คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : 03:โจทย์ยาก
ผมมองใบหน้าหวานของซากกุระที่ยามหลับนั้นไร้ผิดสง ไม่มีคำพูดที่หยาบคายออกมาจากริมฝีปากเรียวสวยนั้น ไม่มีแววตาที่อยากจะฆ่าผมตลอดเวลาจากดวงตาสีมรกตทั้งสองดวงนั้น มีเพียงยัยแมวน้อยที่นอนขคตัวในอ้อมกอดผมอย่าสงสัยว่าทำไมผมถึงหลงรักยัยนี้จนหัวปักหัวปำ ถอนตัวไม่ขึ้น ผมยังจำตอนนั้นได้ดี
“ไอ้เด็กผี คิดว่าเป็นคนใหญ่คนโตแล้วพวกฉันจะทำไรไม่ได้เหรอ นี้แหนะไอ้บ้า”
หลังจากที่ผมโดยแกล้งสารพัดเสร็จเนื้อตัวผมม่อมแมม เต็มไปด้วยเศษอาหาร ผมคิดว่าชาตินี้คงไม่มีอะไรแย่ไปกว่านี้แล้วละ และคงไม่รู้จักคำว่าเพื่อน ความหวังผมลิบลี่หลงทุกที ความหวังว่าจะมีเพื่อนสักคนที่จะเข้าใจและก้าวผ่านฝันร้ายพวกนี้ไปด้วยกับผม
“นี้เจ้าบ้านายมานั่งที่นี้ทำไมฝนมันตกใหญ่แล้วนะ”เสียงเล็กของเด็กหญิงผมสีชมพูมันทำให้ผมหลุดจากผวงค์เธอถือร่มสีเขียวมากางให้ผมแล้วยิ้มหวานมาให้
“จะมาสนใจฉันทำไม ฉันจะเป็นจะตายมันก็เรื่องของฉันไม่เกี่ยวกับเธอ สักหน่อย”ผมพูดพร้อมกับตัวสั่นคงเพราะอากาศมันเริ่มหนาวแล้ว แต่คงหนาวได้ไม่นานเมื่อผมสัมผัสได้ถึงอ้อมกอดที่อบอุ่นที่โอบกอดผมไว้ก่อนที่ผมจะได้ยินเสียงกระซิบที่ข้างหูของผม
“นายยังตายไม่ได้นะ เจ้าบ้าถ้านายตายแล้วพ่อแม่นายจะอยู่กับใครห๊ะ”เธอพูดพร้อมกับกอดผมแน่น
“ถึงตอนนี้นายอาจจะไม่มีเพื่อนโดนแกล้งสารพัดแต่เชื่อเถอะไม่มีใครที่จะอยู่ตัวคนเดียวเสมอไปเหรอกนะ”คำพูดที่ไร้เดือนสาที่ออกจากปากเด็กผู้หญิงที่โอบกอดผมไว้มันอาจจะดูเกินเด็กแต่มันทำให้ผมเริ่มเห็นแสงสว่างอยู่ที่ปลายอุโมงค์
“และฉันจะเป็นเพื่อนคนแรกให้นายก็ได้”เธอพูดก่อนจะยิ้มและเอานิ้วโป่งมาเช็ดที่ใบหน้าของผม และก็มอบความอบอุ่นให้กับผมซึ่งผมก็ไม่รังเกียจผมเต็มใจรับมันด้วยซ้ำ
“ฉัน ฮารุโนะ ซากุระ ยินดีที่ได้รู้จัก ไอ้หน้าหล่อ”นั้นละครับผู้หญิงที่จะเป็นเจ้าสาวของผม ถึงเธอจะปากร้ายแต่เธอก็ไม่เคยทอดทิ้งผมให้เหงาและเศร้า กว่าผมจะเรียกความมั่นใจตัวเองกลับมามันก็ใช้เวลานานเลยทีเดียวแต่เธอก็ไม่เคยบ่นไม่เคยว่าอะไรตรงข้ามเธอเต็มใจที่จะช่วยผมด้วยซ้ำเธอคงเหนื่อยมากเกินไปแล้ว ต่อไปนี้ผมจะปกป้องเธอเอง
