คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : 06:ปลอดภัยไปด้วยกัน
“ฉันจะไม่มีวันทิ้งแกไปไหนซากุระ”ผมพูดพร้อมกับมองเด็กผู้หญิงที่อยู่ในอ้อมกอดของผมซึ่งตอนนี้เธอร้องให้หนักมากผมลูบผมดอกซากุระของเธอ อย่างอ่อนโยน
ในขณะที่เงามืดกำลังพรากแสงสว่างไปจากเธอจนหมดสิ้น น้ำตาผมหยดใส่ใบหน้าของเธอ แล้วเธอก็พูดบางอย่างกับผม
“อย่าทิ้งฉันไว้ที่นี้คนเดียวนะซาสึเกะ ฉันกลัว ทุกคนตายกันหมดแล้วใช่ไหม”น้ำเสียงของเธอสั่นไหวเธอกำลังกลัวแล้วก็กลัวมากสะด้วย ผมไม่เคยเห็นเธอเป็นแบบนี้เลยผู้หญิงที่แข่งแกร่งจะอ่อนแอแบบนี้
“ไม่รู้สิ แต่ซากุระทุกอย่าที่ตายไปมันจะต้องผ่านพ้นคืนนี้ไปทั้งหมด”ตอนนี้ผมกับซากุระกำลังหลบที่ห้องลับเพราะทุกอย่างกำลังสู้กันอย่างรุนแรง แล้วซากุระก็ร้องให้หนักมากด้วยตัวเธอสั่นไปด้วยความกลัว
“หลับตาลงเถอะนะซากุระ ตะวันลับของฟ้าไปแล้วนะ”ผมพูดออกไปเพื่อทำให้เธอสบายใจขึ้น
“เธอจะต้องปลอดภัย ฉันสัญญา”ใบหน้าสวยที่เต็มไปด้วยคราบน้ำตาเงยขึ้นก่อนที่เรียวปากยักสวยจะพูดออกมา
“จริงนะซาสึเกะ เราต้องปลอดภัยใช่ไหม”น้ำเสียงเธอสั่นระริกจนผมจับได้
“ใช่เราต้องปลอดภัยไม่มีใครทำอะไรเธอได้อีกแล้วนะฉันจะปกป้องเธอเอง จนกว่าจะถึงตอนที่แสงตะวันจะสาดส่องลงมา เธอและฉันจะต้องปลอดภัยไปด้วยกัน”ผมพูดพร้อมกับยิ้มหวานให้เธอ ซากุระมองผม ก่อนที่ผมจะผลักเธอให้นอนราบไปกับพื้นแล้วจูบหนักๆเข้าที่หน้าอกข้างซ้าย ของเธอเพื่อบอกให้เธอเชื่อหมั้นในตัวของผมก่อนจะที่ผมจะจูบเปลือกตาของเธอ
“ปัง! ช่วยด้วย”เสียงนั้นอาดัม
“อาดัม”คนตัวเล็กที่อยู่ในใต้ร่างผมผลักผมออกก่อนที่เธอจะวิ่งไปดูที่หน้าต่างแต่ผมกับคว้าเธอไว้และเอามือทั้งสองข้างปิดตาเธอคงจะเห็นแล้วสินะข้างนอกนั้นนะ
“อย่ามองออกไปข้างนอกหน้าต่างนะซากุระ ทุกอย่างกำลังลุกเป็นไฟ”ผมพูดพร้อมกับจูบที่เปลือกตาของเธอ
“แต่อาดัมเค้าๆ ฮือๆ”ผมกอดเธอไว้แน่นก่อนจะจูบที่ผมสีดอกซากุระ
“สงครามข้างนอกนั้นมันยิ่งทวีความรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ ฉันไม่อยากให้เธอเจอภาพบาดใจ”ซากุระร้องให้หนักมาก ใช่มันเป็นสงคราระหว่างโจรและตำรวจปะทะกันซึ่งพวกเรามากับอาดัม พวกเราถูกปล้นกลางทางยังดีที่มีตำรวจเข้ามาช่วยทันแต่พวกโจรก็ไม่ยีระพวกมันยังตามมาถึงสถานีตำรวจผมกับซากุระเลยต้องมาอยู่ในห้องลับ
ผมหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาก่อนจะเปิดเพลงหนึ่งให้เธอฝังซึ่งมันเป็นคลิปวีดีโออัดเสียง
