คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : 09:คู่หมั้น ใครกันแน่นที่ลักหลับ
ร่างสูงมองคนในอ้อมกอดด้วยสายตาอ่อนโยน เขาอยากกอดแบบนี้ไม่อยากปล่อยถ้าทำได้เขาจะไม่ยอมให้ใครได้เธอไป ซาสึเกะก้มลงหอมแก้มคนที่หลับสนิทก่อนจะเดินเข้าห้องน้ำไป จัดการธุระส่วนตัว
คิดถึงตรงนี้แล้วเขายังจำวันนั้น วันที่เขาทำร้ายเธอวันนั้นเธอร้องให้อ้อนวอนเขา บอกให้เขาหยุดแต่เขาก็ไม่หยุด เขารู้ว่าตอนนั้นเขากำลังทำอะไรแต่มันติดตรงที่หยุดไม่ได้ ตอนนั้นเขารู้สึกว่าเขามีความสุขแต่ต้องแลกด้วยความสัมพันธ์ที่แตกแยก
เมื่อเขาออกมาก็ไม่พบหญิงสาวก่อนจะตามหาและพบเธอที่ห้องของเธอ ที่ตอนนี้ใส่เสื้อผ้าเรียบร้อยก่อนจะมองเขา
“พี่ค่ะ มานั่งนี้เร็วเดี่ยวซากุระจะทำผมให้” ซาสึเกะก็ทำตามที่บอกเขามานั่งที่หน้ากระจก ก่อนที่เธอจะจัดการสางผมให้เขา มือเล็กๆนั้นจัดการจัดผมของเขาด้วยความอ่อนโยน
“พี่รู้ไหมว่าพี่หล่อมากเลยนะ”เสียงชมของคนตัวเล็กทำให้คนที่นั่งหน้าแดงก่อนมองเธอผ่านกระจกใส ที่ตอนนี้ยิ้มมาให้เขาและหยิกเข้าไปที่แก้มของเขาก่อนจะโถมตัวกอดเข้าที่ข้างหลังเขา
การกระทำนั้นทำให้ซาสึเกะใจเต้นผิดปกติ และยิ่งผิดปกติเข้าไปใหญ่เมื่อคนตัวเล็กหอมเข้าไปที่แก้มเขา ก่อนจะหัวเราะคิกๆ
“พี่รู้เปล่าว่าตอนที่พี่เขินพี่น่ารักมากๆๆเลยละ”เธอพูดก่อนจะมานั่งตักของคนตัวโตและเอนหลังพิงอกแกร่ง
“คิดถึงจังเลย อ้อมกอดของพี่นะ”ซาสึเกะมองน้องสาวตัวเองก่อนจะเอามือลูบผมของเธออย่าแผ่วเบา
เขารู้สึกสบายใจอย่างบอกไม่ถูก นี้คือความรักหรอ เขาไม่อยากคิดเลยนะว่าเขาจะรักเด็กคนนี้ที่เป็นน้องสาวแท้ๆของเขา เขายังจำยัยเด็กหัวสีชมพูได้ยัยเด็กที่ชอบมาอ้อนเขา
และติดเขาอย่างกับอะไรดี จนบางครั้งก็เรียกเขาว่าพ่อซาสึเกะถอนหายใจก่อนจะพูดบางอย่างที่เก็บมานาน
“ซากุระ พี่รักเรานะแต่งงานกับพี่เถอะ”คำพูดของเขาทำให้หญิงสาวที่อยู่ในอ้อมแขนเบิกตากว้างก่อนจะผละออกจากอ้อมแขนแกร่ง
“พี่ซาสึเกะ ซากุระว่าเราไปทำงานกันเถอะค่ะ”ก่อนที่เธอจะเดินจากไป ส่วนคนที่ถามนั้นเขาก็พอรู้หรอกนะว่าเธอจะปฏิเสธมันก็ไม่ผิดนิที่เธอจะปฏิเสธ ใครก็ได้ ใครคนนั้นก็รวมถึงเขาด้วย
“บอสค่ะนี้ค่ะรายงานการประชุม”ร่างเล็กผมสีชมพู่เดินเข้ามาพร้อมกับแฟ้มเอกสารก่อนจะส่งให้ร่างสูงที่นั่งเก๊กเป็นบอสผู้เย็นชาจนน่ากลัว ทั้งที่อยู่กับเธอกลายเป็นเพียงเด็กน้อยเท่านั้น
“ขอบใจครับ เออซากุระไปหาพ่อกับพี่หน่อยนะเห็นว่ามีเรื่องสำคัญนะ”
“ตอนไหนค่ะ”
“ประมาณตอนเย็นๆนะ”
.
.