ผมเอามือลูบหัวของยัยตัวเล็กที่นอนหลับสบายในอ้อมกอดอย่างมีความสุข ก่อนจะก้มจูบที่ผมสีดอกซากุระอย่างอ่อนโยน ถึงเราจะทะเลาะกันยังไงแต่ยัยนี้ก็ขาดความอบอุ่นซึ่งมันก็เป็นหน้าที่ผมที่ต้องมอบความอบอุ่นให้กับเธอ เพราะผมมีศักย์เป็นพี่และเพื่อนคนสนิท ซากุระเลยไว้ใจผมมาก แต่ผมกลัว กลัวว่าถ้าวันหนึ่งผมทำลายความเชื่อใจที่มี เรายังจะเป็นเหมือนเดินอยู่ไหม
“อืม..ซาสึเกะ..แกยังไม่นอนอยู่อีกเหรอ”เธอพูดพร้อมขยี้ตาก่อนจะซุกเข้ามาที่อกของผมและกอดผมอย่างแน่น
“เดี่ยวฉันก็จะนอนแล้วแกนอนก่อนเถอะฝันดี”
“อืม ฝันดี”
อึดอัด นี้เป็นความรู้สึกแรกที่ฉันสัมผัสได้ รู้สึกว่ามีอะไรมาขย้ำที่หน้าอกฉัน ก่อนจะนัวเนียกับมันฉันพยายามที่จะปัดมันออกแต่ก็ทำไม่ได้ ก่อนที่จะรู้สึกอะไรไปมากกว่านี้ฉันก็ค่อยๆลืมตาขึ้นภาพที่ฉันเห็น มันแกล้งระเมอหรือเป็นจริงกันแน่น แต่ใครจะสนใจในเมื่อมันมาขย้ำหน้าอกหน้าใจฉันก็ควรจะได้บทเรียน ฉันเอามือไปวางทาบแก้มของซาสึเกะ ก่อนจะตบเบาๆ
“อืม..รำคาญอย่ากวนจะกินนม”นมกูไอ้เพื่อนเวร ไม่ใช่นมผู้หญิงของมึง ตบอีก ก็เงียบแถมยังขย้ำต่อจนฉันต้องกัดปากตัวเอง ไม่ตื่นดีนักเช่นไหม
เพียะๆๆๆๆๆๆๆๆ ผลั่ก
“โอ๊ยยยยยยยย ยัยซากุระตบกูก็ตื่นแล้วไม่เห็นต้องถีบเป็นของแถมเลย”กูตบจนมือจะลงแดนตายแล้วมึงตื่นไหมละ
“เหรอยะ ไอ้บ้านี้ไปทำกับข้าวได้แล้วฉันจะไปอาบน้ำแต่ตัว”ฉันพูดก่อนจะลุกขึ้นไปหยิบผ้าขนหนูและชุดนักเรียนเข้าไปที่ห้องน้ำแต่ก็ยังมิวายโดยไอ้โรคจิตซาสึเกะเรียก
“ซากุระเดี่ยวก่อน”
“ไร”
“กูอาบด้วย รอก่อนเมื่อคืนเรายังไม่ได้อาบด้วยกันเลย”โอเคแสดงว่าเมื่อคืนบทเรียนมันคงน้อยไปสำหรับคนหน้าด้านอย่างแกสินะ ฉันคิดก่อนจะมองไอ้โรคจิตซาสึเกะที่กำลังวิ่งมาด้วยความเร็วของแสงก่อนจะ
ปัง
“ยัยบ้าเอย” พี่อิทาจิไปซื้อประตูห้องน้ำอยู่ไหนนะทำไมถึงได้ทนทาญาติขนาดนี้ ขนาดปิดใส่ไอ้โรคจิตหัวเป็ดซาสึเกะมันยังไม่พังเลย สงสัยพี่กับน้องคงจะด้านพอๆกัน ฉันคิดแค่ไหนนั้นก่อนจะถอดเสื้อผ้าแล้วลงอ่างอาบน้ำแต่ก็ยังมิวายได้ยินเสียงเจ้าบ้านั้นอยู่นอกห้องน้ำ
