คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : {Chapter4}
ใบหน้าที่ดูมีความสุขแม้ว่าตัวของเจ้าของใบหน้านั้นจะหลับอยู่ก็ตาม แต่ความสุขนั้นก็ฉายแววออกมาสะชัดยิ่งกว่ากล้องสะอีก ลมหายใจที่จรดตรงแผ่นอกของเขาแม้จะมีเสื้อผ้าปิดบังอยู่แต่มันก็ไม่ได้ช่วยให้ไออุ่นนั้นรอดพ้นไม่ได้ มือหยาบหนาจับผมสีดอกซากุระขึ้นมาดอมดม สูบดมกลิ่นอย่างระเอียด ทำไมถึงทำอย่างนี้ นั้นคือคำถามในจิตใจของเขาซึ่งนั้นเขาก็ไม่รู้ว่าจะตอบมันได้หรือเปล่า
ตอนนี้เขารู้เพียงอย่างเดียวว่า เขาควบคุมร่างกายไม่ได้มันเป็นไปเอง มันไม่ยอมฟังคำสั่งของเขาเลยสักนิดสงสัยอาจเป็นเพราะ เธอที่เติบโตขึ้นในทุกๆวันความรู้สึกที่มีให้ต่อเธอก็เริ่มจะเปลี่ยนไป จากที่เคยต้องทำตามหน้าที่
และปกป้องให้เธออยู่ในโลกที่โสมนนี้ให้ได้ แต่ตอนนี้ เขาอยากจะปกป้องเธอ อยากจะให้เธออยู่กับเขาไปชั่วนิรันดร์ อยากจะผูกเธอไว้ด้วยพันธะทางร่างกาย แต่เขาก็รู้ดีเขาไม่มีสิทธ์นั้นอยู่แล้ว
สิทธิ์ของเขานะ มันไม่มีตั้งนานแล้ว
เขาอยากเขี่ยความรู้สึกพวกนี้ออกไปจากสมองของตัวเอง แต่ก็ช่างเถอะ เขาจะทำให้มันไม่เป็นไปตามความคิดของเขา ชายหนุ่มให้ปฏิญาณกับตนเองก่อนจะลูบหัวของสาวน้อย
“ซาสึเกะมีอะไรเหรอค่ะ”เสียงงัวเงียของคนที่อยู่ในอ้อมแขนดังขึ้นเมื่อสังเกตว่ามีอะไรบางอย่างรบกวนเวลานอน
“ไม่อะไรเธอนอนต่อเถอะ”เมื่อได้ยินคำยืนยันแล้วว่าไม่มีอะไรมันจึงทำให้เธอค่อยๆปิดเปลือกตาลง
.
.
“ซาสึเกะ!!”คำเรียกของสาวน้อยมันทำให้คนที่อ่านเอกสารเงยหน้าขึ้นมาก่อนจะพบเด็กสาวที่วิ่งมาเตรียมจะกระโจนใส่เขา
“ตัวหนักเป็นบ้า”ซาสึเกะพูดขึ้นเมื่อคนตัวเล็กกระโดดเข้ามานั่งตักของเขาพร้อมกับกอดคอของเขาไว้
“ปากเสีย หนูไม่หนักสะหน่อย”พูดพร้อมกับทำหน้ามุ่ยก่อนจะเอาหน้าแนบอกของเขา
“แล้วนี้ต้องการอะไร”พูดอย่างกับรู้ทันในความคิดของเธอ สาวน้อยไม่บอกเธอแค่ซ่ายหน้าก่อนจะเลือกตามองเขา
“ก็เปล่าหนูแค่อยากอยู่ใกล้ซาสึเกะก็เท่านั้นเอง”
