คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : {Chapter8}
“ซาสึเกะคุณคิดว่า ฉลามมีกี่สายพันธุ์ค่ะ”
“ไม่รู้สิ มีประมาณสัก350สายพันธุ์ละมั้ง”ตอบออกไปตามความคิดของตัวเอง ตอนนี้เขานอนอยู่ที่เปลที่ผูกติดกับต้นไม้ส่วนคนที่ทำตัวเหมือนเด็กก็ทำตัวเหมือนเด็กๆวันยังค่ำ คือเธอนั่งก่อปราสาททราย
“เหรอค่ะ ไม่คิดเลยนะค่ะว่าทะเลที่สวยอย่างนี้จะมีพิษมีภัย”ทะเลที่สวยขนาดนี้ยังมีเพชรฆาตที่ที่น่ากลัวซุกซ่อนอยู่ในนั้น แล้วตัวเธอละจะมีเพชฌฆาตแบบไหนที่ซ่อนอยู่กัน
“ก็งั้นละ ว่าแต่เธออยากจะลงไปว่ายน้ำล่อฉลามฉันก็ไม่ว่าหรอกนะซากุระ”คำพูดที่ติดตลกแต่ดูไม่ตลกเลยสำหรับคนฟังอย่างเธอเลยสักนิด ซากุระโยนทรายเข้าไปในเปลของเขา
“ซาสึเกะก็ไปว่ายเองสิค่ะ”
“ยัยเด็กบ้า อยากโดนโยนลงน้ำหรือไง”พูดออกไปพร้อมกับลงมาจากเปล เมื่อเห็นแบบนั้นใครจะไปอยู่ต่อซากุระลุกขึ้นวิ่งทันทีแต่ก็ช้ากว่าเขาซาสึเกะอุ้มคนตัวเล็กขึ้นก่อนจะพาลงน้ำซากุระโอบรอบคอของเขาทันที
“อยากเล่นน้ำไหมจ๊ะสาวน้อย”คำพูดที่เหมือนคนโรคจิต มันทำให้เธอส่ายหน้าทันที
“ซาสึเกะหยุดเลยนะกริ๊ดดดด”ดูเหมือนคำพูดของเธอไม่ได้เข้าหูของเขาเลยสักนิด ซาสึเกะจับคนตัวเล็กโยนลงน้ำ ก่อนที่เธอจะโผล่ขึ้นมาจากน้ำสภาพไม่ต่างอะไรกับลูกแมวที่ตกน้ำ แต่สภาพนั้นก็ทำให้คนที่หัวเราะชอบใจในตอนแรกๆถึงกับกลืนน้ำลายลงคอ เพราะการแต่ตัวของเธอเสื้อยืนสีขาวที่พอโดนน้ำก็หุบลงจนแนบเนื้อเห็นข้างในแต่ก็ยังดีที่เธอระวังตัวใส่เสื้อกล้ามสีดำซ่อน ซากุระมองคนที่ดูเธอด้วยสายตาที่ทำให้เธอขนลุกด้วยความไม่ค่อยเข้าใจ แต่นั้นไม่สำคัญมากกว่าการเอาคืนสาวน้อยกระโดนใส่เขาแทนที่จะพลั่กเขาก็เพราะรู้ไงว่าแค่พลั่กเขายังไงก็ไม่จม เพราะฉะนั้นทำแบบนี้เวอก์สุดแทมยังเป็นทางที่ดีที่สุดแล้วแม้ว่าตัวเองต้องเปียกเป็นครั้งที่สองก็ตาม
“แฮ่กๆ ยัยเด็กบ้าเธอจะฆ่าฉันหรือไง”พูดขึ้นเมื่อตัวเองขึ้นจากน้ำได้
“ซาสึเกะหนังเหนียวยิ่งกว่าจระเข้จะตายไม่ตายง่ายๆหรอกแต่หนูนี้สิจะตายก่อนคุณ”ทำอะไรไม่เคยคิดหน้าคิดหลังถ้าเกิดเธอตายขึ้มาจริงๆใครจะรับผิดชอบเธอยังใช้ชีวิตนี้ไม่คุ้มเลยนะ ยังมีสิ่งมากมายที่อยากทำ คิดถูกหรือคิดผิดนิที่มาเที่ยวทะเลกับเขาดีไม่ดีเขาอาจจะกลายเป็นฆาตกรสะมากกว่าซุปเปอร์ฮีโร่มาช่วยเธออีก
“ก็เธอมาแกล้งฉันทำไมละ”คำพูดที่เหมือนเด็กๆของเขามันทำให้เธอแยกเคี้ยวใส่
“ก็ซาสึเกะมาบอกให้หนูไปเป็นอาหารฉลามทำไมละ”พูดออกไปอย่างไม่ยอมแพ้ก่อนที่เธอจะกระโจนใส่เขาอีก
ตูม
.
