{FIC:NARUTO} รักของฉันจะเป็นอย่างไร

ลำดับตอนที่ #7 : บทที่6:ไม่คู่ควร

ร่างเล็กเพียวบางที่กำลังสางผมอยู่หน้ากระจกบางใหญ่พร้อมกับมองแก้มตัวเองที่โดยตบสามครั้งแต่ที่หน้าแปลกใจคือมันไม่มีรอยอะไรที่แก้มเธอเลย ทั้งๆที่มันจะมีรอยนิ้วมือห้านิ้วไม่ใช่หรอ หรือว่าอาจจะเป็นเพราะซาสึเกะหอมแก้มเธอเมื่อคืน ยิ่งคิดเธอก็ยิ่งแปลกใจเขาจะทำแบบนั้นได้ยังไงก็ในเมื่อเขาก็เป็นมนุษย์ธรรมดาแบบเธอ ยิ่งคิดยิ่งปวดหัวเอาเป็นว่าดีแล้วละที่เธอปลอดภัยจากผู้หญิงคนนั้น  และเธอก็ไม่มีเวลามากพอที่จะคิดเรื่องแบบนั้นเธอต้องหนีด้วย เพราะนั้นมันจะปลอดจากเขา และก็หัวใจที่กำลังหวั่นไหว

“ซากุระ ซากุระ”เสียงของคนที่นอนหลับมันทำให้เธอสะดุ้งก่อนที่เธอจะเดินไปหาเขาและเมื่อมาถึงก็พบว่าคนที่พูดชื่อเธอ ทั้งๆที่ตายังคงหลับอยู่ริมฝีปากนั้นก็พร่ำบอกแต่ชื่อเธอและมือของเขาก็ควานหาอะไรบ้างอย่างซึ่งก็คงเดาได้ไม่อยากว่าอะไรบ้างอย่างนั้นต้องเป็นเธอ ก่อนที่เขาจะหยุดการกระทำทุกอย่างนั้นทำให้เธอก้มหน้าดูเขาว่าเป็นอะไรหรือเปล่า ซาสึเกะลืมตาก่อนกจะดึงเธอเข้ามากอด  และหอมแก้มเธออย่างหลงใหล

“ตื่นมาทำไม ทำไมไม่นอนต่อละ”เขาพูดพร้อมกับกอดเธอให้แน่นขึ้นไปอีก ทำไมเธอถึงชอบทำให้ใจเขาเต้นอยู่เรื่อย เธอเสกคาถาอะไรใส่เขานะถ้าเป็นแบบนั้นจริงเขาก็ขอเรียนคาถากับเธอสะแล้วเพราะเขาจะเสกมันใส่เธอบ้าง จะได้รู้ว่าการรักข้างเดียวมันเป็นยังไง

“คะ..คือฉันนอนไม่หลับนะค่ะ”ประโยคนั้นทำให้ซาสึเกะยิ้มเล่ห์ก่อนจะลูบไล้แผ่นหลังเธอ

“เดี่ยวฉันจะเล่านิทานให้ฟังเอาไหมละ”ซาสึเกะพูดพร้อมกับเอามือออกจากแผ่นหลังของเธอนั้นทำให้เธอเริ่มรู้สึกปลอดภัยนิดๆ

“มะ..อือ”เธอไม่มีโอกาสได้พูดคำว่าไม่เลยเพราะเขาจู่โจมเธอได้เร็วมากลิ้นของเขายังเกี่ยวตวัดลิ้นของเธอไปมาถึงเธอจะโดยจูบหลายต่อหลายครั้งแต่เธอก็ไม่เคยจำบทเรียนที่เขาเคยให้ไว้เลย

“เธอต้องฟังนะ เพราะนิทานเรื่องมันจะทำให้เธอเหนื่อยจนหลับเลยละ”ซากุระกลืนน้ำลายลงคอก่อนที่เธอจะขยับออกจากอ้อมกอดที่อันตราย แต่มีหรอเขาจะปล่อยเขายังคงกอดแน่นกว่าเดิมอีก

“ฉันจะเริ่มเล่าแล้วนะ”ซาสึเกะพูดก่อนจะมองร่างเล็กที่ยังดื้อด้านไม่ยอมให้เขาเล่าสักที นั้นทำให้ซาสึเกะยิ่งสนุกกับการได้แกล้งร่างเล็ก

“คุณซาสึเกะหยุดนะ”ซากุระร้องห้ามเมื่อเขาสอดมือเข้ามาในเสื้อเธอโดยที่เธอไม่ทันได้ตั้งตัวและยังจะมาไซร์คอเธออีก

“อืมหอม...ดีนิเธอยังเหมือนเดิมเลยนะ”เขาพูดก่อนจะปลดบราที่อยู่ใต้เสื้อของเธอและโยนมันทิ้ง