“เฮ้ย...ฉันต้องทำงานนะ”คำพูดพวกนั้นไม่ได้ทำให้เธอยอมออกจากตักเขาสักนิด
“ก็ทำไปสิค่ะ หนูจะได้ดูแลซาสึเกะด้วยเดียวบางทีเกิดอาการหัวใจช็อกตายขึ้นมาแล้วหนูจะอยู่กับใคร”เหตุผลที่ดูชะสมเหตุสมผลในความคิดของเธอมันทำให้คนตัวโตถอนหายใจก่อนจะอ่านเอกสารทั้งอย่างนั้น
“ซาสึเกะตัวโตโต๊ อย่างกับยักษ์เลยเนอะ”เมื่อเทียบขนาดเธอและเขาแล้ว ซึ่งตัวของเธอนั้นต่างกับเขาราวมดกับยักษ์
“ก็ฉันเป็นผู้ชายนิ ฉันก็ต้องตัวโตเป็นธรรมดา”พูดพร้อมกับไล่สายตาอ่านตัวอักษรที่อยู่ในกระดาษสีขาว
“แล้วจะปกป้องหนูไหม?”คำพูดของเธอมันทำให้เขาวางเอกสารก่อนจะมองคนตัวเล็กที่นั่งกอดเขาอยู่ที่ตัก
“ปกป้องสิ ที่ฉันทำอยู่นี้ก็เพื่อปกป้องเธอจากทุกสิ่ง”คำพูดของเขามันทำให้คนตัวเล็กตาเป็นประกายก่อนที่เธอจะจู๊ฟพวงแก้มของเขา
“ปกป้องหนู ไปตลอดชีวิตได้ไหมค่ะ”คำพูดของเธอบวกกับสายตาที่จริงจังเหมือนกับจะลุ้นกับคำตอบของเขา นั้นทำให้สายตาของเขาอ่อนลงก่อนจะลูบหัวเธอ
“ปกป้องสิตลอดชีวิตของฉันเลยละ...อืม”ซาสึเกะเบิกตากว้างไม่เคยคิดว่าแม่หนูน้อยจะจูโจมเขาแบบนี้ก่อนที่สายตาของเขาจะอ่อนลง รสจูบที่ไม่ต่างอะไรจากเด็กแต่มันก็ทำให้เลือดในกายของเขาสูบฉีดได้ดี ซาสึเกะสอดลิ้นเข้าไปในอุ้มปากเล็กพร้อมกับกดศีรษะให้เธอรับสัมผัสของเขาได้ก่อนจะตวัดลิ้นของเธอไปมา กัดริมฝีปากเธอเบาๆค่อยๆสอนบทเรียนใหม่ให้กับเธอ สาวน้อยไม่ได้ผลักใสหรือเบื้อนหน้าหนีสัมผัสนั้นตรงข้ามมันทำให้เธอไม่เคยรู้สึกมาก่อน
ตอนนี้เธอรู้เพียงอุณหภูมิตัวของเธอร้อนมากๆทั้งที่เครื่องปรับอากาศก็ไม่ได้เสีย ซากุระดึงคนตัวโตเข้ามาใกล้กว่านี้เธอต้องการสัมผัสของเขาให้มากกว่านี้ก่อนที่ทั้งสองต้องการอากาศให้มากกว่านี้ ทั้งสองผละออกพร้อมกันแต่ปลายลิ้นก็ยังไม่แยกออกก่อนจะประกบปากเข้าไปอีก รู้ทั้งรู้ว่าสิ่งที่เขาทำมันเกินหน้าที่ แต่ร่างกายมันไม่ยอมฟังแถมเธอยังเป็นคนเริ่มถึงมันจะเป็นแค่จูบเด็กๆก็เถอะ
“แฮกๆ”เสียงหอบเล็กๆของเธอมันทำให้เขานึกเอ็ดดู ซากุระมองคนตัวโตที่ไม่ได้หอบหรือเหนื่อย ทำไมเธอถึงหอบคนเดียวละแต่ก็ช่างเถอะ