.
“เหนื่อยเป็นบ้า”พูดพร้อมกับหอบหลังจากเสร็จสงครามเล่นน้ำในแบบเด็กๆของเธอและเขาแต่ดูเหมือนคนตัวโตจะไม่ได้เหนื่อยหรือหอบอะไรเลยสักกะนิดเดียวแถมยังมีหน้ามายิ้มกวนๆส่งให้เธออีก เขาไปเอาแรงมาจากไหนทั้งๆที่อายุอานาก็ปาไปครึ่งทวดแล้ว
“เหนื่อยแล้วเหรอหืม”
“ซาสึเกะไปเอาแรงมาจากไหนกันเนี้ย ขนาดหนูอ่อนกว่าซาสึเกะตั้งหลายปีหนูยังเหนื่อยเลย”พูดพร้อมกับถอยหายใจแรงๆที่บ่งบอกว่าเธอนั้นเหนื่อยแค่ไหน
“อายุเป็นเพียงตัวเลข”ซาสึเกะนั่งย่องย่อใกล้ๆเธอ ก็ใช่ของเขาถึงอายุจะปาไปขนาดนั้นแต่หน้าตาก็ยังเด็กราวกับรุ่นลูกสะอีก
“ถามจริงๆเถอะซาสึเกะ ซาสึเกะอายุกี่ปีแล้ว”ตั้งแต่อยู่กับเขามาเธอก็เดาๆอายุของไปมั่วซั่วหมดแต่ที่แน่นๆเขาต้องกลาย30 แน่นๆละ
“560 ปี”ไม่รู้ว่าคำ คำนั้นพูดจริงหรือเอาแค่หลอกกันแน่น แต่ในความคิดของเธอแล้วเธอว่าเขาคงหลอกเธอแง่งๆ
“หึ หึ ซาสึเกะถ้าอายุขนาดนั้นเขาไม่เรียกว่าคนแล้วล่ะค่ะ เขาเรียกว่าผีแล้ว”ถ้าคนอายุจะขนาดนั้นนะ ต่อให้มี10กว่าชีวิตเอามารวมกันแล้วก็ไม่ไหวหรอกต้องเกิดร้อยชาติโน้น
“เหรอฉันอาจจะไม่ใช่คนอย่างที่เธอคิดก็ได้”คำพูดของเขามันทำให้เธออึ้งก่อนจะหัวเราะน้อยๆออกมา
“งั้นซาสึเกะก็เป็นผีอะดิ แต่ผีไม่น่าจะเดินกลางแดดได้นี้น่า”ซากุระทำหน้าครุ่นคิดก่อนเธอจะร้องโอ๊ยเมื่อโดนกำปั้นของคนใจยักษ์โขกเข้าให้ที่หัวของเธอ
“ยัยเด็กบ้า เลิกคิดอะไรพิเรนทร์ๆแบบนั้นเด็ดขาดนะ”ซาสึเกะพูดดักความคิดของเธอก็รู้อยู่แล้วไงว่าเด็กคนนี้นะมันเป็นพวกที่เดาได้ห่วยแตกมาก
“เชอะแล้วมาโขกหัวเขาทำไมละ”
“ก็ทำโทษเด็กที่ดิดอะไรไม่เข้าท่าอย่างไงละ”
“หนูไม่ใช่เด็กแล้วนะอีกไม่นานหนูก็จะบรรลุนิติภาวะแล้ว”พูดแต่คำว่าเด็กอยู่ได้เธอโตเป็นผู้ใหญ่แล้วนะไม่ใช่เด็กที่ตามเขาตลอดให้เขาดูแล คอยให้เขาอาบน้ำให้ ป้อนข้าวให้ ตอนนี้เธอทำเป็นทุกอย่างแล้วนะ
“เหรอจะบรรลุนิติภาวะแล้ว ถามหน่อยเถอะซากุระสังคมปัจจุบันเป็นอย่างไง”บทสอบถามง่ายๆสำหรับเขาถ้าแค่นี้เธอตอบไม่ได้เธอก็ต้องอยู่ภายในความดูแลของเขาตลอดไป
“ก็มีทั้งผู้หญิง ผู้ชาย ทอม เลสเบี้ยน เกย์ยังไงละค่ะ”คำพูดของเธอมันทำให้เขาส่ายหัวซาสึเกะจับหัวเธอก่อนจะออกแรงโยกไปมา
