{FIC:NARUTO} รักของฉันจะเป็นอย่างไร

ลำดับตอนที่ #4 : บทที่3:เธอเลือกทางให้ฉันเอง

“คุณซากุระครับขยับมาหาผมหน่อยสิ ”ซาสึเกะพูดขึ้นเมื่อเห็นร่างเล็กขยับตัวหนี ทุกๆครั้งที่เขาขยับเข้าไปใกล้ และเขาก็พึ่งรู้ว่าการมีที่เตียงนอนที่ใหญ่มันทำให้อยากกับการเข้าไปหาเด็กสาวสะเหลือเกิน เขาต้องเปลี่ยนเตียงใหม่แล้วสิ

 และเมื่อพอเล่นเกมขยับหนีกันแล้ว ฝ่ายที่หนีก็ต้องยอมแพ้เพราะเธอขยับมาจนสุดเตียงไม่มีพื้นที่ให้ขยับไปไหนอีก ก่อนที่ซาสึเกะจะรู้ว่าเธอคงไม่มีที่ให้หนีแล้วสินะ แขนแกร่งคว้าเอวเล็กเข้ามาในอ้อมกอดของเขา  และหอมแก้มของเธอสามสี่ห้าครั้งแต่ละครั้งเขาจะค้างมันไว้นานๆเพื่อซึมซับความหอมของเธอ และนี้คือรางวัลของผู้ชนะ

ที่เล่นเกมนี้ชนะ ซาสึเกะมองใบหน้าที่แดงจัดของคนในอ้อมแขนด้วยใบหน้าที่เจ้าเล่ห์ ก่อนจะพริกร่างของเธอให้หันหน้ามาทางเขา

“โกธรผมอยู่หรอครับ ผมขอโทษก็ได้”ซากุระมองใบหน้าที่รู้สึกเหมือนสำนักผิดของเขาจริงๆ ก่อนที่เธอจะถอนหายใจ

 “ฉันไม่โกธรคุณหรอกค่ะ แค่พาฉันกลับก็พอ”ซากุระมองใบหน้าหล่อเหลาที่เบื้องหน้าหนีไปทางอื่นราวกับจะไม่ทำตามสิ่งที่เธอขอ เธอจับใบหน้าเรียวของเขาให้หันมาทางเธอ

“ปล่อยฉันไปเถอะนะค่ะ”ซากุระพูดพร้อมกับยิ้มหวานให้ซาสึเกะ ก่อนจะทำสายตาอ้อนๆให้กับเขา

 ภาพนั้นมันช่างดึงดูดเขาสะเหลือเกินมันเหมือนสิ่งที่เขาอยากเห็นตั้งแต่วันที่เขาเจอเธอครั้งแรก มันทำให้เขาแทบไม่อยากผละสายตาออกจากใบหน้าหวานที่กำลังส่งยิ้มหวานมาให้เขา ซาสึเกะยื่นมือไปจับใบหน้าหวาน นั้นทำให้เจ้าตัวสะดุ้งรอยยิ้มที่หวานใสนั้นหายไปทันที เมื่อเขาขยับมาใกล้เธอมากเกินไป ก่อนจะขึ้นคร่อมเธอไว้ แล้วก้มไปกระซิบที่ใบหูเล็ก

 “ยิ้มแบบนั้นใหม่สิ ฉันอยากเห็นอีก”ซาสึเกะพูดก่อนจะมองเข้าไปที่ดวงตาสีเขียวมรกตของเธอ เหมือนกับมนต์สะกดเพียงแค่เธอได้จ้องเข้าไปในดวงตาสีรัตติกาลดวงนั้นเธอก็พ่าย ก่อนที่รอยยิ้มจะปรากฏบนใบหน้าหวานอีกครั้ง ซาสึเกะก้มลงประทับริมฝีปากเล็กก่อนจะแทรกลิ้นเข้าไปสำรวจโพลงปากของเธอ เกี่ยวตวัดลิ้นไรเดือนสาไปมา

