คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : 05:ง้อ
ตอนนี้รู้สึกว่าตัวเองกำลังตกอยู่ในอันตรายยังไงก็ไม่รู้ว่ะค่ะ เพราะว่าอะไรนะเหรอตลอดสองสัปดาห์ที่มาอยู่ในคอนโดนิรู้สึกว่าตัวเองเหมือนตกที่นั่งลำบากยังก็ไม่รู้ กินข้าวแต่ละมื้อนิก็ต้องมานั่งด่ากับไอ้โรคจิตซาสึเกะเป็นประจำเพราะมีแต่จะเอาเปรียบฉัน
ตื่นเช้ามาทุกวันภาพที่มันดูดนมแถมขย้ำหน้าอกฉันจนจะเป็นภาพชินตาไปแล้วละ คำพูดเก่าๆที่มันขอให้ฉันเข้าไปอาบน้ำด้วยก็ฟังจนเบื่อแล้วละ วันนี้ก็เลยพาไอ้โรคจิตมาบำบัดสภาพจิตใจซึ่งตอนนี้ใบหน้าหล่อๆหน้าตบของมันสุขม และปล่อยรังสีอำมหิต จนไม่มีใครกล้าเข้าใกล้มันเลยก็ว่าได้ แล้วตอนนี้ฉันก็มานั่งกินกาแฟกับมันซึ่งมึงแกล้งกูเหรอว่ะ
“เป็ดแม่งกาแฟเชี่_ยไรว่ะขมฉิบ”ใช่คือขมมากๆ ถามหน่อยเถอะถ้ามึงชอบขมๆกูจะไปเอาผักขมให้ก็ได้ ไม่ต้องเสียเงินตั้งเยอะเพื่อซื้อกาแฟ
“ลาเต้”ตกลงจะกวนใช่ไหมคือกูมีตา ยะไม่จำเป็นต้องบอกกูก็รู้ว่าเป็นลาเต้
“กวนบาทากูสัสๆมึงนะ”ฉันพูดแค่นั้นก่อนจะไม่สนใจมันและกาแฟ คืนตอนนี้อยากกินขนมเค้กแล้วกัน ซึ่งคุณชายซาสึเกะก็กินเอาๆกินเอา ฉันว่าลิ้นมันต้องรับรสชาติไม่ได้แน่น
ฉันนั่งกินขนมเค้กไปก่อนที่สายตาฉันจะไปสะดุดกับผู้หญิงที่เซ็กซี่คนหนึ่งผมของเธอมัดเป็นแกะสองข้าง ใบหน้าที่สวยของเธอมันไม่อาจทำให้ฉันละสายตาไปได้ผู้หญิงอะไรจะสวยปานนี้ แต่ฉันไม่ได้เป็นทอมนะ ไม่ได้เป็นเลย ก็แค่รู้สึกมีความสุขที่ได้มองผู้หญิงที่สวยๆไง สงสัยต้องติดอาการโรคจิตเจ้าอีตาบ้าซาสึเกะแน่น
“นี้ซากุระ แกเป็นไรทำไมหน้าแดงขนาดนั้น”คือคำพูดของมันไม่ได้เข้าโสตประสาทฉันเลย ผู้หญิงคนนั้นเหมือนเคยรู้จักกันมาก่อน ฉันได้มองตามร่างบางนั้นไม่หยุดก่อนจะสะดุ้งเมื่อไอ้บ้านั้นตบโต๊ะ
ปัง
“กะ..แกเป็นะไรว่ะซาสึเกะตบโต๊ะสะดังเชียว”ฉันห้ามมันก่อนจะก้มหัวของโทษคนในร้าน แล้วหันมาหาเจ้าตัวปัญหาเป็นไรของมันอีกว่ะ
“กูเรียกตั้งนานไม่เห็นมึงจะได้ยินเลย”กูกำลังมองหญิงอยู่ผิดหรือไงว่ะ
“กูคิดอะไรเผลิอๆไปหน่อยนะขอโทษแล้วกัน”
“เหรอว่ะ มึงมองผู้หญิงคนนั้นตาเป็นประกายเชียวแถมแก้มก็แดงด้วย”มันเป็นเชี่_ยไรของมันว่ะแค่นี้ทำเป็นโกธร