“ฟังเพลงปลอบขวัญนี้สะซากุระ ถึงมันจะไม่มีดนตรีบรรเลงเพลงแล้วก็ตาม” ผมพูดพร้อมหลับตาเสียงร้องของผู้หญิงที่ผมอัดไว้ก็คือเสียงแม่ของผม ผมหลับตาลงก่อนจะจับมือเธอ แต่ซากุระก็ยังร้องให้อยู่ดี
“หลับตาเถอะนะที่รัก ดวงตะวันลาลับขอบฟ้าไปแล้วนะ”ซากุระเงยหน้าขึ้นมามองผมก่อนที่ผมจะมองเข้าไปในดวงตาสีเขียวมรกต
“เธอจะต้องปลอดภัย ไม่มีใครทำร้ายเธอได้อีกแล้วนะทูนหัว จนกว่าดวงตะวันจะตื่นจากนิทราและสาดส่องลงมาหาเรา”คำพูดของผมที่ได้ยินพ่อพูดกับแม่ประจำ ผมรู้มันเป็นคำพูดของผู้ใหญ่ที่รักกันแต่งงานกัน แต่ผมก็รักเธอ รักมากสะด้วย
“เธอและฉันจะต้องปลอดภัยไปด้วยกัน”ดวงตาสีเขียวมรกตนั้นมีแต่ความหวาดกลัวแต่นั้นก็ค่อยๆจางหายไป
“หลับตาเถอะนะทูนหัวของผม เธอจะต้องไม่เป็นอะไร จนกว่าแสงอรุณจะสาดส่องลงมาเธอและฉันจะต้องปลอดภัย”ผมพูดก่อนจะมองดวงตาสีมรกตค่อยๆปิดลงช้าๆ ก่อนที่จะสัมผัสได้ถึงลมหายใจที่สม่ำเสมออีกฝ่าย อาดัมจะเป็นยังไงนะเปลวไฟลุกโชน เสียระเบิดก็ดังขึ้นเป็นระยะๆ ซึ่งนี้มันบ้าชัดๆ ที่นี้กลายเป็นบ้านป่าเมืองเถื่อนไปแล้วหรือไง ก่อนผมจะหลับไม่รู้ตัว
“อาดัม อาดัมซาสึเกะ/ซากุระ”ผมสะดุ้งตื่นขึ้นพร้อมกับซากุระที่ตอนนี้อยู่ในสภาพที่หวาดกลัว ผมหันไปมองผู้หญิงข้างกายก่อนจะเอาตัวเธอขึ้นมากอด
“ซาสึเกะ อาดัม ฮือๆๆๆ”ฝันร้ายที่ตามหลอกหลอดเราคือคนรับใช้ที่พักดีตอนนั้นซากุระคงเห็นฉากที่อาดัมโดยฆ่าซึ่งผมก็เห็นหมดทุกอย่างเหมือนกัน
“ไม่เป็นไรซากุระไม่เป็นไร เราปลอดภัยแล้ว”ผมพูดพร้อมกับจูบหน้าผากเธอ ตอนนั้นผมกับซากุระอายุได้แค่ สิบสองปีเอง ถึงมันจะผ่านไปนานนับปีทุกอย่างก็น่ากลัวกว่าที่คิด ผมมองคนที่ร้องให้ไม่หยุดก่อนจะผลักเธอนอนลงกับที่นอน แล้วปลดกระดุมเสื้อเธอออกก่อนที่ผมจะจูบที่เนินอกข้างซ้ายของเธอซึ่งมีรอยสักที่เป็น เขียนตัวอักษร ss แล้วข้างนอกจะเป็นรูปนางฟ้าและซาตานสองคนที่หัวจรดกันแล้วทำเป็นเหมือนรูปหัวใจแต่ปีกนางฟ้าจะเป็นสีดำ ปีกซาตานจะเป็นสีขาว ส่วนผมก็มีเหมือนซากุระทุกอย่าง แต่ปีกนางฟ้าของผมเป็นสีชมพูแล้วซาตานเป็นสีน้ำเงิน พวกเราไปสักวันที่อาดัมจากไป ดูเหมือนคนตัวเล็กจะเริ่มสบายใจขึ้น
“เธอจะให้ทุกอย่างที่อาดัมทำมาเปล่าประโยชน์หรือไง”ผมมองใบหน้าที่เต็มไปด้วยน้ำตาด้วยความอ่อนใจผมลูบหัวเธอก่อนจะจูบที่รอยศักย์นั้นอีกครั้งซึ่งครั้งนี้ผมไม่อยากจะผละออกไปเลยผมเริ่มไล่จูบจากเนินอกไปที่รำคอระหงส์ของเธอ ก่อนจะทำรอยไว้
“อืม....ซาสึเกะมันเจ็บ”เธอพูดก่อนที่ผมจะผละออกแล้วจูบเข้าที่เปลือกตาของเธอแล้วหน้าผากมน