“สัญญาแล้วนะ”
“อืมฉันสัญญา”คำพูดของเขามันเรียกรอยยิ้มให้คนตัวเล็กเป็นอย่างมาก เธอกอดเขาแน่นเข้าไปอีก
“ห้ามลืมเด็ดขาดนะ”
“อืม จะไม่ลืม”
ซาสึเกะกอดคนตัวเล็กไว้ ไอ้ที่ปกป้องนะเขาต้องปกป้องให้ได้อยู่แล้ว เพราะนั้นคือความรับผิดชอบของเขา ตั้งแต่เขาเห็นเธออยู่ในอ้อมกอดที่สิ้นใจของมารดาเขาก็รู้ทันทีนั้นเป็นหน้าที่ของเขาที่จะรับผิดชอบชีวิตเธอไปตลอดชีวิต ไม่สิไปชั่วนิรันดร์
“ซากุระ”
“ค่ะ”พูดพร้อมกับมองหน้าของเขา
“ถ้าวันหนึ่งฉันทำให้เธอผิดหวัง แบบว่าผิดหวังมากๆ เอ่อเธอ..ธะ..จะให้อภัยฉันไหม”คำพูด
ตะกุตะกะของเขามันทำให้เธอเริ่มงงแล้วว่าเขาจะทำอะไรให้เธอผิดหวัง
“แล้วไอ้ที่จะทำให้หนูผิดหวังนิมันคืออะไรเหรอค่ะ”อะไรที่จะทำให้เธอผิดหวังละ หรือเขาจะทิ้งเธอไป หรือเขามีลูกมีเมียแอบซ่อนไว้ เมื่อคิดได้อย่างนั้นเธอก็เด้งตัวออกจากตักของเขา การกระทำนั้นทำให้คนตัวโต มองอย่างประหลาดใจ
“หรือว่าซาสึเกะแอบไปวางไข่ไว้เหรอค่ะ”คำพูดที่ดูจะคิดเองเออเองของเธอ มันทำให้เขาถอนหายใจไอ้คราวที่แล้วก็หาว่าเขาไปฉีดหน้ามา แล้วคราวนี้ก็ยังจะมาหาว่าเขามีลูกมีเมียแอบซ่อนอีกเหรอ สมองของเธอคงเพี้ยนไปแล้ว
“เอาจริงๆเถอะซากุระ เธอไปเรียนไอ้การเดาพิกึกพิกือ อย่างงั้นที่ไหนฮะ”สงสัยทางโรงเรียนคงจะมีคาบเรียนที่ให้เด็กๆ เดาไปต่างๆนาๆสินะ
“กะ..ก็ซาสึเกะบอกหนูเองนิว่าจะทำให้หนูผิดหวังแล้วไอ้ที่หนูผิดหวังมันก็มีแค่สองเรื่องเท่านั้นละ เรื่องซาสึเกะจะทิ้งหนูไปกับเร่องที่ซาสึเกะไปมีครอบครัว เรื่องที่สองหนูจะไม่ยอมให้มันเกิดขึ้นเด็ดขาดซาสึเกะต้องอยู่กับหนูไปชั่วชีวิต ห้ามมีภรรยา”พูดอย่างเด็ดเดี่ยวก่อนจะจ้องเขาอย่างเขม็งสองสิ่งนั้นเท่านั้นที่เธอยอมไม่ได้ และก็ทำให้เธอผิดหวังมากๆ มากที่สุดเลย เขาเป็นคนสำคัญเพียงหนึ่งเดียวของเธอนะ ถ้าเธอเสียเขาไปเธอจะอยู่กับใครละ
เมื่อฟังเหตุผลของคนที่วันๆทำตัวเหมือนเด็กๆ มันทำให้เขายิ้มอย่างอ่อนใจก่อนจะยื่นมือไปดึงคนที่จ้องเขาเหมือนจะกินเลือดกินเนื้อให้มานั่งที่เดิมซาสึเกะเอาคางเกยไว้ที่ไหล่เล็กก่อนจะสูบกลิ่นหอมของพฤกษาที่อยู่ในตัวเธอ
