คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : {Chapter5}
“ปิดเทอมปีนี้เธอจะไปเที่ยวไหนเหรอซากุระ”อิโนะพูดขึ้นพร้อมกับมองหน้าเพื่อนสาวอย่างกับลุ้นคำตอบว่าจะได้ไปที่เดียวกันไหม
“ไม่รู้สิ หมู่นี้ซาสึเกะยุ่งๆอยู่ด้วย สงสัยคงไม่ได้ไปละมั้ง”เมื่อนึกถึงสภาพของคนที่ปกครองเธอ ที่ตอนนี้อยู่ในบริษัทแถมยังกลับดึกกว่าปกติอีกสงสัยงานจะยุ่งจริงๆ
“เอ้าไงงั้นละ แล้วเทอมใหญ่เทอมนี้เธอจะไม่ได้ไปเที่ยวเหรอ”
“ยัยเท็น เทอมใหญ่มันไม่ได้มีแค่2-3วันหรอกนะ”อิโนะออกความคิดเห็น เธอเบี่ยงประเด็ดไปประเด็ดอื่นเมื่อเธอเห็นหน้าเพื่อนสาวที่มีสีหน้าไม่ค่อยสบายใจ
“เออก็ใช่อ่ะ ยังไงสะเทอมใหญ่มันมีตั้งหลายวันไม่ต้องห่วงน่าซากุระ”สาวน้อยเท็นๆตบบ่าเพื่อนสนิทพร้อมกับยิ้มให้ว่าไม่ต้องเป็นห่วง
“งั้นเอางี้ไหมซากุระ ถ้าคุณซาสึเกะไม่พาแกไปเดี่ยวพวกเราจะพาแกไปเฉพาะแก๊งพวกเรานี้ละ”เมื่อคิดว่าปิดเทอมใหญ่ปีนี้ซากุระอาจไม่ได้ไปเที่ยวที่ไหนเพื่อนสนิทอย่างอิโนะต้องทำเพื่อเพื่อน
“อืมใช่อย่างที่อิโนะ บอกนั้นละซากุระพวกเราจะไปเป็นเพื่อนเธอเอง ถ้าคุณซาสึเกะไม่พาไป”
“ขอบใจนะเท็น กับอิโนะ แต่ไม่เป็นไรหรอกได้ยินว่าปิดเทอมใหญ่พวกเธอจะไปเที่ยวกับครอบครัวไม่ใช่เหรอไม่ต้องทำเพื่อฉันขนาดนั้นยังไงซาสึเกะต้องพาฉันไปเที่ยวอยู่แล้ว”ประโยคที่ดูหมั่นใจของเพื่อนสาวมันทำให้ทั้งสองถอนหายใจโล่งๆออกมา
“ถ้ามีอะไรก็โทรบอกละ”
“จร้าๆอิโนะคนสวย”
.
.
“ปิดเทอมแล้วเหรอ”คำทักของคนที่ทำกริยาบทเหมือนเช่นเดิมทุกๆครั้งที่มารับเธอคือนั่งอ่านเอกสาร ซากุระขึ้นไปนั่งข้างๆเขา
“ค่ะ”
“แล้วเราจะไปเที่ยวไหนดีละ” ถึงจะพูดออกมาแบบนั้นแต่สายตาของเขาก็ไม่ละออกจากเอกสารเลย ซากุระถอนหายใจ
“หนูอยากไปเที่ยวทะเลนะค่ะ แต่ถ้าซาสึเกะไม่ว่างก็ไม่เป็นไรเดี่ยวหนูไปกับอิโนะและเท็นๆก็ได้ค่ะ”คำพูดที่ส่งมาพร้อมกับยิ้มที่บ่งบอกว่าทำงานของเขาไปเถอะเธอไม่อยากกวนเขาเท่าไร
ส่วนคนตัวโตที่ได้ยินคำพูดนั้นถึงกับหันหน้ามาหาเธออย่างกับจะคาดโทษการกระทำนั้นมันทำให้เธอมองเขาอย่าง งงว่าเธอพูดอะไรผิดหรือเปล่า
“เขาจะไปเที่ยวกันเป็นครอบครัวเพราะฉะนั้น เธอไม่ต้องไปหรอกไปกับฉันนี้ละ”
“แต่ซาสึเกะยุ่งอยู่นิ ไม่เป็นไรหรอก...”พูดยังไม่จบประโยคก็โดนคนตัวโตแย่งพูดก่อน
“หรือเธอไม่อยากไปกับฉัน”
“อยากไปสิค่ะแต่ซาสึเกะก็...”