“น้องซากุระจังเปิดประตูให้พี่ชายสุดหล่อเข้าไปหน่อยสิจ๊ะ”ไม่ต้องทำมาเป็นพูดยังไงกูก็ไม่เปิด
“ซากุระเปิดให้หน่อยอยากอาบน้ำด้วยซากุระ เปิดๆๆๆๆ”
“ซากุระถ้ามึงไม่เปิดกูจะพังเข้าไปจริงๆแล้วนะ”เพื่อนจร้าถ้ามึงพังเข้ามาได้ก็พังเข้ามาเลยกูไม่กลัว เพราะประตูของพี่ชายสุดรักสุดห่วงของฉันคงไม่ต้องการให้ใครมาเห็นเรือนร่างที่มีสง่าราศีของพี่แก หรือไม่ก็มีคนถ้ำแอบมองเยอะ เพราะประตูนั้นอยากบอกเลยมีกรเป็นสิบๆประตูก็เป็นเหล็กอย่างดี และอีกอย่างกูค่อยข้างจะหมั้นใจในความด้านของพี่ชายกูดี
“อาบน้ำสบายดีจังเลย ขอบใจนะซาสึเกะที่ปลุกกูตั้งแต่ตะวันยังไม่ขึ้น”ฉันออกมาพร้อมกับชุดที่จะไปโรงเรียนก็เห็นพ่อเป็ดน้อยนั่งหอบยังกับหมาน้อยข้างถนนที่หน้าห้องน้ำรู้สึกสงสารมันมากก่อนจะไปหยิบเสื้อผ้าให้มันแล้วโยนไปให้มัน
“ไปอาบน้ำสะ แล้วอาหารทำเสร็จยัง”
“ไม่โว๊ยยยย”
“ไม่เป็นไรวันนี้กินนมกับขนมปังก็ได้ดูท่าคุณเพื่อนสุดที่รักจะหมดแรง”ฉันพูดก่อนจะได้ยินเสียงครามขัดใจอยู่ในลำคอของเจ้าบ้านั้น
จุ๊ฟ
“ขอโทษนะ ไอ้เพื่อนบ้า”ฉันหอมแก้มเจ้านั้นก่อนจะไปเปิดตู้เย็นหานมและหาขนมปังมากิน ง้อแค่นั้นก็คงหายแล้วมั้งไอ้บ้านั้นไม่เคยโกธรฉันนานเหรอก
วันนี้ก็เป็นดังเช่นทุกวัน เหมือนพวกแฟนคลับของซาสึเกะจะมีตาทิพย์ เพราะขนาดเปลี่ยนรถใหม่พวกหล่อนก็ยังรู้ว่าไอ้ขี้เก๊กซาสึเกะนั่งรถคันนี้ฉันได้แต่ถอนหายใจก่อนจะมองไปข้างนอกเหมือนมีม๊อบอะไรสักอย่างที่ตั้งอยู่หน้าโรงเรียน และป้ายว่า เลิฟๆ ซาสึเกะคุง น่ารำคาญชะมัดฉันมองซาสึเกะก่อนจะได้ใบหน้ากวนๆมาให้เฮ้ยไอ้นี้ก็กวนมองข้างนอกก็รำคาญหูรำคาญตา
“เวรแล้วเจอโจทย์ยากเข้าให้แล้วดิว่ะ”ไอ้บ้านั้นมันพูดอะไรของมัน