“เอาน่าอาหารตามีก็ดูไป วาวแม่งคนอะไรขาวฉิบหายทำพันธุ์ได้เลยนะนั้น”ฉันพูดพร้อมกับมองผู้หญิงคนนั้นด้วยสายตาที่ชื่นชม
“ยัยโรคจิตวิปริดผิดเพศ”เอ้าไอ้บ้านี้มึงด่ากูเหรอห๊ะ
“ด่าแต่ให้คนอื่นมึงดูตัวเองหน่อยก็ดีนะเพื่อน ว่ามึงอะโรคจิตกว่ากูอีก”เดี่ยวแม่งก็ฆ่าจับหักคอสะเหรอก
“ถึงกูจะโรคจิตขนาดไหนกูก็ไม่เคยจูบปากมีอะไรกับไม้ป่าเดียวกันเหรอกนะ”มันพูดพร้อมกับลุกขึ้นแล้วเดินออกไปนอกร้าน คือฉันผิดเหรอ ฉันผิดเรื่องไรว่ะ ฉันก็แค่มองผู้หญิงเฉยๆเองนะ ช่างมันเถอะรีบไปง้อมันดีกว่า
ยัยผู้หญิงใจง่ายยัยนิดสัยไม่ดี ทำไมว่ะผู้ชายก็มีทำไมต้องไปมองผู้หญิงด้วยกันด้วยทำไม ผมดูผมก็รู้นะว่ายัยนั้นมันแอบปล้ำยัยบ้านั้น สวยก็ไม่สวยทำไมต้องไปชายตามองด้วย หงิดหงุดโว๊ย
“นี้เกะ แกเป็นไรว่ะอยู่ดีๆก็ลุกขึ้นมาเฉยเลยมีไรก็พูดกันดีๆดิ”ยังจะมาให้พูดดีๆอีก
“ทำไมไม่ชอบให้กูมองผู้หญิงคนอื่นงั้นก็เอาผ้ามาปิดตากูเลยดีกว่า เอ้า”คำพูดที่ติดตลกของเธอมันไม่ทำให้ผมตลกด้วยเลยสัก นิดแกคิดว่ามันตลกนักหรือไงซากุระ
“อย่าเงียบดิว่ะ เฮ้ย”ผมไม่สนใจคนตัวเล็กที่ต้องการจะง้อผม คือในตอนนี้โกธรมากที่สุดเลย
“ซาสึเกะ เฮ้ยงอนกูจริงเหรอเนี้ยทำไมว่ะ กูทำอะไรให้อีก”รู้อยู่แก่ใจ ผมก็ไม่รู้ทำไมต้องโกธรเธอทั้งที่เธอมองแค่ผู้หญิงคนเดียว ผมแค่ไม่อยากให้เธอไปมองใครนอกจากตัวผมทำไม ผมเห็นแก่ตัวแล้วทำไมล่ะก็คนมันรักนิ
“นี้ซาสึเกะ กูทำไรให้ทำไมต้องโกธรกูขนาดนี้ว่ะค่ะ”
พึ่งเคยเห็นผู้ชายขี้งอนทำไมมันถึงขี้งอนขนาดนี้ว่ะ กูไปทำอะไรให้มันไม่พอใจหรือไงว่ะทำไมถึงได้งอนไม่รู้เรื่องขนาดนี้ นี้มันก็ผ่านมาสองวันแล้วนะไม่ยอมพูดจากับฉันสักคำคือมันเป็นเชี่_ยไรว่ะ เฮ้ยตอนนี้ต้องพูดให้มันรู้เรื่อง
“เป็ดเป็นไรทำไมไม่พูดกับกูสักคำมีไรก็บอกมาได้นะ”เงียบจะเงียบอีกนานไหมฉันคุยกับแกอยู่นะยะ ไม่ได้คุยกับคนใบ้
“นี้ตกลงมึงจะไม่คุยกับกูจริงๆใช่ไหม มึงบอกกูมาดิ กูทำอะไรให้มึงไม่พอใจ”สงสัยมันคงงอนจริงๆละ
“ซาสึเกะตกลงจะงอนกูจริงๆใช่ไหม”ฉันไม่ได้คำพูดจากปากมันแต่ก็พอเข้าใจว่ามันหมายความว่ายังไงสงสัยวันนี้ต้องเป็นคุณน้องที่แสนดีแล้วละ
