ฉัน(ผม)คือราชัน จะปกป้องคุณเจ้าหญิงจอมเวทย์เอง!

????

“ ก็อตซิลล่า ภาคใหม่ไม่เข้าไทยเหรอเนี้ย ช่วยไม่ได้ละนะ เอาเถอะ เดี่ยวมันก็เข้าสตรีมิ่งสักค่ายเองนั้นและ ” 

ผม เด็กวัยรุ่นที่กำลังเข้าสู่ทำงาน ปีนี้ก็อายุ 22 แล้วเห็นจะได้ ผมนั้นพึงจะเริ่มต้นชีวิตทำงานได้ไม่นานมากเท่าไรแต่ก็ถือว่าไปได้ด้วยดี 

อยู่มาวันหนึ่ง ช่วงที่ผมกำลังจะขับรถไปทำงานนั้น จู้ๆ ฟิกเกอร์ โกจิละ ราคา 20,000 ของผมก็ตกลงมาจากชั้นว่าง มันเป็นรางร้ายชัดๆ แต่เพราะไม่มีเวลาผมเลยต้องมาทำงานก่อน เป็นวันที่ผมแถบจะหมดกำลังใจในการใช้ชีวิตเลย โชคดีพี่ๆในกลุ่มแฟนจะซ้อมให้ฟรีๆ หลังจากผมโพส รูปลงไป

แต่ว่า รางร้ายมันก็มาจริงๆ 

ช่วงเวลาเลิกงานผมเห็นกลุ่มเด็กนักศึกษา กลุ่มหนึ่งอยู่กลุ่มหนึ่ง บังเอิญว่าเด็กพวกนั้นมันแกล้งกันแบบไม่รู้เรื่องจน ทำให้มีเด้กคนหนึ่งตกลงไปบนถนน ที่กำลังก่อสร้างอยู่ ผมก็เลยเข้าไปช่วย เพราะตรงนั้นมันมีหลุม 

โชคดีเด็กคนนั้นแค่แผลทลอกจากการขูด ท่าไม่งันคงโดนเหล้กเสียบไปแล้ว 

แต่ว่า ท่าโชคมันบังคับผมให้ตายละ 

ใช้แล้ว หลังจากผมช่วยเด็กคนนั้น จู้ๆก็มี สิบล้อเบรคแตกหักเลี้ยวมาทางผม สัตชาตญานของผม ผมรีบคว้าตัวเด็กน้อยคนนั้นโยนหลบไปที่เนินทราบด้วยแรงสุดชีวิตของผม และในเสียววินาที่นั้นเองหลังจากที่ร่างเล็กหลุดออกจากมือผม พลาสติกผสมกับเหล้กและวัสดุหลายชนิด พุ่งมาด้วยความเร็ว 120 กิโลเมตรต่อชั่วโมงอันกระแทกกับร่างของผม พุ่งไปชนกับเหล็กเสียบทะลุร่างของผม 

และสำร้าย รถสบล้อบ้านี้นมันดั้นเป็นสอบล้อคนแก๊ส คนแถวนั้นรู้ทั้นที่ว่าช่วยผมไม่ได้ แต่อย่างน้อยๆ เขาก็รีบคว้าเด็กที่ผมช่วยเอาไว้ ออกจากที่เกิดเหตุ ก่อนที่ไม่นานมันจะเกิกระเบิดขึ้นและทุกๆอย่างก็ดับไป

????

