{FIC:NARUTO} รักของฉันจะเป็นอย่างไร

ลำดับตอนที่ #1 : บทนำพี่สาวที่แสนดี

“ซากุระพี่กลับมาแล้วนะจ๊ะ พี่ซื้อของกินมาเยอะแยะเลย”หญิงสาวผมแดงหน้าเรียวได้รูป ใส่เสื้อผ้ารัดรูป เรียกน้องสาวคนสวยที่ตอนนี้คงงอนและไปหลบที่ไหนของบ้านแต่เธอคงคิดผิด เพราะหลังจากที่เรียกน้องสาวแล้วซากุระก็พุ่งตัวเข้ามากอดเธอ

“ทำไมวันนี้พี่กลับดึกจังค่ะ  ไหนพี่คารินสัญญาแล้วไงว่าจะพาซากุระไปซื้อตุ๊กตาหมีตัวใหญ่ๆ”เด็กสาวพูดพร้อมกับทำแก้มป่องนั้นทำให้เธออดไม่ได้ที่จะหยิกเข้าไปที่แก้มเล็กๆของเธอ

 “พี่ขอโทษด้วยนะจ๊ะ แต่พี่ซื้อตุ๊กตาหมีตัวใหญ่ๆมาให้แล้วละ”คำพูดของหญิงสาวนั้นทำให้คนที่ทำหน้ามุ่ยยิ้มขึ้นมาทันทีก่อนจะไปดูที่ถุงใบใหญ่

 “จริงๆด้วยพี่คารินน่ารักที่สุดในโลกเลย”เธอพูดก่อนจะกระโดดไปกอดพี่สาว แต่เพราะไม่รู้ว่าเด็กสาวใช้แรงมากไปหรือเปล่าเลยทำให้หญิงสาวล้มลงไปนอนกับพื้น

“พี่คารินเป็นอะไรหรือเปล่าค่ะ พี่เจ็บตรงไหนหรือเปล่า”เธอพูดก่อนจะมองสำรวจพี่สาว

“พี่ไม่เป็นไรหรอกจ๊ะ สงสัยพี่จะเหนื่อยพี่ไปอาบน้ำก่อนนะจ๊ะ”

“ค่ะเดี่ยวซากุระจะทำอาหารให้กินเองค่ะ”หญิงสาวมองผู้เป็นน้องด้วยสายตาที่อ่อนโยนก่อนจะก้มหอมศีรษะของเด็กสาวและกอดเธอไว้

 กลิ่นไอของน้องสาวมันทำให้เธอหายเหนื่อย มันเหมือนยาวิเศษณ์ มันทำให้เธอมีกำลังใจสู้ในวันพรุ่งนี้ต่อ  เธอจะต้องรักษาสิ่งสำคัญที่สุดของเธอไว้ให้ได้ แม้มันจะต้องแลกด้วยศักดิ์ที่มีเธอก็ยอม  เรื่องศักดิ์ศรีอะไรนั้นนะถ้ามันแลกด้วยศักดิ์ศรีน้องเธอแล้วเธอทำได้  

“พี่รักซากุระมากๆเลยนะ ซากุระสัญญากับพี่ได้ไหมว่าจะไม่เอาศักดิ์ไปทิ้งขว้าง จะไม่เอาร่างกายไปแลกกับเศษเงินของพวกที่บ้าอำนาจ”คารินพูดก่อนจะชูนิ้วก้อยให้เด็กสาวเพื่อจะทำสัญญา

“ได้สิค่ะ  หนูจะไม่ทำมันเด็ดขาด”ซากุระเอานิ้วก้อยไปเกี่ยวกับนิ้วก้อยเรียวสวยของหญิงสาว

