ปรมาจารย์เทพสวรรค์ตื่นพิภพ

ตอนที่ 55 : บทที่ 53

     เสียงดังโครมครามจากภายนอกสะท้านสู่กกหูของอมตะที่กำลังเดินลงมาจากหลังสถานีตำรวจอันเต็มไปด้วยนักข่าวและบรรดากล้องจากสำนักข่าวทั้งในและนอกประเทศรายล้อมหน้าโรงพักเอาไว้

     อมตะหยิบบุหรี่ขึ้นมาสูบพร้อมกับเดินออกไปที่ประตูโรงพักคีบบุหรี่ทที่มีขี้เถ้าออกมาระหว่างนิ้วชี้และนิ้วกลางก่อนจะใช้กระบวนท่าบุหรี่พิฆาตทันที พลังเร่งเร้าขึ้นประมาณ 1 ส่วนพร้อมกับปลายบุหรี่โบกสะบัด

     เคล็ดวิชา ดัชนีเทพพิชิตฟ้า กระบวนท่า ดวงดาวร่วงโรยพิรุณดับสูญ

     ทันใดนั้นเองเถ้าบุหรี่ล่องลอยพุ่งดีดทำลายกล้องและอุปกรณ์วงจรไฟฟ้าจนแตกสลายออกไปจนหมด นี่คือผลจากพลังของขั้นที่สี่ที่อมตะสามารถบรรลุได้เมื่อครู่หนึ่งเท่านั้นเอง

     พร้อมกับอมตะหันหลังเดินออกไปหลังสถานีตำรวจอย่างรวดเร็วเมื่อเดินลงมาก็จะพบรั้วเหล็กสูงและใหญ่ประมาณ 10 ฟุต อมตะย่อกายขึ้นและดีดกายขึ้นมาพริ้วไสวหลบเหนือรั้วเหล็ก

     เท้าทั้งสองกระทบกับพื้น เขาก็พุ่งกายออกไปจากซอยใกล้กับสถานีตำรวจอย่างรวดเร็วโดยคนในสถานีตำรวจเริ่มจะสงสัยเกี่ยวกับตัวตนอันลึกลับของอมตะโดยเฉพาะชางหลิน ผู้ที่เคยผ่านการฝึกจากหลักสูตรสืบสวนสอบสวนจากกองทัพและปฏิบัติการหน่วยรบพิเศษ

     และคนในโรงพักเริ่มที่จะหาตัวตนเกี่ยวกับอมตะอย่างรวดเร็วโดยที่อธิบดีตำรวจเซี่ยงไฮ้รวมถึงผู้กำกับไม่ยอมพูดอะไร ชางหลินจึงต้องใช้เส้นสายของตนอย่างรวดเร็ว สายสัญญาณจากโทรศัพท์ถูกส่งไปที่กระทรวงความมั่นคงแห่งรัฐ ( MSS ) หรือก็คือหน่วยสืบราชการลับของทางประเทศจีน

     ซึ่งภายในนั้นมีญาติผู้พี่ที่เข้าไปเป็นหน่วยจู่โจมและปฏิบัติการลับอันเข้าร่วมยากยิ่ง เสียงญาติผู้พี่ตอบกลับมาพร้อมกับชางหลินรีบอธิบายเรื่องต่างๆให้ฟังโดยที่ญาติผู้พี่คนนี้กลับเงียบไปเล็กน้อยก่อนจะตอบกลับมาว่า

      "ชายคนนี้ไม่ธรรมดา หน่วยลับที่ 7 จะเข้าไปดูแลเอง"

     ทันใดนั้นเองราวกับสายฟ้าฟาดใจกลางหัวใจจนรู้สึกสะดุ้งโหยง

     หน่วยลับที่ 7 เป็นหน่วยปฏิบัติการพิเศษที่ลึกลับมากของสารธารณรัฐจีน แบ่งแยกเป็นหลายหน่วยทั้ง หน่วยหมาป่าสงคราม , หน่วยเทพอินทรี และยังมีองค์กรลับให้การสนับสนุน เป็นที่รวบรวมของมือพระกาฬจากกองทัพและทั่วทั้งสารธารณรัฐประชาชนจีน 

     การที่ให้หน่วยลับขนาดนี้เข้าควบคุมดูแลถือว่าอมตะเป็นบุคคลที่สำคัญมากๆ หรืออาจเป็นอาชญากรข้ามชาติหรือสุดยอดมือวางระเบิดที่ทำงานรวมกับหน่วยลับก็ได้ ทางอมตะก็เดินอยู่ท่ามกลางย่านพลุ่กพล่านก็จามเล็กน้อย

      "ใครนินทา ข้าวะ"
.....