“ถ้าอยากไปก็เงียบ”เมื่อจบประโยคนั้นคนตัวเล็กก็เงียบตามที่เขาบอก มันไม่มีเหตุผลเลยนิก็เขาดูยุ่งๆแถมยังจะต้องทำงานมากอีกเป็นเท่าตัวไหนจะสละเวลามาอยู่กับเธอ มาเป็นทั้ง พ่อ และแม่ ให้เธอก็ไม่รู้ว่าทำไมเขาถึงทุ่มเทกับเธอมากขนาดนี้ เพราะฉะนั้นเธอก็เลยไม่อยากจะกวนเวลาทำงานของเขา
ส่วนคนตัวโตที่กลับมาอ่านเอกสารแม้สายตาจะไล่อ่านตัวหนังสือแต่สมองก็ยังคิดเรื่องของคนตัวเล็กที่นั่งอยู่ข้างๆจะไม่ให้เขาดุได้อย่างไรเธอจะทิ้งเขาไปนะ เธอจะไปสังสรรค์กับเพื่อนแล้วลืมเขา จะปล่อยให้เขาเป็นห่วงที่บ้านคนเดียวเหรอบอกเลยว่าไม่มีวัน ก็ไม่รู้หรอกนะว่าไอ้โรคคนแก่ที่ต้องการความรักนิมันติดมาตอนไหน ยิ่งตอนนี้เป็นวัยที่เธอกำลังต่อต้านแล้วด้วยมันก็ยิ่งทำให้เขากลุ้มใจ ก็ไม่ใช่ว่าตัวเองไม่เคยผ่านการเป็นวัยรุ่ยหรอกนะแต่เพราะรู้มันเป็นยังไงถึงได้เป็นห่วงคนตัวเล็กที่นั่งอยู่ข้างๆนี้ไง
“ซาสึเกะเอาแต่ใจ”คำพูดของคนที่นั่งข้างๆมันทำให้เขาหันมามอง
“ไม่ได้เอาแต่ใจ ก็แค่เป็นห่วงว่าจะไปตกน้ำตกท่าที่ไหน กว่าจะเลี้ยงมาได้ขนาดนี้นะมันไม่คุ้มเลย”พูดให้คนตัวเล็กรู้ซึ้งว่าเขาเป็นห่วงแค่ไหนกว่าเขาจะเลี้ยงมาขนาดนี้แล้วท่าไปตกน้ำตกท่าตาขึ้นมันไม่คุ้มกับที่เขาเลี้ยงมาเลย
“กะ..ก็หนูไม่อยากรบกวนเวลาของซาสึเกะไงค่ะ”พยายามหาเหตุผลมาให้เขาฟังแต่ดูเหมือนคนตัวโตจะไม่ค่อยสนใจเขาเลือกที่จะเงียบไว้เพราะไม่อยากไปสะดุดต่อมต่อต้อนของเธอ
.
.
“ซาสึเกะหายโกธรหนูเถอะน่ะ”นี้เป็นคำที่ร้อยแปดแล้วที่เธอเดินตามเขาแล้วก็พูดประโยคเดิมๆซ้ำแบบนี้หลังจากลงรถไงเป็นเธอละที่มาง้อเขา
“........”