 สัมผัสของเขามันทำให้เธอรู้สึกเหมือนจูบกับผู้ใหญ่ไม่เหมือนจูบกับคนวัยเดียวกันไม่เหมือนครั้งก่อนๆที่เขาจูบเธอ มันเป็นสัมผัสที่แตกต่างออกไปก่อนที่เธอจะจูบตอบเขา  ซาสึเกะเริ่มได้ใจกับการที่เธอจูบตอบ  ก่อนจะผละออก  ซากุระสูบเอาอากาศเข้าไปในปอดให้มากที่สุด

 “พอแล้ว”ซากุระพูดขึ้นเมื่อเขาเลื่อนหน้าเข้ามาใกล้หวังจะจูบเธออีกซาสึเกะถอนหายใจแต่ก็ไม่วายหอมแก้มเธออีก

 “ลองเรียกฉันว่าซาสึเกะคุงหน่อยสิ”ประโยคนั้นมันทำให้คนใต้ร่างถึงกับหน้าแดง เธอหันหน้าหนีราวกับไม่อยากพูดประโยคที่เขาให้พูด เธอจะมีสิทธิ์อะไรที่จะไปพูดสนิทสนมกับเขาอย่างนั้นละ

 “คือว่า ฉันเออ ฉัน”ซาสึเกะยิ่งได้ใจใหญ่กับอาการอำอึ้งเขินจนเธอพูดไม่ออกของเธอก่อนที่เขาจะตรึงมือเธอไว้แล้วเริ่มสูบดมกลิ่นหอมจากซอกคอของเธอ

“เดี่ยวๆคุณซาสึเกะ”

 “อะไรอีกละถ้าเธอไม่พูดเธอได้ตกเป็นของฉันแน่น”เขาพูดเสียงเด็ดขาดก่อนจะเลียใบหูของเธอ ซากุระขนลุกซู่ก่อนจะพยายามดึงมือตัวเองออกจาการจัดกุมของเขาแต่มีหรอเขาจะปล่อย ถ้าเธอไม่พูดก็คงต้องทำต่อไป

“ฉันยอมพูดก็ได้ค่ะ”ซาสึเกะยอมผละออกจากซอกคอขาวๆของเธอแล้วเอียงหูฟังอย่างตั้งใจ

“ซะ..ซา..สึเกะ.คะ..คุง”ร่างเล็กพูดพร้อมหลบตาเขา

“พูดใหม่สิห้ามหลบตาด้วย”ซาสึเกะจับใบหน้าหวานให้มาสบตาเขา ดวงตาสีดำสนิทแต่มีแสงระยิบระยับออกมาในดวงตาคู่นั้นสบกับดวงตาสีเขียวมรกตที่ยังมีความเขินอายอยู่ สองสายตาประสานกันเหมือนจะสื่อผ่านบางอย่างให้กันได้รับรู้ ริมฝีบางอวมอิ่มเผยออกก่อนจะเปล่งเสียงที่เขาสัมผัสได้ว่าไพเราะกว่าปกติ

 “ซาสึเกะคุง”รอยยิ้มเริ่มประดับบนใบหน้าหล่อเหลาของเขาก่อนจะก้มประทบริมฝีปากเธอซาสึเกะขบกัดริมฝีปากด้านล่างก่อนจะไล้มือไปตามเนื้อผ้าของเธอแล้วสอดมือเข้าไปใต้เสื้อ ไล้มือไปตามเนินอก วนไปมา ก่อนจะขย้ำ ซากุระเบิกตากว้างก่อนจะกำผมเขาให้แน่น  ให้ตายสิเขาเสกอะไรใส่เธอนะทำไมเธอถึงไม่ปฏิเสธเขาละทุกครั้งเธอต้องปฏิเสธเขาไม่ใช่หรอ?  เธอเหมือนตกอยู่ในห้วงแห่งความหลงใหล เสื้อผ้าที่ติดตัวก็เหลือน้อยชิ้นขึ้นทุกที  ซากุระพยายามขืนตัวเอาไว้แต่เขาก็ดึงเธอให้จมดิ่งโลกของเขาทุกครั้ง