เสียงสายน้ำที่ไหลมากระทบผิวขาวสวยที่มีรอยแดงๆเต็มเรือนร่างงาม คารินมองตัวเองในกระจกเธอมองรอยแดงๆที่โดนขบกัด  คารินเอาหลังพิงห้องน้ำก่อนจะปล่อยให้น้ำตาไหลออกมา   เธอให้น้องสาวสัญญาว่าจะไม่ขายศักดิ์ศรีทิ้ง แต่เธอเป็นคนทำเอง  เธอขายร่างกายให้กับพวกบ้าอำนาจ ทุกวันมันก็ทรมานมากอยู่แล้วแต่เพียงแค่เธอได้เห็นหน้าน้องสาวฝันร้ายของเธอก็กลายเป็นฝันดี เธอมีชีวิตอยู่เพื่อน้องสาว เพื่อเด็กผู้หญิง

สีผมดอกซากุระเท่านั้น เธอจะไม่ยอมให้ซากุระเป็นเหมือนเธอ  เธอจะให้ซากุระอยู่บนโลกที่สดใสไม่หม่องมั่วไม่จมดิ่งสู่ทะเลกาม ตัณหาพวกนั้น ซากุระต้องไปได้ดีกว่าเธอ

  โลกที่มีแต่ตัณหา กาม น่ารังเกียจ

เธอขอเป็นคนที่ได้สัมผัสโลกพวกนั้นคนเดียว

ไม่อยากให้น้องสาวเพียงคนเดียวของเธอต้องตกนรกทั้งเป็น

อยากให้เธอมีความสุขมากกว่านี้

ความลับมันไม่มีอยู่ในโลกอยู่แล้วสักวันซากุระต้องรู้ ใช่สักวันเธอก็ต้องรู้ แล้ววันนี้ก็มาถึงวันที่คารินแทบอยากตาย

“พี่คารินไปทำงานเถอะค่ะ  ซากุระแค่ไม่สบายนิดเดียวเองค่ะ”ซากุระหอบหายใจใบหน้าหวานซีดเผือกเหงื่อไหลออกมาตามใบหน้าสวย

“ตัวร้อนขนาดนี้ยังบอกว่าไม่เป็นไรอีก พี่จะดูซากุระจนกว่าจะหายสนิท”

 “แต่พี่ค่ะ”

“ไม่มีแต่  เดี่ยวพี่ไปทำข้าวต้มมาให้”คารินยื่นคำขาดก่อนจะเดินไปที่ห้องครัว

 จะให้เธอปล่อยน้องสาวตัวเองที่ไม่สบายไว้ที่บ้านได้ไงละ เธอไม่อยากสูญเสียน้องสาวคนสวยไปนิไม่อยากสูญเสียไปอีกคน เธอให้แม่เธอจากไปคนเดียวนะดีแล้วเธอไม่อยากให้น้องสาวคนเดียวต้องจากไปเหมือนแม่เธอ และเธอก็สัญญาว่าจะดูแลน้องสาวของเธอให้ดีไม่ให้เป็นเหมือนเธอและแม่ที่ต้องยอมขายร่างกายเพื่อแลกเศษเงินพวกนั้น

 น่าตลกสิ้นดีอาชีพที่ใครก็ตราหน้าว่าเลว น่ารังเกียจ น่าขยะแขยง แต่ใครจะไปรู้ข้างหลังความจริงนั้นว่าพวกเธอทำเพื่อคนที่ตัวเองรัก ทำเพื่อครอบครัว แต่มีน้อยนักที่คนพวกนั้นเห็นว่ามันเป็นเรื่องสนุก 

ก๊อก ก๊อก

 เสียงของประตูทำให้เธอหลุดจากความคิดที่แสนโหดร้าย  คารินหันไปมองตรงประตูก่อนน้องสาวที่นอนป่วยอยู่จะอาสาไปเปิดให้

 “เดี่ยวซากุระไปเปิดให้ค่ะ”

 “ฝากด้วยนะจ๊ะ”

“ค่ะ”