“ยัยเด็กบื้อขนาดคำถามง่ายๆแค่นี้ก็ยังตอบไม่ได้สังคมปัจจุบันนี้นะมันไม่ใช่เทพนิยาย หรือนิทานที่จะได้เจอเจ้าชายที่แสนดีอะไรทำนองนั้น แต่ความเป็นจริงมันมีทั้งคนดีและคนเลวคนเรารู้หน้าไม่รู้ใจหรอกนะ แม้แต่คนที่เราไว้ใจก็หักหลังเราได้ ก็เหมือนกับทะเลนั้นละแม้จะสวยงามแต่ก็ยังมีเพชฌฆาตอยู่ในนั้น”ถึงเวลาที่ต้องทำลายนิทานก่อนนอนของแล้วละ ยังสะนี้คือโลกแห่งความเป็นจริงที่เธอควรรู้ไว้อีกข้อ
“แล้วซาสึเกะจะหักหลังหนูหรือเปล่าค่ะ”ถึงแม้จะรู้คำตอบอยู่แล้วแต่เธอต้องการคำยืนยันมากกว่า สาวน้อยตั้งใจฟังคำตอบของเขา
“ไม่มีทางที่ฉันจะหักหลังเธอ ต่อให้ใครเอาปืนมาจ่อหัวฉันหรือเอามีดมาแทงหัวใจของฉัน ฉันก็จะไม่มีวันทรยศเธอ ถ้าวันไหนที่ฉันทรยศเธอฉันขอตายดีกว่า”คำพูดที่ดูหนักแน่นของเขาพร้อมกับแววตาที่ดูจริงใจมันทำให้หัวใจของเธอเต้นแรงผิดปกติสาวน้อยยิ้มออกมาทั้งน้ำตาก่อนจะโผล่เข้ากอดเขา และการกระทำที่รวดเร็วมันทำให้คนที่นั่งย่องย่อเสียหลักล้มไปนอนกองอยู่ที่พื้นแต่ยังดีที่สองมือนั้นก็ยังยันทรายไว้เพื่อพยุงตัวไม่ให้ตัวเองไปนอนที่ทราย
“ห้ามคืนคำเด็ดขาดนะค่ะ”ถ้าเขาคือคำเมื่อไรเธอจะฆ่าเขาให้ตายเลยคอยดูสิ
“คนอย่างฉันคำไหนคำนั้น”
ซากุระยิ้มด้วยความพอใจในคำพูดของเขา เขาเป็นผู้ชายที่ทำให้เธอมีวามสุขที่สุดในชีวิต
ซาสึเกะเป็นดั่งแสงสว่างในความเป็นจริงของเธอแม้ชีวิตนี้จะขาดญาติพี่น้อง พ่อแม่ แต่เธอก็ไม่เคยเศร้าใจสักครั้งแม้จะมีบางครั้งที่สงสัยว่าพ่อแม่เป็นใครแต่นั้นก็ไม่จำเป็นสำหรับเธอ
“เหนื่อยไหมขึ้นหลังฉันสิ”
“ไม่บอกหนูก็ขึ้นอยู่แล้ว”ซากุระพูดพร้อมกับกระโดดขึ้นหลังของเขา มันทำให้เธอนึกถึงตอนที่ยังเด็กๆตอนนั้นซาสึเกะก็เป็นแบบน้อยู่แล้ว แล้วตอนนี้ก็ยังเป็นอยู่เช่นนั้นซาสึเกะไม่เคยเปลี่ยนไปจากเดิมเลยสักกะนิด สักนิดจริงๆเขายังเป็นตัวเขาอยู่วันยังค่ำ
สาวน้อยขึ้นขี่หลังของเขาก่อนที่ทั้งสองจะหยอกล้อกันบ้างบางครั้งเขาก็เดินเบี้ยวไปเบี้ยวมาเพื่อให้เธอร้องตะโกนออกมา หรือบางครั้งเขาก็วิ่งสุดแรงเกิดเพื่อให้เธอด่า หรือบางเขาครั้งก็พาเธอกระโดดน้ำเพื่อให้เธองอนแต่สุดท้ายก็เป็นเขาตลอดที่ต้องมานั่งง้อแม่เด็กขี้เอาแต่ใจ แต่เหตุทั้งหมดก็เป็นเพราะเขาเองนั้นละ
ก่อนจะมาจบด้วยการขี่ชิงช้าที่ผูกไว้กับต้นไม้ใหญ่ซาสึเกะออกแรงพลั่กชิงช้าน้อยๆเพื่อให้ออกตัวช้าๆ ตอนนี้เจ้าหญิงน้อยของเขากำลังมีความสุขมากที่สุดซึ่งก็ไม่ต่างจากเขาเท่านักใบหน้าที่เปี่ยมล้นไปด้วยความสุขที่เอ่อล้นของเธอ แค่นั้น แค่ได้ดูใบหน้านั้นแค่นั้นเขาก็มีความสุขมากแล้ว
.
