คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : 01:ชีวิต
“กริ๊ดดดดดดดดดดดดด”ขอถามหน่อยเถอะพวกหล่อนจะร้องหาพระแสงสรรค์วิมานอะไรมิทราบยะ โอ๊ยหูจะแตกหลังจากที่ลงจากรถเพียงก้าวเดียวและเป็นก้าวแรกที่ฟูงชะนีที่ได้เห็นใบหน้าอันหล่อเหลาราวเทพบุษรของไอ้โรคจิตซาสึเกะที่ตอนนี้เฮียแกคงได้ใจใหญ่ปั้นหน้าปั้นตาเย็นชาขี้เก๊กไร้อารมณ์ตายด้านบวกกับใบหน้าที่ฟ้าประทานให้ทำให้เจ้าหมอนี้แย่งซีน
รุ่นเดียวกันหมด โอเคยอมรับแล้วว่ามึงหล่อ หล่อมากกกกกกจนเป็นภาระให้สาวน้อยแสนบอกบางอย่างฉันแทบจะเอาตัวไม่รอดจากฟูงชะนีเถื่อนให้ตายเหอะ ฉันต้องเดินผ่านเบียดนั้นเบียดนี้จนจะเป็นลมเพราะกลิ่นน้ำหอมที่หอมฟุ้งของพวกหล่อนแล้วละ
“นี้ซากุระเธอหนีฉันทำไมเพื่อนกันไม่ทิ้งกันแบบนี้หรอกนะ”คำพูดที่เย็นชาทำให้ฉันเสียวสันหลังวาบก่อนจะค่อยๆหันมาหาไอ้เพื่อนรักหักเหลื่อมโหดอย่างมัน สีหน้าของมันยังเย็นชาโอเคมึงงอน กูต้องง้อปะ ประเด็ดอ่ะ
“กูขอโทษหายโกธรนะ”แม่งเล่นตามน้ำไปก่อนเหอะขี้เกียจง้อมันทีหลัง
“อืม”ถ้าได้คำพูดแค่นี้นะกูจะไม่เสวนาหาความอะไรกับเพื่อนอย่างมึงเลย
“ก็ได้ นี้พวกหล่อนถ้าอยากถ่ายรูปหรือขอลายเซนอะไรก็ได้หมด ไม่ว่าจะหอมแก้ม จูบปาก ลากขึ้นเตียง จ่ายมาคนละร้อยล้านเบรี ถ้าไม่มีก็ไสหัวออกไป”เพียงจบประโยคนั้นฟูงชะนีก็ถอยทับออกไปทันที ฉันหันไปหาซาสึเกะก่อนจะตีคิ้วให้ข้างหนึ่งพร้อมกับจูงมือพาเจ้าเพื่อนบ้าของฉันออกไป แต่ก่อนจะไปขอแกล้งไอ้หน้าด้านนี้สักหน่อยเถอะ
“แต่มีข้อแม้ ถ้าไอ้บ้านี้มันเลือกขึ้นเตียงเองไม่ต้องจ่ายคนละสตัง”พอจบคำพูดฉันรู้สึกว่าพวกนางจะดีใจกันยกโขยง นั้นทำให้ฉันถอยหายใจและจูงมือเจ้าบ้านั้นขึ้นห้องเรียน
“เธอนิมันแสบใช้ย่อยเลยนะ”คำพูดของเขามันทำให้ฉันหยุดเดินแล้วหันมาหาเขา ไอ้ตอแหล พออยู่ต่อหน้าคนอื่นทำเป็นเย็นชาตายด้าน แต่ลับหลังอย่างกับตาแก่หื่นลามก
“นายนี้มันจริงๆเลยนะซาสึเกะ”ฉันพูดแค่นั้นก่อนจะขยับเนคไทที่ไม่เป็นที่เพราะโดยพวกชะนีรุมและจัดการคอเสื้อของเขาให้อยู่ในระเบียบก่อนที่เจ้าบ้านี้จะก้มลงมาหอมแก้มฉันทั้งสองข้าง แต่ฉันก็ไม่ได้ว่าไรก็เพื่อนกันนิ
“พอได้แล้วไอ้บ้านิ”ฉันพูดขึ้นเมื่อไอ้เพื่อนบ้าของฉันมันยังไม่หยุดพรมจูบทั่วใบหน้าฉัน พวกคุณหยุดความคิดไว้เลยว่ามันนะได้จูบริมฝีปากฉันให้ตายก็ไม่มีวันลองดูสิ ถ้ามันยังไม่อยากตายก่อนวัยอันควร