“ฉันจะไม่มีวันทำอย่างนั้นเด็ดขาด”คำพูดที่ออกจากปากของเขามันทำให้เธอชื่นใจถึงแม้จะไม่รู้ว่าคำ คำนั้นเป็นจริงหรือเท็จแต่เธอก็เชื่อใจเขาเสมอ
“แล้วเธอไม่คิดจะสงสัยเรื่องอื่นเลยเหรอนอกเหนือจากสองข้อนั้น”คำพูดของเขามันทำให้เธอทำหน้านึกคิดก่อนจะซ่ายหัว
“ก็ไม่นิค่ะ แค่ซาสึเกะไม่ทิ้งหนูไปกับไปวางไข่ไว้ที่ไหนแค่นั้นหนูก็ไม่มีอะไรให้ผิดหวังแล้วละค่ะ”คำพูดของเธอมันทำให้เขาสบายใจหรือเปล่านั้นก็ไม่รู้ เขาอยากให้เธอสงสัยให้มากกว่านี้แต่ก็ไม่รู้ทำไมถึงอยากให้เธอสงสัยมากกว่านี้ ก็รู้อยู่หรอกว่าถ้าเธอสงสัยมากกว่านี้มันอาจจะนำพาความเจ็บปวดมาให้เขาก็ได้
“แล้วเธอจะไม่ให้ฉันมีทายาทสืบสกุลเลยรึไง”พูดออกไปพอหยอกล้อแม่หนูน้อยที่ต่อต้านเขาไม่ให้มีลูกเมีย
“มีหนูเป็นผู้สืบสกุลแค่คนเดียวก็พอแล้ว ไม่ต้องเอามามากมายก็ได้ค่ะ”
“เอ้าเหรอ”
“พูดอย่างนี้หมายความว่ายังไงค่ะ”ซากุระหันมามองหน้าคนที่อยู่ข้างๆด้วยสายตาที่ไม่พอใจนี้เขาต้องการจะมีลูกมีเมียจริงๆเหรอ
“ก็เปล่า แล้วทำไมเธอถึงไม่อยากให้ฉันมีลูกมีเมียละหืม”พูดออกไปเพื่อหวังลึกๆว่าจะได้คำตอบที่ตัวเองต้องการ
“ก็เพราะซาสึเกะเป็นคนสำคัญของหนูและก็เป็นคนให้ความรักกับหนู ถ้าซาสึเกะมีลูกมีเมียแล้วซาสึเกะก็จะรักหนูน้อยกว่าลูกเมียนิ เพราะฉะนั้นหนูไม่ยอมให้มันเป็นแบบนั้นแน่น”เด็กขี้เอาแต่ใจพูดขึ้นพร้อมกับหันตัวไปทางเขาก่อนจะกอดเขาไว้
“ขี้เอาแต่ใจ”คำแขวะของคนตัวโตมันไม่ทำให้เธอสะทกสะท้านแต่อย่างใด สาวน้อยยังอมยิ้มด้วยซ้ำ
“คิกๆ ของมันแน่อยู่แล้ว”
ซาสึเกะยิ้มอย่างอ่อนใจให้กับเด็กขี้เอาแต่ใจอย่างเธอ อาจเป็นเพราะเขาก็ได้ที่ชอบตาใจเธอตลอดไม่ว่าอะไร แต่ก็เถอะเขาก็ขัดเธอบ้างบางที ยังไงสะเธอก็เป็นคนที่ควรปกป้องสำหรับเขา
ต้องขออภัยด้วยที่เมื่อวานไม่ได้มาอัพเพราะไข้กิน แถมเน็ตยังกากวินหัวคิดไรไม่ออกเลยพักผ่อนยาวเลยขอโทษด้วยเด้อ
ความคิดเห็น