“ เป็นคนที่กล้าหารดีนิเจ้า ” 

เสียงของชายที่ดูแก่ ก็ไม่ใช้หนุ่มก็ไม่เชิง กล้าขึ้นมา ผมในตอนนี้เป็นแค่ร่างจิตดวงไฟ ลอยอยู่กล้าอากาศ มองไม่เห็นอะไรเลย กำลังมีอาการสับสนและดูกระวนกระว่าย ก่อนที่เสียงนั้นจะพูดอีกครั่ง 

“ ข้าเห็นการกระทำของเจ้าแล้ว เป็นความกล้าหารที่สุดเลยเจ้าอยากได้รางวัลอะไรรึป่าวละ  ”

“ รางวัล ไม่เป็นไร้ครับ ผมมันก็แค่คนไม่เอาไหน แค่ช่วยเด็กน้อยที่โดนเพื่อนแกล้งมันไม่ได้ใหญ่โตอะไรหรอกครับ ”  

ผมกล่าวกับเสียงประหลาดนั้นแม้จะเป็นแค่ก้อนดวงไฟลอยได้แต่ผมก็ยังคงเป็นคนท่คิดในแง้หลบไม่หยุดเหมือนเดิม แต่จะให้ทำไงได้ คนมันเป็นแบบนี้นิน่า 

“ โฮะๆ ไม่เป็นไร ข้าดูเจ้าเหมือนกับที่ดูทุกคนๆบนโลกนี้ เจ้าคงจะเกลียด ชีวิตตัวเอ แต่สุดท้ายเจ้าก็ลงมือช่วยเด็กคนนั้นทั้งๆที่จะไม่ช่วยก็ได้จริงไม ” 

เสียงของคนๆนั้นพูดมาก็มีเหตุผล ทำไมผมต้องไปช่วยเด็กคนนั้นกัน ขับรถกลับบ้านไม่ดีกว่าเหรอ แต่ยังไงส่ะ ผมตายแล้วนิ 

“ แล้ว ผมจะต้องทำไงต่อเหรอครับ ” 

“ ก็ไม่ต้องอะไร ข้าจะให้เจ้าไปเกิดใหม่ หรือจะหลุดผล แล้วหายไปตามที่เจ้าต้องการมาตลอด " 

เสียงของคนๆนั้นบอกผม เอาตรามตรงก็อยากเกิดใหม่อยู่หรอกแต่จะให้เกิดแล้วเจอเรื่องแบบนี้อีกเหรอ หลุดผล มันก้ฝังดูดี….แต่ก็อตซิลล่า อยากลองเป็นจัง…. 

“ หืมม เจ้าอยากเป็นอสูรนิวเครียร์งันรึ ” 

ชายคนนั้นพูดออกมา ทพเอาผมสะดุ้งเล็กน้อย แต่มันก็จริง

“ ใช้ผมอยากเป็นแต่ว่า ท่าผมเป็นก็ต้องฆ่าหลายพันชีวิตแน้ๆ เพราะ ก็อตซิลล่า คือตัวแถนของสงคราม แม้ผมจะชอบ แต่ว่าท่าผมเลือกจะเป็นมันก็จะ--….” 

“ ข้าคือผู้สร้าง ผู้ให้กำเนิด ไม่เป็นไร้ ยังไงส่ะ ต่อให้พวกเจ้าจะชั่วมาก่อนหรือดี ข้าจะตัดสินเอง หากในโลกใหม่เจ้าชั่วข้าก็แค่ลงโทษเจ้า ” 

“ อ่า…..ทำไมผมต้องกังวลน่ะ ยังไงก็ตาม งันผมเลือกเกิดใหม่เป็นก็อตซิลล่า ” 

ผมกล่าวกับคุณที่เรียกตัวเองว่าผู้สร้าง แน้นนอนว่าหลังจากการกล้าวร่างของผมก็ค่อยๆเปลี่ยนไปกายเป็นไข่ใบน้อย 

“ ข้าเข้าใจแล้ว แต่เจ้าจะต้องรออีกหลายล้านปี หน่อย ดาวเคราะห์ ที่ข้าจะส่งเจ้าไปมันมีเวทมนต์ เหมือนในการ์ตูนที่เจ้าชอบดูนิดีไม และความสงจำและพลังข้าจะให้เจ้าเก็บมันเอาไว้ ”   

