมอมีนาสามารถหลุามือเรียวอโรสไ้
"หมอมีน...."มีนาเอ่ยเรียเสียอ่อน แ่เหมือนหมอมีนะไม่ไ้ยินเพราะเายัประรอโรสให้นอนลบนเียโยไม่สนใสิ่ใเลย
"หมอมีน..."มีนาเอ่ยเรียอีรั้ หมอมีนึหันมาเาถอนหายใอออย่าเเร
"หมอมีนาไปทำแผล่อนเถอะ...อโทษแทนโรส้วย"หมอมีนพูเท่านั้น็หันับไปสนใโรส มีนาทำไ้เพียยืนำมือแน่นอยู่้านหลั่อนะเินออมาอย่าเ็บใ หมอมีนทำเพียปรายามอมีนาเินออไปแล้วหันมาับมือบาที่ำนแน่นให้ลายออ
่วเย็นอวันเียวันนี้เอโรสทำสิ่ที่น่าใอีรั้เธอเินึ้นมานถึาฟ้าอโรพยาบาลแล้วยืนอยู่ไม่ไลาอบาฟ้า
"ลู....ลู...."
ปั้!เสียประูาฟ้าเปิออ
"โรส!...." หมอมีนเอ่ยเรียอย่าร้อนรน เสียหมอมีนสามารถเรียสิอโรสให้หันหลัลับไปมอ
"พี่มีน...ลูอเราอยู่รนั้น...."โรสีนิ้วไปที่วามว่าเปล่ารหน้า
"ไม่..ไม่นะโรส...หยุเท้า...ลูอยู่ับพี่....ลับเ้ามา" หมอมีนถึับใเมื่อโรส้าวไปไล้าฟ้ามายิ่ึ้น
"ไม่ใ่...พี่มีน...ลูอยู่รนี้่าหา..."โรสล่าวแล้วเินออไปอี
"โรสะไปหาลู....โรสรัพี่มีนน่ะ่ะ"ไม่รู้ว่าโรส้าวเท้าถึอบาฟ้าอนไหนแ่ที่รู้อนนี้ือโรสอยู่ที่อบาฟ้าแล้วอีเพีย้าวเียว โรสไม่มีสีหน้าใหรือหวาลัวสันิอนนี้เธอมีเพียรอยยิ้มที่ส่มาให้หมอมีนที่ยืนอยู่
"ไม่นะโรส....."หมอมีน
"ลา่อน่ะที่รัอโรส..."โรสาแนออแล้วหลับาล เธอปล่อยัวให้ลามแรโน้มถ่วอโล้วยรอยยิ้ม ปล่อยให้สายลมโอบอุ้มัวเธอให้ล่อลอยไปามสายลม.....
.......
ยัไม่รวแ้ำผินะ่ะ
❤❤❤❤❤❤❤❤❤
อบันไหม.....
ำผิอามาไป....รัรีทุนร้า

"ลูปลอภัยีใ่ไหม"โรสมอหน้าสามีอย่ารอำอบ
"พี่มีน...ลู..."โรสบีบมือสามีแน่น
"โรส..ใเย็น่อนนะ"หมอมีนึโรสเ้ามาอแ่โรส็พยายามันออ
"ลู...ลูอโรส...ลู..พี่มีนลูอเรา"โรสพรึมพร้ำนเียวอยู่ในอ้อมออสามี
"ลู...ลูอโรส"
"โรส..ใเย็น่อนนะ..พี่ว่าโรสนอนพั่อนนะ"หมอมีนพยายามล่อมให้ภรรยาในอ้อมอหลับ
"โรสถามว่า...ลูปลอภัยีไหม..."โรสถามล่าวเสียเเ็ นหมอมีนั