“หลับตาลงเถอะนะที่รัก ไม่มีใครทำอะไรเธอได้อีกแล้วทูนหัวของผม”มันเป็นคำพูดที่จะเรียกได้ว่าปลอบขวัญก็ได้ ผมล้มกอดตัวนอนแล้วกอดเธอไว้แน่นเสียงหายใจที่สม่ำเสมอของเธอที่อยู่ตรงรอยศักย์ของผมมันทำให้ผมมีความสุข พวกเราจะทำแบบนี้ทุกครั้งเมื่ออีกฝ่ายทุกข์หรือสับสน ไม่สบายใจ ซึ่งมันก็ได้ผลอย่างไม่น่าเชื่อ มันเหมือนได้ที่พักพิงมันสบายใจจนบอกไม่ถูก
“ฉันจะรอจนถึงวันของเรานะที่รัก”ผมพูดพร้อมจูบศีรษะทุยของเธอ
แสงของดวงอาทิตย์ส่องลงมาก่อนที่ฉันจะค่อยลืมตาขึ้นก็พบใบหน้าหล่อเหลาของซาสึเกะ ฉันพึงเห็นความหล่อของมันก็วันนี้ละ ใบสีดำกริบกับที่เป็นแฉกๆตัดกับใบหน้าที่ใสขาวใสของมันจมูกเป็นสั้นได้รูป ริมฝีปากหยักได้รูปที่ออกสีชมพูหน่อยๆทำใช้อยากสัมผัสริมฝีปากนั้นมากขึ้น แต่ฉันก็ไม่ได้ทำตามใจอยาก ฉันเข้าไปจูบรอยศักย์ของซาสึเกะผ่านเสื้อเชิ้ตของเขาก่อนจะผละออกก่อนจะลุกจากเตียงแล้วติดกระดุมเสื้อตัวเอง วันนี้เป็นวันหยุดไปที่นั้นดีกว่าถึงมันจะมีความทรงจำที่ฝังใจก็เถอะ
ฉันเดินไปหยิบเสื้อผ้าของตัวเองและผ้าขนหนูก่อนจะเดินไปเข้าห้องน้ำเมื่อฉันถอดเสื้อก็พบรอยที่ซาสึเกะทำให้ ไอ้นี้ทำรอยเก่งจังว่ะ เป็นรอยกัดสะด้วย ฉันถอดเสื้อผ้าหมดและลงแช่ในน้ำพร้อมกับความคิดที่รอยไปไกลแสนไกล อาดัมไหนเคยสัญญาว่าจะแต่งงานกับฉันแต่ทำไมถึงต้องมาจากกันเร็วขนาดนี้ละ ฉันจำได้ตอนนั้นซาสึเกะโกธรสุดแรง
“อาดัมต้องแต่งานกับซากุระจังนะค่ะ”คำพูดของฉันมันทำให้คนที่แกกว่าหัวเราะอย่างชอบใจ ก่อนที่มือหยาบหนาจะลูบเข้าที่ผมของฉันอย่างอ่อนโยน
“ได้สิครับคุณหนูแต่หลังจากคุณหนูซากุระเรียนจบก่อนนะ”เขาพูดขึ้นก่อนที่ไอ้เป็ดซาสึเกะจะมาขัดขวางเจ้าบ้านั้นเดินมาระหว่างฉันกับอาดัม
“จะแต่งงานบ้างานบออะไรละอาดัม อาดัมจะแต่งงานกับยัยซากุระไม่ได้นะ”ตอนนั้นฉันหมั้นใจมากเลยว่าซาสึเกะต้องเป็นเกย์แง่ๆ
“ทำไมฉันจะแต่งงานกับอาดัมไม่ได้ละ เจ้าบ้าซาสึเกะ”
“เพราะอาดัมอายุเยอะกว่าเธอตั้ง 7ปีแน่ะ”แค่7ปีไม่ทำให้รักของฉันเสื่อมคลายเหรอกยะ
“อายุเป็นเพียงตัวเลยยะ”
“ยังก็ไม่ได้ ไม่ให้แต่งเหรอกโว๊ย”จากนั้นพวกเราก็ทะเลาะกันใหญ่ มีแต่คนแก่กว่าที่หัวเราะให้กับการกระทำที่น่ารักของพวกเรา ฉันอมยิ้มเมื่อคิดถึงวันวานที่แสนวิเศษณ์ ทุกอย่างดูสวยงามไปหมด
“ซาสึเกะตื่น ตื่นดิว่ะไข้แดกหรือไง”ฉันพูดพร้อมกับเอามือไปวางไว้บนหน้าผาก ก็ไม่มีไข้นิเป็นไรของมันอีก
“ไอ้เกะ ตื่นได้แล้ว มึงไปเฝ้ายมบาลหรือไงว่ะ”
“กูไปหานางฟ้าต่างหากละโว๊ย”นางฟ้ากับผีนะดิไอ้นี้
“ไปอาบน้ำไปแล้วก็พากูไปที่นั้นด้วย”
“ทำไมคิดถึงตอนที่กูจูบหน้าอกของมึงตอนนั้นอะดิ”
