ลำดับตอนที่ #6
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : ใจคน6
(Jungkook)
อนนี้ผมำลัะออามหาัวเเทฮยอเพราะว่าไอ้พัโบอมมันเป็นบุลอันราย เผลอเ้าใล้โนเเน่ๆ
"ท่านรับ.."ผมหันไปามเสียเรียอลูน้อมือวาผม
"ว่าไ"
"ออเลยมั้ยรับ เพราะูเเล้วุเเทฮยอน่าะไม่ปลอภัย ยิ่ท้ออยู่้วย"
"ูว่า..เรียมัวเลยีว่า"
"รับท่าน"
เวลา 00:30 น.
อนนี้ผมให้ลูน้อผมไปล้อมบ้านมันไว้เียบ เนื่อามันึเเล้วึไม่มีใรออมา..เเทนที่ะมีารเปลี่ยนยามมาเฝ้าัน โ่ิบหาย
"ับาูมันให้ี..อย่าให้พลา ารเอาัวเเทแฮยอืนมานั้น มันไม่ไ้่ายอย่าที่ิ"ผมเอนล่าวลูน้อผม่อนะับรถไปอรที่มืเพื่อูเหุาร์
"นั้นมัน..เเทฮยอนิ"ผมมอไปทาระเบียห้อ้านบนสุ็เห็นร่าอเเทฮยอำลันั่หน้าาเหม่อยลอยพร้อมยเเ้วไวท์ึ้นื่ม ผมไม่เยเห็นเเทฮยอในโหมนี้
"เห้ย แทฮยออยู่้านบนสุ มึรีบัารสะ"ผมพูผ่านเรื่อมือสื่อสารที่ิไว้ับหูผม
"รับท่าน"เเละทุอย่า็อยู่ในวามเียบ ผมมอร่าบาที่ำลันั่ิบไวท์อยู่อยู่ในุที่ยั่วสะเหลือเินือ..เสื้อเิาวบาาวาเาสั้นเลย้นาอ่อนไปนิสนึ
"พัโบอม.."ผมเอยื่อผู้ายนนั้นออมาเนื่อาผมเห็นไอ้โบอมมันำลัเินออมาเเล้ว
อเอวบาเเทฮยอไว้่อนะสูมามร่าายอร่าบา
.
.
.
.
มึายเเน่...ไอ้โบอม
(V)
ผมนั่ิบไวท์อยู่อนนี้..ิว่าผมเสียใับลูที่เเท้ไปั้นหรอ..หึ..ทุนิผิเเล้วรับ ผมแถบะไม่รู้สึอะไร้วย่ำ อนเเร็ะว่าะเอาออเเล้วละ..เเ่ันมาเอพ่อเ็่อนึ้เา็ทำามที่ผม้อารือ..ทำให้ผมแท้ลู ผมว่าลูอผมมันออมายัไมัน็้อเหมือนพ่อมัน ส สมออยู่ใ้สะือ ่ำันทั้บ้าน ืนผมั้ท้อลูมัน่อไปีวิผม็่อยป่าวๆะเลี้ยให้เสียเินทำไม..ริมั้ย
"ออมานั่ทำไรรนี้..เียว็ระเบียายหรอ"ผมเเสยะยิ้มร้ายออมาโยที่เาไม่เห็น..อยาเห็นผมเลวไหมทุน ผมะทำใหู้
"หึ..ถ้าผมไป ใระทนเอาับุยันเ้าละ"เาหยุารระทำทุอย่าเหลือไว้เพียมือหนาที่อเอวผมไว้
"ปาีึ้นนิ ใรสอนัน"เาับผมให้หันมาเผิหน้าอย่าริั
"เเล้วเวลาูบเนี้ย..อร่อยไหมรับ ถ้าผมปาี"วนเล็ๆน้อยๆไม่ายหรอ
"อยาโนับหรอ"
"ไม่อ่ะ..เหนื่อยเเล้ว น่าเบื่อ้วย"ผมหันหลัลับไปที่ห้อ่อนะรีบเปิประูเเบ้วรีบลมาานั้นผม็รีบไประูบานให่เพื่อออไป ผมทำทุอย่าให้เบามือที่สุเพราพอนนี้ทุนมันำลัหลับอยู่หน้าบ้านผมรีบวิ่ออมานไปนับใรเา..ิบหายเเล้ว
ปึ!!