"พี่อโทษ...โรส...ลูไม่อยู่ับเราแล้ว"หมอมีอภรรยาแน่นเป็นารอย้ำวามริเาไม่อยาปิบัเรื่อนี้เพราะถึอย่าไรโรส็้อรับรู้
"ไม่ริ....ไม่ริ....ลูอโรส...ไม่รี๊"โรสมีอาารลุ้ลั้ รีร้อลอเวลานหมอมีน้อเรียพยาบาลมา่วยในารยับยั้
สี่อาทิย์่อมาสิอโรส อโรมาสล่อลอยอย่าน่าเป็นห่ว เธอยัเพ้อหาลูน้อยไม่หยุและพยายามทำร้ายัวเอนหมอมีน้อหยุานมาูแล้วยัวเอ แ่ปิิริยาที่โรสมี่อหมอมีน็น่าใหายเพราะบารั้โรสมีาร่อ้านหมอมีน บารั้็ยอมให้เ้าใล้
"พี่มีน...ลูอเรา...โรสรัลูับพี่มีนที่สุ่ะ"โรสที่นั่อยู่บนโฟาภายในโรพยาบาลล่าวึ้นในะที่นัู่ทีวีอยู่
"โรสหิวไหม่ะ"หมอมีนถามภรรยา
"ไม่่ะ...พี่มีน่ะโรสไม่ไ้ผลัมีนานล้มนะ่ะ"โรสพู
"พี่มีนเื่อโรสนะ่ะ! โรสไม่ไ้ทำ"โรสเริ่มล่าวเสียเเ็นหมอมีนที่นั่อยู่ร้ามลุึ้นแล้วเินมาหาโรสที่นั่อยู่
"พี่เื่อโรสนะ...โรสใเย็น่อนนะ่ะ"หมอมีล่าวับภรรยาที่เริ่มวบุมสิัวเอไม่ไ้
"พี่มีนไปับมัน!...พี่มีนไปับมัน....โรสเ็บ!"โรส้อหน้าสามีาเม็น
"พี่รู้...พี่เื่อโรสนะ่ะ...."
"ลู...พี่มีน..ลู..ฮือๆๆๆๆ....ลู"โรสเอามือทึ้หัวัวเอ ส่วนหมอมีน็พยายามะหยุมืออภรรยาที่ทำร้ายัวเอ ่อนะยื่นมือไปออเพื่ออวาม่วยเหลือาพยาบาลเวร
หนึ่อาทิย์่อมาโรสลายเป็นบุลสิไม่อยู่ับที่ อบเหม่อทำในสิ่ที่เหนือวามาหมายนถูมัิให้อยู่ับเีย เพราะเธออบที่ะวบุมสิัวเอไม่ไ้
แอ~~
โรสนั่อยู่บนเียเธอมอออไป้านนอหน้า่าอยู่ในโลส่วนัวอย่าแท้ริ
"โรส....โรส อโรมาส..."เสียหวานอสรีัึ้นที่้านหลัแ่โรสยัมอออไปยันอหน้า่าราวับไม่ไ้ยินเสียอโลภายนอ
"เธอรู้ไหมันอิาเธอมานะ...โรส เธอมีทุอย่า...ไ้ทุอย่ามาโยที่ไม่้อทำอะไรเลยทั้ที่เรามาาสถานเลี้ยเ็ำพร้าเหมือนัน...แ่ัน...ัน้อั้น้นให้มีทุอย่า้วยัวเอ"ผู้หินนั้นยัพู่อแล้วเินลาเ้าอี้ไปนั่้าเียอโรส
"แ่อนนี้...ผู้หิที่มีพร้ออย่าเธอ...ับลายเป็นเพียนบ้า...ฮา..ฮา...วันนั้น..เธอรู้ไหม..พี่มีนเาอ่อนโยนับันมาเลยนะ...."