ฉันซุกหน้าไปหน้าอกซาสึเกะแล้วกอดมันไว้ อบอุ่นจังอ้อมกอดที่ไม่ได้สัมผัสมาตั้งสองวันนิมันอบอุ่นอย่างนี้ นี้เอง ฉันรู้ว่าเจ้านั้นมองฉันอยู่
“พี่ซาสึเกะโกธรไรเค้าเหรอ ห๊ะบอกเค้าได้นะ”ถึงจะกระด้างปากไปหน่อยแต่ก็อยากง้อไอ้บ้านี้ให้หายขาด
“ขอโทษนะค่ะ ที่ไม่ทำตัวเป็นน้องที่แสนดี”ขยะแขยงตัวเองชะมัด
จุ๊ฟ ฉันหอมแก้มซาสึเกะทั้งสองข้างก่อนที่จะเห็นเจ้านั้นยิ้มนั้นไงมันแพ้ลูกอ้อนฉัน เดี่ยวแม่จะอ้อนให้หนักกว่านี้
“พี่ซาสึเกะหายงอนเค้านะ”ฉันพร้อมส่งสายตาหวานๆไปให้คือรีบหายงอนกูเถอะกูหิวข้าว ตลอดสองวันมานิมึงรู้ไหมว่าการกินกูเป็นยังไง มันต้องลำบากแค่ไหนกว่าจะเดินไปหาห้างกินข้าวนะ
“อยากให้พี่หายงอนเหรอจ๊ะ”นั้นไงมันเริ่มจะหายงอนฉันแล้ว คือกูต้องการคำพูดที่ว่าพี่หายงอนแล้ว ยะ แล้วไหนมือแกมาจับปลายคางฉันละยะ ฉันคิดก่อนจะยิ้มแล้วตอบด้วยเสียงหวานๆ
“ค่ะ พี่ซาสึเกะหายงอนค้านะ”กุไม่องไม่อายอะไรมันอีกแล้วละหิวจนจะบ้าตายอยู่แล้ว แล้วส่วนลึกๆก็รู้สึกไม่มีใครมานอนกอดแล้วบอกฝันดีตอนนอน อะมันเหงา
“งั้นก็จูบพี่สิจ๊ะ”แผนสูงนะยะที่แกล้งเป็นงอนกูแล้วให้กูจูบนิถามว่าฉันจะทำไม ตอบคำเดียวเลยว่า ทำ ฉันจับใบหน้าของซาสึเกะก่อนจะจูบมันและฉันก็ผละออกอย่างรวดเร็ว
“นี้น้องซากุระจูบหรือเอาปากประกันจ๊ะ”คือกูจูบเป็นเหรอว่ะ กว่าฉันจะคิดอะไรไปมากว่านั้นไอ้เป็ดมันก็พลิกให้ฉันไปนอนอยู่ใต้ร่างมันแทนก่อนจะมองฉันด้วยสายตาเจ้าเล่ห์ คือตอนนี้กูเริ่มกลัวมึงอ่ะ
“เดี่ยวพี่ชายแสนดีคนนี้จะสอนจูบให้เองนะจ๊ะ”
“ไม่เป็นไรเพื่อนกูเกรงใจ”
“ไม่ต้องเกรงใจเหรอกพี่เต็มใจ”เมื่อจบประโยคนั้นเจ้าบ้านั้นก็จูบฉัน คือกูเป็นเพื่อนมึงนะโว๊ยเกรงใจกูหน่อยก็ดี เมื่อมันจูบฉันจนหนำใจแล้วฉันจึงค่อยลืมตาขึ้น
“หายโกธรเค้ายัง”ฉันพูดพร้อมกับมองหน้ามัน
“หายแล้ว”พอฉันได้ยินคำนั้นคือ
ผลั่ก
“โอ๊ยยัยซากุระจะถีบกูทำไม”ถามมาได้ว่าถีบทำไมมึงว่ากูจะหลงในพิษจูมึงจงไม่รู้เหรอว่ามึงล่วงเกินอะไรกู
“มึงขย้ำนมกู สัส รีบไปทำกับข้าวได้แล้วกูหิวจนจะกินควายได้เป็นตัวอยู่แล้ว”ฉันพูดพร้อมหันไปหยิบขนมที่ตรงหัวนอน
“พอกูหายงอนก็พูดแบบนี้เลยนะ พี่ซาสึเกคุงค่ะพี่ซาสึเกะคุงค่าไม่เห็นจะมีเลยว่ะ”ถ้ากูไม่ง้อมึง มึงจะทำอาหารให้กูกินไหมละ