     อมตะเดินท่ามกลางย่านพลุ่กพล่านกลางเมืองอยู่ห่างจากบริษัทต้าหยูกรุ๊ปโดยที่อมตะได้เดินมาดูแลตามปกติขณะเดินปวนเปี้ยนแถวหน้าบริษัทเพื่อดูแลอย่างใกล้ชิดและจะหันหลังกลับโรงแรมเพื่อเปลี่ยนชุดไปเป็นนักศึกษา

     แต่ขณะนั้นเองหูของเขาได้ยินเสียงวูบวาบจากยอดตึกจนอมตะต้องรีบหันไปมองแต่กลับพบแต่ความว่างเปล่า อมตะถอนลมหายใจพร้อมกับคิดว่า

      "คงไม่เป็นไรมั้ง"

     อมตะรู้แก่ใจว่าองค์กรนักฆ่าต้องส่งคนมาเก็บเขาแน่แต่ก็ไม่ได้สนใจเพราะพลังของเหล่านักฆ่าพวกนี้ช่างอ่อนแอเหลือเกินจนไม่ได้สนใจนักเท่าไหร่แต่ก็ยังใช้พลังคลุมอาณาเขตโดยรอบเอาไว้หากมีการซุ่มโจมตีเกิดขึ้น

     เมื่อกลับถึงโรงแรมก็ใช้เวลาเพียงห้านาทีในการเปลี่ยนเป็นชุดนักศึกษาพร้อมกับเดินลงลิฟท์ตามเดิมแม้ตอนนี้จะประมาณเที่ยงแล้วแต่หากไม่ไปตั้งแต่วันแรกๆก็อาจถูกมองว่าเป็นตัวขี้เกียจและจะถูกมองไม่ดีได้

     อย่างน้อยก็ขอเรียนคาบบ่ายเพื่อเป็นสริมงคลแก่สมองก็แล้วกัน นี่คือความคิดของอมตะระหว่างเดินตลอดมาจนถึงมหาวิทยาลัยเซี่ยงไฮ้นานาชาติ เมื่อมาถึงก็รีบขึ้นไปบนอาคาร แต่ก็ทันในคาบวิชายามบ่ายและก็ออกไปในช่วงประมาณ 4-5 โมงเย็น

      "แม่เอ้ย! จะตามไปถึงเมื่อไหร่"

     อมตะสบถเล็กๆในใจเมื่อสังเกตุถึงเงาบนยอดอาคารที่ห่างออกไปประมาณ 800 เมตรที่มีกลุ่มคนอยู่ประมาณ 3 คนพร้อมกับปืนไรเฟิลเล็งมาที่อมตะในขณะที่กำลังเดินผ่านถนนที่ทอดยาวไปจนถึงอีกฟาก

     แต่ขณะนั้นเองอมตะเดินชนใครบางคนที่เป็นผู้หญิง อมตะหันไปมองตามเสียงหล่นลงพื้นพร้อมกับพบกับหญิงสาวที่ใส่ชุดล่อแหลมเซ็กซี่และมีอายุประมาณสามสิบนอนอยู่บนพื้นพร้อมกับเอาแขนเรียวข้างขวากุมหน้าอกของตัวเองเบาๆ

      "ขอโทษนะคะที่เดินไม่ดูทาง ไม่รู้ว่าตึกวิทยาศาสตร์ไปทางไหนคะ"

     อมตะหันไปมองใบหน้าที่เป็นความสวยปนเซ็กซี่ก็ยิ้มแล้วพูดว่า

      "ทางนี้ครับ"

     อมตะเดินนำพร้อมกับหญิงสาวคนนี้เดิมตาม อมตะเดินพร้อมกับยิ้มร่าทำเอาผู้หญิงด้านหลังถึงกับแปลกใจกับรอยยิ้มที่แม้จะเป็นรอยยิ้มแต่กลับปนไปด้วยความเยาะเย้ย แต่ก็ไม่ได้สนใจรีบเดินตามจนเมื่อเข้ามาถึงตึกวิทยาศาสตร์ที่ตอนนี้ใกล้จะปิดแล้วเพราะนักศึกษาส่วนใหญ่จะกลับไปที่หอพักกันแล้ว