ร่างสองร่างก้าวขึ้นบันไดของโรงแรมหรู ก่อนจะเข้าไปในตัวโรงแรมและขึ้นไปห้องสวีท พอเปิดประตูออกก็เห็นพ่อของพวกเขาที่นั่งส่งหน้ายิ้มมาให้ก่อนที่พวกเขาจะไปนั่งที่ตรงข้าม
“มากันแล้ว หรอ”
“ครับ ว่าแต่พ่อมีอะไรกับพวกเราหรือเปล่าครับ”
“พ่ออยากให้พวกเราไปดูคู่หมั้น”เพียงประโยคนั้นทำให้ทั้งสองที่เป็นผู้ฟังอึ้งก่อนที่ซาสึเกะจะพูดออกไป
“คงไม่ได้หรอกครับพ่อ”คำพูดของลูกชายทำให้คนที่อายุเยอะสุดถึงกับขมวดคิ้วเป็นปม
“ทำไม ในเมื่อพวกลูกก็ไม่มีใครนิ ทำไมจะไม่ไปดูคู่หมั้นละ”เขาละอยากบอกเหลือเกินว่าคนที่เขารักนั้นนะ ก้มหน้าก้มตาเงียบตั้งแต่ได้ยินคำว่าไปดูคู่หมั้นแล้ว เขาไม่รู้หรอกนะว่าซากุระกำลังคิดอะไรอยู่ ขอให้คิดเหมือนเขาก็พอ
ส่วนคนที่นั่งก้มหน้าก้มตาเงียบตั้งแต่ได้ยิงพ่อของเธอพูดว่าดูคู่หมั้น ตอนนี้เธอสับสนไมรู้ว่าเธอจะเลือกทางไหนดี ทางหนึ่งคือหัวใจ อีกทางหนึ่งคือหน้าที่
เธอรักซาสึเกะตั้งแต่ที่เขาช่วยเธอ
แต่ความรู้สึกที่ดีนั้นก็พังทลายลงตั้งแต่วันที่เขาทำลายเธอ และความรู้สึกโหยหามันเกิดขึ้นวันแรกที่เธอไปจากเขา ถึงเธอจะรักเขายังไงมันก็เป็นไปไม่ได้อยู่ดี สู้เธอเลือกทางนี้ดีกว่า และอีกอย่างเธอก็ไม่อยากให้พี่ชายตัวเองเจ็บไปมากกว่านี้ ซากุระสูบหายใจเข้าลึกก่อนจะตอบพ่อของเธอ
“หนูตกลงค่ะพ่อ”คำพูดนั้นทำให้คนที่อยู่ข้างๆหันขวับมาทางเธอ สายตาของเขาที่มองมาทางเธอนั้นเหมือนจะสื่อความหมายบางอย่างแต่เธอก็ไม่ได้สนใจกับสายตาของเขา
“แล้วแกละซาสึเกะ”
“ผมขอแต่งเลยได้ไหมครับ ผมไม่อยากหมั้น”คำพูดที่ออกไปโดยไม่ทันคิดของเขาทำให้เธอรู้สึกเจ็บ ก่อนที่ผู้เป็นพ่อจะมองลูกชายตัวดีและยิ้มออกมาอย่างพอใจกับคำพูดของเขา
“แกแน่นใจนะซาสึเกะ”คนสูงอายุถามอีกครั้งเพื่อความแน่นใจว่าลูกชายของเขาจะเผลอพูดไปเองหรือประชดน้องสาวตัวเอง
“ครับผมแน่นใจ”
“ดี แล้วเราซากุระจะหมั้นหรือแต่พร้อมพี่เขาละ ถ้าเป็นพ่อก็อยากให้แต่พร้อมกันเลยนะ”
“แล้วแต่พ่อดีกว่าค่ะ พ่อเอายังไงซากุระก็เอาอย่างนั้นค่ะ”
“งั้นก็สรุป ไปดูตัวก่อนแล้วค่อยแต่งพอถึงตอนนั้นถ้าใครอยากยกเลิกอะไรก็ไม่ทันแล้วละ”ประโยคที่ออกจากปากของคนอายุเยอะกว่าทำให้ทั้งสองมองพ่อของตัวเองด้วยสายตาอึ้ง
“พวกลูกไปได้แล้ว ห้ามมีใครปฏิเสธเข้าใจนะ”
“ครับ/ค่ะ”
เมื่อทั้งสองออกมาจากห้องซาสึเกะก็จับมือคนตัวเล็กแล้วพาเดินไปขึ้นรถโดยไม่ฟังเสียงโวยวายของเธอเลย
“พี่จะพาฉันไปไหนจอดรถนะ”
“เงียบ!!!”ซาสึเกะตะคอกใส่เธอจนเธอตกใจจึงเงียบตามที่บอก ส่วนคนที่ขับรถนั้นใจกระวนกระวาย เขาเกลียดสิ่งที่เกิดขึ้นวันนี้ ทั้งเรื่องเธอปฏิเสธเขาและไหนจะเรื่องคู่หมั้นอีก เขาเกลียดสิ่งที่เกิดขึ้นวันนี้ ซาสึเกะเหยียบคันเร่ง และอีกไม่กี่ชั่วโมงก็มาถึงบ้านพักต่างอากาศ ซาสึเกะหยุดรถแล้วลากคนตัวเล็กที่ขืนตัวตรงเบาะนั่ง การกระทำนั้นทำให้ซาสึเกะอดไม่ไหว เลยอุ้มซากุระฝาดบ่า