แต่มันด้านไง ด้านยิ่งกว่าปูนซีเมนต์ทั้งที่บอกแล้วก็ไม่ฟังมินำซ้ำยังเลื่อนใบหน้ามารำคอระหงส์ของฉันด้วย โอเคกูรู้ว่ามึงหื่นแต่น้อยๆหน่อยไม่ได้เหรอว่ะ ถ้าทำคอกูแดงละก็เตรียมตัวไปลงนรกได้เลยไอ้เพื่อนเวร
“ไม่ฟังนักใช่ไหม”พอพูดจบก็ได้ยิน ขัดใจในลำคอของไอ้โรคจิตซาสึเกะแต่ก็ไม่วายทำมันต่อ ฉันจึงต้องจำใจใช้ไม้ตายสุดท้ายคือเอามือของฉันหยิกเข้าไปที่หน้าอกของมัน
“โอ๊ยยัยบ้าหยิกมาได้ มันเจ็บนะ”คำพูดที่ดูก็รู้ว่าเจ็บขนาดไหน แต่มันช่วยไม่ได้เมื่อมาลวดลามฉันก่อน
“จะได้จำไงจ๊ะ”ฉันพูดแค่นั้นก่อนจะเดินนำหน้ามันไป ให้ตายสิเห็นว่าเป็นเพื่อนนะถึงไม่ทำรุนแรงด้วย
“ยัยตัวแสบ”
“นี้ซากุระ”แกจะไม่กวนฉันได้สักครั้งปะว่ะ คนกำลังทำงานเดียวก็โดยอีตาครูบ้าคาคาชิลงโทษสะหรอก
“นี้ๆๆๆ”นั้นยังไม่เลิก ฉันหันหน้าไปหาไอ้เพื่อนเวรตะไลฉันด้วยอารมณ์หงุดหงิดก่อนจะทำหน้าเชิงบอกว่ามีไร
“คือกูปวดฉี่อยากเข้าห้องน้ำ”จะให้กูไปถอนให้ว่างั้น
“แล้วไง”กวนตีนไว้ก่อนจะเกิดผลดี ดีกะผีอะดิ
“ไปเป็นเพื่อนหน่อยดิ”
“ขาก็มีมึงเดินไปเองดิ”พอจบคำพูดนั้นฉันก็ทำใบงานที่แสนวิเศษณ์นั้นต่อบอกตามตรงขนาดเด็กอนุบาลศูนย์ก็ยังทำได้เลย ใบงานเชี้_ยไร ว่ะปัญญาอ่อนชิบ ดูจากข้อแรก พยัญชนะภาษาอังกฤษที่ขึ้นต้นด้วยตัวแรก คือตัวอะไร ตัวซีมั้ง ถามมาได้ ข้อสองมนุษย์ มีแขนกี่ข้างสามข้างมั้งค่ะ ข้อสามหมามีสามขาใช่หรือไม่ ใช่มั้ง
ก่อนที่ฉันจะทำอะไรไปมากกว่านี้ก็ได้ยินคำพูด เชี้_ยๆออกมาจากปากไอ้เพื่อนรักที่นั่งอยู่ข้างฉัน
“เพื่อนกันเขาดูกันตรงนี้ละ”อืมกูยอมโอเค กูเถียงมึงไม่ได้ไปก็ได้ว่ะ
“ปะ กูพาไป”
สุดท้ายต้องมานั่งรอไอ้เพื่อนที่น่ารักน่าถีบหน้าตบอยู่หน้าห้องน้ำชาย รู้สึกว่าเป็นเพื่อนที่โคตรรักเพื่อนยอมแม้กระทั่งทิ้งใบงานที่แสนปัญญาอ่อนมานั่งเฝ้ามันหน้าห้องน้ำชาย
“ซากุระเสร็จแล้วปะ”ไม่บอกก็รู้ว่ามึงเสร็จ ถ้าไม่เสร็จมึงคงไม่ออกมาจากห้องน้ำแล้วทำหน้ากวนบาทากูแบบนี้เหรอก
“งอนกูเหรอ ขอโทษ”พูดแค่ปากก็ได้มั้ง มือไม่ต้องตามมา มือหนารวบตัวฉันให้ไปอยู่ในอ้อมกอดของซาสึเกะเจ้าบ้านี้แรงเยอะชะมัดดิ้นเท่าไรก็ไม่หลุด
“ปล่อยนะโว๊ย ไอ้โรคจิต”พูดไปมันคงฟัง เดาถูกฟังสะที่ไหนกอดแน่นเข้าไปอีก มีเพื่อนหื่นต้องทำใจ ลมหายใจร้อยๆของอีตาบ้านั้นจรดที่ลำคอของฉัน ตกลงจะเอาคอฉันมีรอยให้ได้ใช่ไหม ฉันยอมยืนนิ่งๆให้อีตาบ้านั้นทำตามใจชอบ เอาให้มันพอใจเลยจ๊ะเพื่อนรัก ถ้าออกไปได้นะกูฆ่ามึงแน่น
“ซาสึเกะพอได้แล้วเดี่ยวก็โดยอีตาครูคาคาชิลงโทษหรอก”ใจเย็นไว้ซากุระ ลองได้ขยับได้ดิแม่งจะแตะเป้าให้หักเลยคอยดู ตอนนี้ยอมๆไปก่อน