     ผู้หญิงคนนี้แกล้งทำเป็นสะดุดล้มใกล้กับอมตะพร้อมกบัใช้แขนซ้ายจับไปที่เอวของอมตะพร้อมกับเหมือนจะล้มแต่พยายามดึงอมตะให้ล้มตัว แต่ตัวของอมตะแข็งดั่งเหล็กและหนักราวกับขุนเขาจนไม่สามารถเอาลงได้

      "ขอโทษคะ พอดีว่าดิฉันขาอ่อนไปหน่อย-"

     อมตะกระชากศีรษะของหญิงสาวคนนี้ทุ่มลงไปกับพื้นอย่างรุนแรงและรวดเร็วราวกับสายลมจนฝ่ายหญิงไม่ทันตั้งแต่พร้อมกับอมตะยกเท้าเตะอัดเข้าที่ใบหน้าเซ็กซี่ของผู้หญิงจนใบหน้าเต็มไปด้วยเลือดที่ไหลจากจมูกและฟันที่หักลงประมาณ 2 ซี่

      "ใครส่งเธอมาห่ะ พวกนักฆ่าหรอ"

     อมตะพูดพร้อมกับกระชากศีรษะของหญิงสาวคนนี้ขึ้นมาและฟาดลงกับพื้นด้านหน้าจนกระจกกั้นระหว่างอมตะและสิ่งของด้านในแตกออก เศษกระจกทิ่มแทงตามใบหน้าของหญิงสาวจนเธอร้องอย่างเจ็บปวด

     อมตะเหวี่ยงแขนซ้ายไปที่กระจกนิรภัยด้านข้างอันกั้นระหว่างเขาและสิ่งของสำคัญทางวิทยาศาสตร์อีกชิ้นก่อนจะใช้พลังให้มันแตกออกเหลือไว้เพียงเศษกระจกที่บิดเบี้ยวรูปทรงคล้ายดาบ 

     ปลายกระจกชี้ไปที่ดวงตาของหญิงสาวพร้อมกับเตรียมกดเข้าไป แต่ขณะนั้นเองกระจกด้านบนแตกพร้อมกับหน่วยปฏิบัติการในชุดดำโผล่ออกจากหมอกควันพร้อมกับชายที่นำหน้ารูปพุ่งเข้ามาพร้อมกับพูดขึ้นว่า

      "หัวหน้าหน่วยหมาป่าสงคราม จากหน่วยลับที่ 7 - หยุนตี้เซียน กรุณาหยุด คุณอมตะ ผู้หญิงคนนี้เป็น 1ในสายลับมือใหม่ของเรา"

     อมตะเหวี่ยงกระจกฟาดใส่ใบหน้าของชายที่มีชื่อว่า หยุนตี้เซียน จนต้องหลบแต่ไม่พ้นรัศมีของพลังที่ฉีกให้หน้ากากเป็นชิ้นๆและอมตะเหวี่ยงกระจกไปสองฟากของตนจนเกิดสายลมดันให้หน่วยปฏิบัติการหมาป่าถอยห่างออกไป

     อมตะแทงเข่าไปที่้ข้อพับเข่าของหญิงสาวจนล้มลงพร้อมกับอมตะชี้ปลายกระจกไปที่ลำคอของหญิงสาวพร้อมกับพูดว่า

      "จริงหรอ"

     พูดได้แค่นั้นอมตะใช้สันมือตบเข้าไปที่ท้ายทอยของหญิงสาวจนร่วงลงพร้อมกับชายที่มีนามว่า หยุนตี้เซียน รีบยกมือโชว์บัตรของตนให้ดูก่อนที่อมตะจะปล่อยให้ร่างของหญิงสาวร่วงลงกับพื้น

      "มีอะไรกับนักเรียนแลกเปลี่ยนอย่างผมหรอครับ"

      "ทางรัฐบาลได้ให้ข้อมูลเราเรียบร้อยแล้ว เราจะเป็นหน่วยสนับสนุนให้คุณในการคุ้มครอง CEO ของต้าหยูกรุ๊ป และช่วยในการกวาดล้างและจัดการจ้าวเหว่ย 1ในอาชญากรที่ทางเราต้องการตัวในระดับสูง โปรดวางใจ "

     หยุนตี้เซียนพูดพร้อมกับอมตะปล่อยกระจกลงกับพื้นก่อนจะหันไปมาขยับที่เสื้อเชิ้ตสีขาวของตนให้เข้าที่เข้าทางพร้อมกับอมตะหยิบบุหรี่ขึ้นมาสูบก่อนจะถามต่อไปว่า