“แสดงละครไงว่ะ”
“กูว่ามึงได้รางวัลตุ๊กตาทองไปครองแล้วละถ้าจะเล่นดีขนาดนี้”เออว่ากูตีสองหน้าอะดิ อืมใช่กูเองละ
“ขอบคุณรีบไปทำอาหารได้แล้วไป”ฉันไล่มันก่อนจะนอนเล่นอย่างสบายใจ แต่ไอ้เจ้านั้นก็ยังไม่ไปสักทีมันเป็นไรของมันว่ะ
“มีไรอีกทำไมยังไม่ไปขาแขนพิการกะทันหันหรือไง”
“ปากเสียมึงนะ กูแค่”
“อย่าบอกว่าหิวนม”แกคิดว่าฉันอ่านความคิดแกไม่ออกหรือไงไอ้ซาสึเกะ
“สมกับที่เป็นเพื่อนกู ไปแล้วครับผม”ซาสึเกะวิ่งหนีฉันไวอย่างกับอะไรดี ก็เพราะฉันปามีดที่อยู่บนหัวที่นอนตัวเองไปหามัน มันน่าให้ถูกบ่อเลี้ยงหมาไว้ในปากมันนักค่อยไม่ได้มากัดฉัน
“ไอ้เกะทำกับข้าวเส็จยัง กูหิวแล้วนะ”
“คือกูรู้ตั้งนานแล้วว่ามึงหิวครับคุณเพื่อน เตรีมเส็จแล้วไปกินดิ”คำพูดของมันทำให้ฉันตาเป็นกายก่อนจะรีบวิ่งไปที่โต๊ะอาหารแล้วเริ่มจัดการ
“ซากุระ มึงสะกดคำว่าสุภาพสตรีเป็นไหม”
“กูเคยเรียนอนุบาลนะโว๊ย แค่คำว่าสุภาพสตรีกูสะกดเป็น แต่ทำไม่เป็น”
“ถึงว่าละไม่มีใครเอา ถึงได้ขึ้นคานมาถึงตอนนี้”ไอ้ปากเสียกูพึ่ง 17จะเข้า18 นะยะไม่ได้ 29จะเข้า30ยะ
“ฉันเชื่อแล้วละยะว่าแกตาถั่วถึงได้ไปควงยัยผมแดงมานะ บอกไว้ก่อนนะยะฉัน พึ่งสิบเจ็ดยะ”ฉันพูดพร้อมกับตักอาหารใส่ปาก
“ตั้งสิบเจ็ดยังรักษาความซิงไว้ได้ก็ถือว่าแก่แล้วว่ะ”กูก็ไม่ได้ใจง่ายนะโว๊ย
“เรื่องของกู พรมณ์จันทร์จะเอาไว้ให้คนที่กูจะฝากหัวใจไว้แล้วเป็นหัวหน้าครอบครัวที่ดียะ ส่วนจูบแรกกูให้มึงไปเพราะเห็นว่าเป็นเพื่อนกันเฉยๆนะยะ”
“เหรอว่ะ”เจ้าบ้านั้นพูดแล้วก็อมยิ้มไอ้นี้มันต้องบ้าแน่นอยู่ดีๆก็ยิ้ม
“ว่าแต่ผู้หญิงคนที่มึงจะเอาเป็นเมียนะ เส็จยัง”คำพูดของฉันมันทำให้ไอ้ซาสึเกะสำรักอาหาร ก่อนฉันจะยื่นแก้วน้ำไปให้มัน
“ค่อยๆก็ได้ว่ะ”เจ้าบ้านั้นเงยหน้าขึ้นมาก่อนที่มันจะมองเข้าไปในดวงตาฉัน
“กูต้องรอเวลาอีกหน่อยนะ รับรองพอถึงเวลาแล้วกูทำแน่น”น่ากลัวว่ะ ผู้หญิงคนไหนที่จะเป็นคนโชคร้ายว่ะ แค่คิดก็สงสารผู้หญิงคนนั้นแล้ว
“มึงยังต้องรออะไรอีกละ”ฉันพูดพร้อมกับจ้องตามัน ฉันต้องการคำตอบว่าทำไมยังต้องรออีกเพราะมันยังเรียนไม่จบเหรอ