“ปล่อยหนูเดี่ยวนี้นะ บอกให้ปล่อยไง”ซากุระพูดพร้อมทุบเข้ามือเข้าไปที่แผ่นหลังกว้างของซาสึเกะ แต่ดูเหมือนเขาจะไม่สนใจแรงอันน้อยนิดที่ทุบอยู่ข้างหลังเลย ซาสึเกะปล่อยให้เธอทุบต่อไปเรื่อยๆโดยไม่สน เมื่อมาถึงตัวบ้านซาสึเกะวางคนตัวเล็กไว้บนโซฟา
“ทำไมต้องตกลงจะแต่งงาน”เขาถามเสียงเข้มนั้นทำให้คนตัวเล็กหันหน้าหนี เธอจะบอกเขาได้ไงละว่ากลัวเขาเจ็บ และอยากเลิกคิดเกินพี่น้องกับเขา
“ทำไมไม่ตอบ ทำไมไม่ตอบพี่”ซาสึเกะยังคงตะคอกออกไป ก่อนที่เขาจะได้คำตอบที่แทงใจดำ
“ก่อนจะถามคนอื่นดูตัวเองก่อนไหม ว่าใครเป็นคนที่บอกว่าจะแต่งงงานก่อน หนูแค่บอกจะหมั้น”คำพูดนั้นทำให้ซาสึเกะชะงัก ดวงตาสีมรกตไหลวูบก่อนจะมีหยดน้ำตา ซากุระเงยหน้าขึ้นสูบหายใจเข้าลึกๆพยายามไม่ให้น้ำตาตัวเองไหลออกมา
“อย่าโทษคนอื่นทั้งๆที่ตัวเองก็ผิดเหมือนกัน”ซากุระทิ้งประโยคสุดท้ายก่อนจะเดินชนไหล่เขาแล้วเดินขึ้นไปบนบ้านพัก
ซาสึเกะทรุดตัวนั่งลงโซฟาก่อนจะเอามือกุมหัว และคิดสิ่งที่ผ่านมา
“โธ่โว๊ย!!!”ซาสึเกะปัดแจกันที่อยู่ใกล้ๆออก แล้วปัดทุกอย่างลงโต๊ะหมดแล้วหลับตาลงอย่างเหนื่อยอ่อน
ส่วนคนตัวเล็กที่ขึ้นไปทำใจ ก็ลงมาดูอาการของพี่ชายเธอได้ยินเสียงอะไรตกแตกมากมาย เมื่อมาถึงก็พบแจกันหนังสือวางระเกะระกะอยู่ตรงพื้นก่อนเธอจะจัดการเก็บของพวกนี้ แล้วพอเก็บเสร็จแล้วเธอก็เอาผ้าห่มมาห่มให้ซาสึเกะเธอมองใบหน้าหล่อเหลาของเขาก่อนจะลงไปนั่งตาม
“สงสัยคงจะเหนื่อย มันเป็นความผิดของพี่เองนะที่ทำตัวเองก่อน แต่หนูให้อภัยพี่นะ”จบประโยคนั้นเธอก็ปะทับริมฝีปากเรียวได้รูปลงบนริมฝีปากหนาอย่างอ่อนโยนก่อน ก่อนจะผละออกแล้วหอมแก้มเขา
“พี่ว่าซากุระโง่หรือไงที่พี่ลักหลับซากุระทุกคืนนะ ตอนนี้ถือว่าหายกันก็แล้วกันนะ^^ ไอ้พี่โง่”เธอพูดก่อนจะจูบไปที่ปากเขาอีกครั้งก่อนจะเอาหัวหนุนตักของซาสึเกะและหลับไป
เมื่อร่างสูงแน่นใจแล้วว่าคนตัวเล็กหลับก็ลืมตาขึ้นมาก่อนจะมองหน้าน้องสาวที่หลับตาพริ้มอย่างมีความสุข
“พี่ไม่ได้โง่สักหน่อย พี่รู้นะว่าที่เรารู้นะเอากล้องถ่ายไว้ใช่ไหมยัยเด็กแก่แดด”ซาสึเกะพูดขึ้นก่อนจะเอาหัวเธอออกจากตักแล้วอุ้มเธอขึ้นบันได ทำไมเขาจะไม่รู้ละว่ายัยตัวแสบเอากล้องถ่ายไว้ก็เขาเป็นคนเห็นกับตานิ เมื่อมาถึงห้องซาสึเกะก็วางคนตัวเล็กไว้ก่อนจะนอนข้างๆเธอ
“พี่รักเรานะ”ซาสึเกะรู้สึกมาตลอดว่าเธอมีใจให้เขา แต่เขาก็ไม่ใช่พวกหลงตัวเองขนาดนั้น เขายังรอคำตอบที่ไม่รู้จะได้จากปากเธอไหม
______________________________________________________________________
มาสายดีกว่าไม่มานะ เตรียมตัวบอกลาเรื่องนี้ได้เลยอีกไม่นาน
ฝันดีนะ บาย
ความคิดเห็น