      "ทางรัฐบาลจีนคงจัดการไม่ให้ผมเข้าคุกสินะ"
      "ครับ ทางการของเราต้องการกำจัด หวังอู่และหัวเหมินจี พอดี แต่เส้นสายของพวกมันค่อนข้างใหญ่และกว้างในพื้นที่แถบนี้ เราเลยไม่ได้ตัวเสียทีต้องขอบคุณคุณมากๆที่ช่วยกำจัดเนื้อร้ายของสังคมเราได้ รวมถึงจัดการนักฆ่าฝีมือพระกาฬชั้นอาวุโสอีกด้วย"

      "ไอ้คนที่ถูกเรียกว่า ปรมาจารย์วั่ง นะหรอ"

      "ครับ เค้าเป็น 1ในนักฆ่าที่ฆ่าคนของเราไปมากมายในแถบเคชเมียร์และยังเคยกวาดล้างฐานทัพรัสเซียที่ติดกับชายแดนประเทศเราทางตอนเหนืออีกด้วย"

     อมตะพยักหน้าอย่างเข้าใจพร้อมกับ หยุนตี้เซียนรีบสั่งให้ลูกทีมเก็บกวาดที่นี่ไม่ให้เหลือร่องรอย

     โดยอมตะเดินออกมาจากอาคารพร้อมกับหยุนตี้เซียนยื่นซองบางอย่างให้เมื่ออมตะเปิดดูก็พบกับรูปภาพที่เป็นคนจำนวนมากจึ้นจากเรือแถบชายฝั่ง

      "นี่คือกลุ่มนักฆ่าที่ถูกส่งมาเก็บคุณ"

      "หน่วยป้องกันชายฝั่งของจีนหล่ะ"

      "โดนเก็บหมดแล้ว องค์กรลับก็ยังไม่ไ้ดสนใจอะไร"

     อมตะพยักหน้าแต่ขณะนั้นเอง หยุนตี้เซียนทำหน้าเคร่งเครียดและส่งภาพบางอย่างให้ดูพร้อมกับพูดต่อว่า

      "แต่ตอนนี้ องค์กรลับสนใจมันแล้ว นักฆ่าชั้นผู้อาวุโสจำนวน 3 คน ที่มีชื่อว่า อสูรแดง , อสูรดำ และ อสูรนิล กำลังเดินทางมาที่นี่ องค์กรลับส่งหน่วยลับเฉพาะ - แปดพิสดาร ไปจัดการแล้วแต่ว่าถูกตอบโต้จนต้องกลับมาและเข้าสู่ประเทศเรียบร้อยแล้ว"

      แปดพิสดาร กลุ่มที่รวบรวมผู้มีฝีมือระดับยอดฝีมือเอาไว้ แม้ตั้งแต่ผู้เชี่ยวชาญด้านแพทย์ ผู้ใช้อาวุธลับระดับชำนาญการ ปรมาจารย์พิษ ปรมาจารย์กำลังภายใน ปรมาจารย์ศาสตร์แขนงๆต่างๆเข้าด้วยกัน เป็นหน่วยหนึ่งของ องค์กรลับ - อัคคีทองมังกรสวรรค์ องค์กรลับที่ก่อตั้งมาอย่างยาวนานของจีนมีข้อมูลน้อยมาก

     เป็นกลุ่มที่มีเป้าหมายในการปราบปรามบุคคลอันตรายระดับ S ซึ่งอาจมีทั้งอาชญากรข้ามชาติ หัวหน้ากลุ่มก่อการร้าย องค์กรทหารรับจ้าง รวมถึงสำนักวิทยายุทธ์โบราณที่ใช้พลังฝีมือในทางที่ผิด

     การที่ แปดพิสดาร ถูกตอบโตแสดงว่าฝ่ายนั้นมีฝีมือและชั้นเชิงที่เรียกว่าระดับสุดยอดฝีมือเลยทีเดียว แต่อมตะก็เข้าใจเพราะแม้แต่ปรมาจารย์วั่งที่พบเจอก็ลำบากไม่ใช่น้อย เกินกว่ามนุษย์จะต้านทาน ต้องใช้เพียงสู้ไปเสีย 8-9 ส่วน 

     หากเจอพร้อมกันสามคนในตอนนี้เกรงว่าโอกาสชนะอาจมีสัก 40 % หากใช้เคล็ดวิชาเพิ่มพลังก็อาจมีพลังและระดับการชนะจะเพิ่มอีกประมาณ 20 % แต่หากฝั่งนั้นมีของขลังที่มีอานุภาพเกินกว่าจะรับมือจริงๆ ก็อาจต้อง หนี!!!