“โจทย์ยากอะไรว่ะ”ฉันย้ำก่อนที่เจ้านั้นจะชี้ไปยัยผมแดงที่จ้องมาที่รถตาเป็นประกายเชียว โหคุณเธอนี้มาโรงเรียนหรือจะไปซ่องว่ะ แต่สะจนไปว่ายน้ำได้เลยละ กระโปร่งอย่าใส่เลยดีกว่าคุณเธอ เสื้อถ้าจะบางขนาดนั้นนะ คราวหน้าไม่ต้องใส่มาก็ได้ ส่วนรองเท้าจะไปประกวดเทพีเสรีภาพของโลกเหรอค่ะ ขนลุกว่ะ อย่าว่านะ ว่าเป็นผู้หญิงที่อยู่ในสังกัดไอ้โรคจิตนะ แม่งมันเอาลงได้ไงว่ะ ก็อย่างว่าผู้ชายแม่งมักง่ายหมดทุกคน
“นี้ซากุระ กูขอร้องได้เปล่า”ฉันมองมันก่อนจะถอนหายใจก่อนจะแบนมือไปให้มัน
“เดือนละล้าน”
“อึก”กลืนน้ำลายเลยนะจ๊ะคุณเพื่อน นั้นมันงานช้างเลยนะที่จะไปจัดการกับยัยนั้นได้ยินข่าวลือว่าเธอคนนั้นทั้งแสบ ร่าน แรด แรง เป็นตัวอันตรายอย่าริอาจได้ไปยุ่งเชียวถ้าไม่อยากให้ชีวิตหาไม่
“หมื่นเต็มที่แล้ว”
“เห็นแก่ความเป็นเพื่อนมึงต้องทำกับข้าวให้กูกินโดยไม่มีข้อแลกเปลี่ยน”พอประโยคนั้นจบซาสึเกะก็ทำหน้าบูดบึงก่อนจะพยักหน้าให้
พ่อจ๋า แม่จ๋าช่วยลูกช้างด้วย ขอให้งานนี้ไปได้ด้วยดีอย่าได้มีอะไรมาทำให้ลูกช้างต้องตายกลางคั้นด้วยเถอะนะเจ้าค่ะ โถ่ชีวิตนี้ไม่เคยนึกไม่เคยฝันเลยว่าตัวเองจะต้องมาสู้กับสิงสาลาสัตว์
“ซาสึเกะคุงค่า ทำไมไม่ไปหาคารินบ้างค่ะ”ทำมาเป็นซาสึเกะคุงค่ะ ซาสึเกะคุงค่า กระแดะชิไม่ต้องเห็นหัวฉันเหรอกยะ
“แล้วนี้ใครค่ะ อย่าบอกนะว่ากิ๊กใหม่ของซาสึเกะคุง”อย่าพูดแบบนั้นสิจ๊ะ ใครอยากเป็นไม่มีทาง
“ไม่ใช่เหรอกคาริน เธอเป็นน้องผมและเพื่อนสนิท”งงอะดิคนอะไรมีน้องเป็นเพื่อนด้วยกันในร่างเดียวกันอีก บางครั้งฉันก็ยังถามตัวเองว่ากูอยู่ในสถานนะไหนกัน
“เป็นแค่น้องเหรอจ๊ะ”เสียงนี้เปลี่ยนไหวยิ่งกว่าเปลี่ยนช่องดูหนังเลยนะหล่อน เมื่อยัยนั้นพูดจบก่อนพลั่กฉันออกจากซาสึเกะก่อนจะมาสวมรอยแทนและเกาะแขนสะแน่นเชียวอยากรู้นักชาติที่แล้วหล่อนเป็นงูเหลือมหรือไงยะทำไมถึงได้รัดแน่นขนาดนั้น ส่วนไอ้ปีศาจเป็ดก็ทำหน้าอย่างกับโดนยาเบื่อหนู และส่งสายตามาให้ฉันเชิงบอกว่า เมื่อไรมึงจะมาช่วยกูจะตายแล้ว
“กริ๊ดดดด ยัยบ้านิมาผลั่กฉันทำไมยะ”ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าฉันทำไรลงไป แต่ยัยนี้สุดยอดเลยแรงเยอะชิบ