 เด็กหนุ่มยืนรอคนมาเปิดอย่างใจเย็นดวงตาสีรัตติกาลมองประตู ไม้บานเก่าที่สลักชื่อว่าฮารุโนะ ก่อนที่ประตูไม้จะเปิดขึ้น เผยให้เห็นเด็กสาวรุ่นราวคราวเดียวกับเขา ผมของเธอช่างแปลกตา ใบหน้างามซีดเผือก เหงื่อผุดขึ้นเต็มใบหน้านวลของเธอดวงตาสีเขียวมรกตที่มองมาทางเขานั้นยังแสดงความแปลกใจ

 “เธอเป็นใคร”ประโยคที่น่าจะเป็นเธอพูดสะมากกว่า แต่เขากับเป็นคนพูดแทน

“ฮารุโนะ ซากุระค่ะ เป็นน้องของพี่ คาริน”คำพูดนั้นทำให้ซาสึเกะไล้สายตาสำรวจเธออีกครั้งก่อนที่เขาจะถือวิสาสะกอดเข้าที่เอวเธอ 

“ปล่อยนะ ทำไร”ซากุระพยายามผลักตัวออกจากเด็กหนุ่มตรงหน้าที่ตอนนี้ไล้มือตามแผ่นหลังเธอ แต่ด้วยพิษไข้มันทำให้เธอไม่มีแรงพอจะต่อต้านแรงของร่างหนาที่เบียนสีกับร่างกายเธอ

 “หอมดีนิ  สงสัยฉันคงไม่ต้องตามพี่เธอแล้วละ”ซาสึเกะพูดพร้อมยิ้มพรายก่อนจะกระแทกริมฝีปากที่ขาวซีดของเธอ

 ร่างเล็กเบิกตากว้างตกใจกับการจูโจมของอีกฝ่าย ซากุระทุบแผ่นอกกว้างของเขาแต่งคนที่อยู่ในอารมณ์หลงใหลมีหรือจะรู้สึก  กลิ่นไอที่ร้อนของริมฝีปากเล็กเพราะพิษไข้มันทำให้เขาหลงใหล  เหมือนมันเชยชวนให้เขาเล่นกับมันต่อ ลิ้นของเขาเกี่ยวตวัดลิ้นที่ไร้เดือนสาไปมา  พร้อมกับดูดลิ้นเล็กให้เธอเสียวเล่นๆ

 ซาสึเกะผละริมฝีปากออกก่อนจะเลื่อนหน้าไปที่ซอกคอที่หอมกรุ่น เมื่อลิ้นของเขาสัมผัสกับความร้อนที่ซอกคอของเธอมันทำให้เขารู้สึกตื่นเต้น

“พี่..อึก.คาริน..ช่วยซากุระด้วยอึก”สิ่งที่เธอร้องให้นั้น เธอไม่รู้ตัวเลยรึไงว่าความร้อนในร่างกายเธอจะเพิ่มขึ้นนั้นยิ่งทำให้เขาสนุกกับการสูบดมกลิ่นของเธอ

 “ช่วยด้วย...พี่คารินอึก”ร่างเล็กเริ่มหมดเรี่ยวแรงที่จะยึดเหนี่ยว ซาสึเกะจึงจำเป็นเอาแขนรั้งเอวเธอไว้ความร้อนของร่างกายของเธอเหมือนมันจะเผาเขาไปด้วยซาสึเกะยิ้มพรายก่อนที่เขาจะสอดมือเข้าที่กระโปรงตัวยาวของเธอ  มือหนาไล้ตามขาที่เรียวสวยความร้อนจากขาเรียวนั้นมันทำให้เขาเริ่มหวั่นไหว ก่อนบุคคลที่สามจะเดินเข้ามา

 “ซากุระ!!!”คารินผลักซาสึเกะออกห่างจากน้องสาวก่อนจะมาประคองร่างเล็กของน้องสาวที่ตอนนี้คงตกใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น 