“นี้ไหน..บอกว่าจะเล่านิทานให้ฟังไง..อืม”ซากุระหาข้ออ้างเพื่อที่จะไม่ได้เข้าสู่บทรักอันร้อนแรงของเขานั้นทำให้ซาสึเกะผละออกจากเป้าหมาย

“ฉันว่าถ้าเล่ากลัวว่าเธอจะไม่สนุกและไม่รู้เรื่อง ก็เลยสาทิศให้เธอดดีกว่ามันค่อยสนุกแถมยังเร้าใจอีกต่างหาก และวันนี้ช่วยครางให้ฉันฟังด้วยนะเพราะฉันอยากฟังเสียงเธอครางมากๆ”ซาสึเกะมองคนใต้ร่างก่อนจะลากนิ้วชี้ไปตามโครงหน้า

“แต่คุณซาสึเกะ ฉันเหนื่อย”คำพูดของเธอทำให้เขาหัวเราะน้อยๆก่อนจะจูบหน้าผากมน

“เธอไม่ได้ออกแรงอะไรมากหรอกน่า”เมื่อพูดจบเขาก็เริ่มไซร์คอส่วนมือนั้นก็เหมือนรู้หน้าที่ของมันดีก่อนที่เสียงครางเล็กๆดังขึ้น เธอพยายามขัดขืนเขาแต่เขาก็ให้เธอกลับมาอยู่ในสถานะเก่าทุกครั้งนั้นก็คือ นอนครางใต้ร่างเขา

“พ่อคิดว่าจะให้ พวกแกสองคนหมั้นกัน”คำพูดของคนสูงวัยทำให้คนสองคนที่อยู่ในห้องถึงกับนิ่งเงียบ

“แต่คุณพ่อค่ะ หนูว่า”

“แกเงียบไปเลยอิโนะ ฉันขี้เกียจเห็นแกเดินควงคนนั้นคนโน่นให้หมั้นกันดีแล้วแล้ว” ชายสูงวัยพูดพร้อมกับไปหยิบอะไรบ้างอย่างออกมา

“พ่อว่าให้ซาอิเป็นคนจัดการดีกว่านะ ยังไงก็เป็นงานของนายด้วยนิ”เด็กหนุ่มมองคนที่เคารพด้วยสายตาที่ไม่เข้าใจทั้งๆที่ชายสูงอายุก็รู้ว่าเขามีคนรักแล้วทำไมถึงทำแบบนี้

“ฝากด้วยนะซาอิ”

“ครับ”เมื่อได้ยินคำพูดที่น่าพอใจของเด็กหนุ่ม ชายสูงอายุก็เดินออกไป เมื่อชายสูงอายุเดินออกไปทั่วทั้งห้องก็เงียบ

“นี้ซาอิฉันบอกพ่อให้ก็ได้ว่าเราจะไม่หมั้นกัน”อิโนะพูดขึ้นเมื่อเห็นคนที่ตัวเองแอบรักทำหน้าทุกข์ใจ อย่างที่เขาว่ากันนั้นละ เรายอมเจ็บดีกว่าที่จะให้คนที่ตัวเองรักต้องเจ็บ

“ไม่เป็นหรอกครับคุณอิโนะก็แค่หมั้นเอง  งั้นผมขอตัวกลับก่อนนะครับ”เขาพูดขึ้นก่อนจะเดินออกไป ที่เขาพูดไปแบบนั้นเพราะเขาก็รู้อยู่ไงว่าพ่อของอิโนะต้องไม่ยอมแน่นๆ และอีกอย่างเขาก็พอรู้ว่าทำไมพ่อของอิโนะถึงให้เขาหมั้นเพราะ พี่ชายของอิโนะก็ชอบซากุระ เขามองแวบเดียวก็รู้ยังไงก็เป็นผู้ชายด้วยกันนิ

พูดถึงซากุระแล้วปานนี้เธอไปอยู่ไหนไม่ติดต่อมาเลยทำไม เธอเป็นอะไรหรือเปล่า หรือคารินพาเธอไปไหน แล้วผู้ชายผมสีทองเป็นใคร ซาอิมองท้องฟ้าก่อนจะมองนิ้วนางข้างซ้ายที่มีแหวนสลักชื่อ ว่า ซากุระ

“ฉันคิดถึงเธอนะ ซากุระ”

คำพูดที่เขาพูดเมื่อกี้มันเข้าโสตประสาทของเธอ มันชั่งชัดสะเหลือเกินชัดจนเธอแทบพยุงตัวไม่อยู่ทัศนียภาพที่ดูเลือนลางเพราะเธอมองเขาผ่านม่านน้ำตาที่ร้องยังไงเขาก็ไม่ได้ยิน ภาพของเขาที่อยู่ใต้ต้นซากุระมันช่างงดงามมากเหลือเกิน ผิวที่เหมือนกับหิมะของเขามันช่างเข้ากับต้นซากุระได้ดี ดอกไม้อย่างเธอคงเทียบกับราชินีแห่งพฤกษาไม่ได้หรอก ทั้งยังส่งกลิ่นหอมยั่วย้วนชวนให้คนอื่นหลงใหลแบบนั้น และดอกไม้อย่างเธอก็คงไปอยู่ท่ามกลางของหิมะไม่ได้ด้วย