“กูรอเวลา ที่จะทำให้ผู้หญิงที่กูรักทำอะไรให้สำเร็จก่อน แล้วกูก็จะครอบครองไว้คนเดียวไม่ว่าผู้หญิงคนนั้นจะร้องให้อยากไปจากกูขนาดไหนหรือทรมานปานใดกูก็ไม่สนใจและไม่มีวันปล่อยให้ผู้หญิงคนนั้นไปเสวยสุขกับใครหน้าไหนทั้งนั้น ผู้หญิงคนนั้นต้องตกนรกกับกูไปตลอดชีวิต” อึก ซาสึเกะกูรู้สึกว่ามึงจะซาดิบเกินไปแล้วว่ะ
“ถึงมึงจะทุกข์ใจอย่างงั้นเหรอ”รู้สึกสงสารไอ้เป็ดอย่างไงก็ไม่รู้เห๊ะ มันเงียบก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง
“ก็ยังดีกว่าปล่อยให้คนที่ตัวเองรักสุดหัวใจไปมีความสุขกับใครนิ แบบนั้นทรมานมากกว่ากันเยอะ”นั้นสินะ
“เป็นกำลังใจให้ก็แล้วกันขอให้ผู้หญิงคนนั้นรักมึงนะ เพราะกูไม่อยากให้มึงทรมานว่ะ”
“ถึงผู้หญิงคนนั้นไม่รักกู กูก็จะทำให้รักกูให้ได้”มึงกลัวว่ะสัส
“โหสงสัยผู้หญิงคนนั้นคงต้องรับศึกหนักจากมึงแล้วละขอให้โชดดีนะผู้หญิงคนนั้นนะ”แต่รู้สึกว่ามันยังไงยังไงอยู่น่าหญิงที่มันพูดถึงนะ
“มึงไม่ต้องสงสารเหรอกเพราะบางทีกูอาจไม่ให้เธอใส่เสื้อผ้าก็ได้”กูว่ามันต้องโรคจิตไปแล้วแน่นเลย
“ไอ้โรคจิตเอย มึงนี้นะจริงๆเลยทำไมแกถึงกลายเป็นคนอย่างนี้ไปได้ทั้งที่แต่ก่อนออกจะแต๋วแตกไปด้วยซ้ำ”ใช่ก็ไอ้บ้านี้มันอ่อนแออย่างกับอะไรดีฉันจึงต้องออกโรงช่วยตลอดยังไงละ ยังจำวันนั้นได้ดีเลยวันที่ไอ้ซาสึเกะร้องให้เพราะวิ่งหกล้ม ทายาแต่ละครั้งปานบ้านจะแตก
“ก็ตอนนี้กับตอนนั้นมันไม่เหมือนกันไงว่ะ ตอนนี้กูโตแล้ว”เหรอยะแต่ก็ยอมรับจริงๆละว่ามันโตพอที่จะดูแลตัวเองได้ ฉันหายห่วงแล้วละ
“จ๊ะโตแล้วโตเป็นหนุ่มพอจะคิดอะไรได้แล้ว ถ้าแกโตแล้วก็ล้างจานเพราะกูกินหมดแล้วอีกอย่างนะ เก็บขนมที่กูกินไว้บนที่นอนให้ด้วยแล้วอย่าลืมมีดนะจ๊ะเพื่อนเลิ๊ฟ”ฉันพูดพร้อมกับเดินเข้าไปที่ห้องก่อนจะวางกับดัก
“ซากุระมึงจะอาบน้ำใช่ไหมอาบด้วยคนดิจานค่อยล้างแล้วกัน”
“ถ้ามึงมาทันนะ”ฉันพูดพ้อมกับเข้าห้องน้ำก่อนจะได้ยินเสียงอะไรบางอย่างที่ดังอยู่ข้างนอก
โครม !!!มันเป็นเสียงกับดักที่ฉันวางไว้คือฉันเอาขันน้ำที่มีน้ำเต็มไว้บนหัวประตูเมื่อมันเปิดเข้ามามันก็จะตกลงมาทันที
”จ๊ะฉันรู้ข้อนั้นดี
_________________________________________________________________________
เฮี้ยแกก็แผนสูงนะแกล้งงอนน้องกุแล้วให้เธอมาง้อนิ
ความคิดเห็น