“หืม”โอเคไม่ยอมใช่ไหม สงสัยงานนี้ต้องมีคนตาย
“เดี่ยวให้กินนม”ได้ผลไวยิ่งกว่าตาเห็นมันยอมเงยหน้าอันน่าถีบขึ้นมาพร้อมกับดวงตาที่บ๋องแบ๊ว ของมันชาตินี้คงไม่ได้เห็นง่ายๆถ้าไม่ได้สนิทกับมันจริงๆ
“ใช่นมซากุระเปล่า”ไอ้ทุเรศ มันน่าตบหนักอยากเหยียบหนังหน้าด้านๆของมันให้หายไปในพื้นปฐพีนักแต่ใจเย็นซากุระต้องแสนดีเข้าไว้
“ใช่สิ นมซากุระเองเลยซาสึเกะคุงอยากได้อะไรอีกละ”กระด้างปากมากที่สุด ชีวิตแม่งคงไม่มีอะไรเสียหายไปมากว่านี้เหรอก
“จากเต้าเลยนะ”เต้าเสียบปลั๊กเลยเพื่อน
“ได้สิ แต่ซาสึเกะคุงต้องต้องปล่อยซากุระก่อนนะ”ยังมาทำหน้าหนักใจอีก หวังเหอะว่าจะได้อย่างสมใจอยากแก ไม่มีทางหน้าอกกูกูหวง
“ก็ได้ ปล่อยก็ได้ แต่ขอหอมอีกนิด”ยอมไปเหอะถึงขัดขืนก็ไม่มีไรดีขึ้น พอได้สมใจอยากไอ้โรคจิตซาสึกะพวกเราสองคนก็เข้าห้องเรียนดีที่ไม่มีใครสงสัย อีตาบ้านั้นก็ตั้งใจทำใบงานปัญญาอ่อนนั้นน่าดูเฮ้ยเหนื่อยกับมัน
ในที่สุดเวลาที่แสนมีความสุขก็มาถึงพักเที่ยงกินข้าวจะถามว่าหิวไหม ถ้าเป็นนางเอกนิยายเรื่องอื่นคงจะตอบว่าหิวสุดๆ ต้องกินนั้นกินนี้ให้มากมาย กินขนมเค้กอร่อยๆ ถามว่านางเอกเรื่องนี้เป็นแบบนั้นไหม สั้นๆ “เป็น” วัยกำลังเจริญเติบโตจะให้มาอดอาหารทำไมขัดขวางการเจริญเติบโตตัวเองทำไม แต่คงเทียบไม่ได้กับไอ้ขี้เก๊กที่มองหน้าฉันด้วยสายตาที่แม่งขนลุกว่ะ
“กินดิ มองไรว่ะ”ฉันถามไอ้ขี้เก๊กก่อนจะยื่นมะเขือเทศให้ ก็รู้กันว่ามันไม่ชอบกินของหวานเลยให้ผักมันกิน เห็นไหมขาดคำสะที่ไหนกินไหวยังกับตัวเองเป็นหนอน
“อร่อย”
“ก็กินไป”
“หิวนม”เออพอดีเลยเตรียมนมไว้ให้มันพอดีเมื่อคิดเสร็จฉันก็หยิบขวดนมที่อยู่ในกระเป๋าออกมาให้มัน
“อะไร”เอ้าไอ้เวรถามมาได้อะไรขนมมั้ง
“นมไงหิวไม่ใช่เหรอ”
“ไม่ใช่นมนี้ อยากกินนมซากุระ”
“ตาบอดหรือไงนมตราอะไร”
“ซากุระ”นั้นไงมันอยากกินนมซากุระก็เอามาให้แล้วไง หาเพื่อนอย่างกูไม่มีอีกละ
“แต่มันไม่ได้มาจากเต้า”
“ไม่ได้เอามาจากเต้าได้ไงว่ะ ก็เอามาจากเต้าวัวชัดๆ”จบประโยคนั้นฉันมองใบหน้าที่หล่อเหลาของไอ้เพื่อนรักอย่างสะใจ หวังจะได้จับหน้าอกฉันอีกเหรอไม่มีวันยะ รู้จักฮารุโนะ ซากุระคนนี้น้อยไปแล้ว5555+++
_______________________________________________________________________________________
คนหนึ่งก็กวนอีกคนก็หื่น มันจะไปกันรอดปะเนี่ย
ป.ล ต้องขออภัยถ้าคำหยาบมากเกินไป
ความคิดเห็น