เจ็บใจเหลือเกินที่ไม่สามารถยอมรับความจริงที่จะต้องเผชิญว่าสิ่งที่อยู่ตรงหน้านั้นไม่คู่ควรกับเธอแม้แต่น้อยขนานหัวใจของเขาก็ไม่เคยคิดถึงเธอเลยยอมรับความจริงได้แล้ว อิโนะมองภาพคนที่รักครั้งสุดท้ายก่อนจะถอยหลังแล้วเดินจากไป  ทั้งๆที่รู้ว่าเจ็บก็ยังรักต่อไปหัวใจบ้าไม่เคยฟังคำขอร้องของเจ้านายเลย

“ฉันจะรอเธอนะซาอิ”คำพูดนั้นทำให้เขาสะดุ้งก่อนจะมองหาต้นตอเสียงแต่ก็ไม่พบใครเลยนั้นทำให้เขาไม่สนใจ แต่เสียงนั้นก็เหมือนอิโนะมาก อิโนะจะมาอยู่ตรงนี้ได้ยังไงก็ในเมื่อเธอไม่ชอบออกมาข้างนอกนิยิ่งคิดยิ่งงง

ร่างของเด็กหนุ่มที่นอนหลับอย่างสบายบนเตียงนอนสวยหรู ทั้งที่ไม่รู้ตัวเลยว่าที่นอนข้างๆนั้นไม่มีเด็กสาวที่เขารวมรักด้วยเมื่อคืน ก่อนที่เขาจะรู้สึกตัวนั้นก็เพราะแสงแดดเข้ามารบกวน

เมื่อไม่เห็นร่างเล็กของเด็กสาวเขาก็แต่งตัวให้เรียบร้อยก่อนจะเดินหา และสายตาของเขาก็ไปสะดุดกับสีผมดอกซากุระที่อยู่ข้างนอกซึ่งข้างนอกนั้นปกคุมไปด้วยหิมะที่เน็บหนาว ร่างของเธอยืนอย่างสงบแต่สายตาของเธอก็ยังโหยหาใครบางคนซึ่งคนคนนั้นก็คงเป็นคนรักของเธอ เธอมองแหวนที่เดาก็รู้ว่าสลักชื่อใครไว้ ซาสึเกะมองภาพนั้นด้วยความนิ่งไม่ไหวติง รู้อยู่หรอกว่าไม่มีสิทธิ์แต่ทำไมสมองมันถึงบอกว่ายังมีสิทธิ์ และสิ่งที่เธอทำอะไรกับเขาเมื่อคืนละมันหมายความว่ายังไง เธอจะหลอกให้เขาดีใจเล่นใช่ไหม? ถ้าเป็นอย่างนั้นจริงเขาก็ขอให้มันเป็นความคิดที่สกปรก

“พ่อของลูกฉันก็ต้องดีแบบเขานั้นละ”แต่ประโยคที่เธอเคยพูดไว้กับเขาละ เขามันไม่ดีพอที่จะเป็นคนรักของเธอเลยใช่ไหม ทำไมละ ซาสึเกะมองภาพนั้นอีกครั้งดวงตาของเธอชั่งมีความสุขเหลือเกินที่ได้ดูแหวนวงนั้น ขาของเขาเหมือนอ่อนแรงจนเขาต้องหาที่พักพิง เขาคงไม่คู่ควรกับราชินีแห่งพฤกษา มองไปทางไหนก็ไม่คู่ควรปีศาจอย่างเขาคงได้แต่มองดูดอกซากุระที่งดงามที่สุดที่เขาได้มีโอกาสได้เชยชม และเป็นคนแรกที่ได้เชยชมราชินีแห่งพฤกษา แต่แค่นั้นเขาก็ดีใจแล้วหรอ?

ไม่หรอกเขาไม่ดีใจสักนิดถ้าได้ครอบครองหัวใจดวงนั้นแล้วเขาก็คงมีความสุขมากกว่านี้

เขาคงต้องรอเวลา  รอ ทั้งที่ไม่รู้ว่ามันจะนานเท่าไร ไม่รู้สิอาจจะเป็นปีก็ได้แต่ยังไงก็จะรอ

ถ้าเขาเลือกได้เขาจะไม่รักผู้หญิงคนนี้เด็ดขาดเพราะรักยังไงเธอก็ไม่มีวันมารัก

เกะนี้ยังดีนะที่ซากุระหวั่นไหว แต่ของอิโนะนี้สิหนักใจแทน