 “พี่คาริน..อึก..ซากุระฮึก..กลัว”ซากุระกอดพี่สาวตัวเองแน่นขึ้น ไอร้อนของเธอเพิ่มขึ้นนั้นทำให้คารินยิ่งตกใจ

“ไม่ต้องกลัวนะค่ะพี่อยู่นี้แล้ว”คารินพูดก่อนจะมองซาสึเกะที่ล้มลงไป

“ส่วนคุณอุจิวะไปรอที่เก้าอี้นั้นก่อนนะค่ะ”ซาสึเกะยันตัวลุกขึ้นก่อนจะทำตามที่เธอบอก

 คารินประคองร่างน้องสาวมาที่เตียงนอนก่อนจะเอาผ้าซุปน้ำมาเช็ดตัวให้แต่อาการของน้องสาวของเธอยังหวาดกลัวกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น

“ไม่ต้องกลัวนะค่ะพี่สัญญาว่าจะไม่ให้มันเกิดขึ้น”คารินก้มลงจูบหัวน้องสาวก่อนจะเดินออกไปหาเด็กหนุ่มที่นั่งรอเธอ

“คุณซาสึเกะคุณมีธุระอะไรกับฉันหรือเปล่าค่ะ”คารินเปิดประเด็ดขึ้นมาเมื่อเธอรู้สึกไม่พอใจกับสิ่งที่เขากระทำกับน้องสาวเธอ

“ผมก็มาตามคุณให้พี่ชายบังเกิดก้าวของผมไงครับ คุณอย่าลืมสิว่าคุณเป็นผู้หญิงในสังกัดพี่ผม นี้ก็ห้าวันที่คุณไม่ไปทำงาน พี่ผมเลยให้ผมมาตาม”ซาสึเกะพูดพร้อมกับยิ้มแต่ดูยังไงก็เป็นรอยยิ้มที่เจ้าเล่ห์และไม่น่าไว้ใจ

“ฉันรู้ค่ะ แต่คุณทำให้น้องสาวฉันตกใจคุณไม่น่าทำอย่างนั้นกับเธอ เธอยังเด็ก”คำพูดที่แสดงอาการไม่พอใจของเธอนั้นทำให้ซาสึเกะอยากหัวเราะ เป็นแค่ผู้หญิงของพี่เขายังมาวางกล้าม

“ผมไม่เด็กหรอครับ อ่าแต่ผมก็อยากให้เธอเป็นผู้หญิงในสังกัดของผมเหมือนกันนะครับ คุณคารินคิดว่าไงครับ ผมจะให้ราคาอย่างงามเลย”ซาสึเกะยกยิ้มมุมปากก่อนจะเอามือประสานกัน

“ไม่หรอกค่ะ ฉันไม่ยอมให้น้องสาวของฉันเป็นเหมือนฉันหรอกค่ะ”คำพูดนั้นทำให้ซาสึเกะคิดสนุก

 “หรอกครับ นั้นสิน่าผมยิ่งอยากได้ของเล่นใหม่อยู่เลย อยากได้ผู้หญิงที่ยังไม่ผ่านมือใครและขัดขืนผมแบบเธอ ผมชักอยากได้เธอขึ้นมาละสิ มันคงจะเร้าร้อนมากๆเลยละครับ”คารินตกใจช็อกเหมือนดูแช่แข็งอาการไม่เข้าค่าย

 “และน้องสาวคุณก็ตรงคุณสมบัติที่จะเป็นของเล่นของผม หรือดีไม่ดีเธออาจจะต้องเป็นแม่ของลูกผมก็ได้”ซาสึเกะมองดูอาการของหญิงสาวที่ตอนนี้คงจะเกลียดเขาสุดๆ

