คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : [chapter1]
01
“ซาสึเกะ ครูเขาท้อง”
“ห๊า!!!”
“ฮือ ฉันทำใจไม่ได้”หญิงสาวร้องให้พร้อมกับทุบ อกเพื่อนตัวเองทำไมอ่ะ ใจร้ายอ่ะ ใจร้ายที่สุด
.
.
“ซากุระ พี่มีอะไรจะบอก”ดวงตาสีมรกตมองคนรักหลังจากที่พวกเราทานอาหารไปได้กว่าครึ่งแล้ว มีไรเหรอหรือว่าจะขอเราแต่งงานจะบ้าเหรอ ฉันพึ่งเรียนปี3เองนะแต่ฉันพร้อมเสมอ
“อะไรเหรอค่ะ”ฉันยิ้มพร้อมกับมองหน้าเขา
ผู้ชายที่ใจร้ายและปั้นหน้ายักษ์ใส่ทุกคนแต่ใจดีกับฉันแค่คนเดียว แม้ตอนจีบช่วงแรก ๆ จะโดนจนจมน้ำตาแทบทุกวันก็เถอะแทบจะถอนใจเลยด้วยซ้ำถ้าไม่ใช่เจ้าเป็ดนั้นช่วยก็คงไม่ได้ครูมาเป็นแฟน
“เอ่อ ..พะ..พี่..”เขาอ้ำอึ้ง มีอะไรเหรอถ้ามันลำบากใจนักก็ไม่เป็นไร
“ถ้ามันทำให้พี่ลำบากใจก็ค่อยพูดให้หนูฟังก็ได้ค่ะ”นั้นสิฉันจับมือเขา เหมือนให้กำลังใจก่อนที่เขาจะคลายกังวลมองหน้าฉันและก็ยิ้มอย่างอ่อนโยนมาให้ตาฉบับของเขา แต่รอยยิ้มนั้นคล้ายจะมีความเศร้าใจผสมปนเปออกมาด้วย
“ซากุระ เรื่องที่พี่จะพูดมันอาจจะทำให้เธอเสียใจ มันจะทำให้เธอโกธร แต่พี่รักเรามากนะซากุระ รักมากจนไม่รู้จะรักใครได้แบบเธออีกแล้ว”
“พี่ค่ะ หนูยอมรับฟังนะค่ะ ถ้าพี่ริวมีอะไรก็พูดกับหนูมาเถอะค่ะหนูไม่โกธรหรอก”พูดออกไปอย่างงั้นโดยที่ไม่ทันคิดก่อนเลยว่าฉันจะได้คำตอบที่น่าตกใจสุดๆ สำหรับชีวิตนี้อีกแล้ว
“เอ่อ..พะ..พี่ท้อง”ก็นึกว่าเรื่องอะไร
“เรื่องแค่นั้นเองเหรอ...ห๊า!!”อะไรนะ ฉันฟังผิดหรือเปล่า หรือว่าหูแว่วไป
“อะไรนะค่ะ เอ่อพี่ริวไปทำใครท้องเหรอค่ะ”ใช่ ใช่ ฉันอาจจะหูฟาดครูคงไปทำคนอื่นท้องมองโลกในแง่ดีไว้ซากุระ แล้วคนที่เรารักไปทำคนอื่นท้องนิมันแง่ดีแล้วเหรอ
“พี่-ท้อง-ซากุระ”ย้ำชัดเน้นๆ เหมือนกับประโยคตอกฝาโลง ราวกับว่าโลกทั้งใบของฉันสลายพังไปในพริบตาความรู้สึกมันหนักอึ้งราวกับอยู่ในโลกที่มืดแปดด้าน อะไรหมายความว่าไง
“ฮ่า ฮ่า ไม่ขำนะค่ะ อย่าอ้ำหนูสิ”แม้จะหัวเราะและยิ้มออกมาแต่น้ำตาเจ้ากรรมไม่ยอมหยุดไหล ขอร้องละขอให้เรื่องที่ครูพูดเป็นเรื่องโกหกที
“พี่พูดจริงๆ พี่ขอโทษ”วินาทีนั้นเหมือนกับว่าตัวเองถูกไฟช็อกล้านโวลล์ แต่ก็ไม่รู้ทำไมถึงไม่ตาย ทำไมยังหายใจอยู่ทั้ง ๆ ที่โดนขนาดนั้นฉํนควรจะตาย ๆ ไปได้แล้ว
“เกิดเรื่องแบบนี้ได้ไงค่ะ.”ฉันเช็ดน้ำออกก่อนจะพยายามฟังเขาพูด เขาสารภาพฉันทั้งน้ำตาฉันรู้ว่าเขาเสียใจ ฉันรู้ว่าเขาทรมาน เขาเล่าให้ฉันฟังทั้งน้ำตา สิ่งที่เกิดขึ้นกับเขา มันน่าสงสาร เขาน่าสงสาร เขายังบอกว่าเขารักฉันมากแค่ไหน และก็เป็นเวลาที่ฝนตกมา พร้อมกับน้ำตาของเขา ริมฝีปากของเขาที่เคยขโมยหอมแก้มฉันพร่ำบอกความจริงกับฉัน พร้อมกับน้ำตาของฉันที่ไหลริน เจ็บปวดเหมือนกับว่าถ้าตัวเองตายตอนนี้ยังสะดีกว่าที่ฟังเรื่องของเขา ก่อนที่เขาจะพูดจบเขาก้มหน้าร้องให้ ฉันทนไม่ได้ ฉันไม่รู้จะทำอย่างงไง ฉันวิ่งออกไปจากที่นั้นทันที เขาพยายามจะก้าวตามแต่เหมือนว่าเขาเกิดอาการแพ้ท้องเขาเลยตามมาไม่ได้
ตกลงฟ้าต้องการอะไรกลับฉันตอนนี้ ฉันก้าวไปตามถนนที่เปียกซึ้นไปด้วยน้ำฝน แม้แต่ตอนนี้ฝนก็ไม่หยุดตกมิหนำซ้ำมันยังเทลงมาราวกับห่าฝนเหมือนจะซ้ำเติมกับเรื่องที่ฉันเจอมา อะไรมันจะเจ็บได้ใจขนาดนี้ให้ฉันมีความรักดี ๆ กับเขาไม่ได้เหรอ
“โถ่เว๊ย มึงจะตกอะไรหนักหนาไอ้ฝนเฮงซวย แน่นจริงลงมาต่อยกะกูดิ”พูดออกไปอย่าหัวเสียก่อนจะแตะเข้าที่เสาไฟฟ้า
“โอ๊ย!! ไอ้เสาไฟฟ้าโง่”ฉันร้องไห้ออกมาพร้อมกับพิงเข้าที่เสาไฟฟ้าโง่ ๆ ที่ทำให้ฉํนเจ็บตัว
“ขอบใจนะไอ้เสาไฟฟ้าหน้าโง่"ที่ยังเป็นที่พักพิงให้กับฉัน
.