.
“ซาสึเกะว่าดาวดวงนั้นชื่ออะไรเหรอค่ะ”คำถามของเธอมันทำให้เขามองไปตามนิ้วของเธอ
“ความหวังนะหรือเรียกง่ายๆว่าโฮป”
“ซาสึเกะรู้ได้ไงค่ะว่าเป็นดาวแห่งความหวังนะ”มันจะไปมีดาวที่ชื่อแบบนั้นได้อย่างไงละ
“ก็ตอนที่ฉันเจอเธอแรกๆ ฉันก็มองเห็นดาวดวงนั้นพอดีฉันก็เลยตั้งชื่อให้มันว่าความหวัง”เพราะตัวเธอนะเป็นดั่งความหวังของเขา โฮปที่แปลว่าความหวัง สำหรับเขาแล้วเธอคือความหวังของเขา คือทุกอย่างสำหรับเขา
ซากุระเงยหน้ามองคนที่มองดาวดวงนั้นด้วยดวงตาที่เป็นประกาย ยิ่งเป็นตอนกลางคืนแล้วดวงตาสีนิลก็ยิ่งสะท้อนภาพบนท้องฟ้าได้ชัดเจนสาวน้อยเอนตัวพิงแผ่นอกของเขา
“ซาสึเกะยังอุตส่าจำได้อยู่อีกนะค่ะ”
“เรื่องของเธอฉันจำได้หมดนั้นละ”ไม่ว่าจะเรื่องแบบไหนเขาก็จะจำให้ได้
“น่าดีใจจังค่ะ”พูดพร้อมกับยิ้มให้เขาซากุระจับมือที่ใหญ่ของเขาขึ้นมาทาบกับมือของเธอที่ดูขนาดที่ต่างกันอย่างสิ้นเชิงก่อนจะเอามือขามาวางทาบไว้ที่ใบหน้าของตัวเองไออุ่นที่แผ่นทั่วมือโดยอุณภูมิ 35 องศามันทำให้เธอรู้สึกอบอุ่นมากที่สุด
ซาสึเกะมองภาพนั้นด้วยแววตาที่อ่อนโยน การกระทำที่น่ารักของเธอและวิธีการที่เธอชอบเอาใจเขา ถ้าเกิดวันใดที่เขาไม่เห็นภาพเด็กผู้หญิงที่มีสีผมเหมือนกับดอกซากุระ นัยน์ตาที่เหมือนมรกต กับผิวขาวที่ขาวใสราวกับผลึกแก้ว และรอยยิ้มที่เปี่ยมไปด้วยความสุขและความจริงใจมาให้เขา เขาจะเป็นอย่างไงถ้าวันนั้นมาถึงวันที่ไม่มีเธอ
ซาสึเกะเอามือลูบหัวคนตัวเล็กก่อนจะจูบที่กระหม่อนของเธอ ก่อนจะได้ยินเสียงลมหายใจที่สม่ำเสมอบ่งบอกว่าเจ้าตัวได้เข้าสู่ช่วงนิทราแล้วซาสึเกะอุ้มคนตัวเล็กเข้าบ้าน
ชายหนุ่มวางคนตัวเล็กไว้ที่เตียงอย่างถะนุถนอมก่อนจะห่มผ้าให้เธอสาวน้อยพลิกกายไปอีกข้าง ซาสึเกะยื่นมือไปลูบศีรษะก่อนจะจูบกระหม่องบาง
“ฝันดีนะ”
ใครอยากกินมาม่ากันบ้าง555
ความคิดเห็น