“ งันเหรอครับพลังของก็อตซิลล่า ที่ผมชอบ แล้วก็ความสงจำเข้าใจแล้ว ” 

แน้นอนว่าพอผมกลายเป็นไข่ พระเจ้าก็ได้ส่งผมไปในมิติที่เป็นแดน สวรรค์ เหตุผลก็เพื่อให้ผมได้เติบโตก่อน ตอนแรกผมก็ไม่เข้าใจหรอก แต่คุณผู้สร้างหรือเรียกง่ายๆว่าพระเจ้าบอกกับผมว่าในอีก 100,000 ของดาวที่ผมจะไปนั้นผมจะต้องไปปกป้อง 

และคุณพระเจ้าก็บอกผมแค่นั้น แต่ช่วยไม่ได้ ในดินแดนสวรรรดค์ ผมนั้นได้เกิดมาแต่ก็ไม่ได้ทำอะไรมาก ผมปล่อยให้ร่างกายเจริญเติบโต จนมีความสูงถึง90 เมตร ผแถบจะไม่ยุ่งกับสัตว์สวรรค์ตัวอื้น ที่นี้คือมิติสวรรด์ ของสัตว์วิเศษ ส่วนใหญ่จะมีพลังเวทมนต์แต่ผมไม่ได้สนใจอะไร ในหัวของผมคิดแค่ว่าการนอน คงจะเป็นเรื่องปกติของก็อตซิลล่ารึป่าวนะ 

แต่เพราะผมเอาแต่นอน พระเจ้าก็เลยบังคับให้ผมมาทำกิจกรรมกับผู้อื้น แน้นอนว่าผมนั้นแถบจะไม่อยากทำอะไรเลยแม้จะไดด้รับร่างกายของ มนุษย์มา ใช้แล้วมันคงเป็นเวทมนต์เพียงอย่างเดี่ยวที่ผมคิดจะใช้งาน 

ร่างมนุษย์ของผมนั้น มีความสูงประมาณ 182 ซม. ส่วนทรงใช้ได้จะเรียกว่าเจ้ยังได้ สิ่งเดี่ยวที่ผมชอบทำตอนอย฿ู่ในร่างมนุษย์ก็คือการดื่ม สาเก เบียร์ หรือเหล้า กับการสูบไปป์ทรงยาวสีทอง 

มันเป็นสิ่งเดี่ยวในชีวิตก่อนที่ผมไม่เคยสูบ แต่ก็อยากลอง แน้นอนว่าผมมีเพื่อน เธอคือวิญญานจิ้จอก 9 หางใสตำนาน เธอบอกผมว่าเคยอยู่บนโ,กเก่าของผมเมื่อนานมาแล้วก่อนที่เธอจะสละร่างกายและขึ้นมาบนแดนสวรรค์ 

แน้นอนว่าดินแดนสรรค์ มันไม่ได้เงียบสงบตลอดหรอก มันจะมีเผ่าพันธูืหนึ่งที่สมองคิดแต่อำนาจ ใช้แล้วพวกเทพ พวกนี้สมองคิดแต่อำนาจ เผ่าเทพมีไม่กี้คนหรอกที่คิดได้ที่เหลือสมองมีแต่กล้าม คิดแต่อำนาจ เผด็จการตัวพ่ ในที่แรกพวกเขาแถบจะคุมสวรรค์ แต่สุดท้ายก็ต้องโดนลงโทษจากผม เพราะผมนั้นพิเศษกว่าคนอื้น ง่ายๆเลย 

คุณผู้สร้างนั้นใช้โลหิตของตนเองผสมสรรค์สร้างผมขึ้นมา หรือจะเรียกง่ายๆ พระเจ้าสูงสุดก็คือ ป่ะป๋าของผมเองนั้นและ เรื่องนี้ผมบอกรึยังนะ ไม่เป็นไร แค่รู้ไว้ละกันว่าผมมีพ่อเป็นพระเจ้า 