“อ่า..เธอน่ารักจัง..”ซาสึเกะพูดด้วยความหลงใหลร่างเล็กใต้ร่างบราตัวน้อยที่ปกปิดสิ่งที่เขาเคยเอาไปนอนฝันว่าสักวันจะได้จับต้องมันและตอนนี้มันก็อยู่แค่เอื้อม  ซาสึเกะซุกหน้าเข้าไปก่อนจะนวดคลึง

 ก๊อก ก๊อก ก๊อก

เสียงเคาะประตูรั่วที่หน้าประตู มันช่างกวนเขาสะเหลือเกิน แต่เขาก็ไม่ขยับออกจากร่างบอกบางที่อยู่ใต้ร่างเขาเลย

“นี่คุณ...ซาสึเกะ..มีคนมาค่ะ..อ่าส์”ซากุระร้องเสียงหลงเมื่อซาสึเกะบีบก่อนจะอมเข้าไปเพื่อให้เธอหุบปาก

“คะ..คุณ..ซะ..สึเกะ..คนมาค่ะ”ซากุระเอาปิดอกตัวเองไว้เพื่อไม่ใช้ซาสึเกะได้ทำต่อ

ซาสึเกะมองไปที่บานประตู ใครบังอาจมาขัดจังหวะของเขาได้ก่อนที่เขาจะลุกแล้วหยิบเสื้อที่อยู่ใต้เตียงมาใส่ก่อนจะมองแม่สาวน้อยของเขาที่ตอนนี้จัดแจงเสือผ้าเรียบร้อย

“จะใส่ทำไมเดี่ยวก็ได้แก้อีก”คำพูดของเขาทำให้เธอหน้าแดงก่อนที่เสียงประตูจะดังขึ้นอีก

“มีอะไรว่ะ นารูโตะ”ซาสึเกะพูดขึ้นอย่างอารมณ์เสียเมื่อเปิดขึ้นเห็นไอ้หน้าแมวที่สภาพสะบัดสะบอม

“ไอ้เกะเวรแล้วเมียมึงมา”คำพูดนั้นทำให้ซาสึเกะแทบจะตบหัวเพื่อนตัวดีเมียที่มันหมายถึงคือใครว่ะ

“ใครว่ะ”

“ก็บรรดาเมียมึงไงสัสไปเคลียเลยกูห้ามจนไม่รู้จะห้ามยังไงแล้ว”นารูโตะพูดก่อนจะทำหน้าสยดสยองก็บรรดาเมียของเพื่อนตัวดีมีแต่คนร้ายๆทั้งนั้น แล้วมันก็ยังมาสร้างเรื่องปวดหัวให้เขาอีก

“เดี่ยวกูไปกูจะไปทำให้พวกนั้นรู้ว่า พวกเธอก็เป็นได้แค่คู่นอน”ซาสึเกะพูดพร้อมอารมณ์เสียก็มาบังอาจรบกวนเวลาสำคัญของเขาซาสึเกะรีบเดินไปทันทีก่อนจะตามไปด้วยนารูโตะ

ซากุระที่นั่งอยู่ที่เตียงพอเห็นซาสึเกออกไปก็รีบลุกจากที่นอนก่อนจะใส่รองเท้าแล้วเดินออกมาข้างนอกก่อนจะมองซ้ายมองขาวเพื่อดูให้แน่ใจว่าไม่มีใครผ่านมา  เมื่อเห็นโอกาสเหมาะซากุระก็รีบออกทันที

ร่างสูงเดินออกมาพร้อมเพื่อนสนิทก่อนที่เขาจะมองพวกผู้หญิงที่วิ่งมาทางเขาซาสึเกะใช้สายตาที่เย็นยะเยือกให้พวกเธอ  พวกเธอหยุดทันที

“พวกเธอมาอะไร ทำไมไม่กลับไปอยู่ที่ของเธอ”ซาสึเกะพูดขึ้นก่อนจะมองพวกเธอด้วยแววตาที่สมเพชนั้นทำให้พวกเธอสั่นสะท้านไปทั้งตัว

“แต่คุณซาสึเกะค่ะ”