"หยุพล่ามไ้แล้ว!...ออไปสะ..ยายนบ้า!"โรสใ้มือ้าที่ไม่โนมัปาหมอนใส่หน้ามีนา ใ่แล้วหิสาวที่เ้ามาพูับโรสอนนี้เธอือมีนา หิสาวผู้มีโปรฟายที่น่าสสานเป็นผู้หิที่นิใสี ออนโยนับทุน แ่สำหรับโรส อโรมาส ผู้หิที่ื่อมีนาือผู้หิเสแสร้ สอสุๆๆ
"วันนั้นเาพาันไปส่บ้าน...ไม่้อบอนะว่าะเิอะไรึ้น...แ่พี่มีนล่ำถูใันมาเลยละ"
"ออไป! ออไป ยายบ้า!"มีนาหันไป้อามีนาอย่าเอาเรื่อ
"ฮา..ฮาา...เธอสิบ้า..."มีนาเินเ้าไปใล้โรสแล้ส้มลระิบที่้าหู
"ทุอย่าที่เป็นอเธอ....ันะเอามาให้หม...โอ้ย!" มีนาถึับร้อเสียหลเมื่อโรสิผมอเธอแล้วึสุแร
"่วย้วย...ุโรสบ้าไปแล้ว"มีนาออแล้วร้อโวยวาย
"รี๊......ันะ่าแ่..ยัยอแหล"ไรสใ้สอมือึผมมีนานูไม่ไ้ นพยาบาลเ้ามา
"ว้ายยย....ายแล้วุมีนา...ุโรส..ไปามหมอมีนมา้วย"พยาบาลนหนึ่ล่าวแล้ววิ่เ้ามา่วยมีนา
"ุโรสใเย็นๆนะ่ะ"มีนาล่าวเสียอ่อย
"รี๊....."เสียโรส ไม่นานหมอมีน็วิ่เ้ามา้วยท่าทาืน
"โรส!"เสียหมอมีน
"หมอมีน"มีนาน้ำาไหลราวับเื่อนแเมื่อายหนุ่มเ้ามา
"โรส่ะ...ปล่อยมือ่อน"หมอมีนรีววิ่ไปหาภรรยา
"ยานอนหลับมาแล้ว่ะ หมอมีน"พยาบาล
หมอมีนรับเ็มันยามาาพยาบาล ่อนส่สัาให้พยาบาลเ้าล็อัวภรรยาไว้แล้วียานอนหลับนานเบาให้ภรรยา โรส่อยๆอ่อนแรลนผมอมีนาสามารถหลุามือเรียวอโรสไ้
"หมอมีน...."มีนาเอ่ยเรียเสียอ่อน แ่เหมือนหมอมีนะไม่ไ้ยินเพราะเายัประรอโรสให้นอนลบนเียโยไม่สนใสิ่ใเลย
"หมอมีน..."มีนาเอ่ยเรียอีรั้ หมอมีนึหันมาเาถอนหายใอออย่าเเร
"หมอมีนาไปทำแผล่อนเถอะ...อโทษแทนโรส้วย"หมอมีนพูเท่านั้น็หันับไปสนใโรส มีนาทำไ้เพียยืนำมือแน่นอยู่้านหลั่อนะเินออมาอย่าเ็บใ หมอมีนทำเพียปรายามอมีนาเินออไปแล้วหันมาับมือบาที่ำนแน่นให้ลายออ
่วเย็นอวันเียวันนี้เอโรสทำสิ่ที่น่าใอีรั้เธอเินึ้นมานถึาฟ้าอโรพยาบาลแล้วยืนอยู่ไม่ไลาอบาฟ้า
"ลู....ลู...."
ปั้!เสียประูาฟ้าเปิออ
"โรส!...." หมอมีนเอ่ยเรียอย่าร้อนรน เสียหมอมีนสามารถเรียสิอโรสให้หันหลัลับไปมอ
"พี่มีน...ลูอเราอยู่รนั้น...."โรสีนิ้วไปที่วามว่าเปล่ารหน้า
"ไม่..ไม่นะโรส...หยุเท้า...ลูอยู่ับพี่....ลับเ้ามา" หมอมีนถึับใเมื่อโรส้าวไปไล้าฟ้ามายิ่ึ้น
"ไม่ใ่...พี่มีน...ลูอยู่รนี้่าหา..."โรสล่าวแล้วเินออไปอี
"โรสะไปหาลู....โรสรัพี่มีนน่ะ่ะ"ไม่รู้ว่าโรส้าวเท้าถึอบาฟ้าอนไหนแ่ที่รู้อนนี้ือโรสอยู่ที่อบาฟ้าแล้วอีเพีย้าวเียว โรสไม่มีสีหน้าใหรือหวาลัวสันิอนนี้เธอมีเพียรอยยิ้มที่ส่มาให้หมอมีนที่ยืนอยู่
"ไม่นะโรส....."หมอมีน
"ลา่อน่ะที่รัอโรส..."โรสาแนออแล้วหลับาล เธอปล่อยัวให้ลามแรโน้มถ่วอโล้วยรอยยิ้ม ปล่อยให้สายลมโอบอุ้มัวเธอให้ล่อลอยไปามสายลม.....
.......
ยัไม่รวแ้ำผินะ่ะ
❤❤❤❤❤❤❤❤❤
อบันไหม.....
ำผิอามาไป....รัรีทุนร้า

เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น