และในที่สุดวันที่ผมต้องจุติก็มาถึง  ผมนั้นกลับไปเป็นร่างกายของสัตว์ยักษ์ตามเคยก่อนจะนอนสงบนิ่งรอการจุติ

ดินแดนสุดขอบชายป่าเบื่องหลังคือดินแดนอันแห้งแล้ง 

“ เจ้าหญิง ไร้น้ำอย่าแบบท่านหนีไปไหนไม่รอดแล้วละ  จงมาแต่งงานกับข้าและยอรับชนะตากรรมของท่านดีกว่า ” เสียงขอองชายผู้มียศเป็นเขจ้าชายอณาจักรแห่งหนึ่งกล่าวออกมาพร้อมกับลมาจากหลังของม้า พร้อมสายตาเจ้าเล้เพทุบ้าย

“ ท่าท่านยอมแต่งงานกับข้า อณาจักรข้าก็จะส่งคนมาช่วยท่านกำจักกองทัพปีศาจ และสองอาณาจักรก็จะรวมกันเป็นหนึ่ง ” 

“ ไม่มีทางข้า ไม่ยอมรับ เจ้ามันชั่วช้าใช้วิธีสกปรก ” 

หญิงสาวกล่าวออกมาพร้อมกับถือ ไม้กายาสิทธิ์ ชี้ไปที่เจ้าชายหนุ่มพร้อมกับพยายามราวเวทมนต์ออกมาแต่ทำไม่ได้ 

“ ห่ะ ดูสิท่านขนาดเวทง่ายๆยังใช้งานไม่ได้เลย แล้วคิดจะมาต่อต้านข้าผู้ใช้เวทแห่งไฟ สุดแกร่งเนี้ยนะ ยอมรับแล้วมาเป็นเมียข้าดีๆ ” 

ชายหนุ่มกล้าก่อนที่จะ สะบัดไม้กายาสิทธิ์ของตนเองปล่อยเวทลมอ่อนๆพุ่งไปใส่ร่างของหญิงสาวจนเธอกระเด็นล้มลงไปกับพื้นพร้อมกับส่งเสียงหัวเราะออกมา 

“ ท่านที่อายุถึง 13 แล้ว แต่ก็ยังไม่สามารถใช้เวทมนต์ หรือแม้จะอัญเชิญสัตว์อสูรมารับใช้ได้แบบนี้ ยอมรับเสียเถอะว่าท่านนะมีหน้าที่แค่เป็นเมียข้า แม้ ดูสิ พยายามใช้เวทอัญเชิญสัตว์อสูรออกมาช่วย ” 

ชายหนุ่มยังคงทำท่าทีกวนแบบรู้ว่าเด็กสาวนั้นทำไม่ได้อยู่แล้ว ต่างจากตัวของเด็กสาวที่ พยายามใช้เวทมนต์อัญเชิญ

“ ได้โปร ท่านองค์เทพีแห่งพื้นดิน องค์เทพีแห่งท้องนภา องค์เทพีแห้งพื้นน้ำและป่า ได้โปรดช่วยข้าด้วย ส่งใครก็ได้มาช่วยข้าที่ อัญเชิญสัตว์อสูร!!!!! ” 

“ ฟุ ฮ่ะๆ  ดูสิ ท่านอัญเชิญไม่สำเร็จอีกแล้ว เอาละเลิกต่อต้านและมากับข้าเสีย---ดี” 

หญิงสาวนั้นได้พูดอัญเชิญแต่ในที่แรกก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้นมา ทำให้ชายหนุ่มคิดว่านางทำไม่ได้อยู้แล้ว ทว่า 