“หายโกธรเถอะนะ สัญญาว่าจะไม่ดื้อแบบนั้นอีกแล้วค่ะ”
“........”ยังเงียบสัญญาณแบบนั้นบอกได้เลยว่าคงงอนหนัก ซากุระกอดเข้าที่ข้างหลังเขา
“ซาสึเกะรักหนูไหม”มาไม้เดิมอีกแล้วะเป็นไม้ที่เขาใจอ่อนทุกที ซาสึเกะถอนหายใจไม่ว่ากี่ครั้งเขาก็ไม่เคยโกธรเธอได้นานเลย
“รักสิ รักมากว่าใครในโลกนี้ แต่เพราะรักนั้นละเธอควรจะถูกโกธร”
“คนรักกันเขาไม่ควรโกธรกันไม่ใช่เหรอค่ะ ที่ซาสึเกะโกธรหนูเพราะซาสึเกะไม่ได้รักหนูแล้วใช่ไหมค่ะ”คำพูดของเธอมันทำให้เขาไปแถบไม่เป็น เขาถอนหายใจ
“ก็ได้ ฉันไม่โกธรเธอแล้ว”คำพูดของเขามันเรียกรอยยิ้มจากเธอได้ดีสาวน้อยลอยอ้อมกอดก่อนจะเดินอ้อมไปข้างหน้าเพื่อดูสีหน้าของเขา
“ ซาสึเกะหน้ารักที่สุดเลยค่ะ”คำชมของเธอมันทำให้เขาใจเต้นแถบไม่เป็นสำลักซาสึเกะหันหน้าหนี
“ไปหาเปลี่ยนเสื้อผ้า แล้วอย่าลืมทำการบ้าน รดแปลงดอกไม้ด้วย”
“รับทราบแล้วค่ะ”พูดพร้อมกับทำวันทยาหัดก่อนจะเดินไปที่ห้องของตัวเอง
.
.
“ซาสึเกะค่ะ วันนี้หนูขอนอนด้วยคนนะค่ะ”พูดพร้อมกับทำตาบ๋องแบ๊วใส่เขา ในมือก็ถือหมอนกับตุ๊กตาแมวลายเสือยืนอยู่ที่หน้าประตู
“เธอโตมากแล้วนะซากุระ เธอควรนอนแยกกับฉันได้แล้วนะ”คำพูดของเขามันไม่ได้เข้าหูเธอเลยถึงเธอจะขอเขาเข้ามานอนอย่างเป็นทางการแต่ก็เดินเข้าโดยไม่ได้สนคำเตือนหรือคำพูดของเขาเลยแม้แต่น้อย
“นอนค่ะซาสึเกะ เดี่ยวแก่ไม่รู้ด้วยนะ”คำพูดของเขาไม่ได้เข้าหูเธอเลยใช่ไหม สาวน้อยล้มตัวนอนลงข้างๆพร้อมกับเอาแขนของเขาที่ก่ายหน้าผากมาเป็นหมอนกับตัวของเขาให้เป็นตุ๊กตาแทนส่วนหมอนกับตุ๊กตาก็เอาไว้ข้างๆ ก็ไม่รู้ว่าเธอจะเอามาทำไมในเมื่อเธอไม่ได้ใช้มัน
“เนียนเลยนะ”ซาสึเกะมองคนตัวเล็กที่ยึดพื้นที่เตียงนอนและตัวของเขา
“เนียนอะไรค่ะ”
“เฮ้ย....เธอโตมากแล้วนะซากุระเธอควรจะนอนแยกห้องกับฉันนะ”ที่พูดไปนิไม่ใช่อะไรหรอกนะ แต่เพราะเธอโตเป็นสาวแล้ว แล้วอีกอย่างก็รู้ๆกันอยู่ยังไงเขาก็เป็นผู้ชายนะมันต้องมีอารมณ์ส่วนต่ำเป็นธรรมดาบ้างละเพราะงั้นอะไรที่เป็นการดีกับเธอเขาก็จะทำ
“แล้วไงค่ะ”
“แล้วไงค่ะ อะไรของเธอซากุระ ไปนอนห้องของเธอเลยนะ”
“ม่ายเอาของวันเดียวนะค่ะ”พูดพร้อมกับมองหน้าของเขาอย่างกับของความสงสาร ซาสึเกะถอนหายใจ
“แค่วันเดียวนะ”
“ค่ะ”
ตอนหน้าอาจเห็นซาสึเกะในโหมด โหด ที่แรกว่าจะลงบทโหดของเฮียแกสักหน่อยแต่คิดไปคิดมาเอาหวานไปก่อนตอนหลังมีจุกค่ะ
ความคิดเห็น