 “พวกเธอออกไปสะก่อนที่พวกเธอจะเจอคำว่านรก”ซาสึเกะพูดเหมือนคำราม ราวกับคำประกาสิต พวกเธอปิดปากเงียบทันทีก่อนจะเดินจากไปซาสึเกะมองดูพวกผู้หญิงที่เขานอนด้วยอย่างสมเพชก่อนจะเดินกลับไปหาเด็กสาวที่ตอนี้คงจะนอนรอเขาอยู่

“นายน้อยซาสึเกะครับ”ชายสูงอายุวิ่งมาพร้อมกับทำหน้าตื่นกลัว 

 “มีอะไร”ซาสึเกะพูดเสียงเข้มนั้นยิ่งทำให้ชายสูงอายุถึงกับสั่นสะท้านเขาละไม่กล้าแม้จะพูดคำใดออกมา  นั้นทำให้ซาสึเกะถึงกับอารมณ์เสีย

“ฉันบอกให้รีบพูดมา!!”ชายสูงวัยสะดุ้งก่อนจะรีบพูดไป

“ผู้หญิงที่นายน้อยเอามาด้วยเธอหนีไปแล้วครับ” ซาสึเกะนิ่งเงียบเหมือนกับโดยแช่แข็งก่อนจะแปลเปลี่ยนเป็นไฟแห่งโทสะ

“ทำไมแกพึ่งมาบอกห๊ะ!!!! แกรีบไปตามเธอมาสะ ถ้าแกตามมาไม่ได้แกตายแน่น”

 “ครับ”ชายสูงวัยรีบออกไปก่อนจะไปบอกทุกคนให้ไปตามหาเด็กสาวผมสีหวานคนนั้น

ส่วนคนที่ยืนกำมือจนเห็นเส้นเลือด เขาโกธรเธอมากที่บังอาจหนีเขา ถ้าทำดีแล้วไม่เอาก็ต้องใช้ไม้แข็งละสินะ

“เธอให้ทางเลือกฉันเองนะซากุระ”

“คุณอิทาจิค่ะมันหมายความว่าไง  น้องสาวฉันยะ..อยู่กับ..”คารินแทบจะขาดใจเมื่อได้ยินข่าวร้ายจากปากของร่างสูง เมื่อตอนเช้าที่เธอไปอยู่กับซุยเงสึเธอก็โดยอิทาจิเรียกมากะทันหันเพื่อจะมาพูดเรื่องสำคัญ และเรื่องนั้นมันทำให้เธอแทบล้มทั้งยืน

“มะ..ไม่จริง ฮึก..ซากุระ..คุณอิทาจิคุณต้องพาเธอกลับมานะค่ะ”คารินมองชายตรงหน้าด้วยความอ้อนวอน เธอแทบใจสลายทำไมซากุระต้องเจอกับผู้ชายคนนั้นด้วยคารินทรุดตัวลงพร้อมกับปล่อยน้ำตาให้ไหลออกมา  อิทาจิมองภาพนั้นด้วยความสงสารก่อนจะจับเธอลุกขึ้น 

“ผมสัญญาว่าจะพาเธอมาให้ได้”

“คุณสัญญาแล้วนะ ว่าจะพาซากุระกลับมาสัญญาแล้วนะ”

“ครับ”อิทาจิรับปากก่อนจะปล่อยเธอให้ออกไปข้างนอกที่จริงเขาก็มีส่วนผิดเหมือนกัน ถ้าเขาไม่ส่งไอ้น้องชายไปเรื่องแบบนี้ก็คงไม่เกิดขึ้น  แต่เขาก็เริ่มแปลกใจเกี่ยวกับอาการน้องชายเขาตั้งแต่พบกับเด็กสาวคนนั้นน้องชายเขาก็เปลี่ยนไป เขาเริ่มจะรู้แล้วละว่าน้องเขาหลงรักแม่สาวน้อยคนนั้นเข้าไปแล้วละสิ

 “ซาสึเกะพี่จะทำยังไงดีนะ”

 ____________________________________________________________________________________

หนักใจแทนเฮียอิจี้อ่ะ  ตอนหน้าเฮียเกะอาจเปลี่ยนจากท่านชายเจ้าเล่ห์กลายเป็นท่านชายซาตานก็ได้นะ