จู้ๆพื้นแผ่นดินก็สั่นเสถื่อนอย่างรุนแรง พื้นดินที่แห้งแล้งเบื่องหลังนั้นค่อยๆนูนขึ้นจนเห็นสิ่งที่คลายกับแผ่นครีปขนาดใหญ่สีดำทมิฬ ก่อนที่ไม่นานนั้นพื้นดินจะแตกออกปรากฏร่างขนาดมหึมาสูง ร่างนั้นลืมตาตื่นขึ้นมองดวงตาใหญ่กลมโตสีทองน้ำตาล มองไปที่ร่างของหญิงสาวผู้อันเชิญ ก่อนที่ร่างยักษ์ค่อยๆลุก มือขนาดใหญ่ว่างและดันร่างมหึมาจนมันค่อยๆลุุกขึ้นโดยที่เบื่องล่างมีกลุ่มคนตัวสั่นและหวาดกลัวกำลังมองภาพที่พวกเขาก็ไม่เข้าใจ 

ร่างยักษณ์สะบักตัวปัดเสดฝุ่นออกจากร่างก่อนที่จะคำรามออกมาเสียงดั้ง สนั้นสร้างความหวาดกลัวให้กับเหล่ามอนสเตอร์และสัตว์น้อยใหญ่รอบๆ ให้แตกกระเจิงทั้นที่ ก่อนที่ไม่นานร่างยักษณ์จะก้มลงมาที่กลุ่มคนเบื่องล่าง

กลุ่มคนที่ไล่ตามหญิงสาวในตอนแรกนั้นต่างพากันวิ่งหนีเอาชีวิตรอดเนื่องจากม้าของพวกเขานั้นหนีไปตั้งแต่การลุงขึั้นมาของร่างยักษ์นั้นแล้ว

??? หญิงสาว 

ขะข้าเห็นอะไรเนี้ย นะนี้ข้าอัญเชิญตัวอะไรออกมากัน มันอึก มะไม่นะจะถูกกินแล้ว 

“ เจ้าอัญเชิญข้า มาสินะ ” 

ร่างยักษณ์กล่าวออกมาสร้างความไม่เข้าใจกับหญิงสาว แต่เมื่อเธอสังเกตุดีๆ บนร่างกายของร่างสัตว์ยักษณ์นั้นมีเหมือน ร่องลอยวงเวทอัญเชิญอยู่ที่บริเวณอกขววาอยู่

“ ชะใช้ ขะข้าเอง….” 

ฉันตอบกลับร่างนั้นด้วยท่าทางที่หวาดกลัวและไม่เข้าใจ ในโลกนี้ไม่เคยมีสิ่งมีชีวิตตัวใหญ่แบบนี้มาก่อน ฉันไม่เข้าใจทำกันฉันอัญเชิญอะไรออกมาเนี้ย 

“ โฮ…..กว่า หนึ่งแสนสองหมื่นสามพัน กับอีกร้อนๆกว่าปี ในที่สุดข้าก็ได้มา ยอมได้ เจ้ามีนามว่าอะไร ” 

เสียงชองสิ่งมีชีวิตขนาดใหญ่กล้าวออกมาแม่ปากมันจะไม่ขยับตาฉันก็ได้ยิน

“ ขะขาชื่อ อลิซาเบส หลุยส์ วี เลอบลังค์ดีวลา ชวาเก็ส ”

“ ชื่อยาวงันข้าจะเรียกเจ้าว่า หลุยส์ ส่วนข้าไม่มีชื่อหรอกนะ ชื่อสายพันธุ์ของข้าคือ ไททันโบราณสัตว์สวรรค์ ไททานัส โกจิละ งันเจ้าช่วยตั้งชื่อให้ข้า จะได้รึป่าว ” 

ไททานัส โกจิละ ไททันโบราณ?? สัตว์สวรรค์ เอะนี้ฉันอัญเชิญอะไรมาเนี้ย เอเดี่ยวก่อนสิตั้งชื่อ นั้นสินะ แต่ชื่อสานพันธุ์คลายกับชื่อของ คนจากตะวันออกไกลเลย การตั้งชื่อของคนตะวันออกไกล 