เพี๊ยะ ฉันตบมันเบาๆก่อนจะทำเป็นสนใจไอ้คนที่หันหน้าไปตามแรงตบกูตบน้อยๆเองทำเป็นเจ็บหนักเจ็บหนา
“อืม ใช่กูคิดถึงแล้วก็ไปอาบน้ำได้แล้ว”
“คิดถึงแล้วตบกูทำไมว่ะ”
“มั่นไส้ว่ะ”ฉันพูดก่อนจะมองไปหาซาสึเกะ ก่อนที่เจ้านั้นจะจับฉันแล้วหอมแก้มหนักที่แก้มข้างซ้าย
“โอ๊ย เจ้าบ้าพอได้แล้วมันเจ็บนะโว๊ย”ฉันพูดขึ้นแต่ไอ้นี้ก็ไม่ยี้ระ ยังหอมต่อไปจนฉันผลักมันออกก็เพราะว่ามันจะทำมากเกินไปแล้วนะ มันหอมแก้มฉันพร้อมกับเอาลิ้นของมันมาเลียที่พวงแก้มของ ก่อนจะกอดรัดฉันแน่น
“ซาสึเกะมึงอย่าทำแบบนี้อีกนะแม่ง ขนลุกว่ะ”เพราะฉันเชื่อมาตลอดว่าซาสึเกะต้องมีจิตใต้สำนึกชอบไม้ป่าเดียวกัน และอีกอย่างเราก็สนิทกันมากเลยไม่ว่ามันจะกล้าแบบนี้
“เออก็ได้หอมหน่อยๆเองอ่ะ ชิเชอะเค้างอนแล้ว”ถึงงอนกูก็ไม่ง้อแล้วว่ะ กูยอมเดินจนขาลากเพื่อไปหาข้าวกินก็ได้
“ไปอาบน้ำเลยไป”ซาสึเกะหน้ามุ่ยก่อนจะเดิน ไปอาบน้ำ เฮ้ยจริงๆเลยเจ้านั้นนะ
ฉันนั่งมองดูวิวข้างนอกด้วยความคิดถึงไม่ได้มานานแค่ไหนแล้วนะที่นี้นะ ตั้งแต่เกิดเหตุการณ์นั้นฉันก็ไม่ได้มาอีกเลย
เมื่อรถจอดฉันก็ถือช่องดอกไม้ลงมาจากรถพร้อมซาสึเกะก่อนจะเดินไปที่ลานก็พบต้นซากุระที่โตเต็มไวก่อนจะวางมันไว้ข้างๆต้นซากุระแล้วพนมมือเคารพที่ตายของอาดัม
“ยังอยากแต่งงานกับอาดัมอยู่ไหม”ฉันมองซาสึเกะก่อนจะยิ้มให้เจ้านั้น
“อืม ยังอยากแต่งอยู่แต่ฉันไม่มีทางแต่กับผีเหรอกยะ”ฉันพูดพร้อมกับยิ้มให้เจ้านั้นก่อนจะลุกขึ้นแล้วลูบต้นซากุระ ฉันกับซาสึเกะเป็นคนปลุกขึ้นตั้งแต่เรารู้จักกันแรกๆ ซึ่งทางตำรวจก็ยอมให้ปลุก แต่ไม่คิดว่าอาดัมจะมาตายตรงนี้
“ซากุระสีเลือดสินะ”
“อาดัมคงรู้ว่าเขาจะมาวันที่เรามีครอบครัวไม่ได้ อาดัมเลยตั้งใจมาตายตรงนี้เพื่อนบอกให้เรารู้ว่าจะเฝ้ามองดูเราจากบนฟ้า”ฉันหันมองซาสึเกะ
“กูว่าวันนี้ พายุหิมะต้องเข้าแน่นเพราะกูพึ่งได้ยินมึงพูดมีสาระเป็นครั้งแรก”
“ยัยบ้า ฉันก็เป็นแบบนี้ตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้ว”เหรอยะไอ้โรคจิตซาสึเกะ
“นั้นสินะ อยากอยู่ที่นี้อีกนานๆจัง”ฉันหลับตาลงก่อนจะสูบหายใจเข้าลึกๆ
“ไอ้บ้าซาสึเกะ กูเกลียดมึงโครตๆเลยนะโว๊ย”ฉันตะโกนออกไปพร้อมกับมองหน้ามันแล้วตีคิ้วมาก
“แต่กูไม่ได้เกลียดมึงนะ เพราะกูได้กินนมมึงทุกวัน”ไอ้โรคจิตใครให้พูดแบบนั้นว่ะ
“ไอ้เกะมึงพูดแบบนั้นทำไมว่ะกูเสียหายนะ”ฉันพูดพร้อมมองหน้ามันอย่างเอาเรื่อง
“กูพอใจกลับได้แล้วเตี้ย”
__________________________________________________________________________
ความคิดเห็น