“นี้มันที่ของฉันยะหล่อน และนี้ก็คนของฉันด้วยยะตามีทำไมไม่รู้จักดูยะว่าเจ้าของเขายืนหัวโด่ดอยู่ตรงนี้”รู้สึกว่าอีกไม่นานชะตาจะขาดอย่างไงก็ไม่รู้ แต่ชั่งเถอะยังไงอีตาบ้าซาสึเกะคงไม่ปล่อยให้ฉันตายง่ายๆแน่นมั้งนะ
“พวกเธอเป็นพี่น้องกันไม่ใช่หรือไง”
“นี้หูมีทำไมไม่ฟังให้ดีๆ จะให้ย้ำอีกรอบใช่ไหม ซาสึเกะคุงค่าช่วยย้ำอีกสักครั้งจะได้ไหมค่ะ”รู้สึกว่าเกลียดตัวเองชะมัดที่ต้องพูดแบบนี้ออกไป
“เป็นน้องและเพื่อนสนิท”ดีมากเพื่อน
“เป็นแค่น้องแล้วเพื่อนสนิททำไม มันไม่มีอะไรน่าสนใจด้วยซ้ำ”ยัยนี้สวยแต่ตัวส่วนสมองนั้นไม่มี
“งั้นฉันจะขอพูดอธิบายให้ชัดและแจ๋มแจ้งเลยนะว่า พี่น้องและเพื่อนสนิทแสดงว่าเค้าไม่ใช่พี่น้องกันและอีกไม่นานก็จะพัฒนามาเป็นคนรัก ไม่สิ ผัวเมียกันก็ว่าได้ ซึ่งเมื่อคืนนี้เราก็จัดชุดใหญ่เข้าไปอีกด้วยละ” ตายแน่นงานนี้กูจะต้องไปเอาโซดาไฟกับมะนาวและเกลือมาล้างปากตัวเองให้สะอาดขนาดพูดยังขนลุกเองเลย
“มันไม่จริงใช่ไหมค่ะซาสึเกะคุง”
“บอกยัยนั้นไปเลยสิค่าซาสึเกะคุง”ฉันพูดพร้อมกับโอบรอบคอเจ้าบ้านั้นซึ่งเจ้าบ้านั้นทำหน้าตกใจหน่อยๆก่อนจะพยักหน้า คือไม่ต้องพูดเหรอกนายนะแสดงละครใบ้ไปเถอะ
“ยัย”
“โอ๊ย”ยัยบ้านี้แรงเยอะชะมัดผลั่กครั้งเดียวคือล้มเลยค่า
“อย่าอยู่เลย”ยัยนั้นตามมาคล่อมก่อนจะตั้งท่าตบฉัน ฉันได้แต่หลับตาปี๋ พ่อแก้วแม่แก้วจ๋าช่วยลูกด้วยลูกกำลังจะโดน แรด หรือตัวไรว่ะ แล้วแต่เหอะตบแล้วนะเจ้าต่ะค่ะ เอ้าทำไมนานตบจังนี้มันไม่ใช่ภาพชะโรโมชั้นเหรอกนะ หรือใครมาหยุดเวลาเอาไว้ว่ะ ฉันค่อยๆลืมตาขึ้นชะช้าก่อนจะเบิกตากว่างเมื่อไอ้โรคจิตซาสึเกะจับมือยัยนั้นไว้แน่นก่อนที่ยัยนั้นจะนิ่วหน้าด้วยความเจ็บปวด และฉันก็สังเกตเห็นว่าพวกแฟนคลับซาสึเกะถอยทับไปไหนแล้วก็ไม่รู้ แต่ที่รู้ๆตอนนี้คือฉันเริ่มกลัวเขาแล้วละ
“อย่ามาทำอะไรกับคนของฉัน”เสียงของเขาเยือกเย็นจนมันทำให้ฉันเสียวสั่นหลังก่อนที่เจ้าบ้านั้นจะผลักคารินออกแล้วสอดมือเข้ามาอุ้มฉันแทน ฉันยอมรับเลยตอนนี้ว่าซาสึเกะน่ากลัวสุดๆเพราะฉันไม่เคยเห็นเขาเป็นแบบนี้เลย
_________________________________________________________________________________________
ความคิดเห็น