 “ขอโทษด้วยนะค่ะสงสัยฉันคงให้น้องฉันกับคุณไม่ได้หรอกค่ะ  เพราะฉันทำตามสิ่งที่น้องสาวฉันต้องการฝากบอกคุณอิทาจิด้วยนะค่ะว่าฉันของโทษที่ไปทำงานให้ไม่ได้เพราะฉันต้องดูแลน้องสาวที่ไม่สบาย ถ้าน้องสาวฉันสบายเมื่อไรฉันจะไปหาถึงที่เลยละค่ะ”คารินขี้เกียจจะฝังเด็กหนุ่มตรงหน้านี้เสียเหลือเกินที่บังอาจมาพูดจาลุกรามน้องสาวของเธอ

 “ดูเหมือนคุณจะไล่ผมทางอ้อมสินะครับแต่ไม่เป็นไรไว้ผมจะมาใหม่ แต่ตอนนี้ผมอยากได้ไอติมกินสักอันรบกวนคุณคารินไปเอามาให้ผมได้ไหมครับ”ซาสึเกะพูดอย่างมีเล่ห์นัยก่อนที่คารินจะรับปากแล้วให้เขาไปจากที่นี้เร็วๆสะ

 “ค่ะ”

“ฉันรู้ว่าเธออยู่นั้นใช่ไหมซากุระ”คำพูดของเขาทำให้เธอแข็งทื่อไม่กล้าขยับไปไหนหัวใจเหมือนหยุดเต้น

 “ไม่ต้องกลัวฉันหรอก เธอคงจะรู้ใช่ไหมว่าพี่สาวเธอเป็นโสเพณีแต่ พี่สาวเธอก็ยังถือว่ามีบุญที่เป็นผู้หญิงในสังกัดพี่ชายฉัน”ซาสึเกะลุกขึ้นมาอย่างไม่มีเสียงเดินไปหาคนที่หันหลังหลบอยู่หลังประตู 

รอให้เหยื่อตายใจแล้วค่อยค่อยไปหาช้าๆ ก่อนจะผลักประตูด้วยแรงของเขาทำให้เธอไปตกอยู่ที่นอน

 “แม่สาวน้อย เธอช่างงามเสียจริงฉันอยากลิ้มรสเธอแล้วละสิ”ซาสึเกะเลียริมฝีปากก่อนจะย่างกายเข้ามาหาเธอ

 “ไม่อย่า..เข้ามานะ..ขอร้องละ”ซากุระถอยหลังมาพร้อมกับน้ำตาที่ไหลมาด้วยความกลัว 

ซาสึเกะยื่นมือมาเช็ดน้ำตาให้ก่อนจะก้มลงหอมแก้มสีขาวเผือกที่ยังคงความร้อนได้ดี

 “อย่าร้องเดี่ยวก็ไม่สวยหรอก ใบหน้าที่สวยแบบนี้มันหาอยากนะ”ซาสึเกะจับแขนเล็กกดลงไปกับที่นอนก่อนจะสูบดมกลิ่นกายเธอ

 “ไม่ขอร้องอย่า..อึกทำอะไรฉันเลยนะ”

 “ไม่หรอก ไม่ทำหรอกแต่ไม่ใช้ตอนนี้”ซาสึเกะก้มลงไซร์คอของเด็กสาวที่ตอนน้กำลังดิ้นอย่างสุดชีวิต

 “พี่คารินช่วยด้วย!!!”

 “ซากุระ”คารินผลักซาสึเกะออกอีกครั้งแล้วเข้ามากอดน้องสาวที่กำลังกลัวจนตัวสั่น

 “เชิญคุณออกไปได้แล้วค่ะคุณซาสึเกะ”ซาสึเกะมองหน้าคารินอย่างเสียอารมณ์

 “ครับผมกลับก่อนนะคุณซากุระไว้ค่อยเจอกันใหม่”

 ____________________________________________________________________________________

คารินรับบทเป็นนางร้ายมากพอแล้วให้เป็นด้านดีหน่อยเถอะ