“ งัน ข้าขอตั้งชื่อท่าน  มินะ โกจิละ  คะ…อ่ะอุ๊ฟ” 

“ โอยะ……เป็นชื่อที่ดีเลยนิ ข้ายอมรับชื่อนั้น มาทำสัญญากัน” 

เอะ เดี่ยวสิ จู้ๆร่างขนาดใหญ่จู้ๆก็เปร่งแสงสีฟ้าออกมาก่อนจะกลายเป็นร่างของหญิงสาวสวย ส่วนชุดที่คลายกับชุดค่อนข้างโชเนื้อหนังขึ้นมา ก่อนที่นางจะเดินมาจับแก้มของฉันแล้วก็จูบปากของฉัน ลิ้นของนางนั้นค่อนข้างยาวไม่สิทำไมนางถึงเข้ามาจูบข้าละ จูบแรกของข้าอื้ยอื้มมไม่นะ ทำไมละทำไมนางต้องตะวัดลินวนไปมาในปากด้วยไม่เข้าใจเลย 

ตัวฉันนั้นไม่ได้เข้าใจอะไรสักอย่างก่อนที่จะมดสติไป หลักจากกานโดนจ฿ูบที่ดูโดื่มจากสิ่งที่ขาดว่าจะเป็นสัตว์อสูรอัญเชิญออกมา

“ ยิ้นดีที่ได้รู้จัก องค์หญิงน้อยของฉัน แพรบ” 

งอกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก

 มินะ โกจิละ

เผ่าพันธุ์ อสูรโบราณแห่งแดนสรววค์/ ไททัน

พลัง คือพลังของ ก็อตซิลล่าจากทุกๆ เวอร์ชั่นเท่าที่ตัวตนจะนึกออก

อาวุธที่ชอบใช้ ดาบขนาดใหญ่ที่ให้แรวเวียงที่สูงและน้ำหนักเยอะ เหมาะกับการทุบ สไตย์การต่อสู้ๆกลายๆ ตัวละครปีศาจสีขาว เหล็กจากบ้างเรื่อง(?) 

อาหารที่ชอบ เนื้อทุกชนิด 

เป็น อสูรรับใช้ของ อลิซาเบส หลุยส์ วี เลอบลังค์ดีวลา ชวาเก็ส

ชอบสูบไปป์ และดื่มสาเกไม่ก็ เหล้าสุดๆ เบียร์นี้ของโปรด

อลิซาเบส หลุยส์ วี เลอบลังค์ดีวลา ชวาเก็ส

เจ้านายของ มินะ เป็นเจ้าหญิงลำกับที่3แห่งอณาจักร ****** 

เนื่องจากใช้เวทมนต์ไม่ได้เลยทำให้ถูกบัคับแต่งงานกับเจ้าชายแห่งอาณาจักร****** โดยแลกกับการที่อาณษจักรจะได้รับการช่วยเหลือกจากการไม่ถูกกองทัพปีศาจบุกโจมตี เนื่องจากอณาจักร ***** เคยมีผู้กล้าและกองกำลังทหารสุดเก่ง 

สถาณ เป็นนักเรียนของ สถาบันจอมเวท 

คู่ครองไม่มี และกำลังจะมี 

เสียจูบแลกให้อสูรรับใช้แล้ว

ไม่ใช้ฟิกแค่เอาตัวละคร มาใช่้นิดหน่อย บวกพล็อตสไตย์บ่้าๆของเราเองนั้นและ หึบ เอาละ นอนต่อดีกว่า อีก4 ชั่วไมงไปทำงานนนงืมๆๆ  และก็ไม่ต้องมาหวัง ภาษาที่อ่านง่ายๆ ท่ามีจิตใจดีเดี่ยวมาแก้มห้มันถูกๆเองละหึบๆๆ