ผมล้มลับพื้นเพราะร่ารหน้าัวให่มา
"หนีออมาทำไม..นสวย"ลูน้อไอ้โบอมอุ้มผมึ้นพลาบ่าผมิ้นสุเเรเิ ไอ้นี้อนเ็มันมันเอาบ้านให้ินหรือไัวให่อย่าับยัษ์ มีุรุเราะ อาวุธห้อยามัว
"ปล่อยันนะ!!! บอให้ปล่อยไ!!"ผมิ้นไปมา
"ปล่อยุเเทฮยอลเียวนี้!!"มันวาผมลามำพูอใรบาน
"OMG"ผมหันมา็เอผู้ายประมาน10นำลัล้อมมันไว้อยู่พวมันัวให่พอๆัน เปรียบับผมลายเป็นหมาเลย
"มาันนไ้นะ..ไอพวส่ำส่อน"มันเอยเสียึ่้อไปทั่ว
"พาุเเทออมา"าย1ใน10ำลัะึผมไปทามันเเ่ไอ้ยัษ์มันลับเอาัวมาบัผมไว้มิเลย
"มาสู้ัว่อัวีว่านะ..ปล่อยุเเทออมาสะีๆ"าย1ใน10พูึ้น
"เเทฮยอะไปไหนไม่ไ้..ถ้าูยัไม่าย!!"เสียที่ึ้้อพร้อมับประูบานให่เปิออมาปราให้เห็นร่าหนาที่ผมเลียมาที่สุ..พัโบอม
"เเ่ถ้าูยัอยู่เนี้ย...มึ็ไม่รอหรอ โบอมเอย!!"เสียุ้นเอยออมาพร้อมับร่าหนาที่ผมรอเามานาน..อุ
"ุอน อุนี้หว่า ูสิเเทฮยอ ผัวมาามลับบ้าน"มันผลัผมให้ิำเเพ้วยมือที่หนัอร่าสูทำเอาผมระเเทเาับำเเพอย่าเเร
อั ปึ
ผมนั่ลพิำแพเพื่อบอว่าร่าายมันไม่่อยะไหว
"สู้ัน ใรนะ เอาเเทฮยอไปเลย"
"ไ้ มึายเเน่ไอ้โบอม"
.
.
.
.
.
.
.
ผมืนึ้นมา็พบับัวเอนอนอยู่ในรถันให่ ผมมาอยู่ที่นี้ไ้ไผมสสัย ุโบอมุอุอยู่ไหนัน
ลืนน
ู่ๆเสียประูรถ็เลื่อนออเผยให้เห็นร่าหนาในมุมมือมอรมาที่ผม มันน่าลัวมาอนนี้ผมนลุไปหมเเล้ว
"ใร..น่ะ"ผมถามออไป ร่าหนารนั้นยืนอยู่สัพั่อนะยื่นมือมารับผม ผมัสินใับมือนั้นมันเป็นมือที่อบอุ่นอย่าบอไม่ถู
"ลมาเถอะ..ผมทนไม่ไหวเเล้ว"เสียนั้นผมำไ้ี ่อนที่ผมะรีบลามร่าหนาบอ
"ะ..อุหรอ"ผมถามเสียสั่น เารหน้า้มลูบผม่อนะอผมไว้เเน่นเหมือนลัวผมหายไป
"ผมิถึุ..เเทฮยอ"เาว่าเสียเเหบพร่า
"ุอุริๆ้วย ุอุ ฮือๆๆ"ผมอเาเเน่น ส่วนอาารเ็บท้อ็ยัอยู่เเ่็ไม่เ็บมา ส่วนเเผลามร่าาย รอยู รอยฟ้ำยัทั้รอยไว้าฝีมือนั่วที่ผมเลียมาที่สุ
"เป็นไบ้า เ็บรไหนไหม"เาเลื่อนับไปามร่าายผม่อนะมาหยุรที่สะโพผม
"ทำไมมันบวมั..เ็บไหม มารึป่าว"เาับเบาๆ ผมสัมพัสไ้ถึวามอบอุ่น มันไม่รู้สึเ็บเลย
"ผมไม่เป็นไรรับ...ไปพัันเถอะรับ"ผมพยุร่าายที่มีเเ่รอยฟ้ำ รอยแผลามร่าาย สาเหุาารโนทำร้าย...ไม่่าอะไราผมเลย
.........
ผมพาร่าหนามาพับนห้ออเาเอ...ห้อนี้ยัไม่มีอะไรเปลี่ยนแปล เหมือนเิมทุอย่า
"ไหวไหม เียวผมเ็ัวให้นะรับ"เวลาผมเห็นหน้าเา ผมนึถึภาพทีุ่อุับีมินมีไรันแ่ผมพยายามเ็บไว้รับรู้ทุสิ่ทุอย่า้วยัวเอ ผมะไม่ถามเาว่าเาทำไมทำเเบบนี้ ผมอยาอยู่ับเาไปนานๆ อยู่เเบบนี้ไปเรื่อยๆนว่าใอผมมันะเเเป็นเสี่ยๆริๆ
"เเทฮยอรับ...ไปอาบน้ำนะรับ เเล้วนอนพันะ"เาลุพรวึ้นมา่อนะลูบหัวผมเบาๆ
"เเ่แผลุ..."
"ผมัารเอ"
"รับ"
อโทษ่วนี้สอบ~~~
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น