.
“ห๊า!!!..เอาจริงดิ ครูเป็นผู้ชายนะ แกจะท้องได้ไงพิสุทธ์ก็พิสุทธ์มาแล้ว”นั้นดิ เป็นไปได้ไงอ่ะ ถ้าผู้ชายท้องได้ชะนีคงไม่มีความหมายบนโลกใบนี้ ตอนนี้ผมพาซากุระมานั่งที่โซฟาแล้วเอาผ้าขนหนูมาคุมหัวยัยนี้ ตัวมันเปียกมากนะแต่มันก็ไม่ยอมไปเปลี่ยนผ้า
“เออ กูรู้ไง มึงรู้ไหมว่าครูเป็นอะไร”ยัยนั้นพูดพร้อมกับก้มหน้างุด
“กูจะไปรู้เหรอ ว่าแต่ครูเป็นไรอ่ะ”ผมมองซากุระก่อนจะลุ้นกับคำตอบ
“ครูเป็น โอเมก้า”โอเมก้านึกว่าไร
“ห๊า!! โอเมก้าที่พบในโลกแค่ไม่ถึง10%นี้นะ ดีไม่ดีมันอาจไม่ใช่เรื่องจริงสะด้วยซ้ำ”นั้นสิโอเมก้านี้นะ เคยแต่อ่านเจอในเว็บต่างประเทศไม่คิดว่าจะมีจริงด้วย ระบบโอเมก้าที่ถูกระบุว่าเกือบสูญพันธ์เป็นร้อย ๆ ปี นี้น่ะ ตลกร้ายชิป
“มันเป็นเรื่องจริง..ฮือ กูจะทำไงดี ฮือ”ซากุระกอดผมก่อนที่ผมจะเอามือลูบหัวมันให้ตายเถอะ
“แสดงว่าคนที่ทำให้ครูท้องต้องเป็น อัลฟาดิ”ไอ้อัลฟานิก็มีไม่ถึง20%ด้วยซ้ำ โหอะไรมันจะโหดร้ายขนาดนั้น
“เออ เป็ดกูเจ็บ”รู้ใครเจอแบบนั้นไม่ช็อกก็ไปบวชได้แล้วละ ถ้าจะจิตใจดังหิวผาขนาดนั้น
“กูถามหน่อยดิ ใครเป็นพ่อเด็ก”คำถามนั้นมันยิ่งทำให้ซากุระกอดผมขึ้นไปอีก รู้สึกว่าอากาศรอบๆมันจะหายหมดนะ แล้วยัยนี้ก็ปล่อยโฮออกมาอีกผมทำได้เพียงลูบหัวยัยนี้ไว้ ตอนนี้มันย้ายก้นมันมานั่งตักผมแล้วก็กอดผมแทบจะจมเข้าไปในร่างผมแล้วละ ถ้าไม่ติว่ามันอกหักจนชนิดว่าจะตายได้ผมคงนึกว่ามันอ่อยผมแล้วละ
“พะ..พี่..พี่รหัสกูเองฮือออ”
“อะไรนะ พี่รหัสคนนั้นนี้นะ”
“ใช่”สติลูกสติ มันเป็นความบังเอิญที่เลวร้ายสุดๆอะไรมันจะเหมาะเจาะขนาดนี้ แฟนที่ซากุระรักและจะฝากชีวิตด้วยกลับมาตั้งท้องลูกคนที่มันเรียกว่าพี่ ส่วนรุ่นพี่ที่มันรักและเคารพอย่างกับพี่แท้ๆกลับกลายเป็นพ่อของเด็กไปสะได้ โหนี้มันตลกร้ายชัดๆแล้วก็เป็นเรื่องบังเอิญที่เฮงซวยของแท้
“มึงรู้ไหมว่าครูเจออะไรมาบ้าง”ยังไม่จบอีกเหรอ แค่นี้มันไม่เจ็บอีกเหรอซากุระ
“ครูเจออะไรว่ะ”
“ครูเกือบโดยข่มขืนเพราะไอ้โรคบ้านั้น คนที่มาช่วยครูไว้คือรุ่นพี่ แต่..แต่”อย่าพูดเลยซากุระ
“พอรู้สิ่งที่มึงจะพูดต่อไป”เฮ้ย ผมกอดซากุระไว้รู้อยู่ยัยนี้เสียใจ แต่จะให้ทำไงได้ในเมื่อเรื่องมันเกิดขึ้นแล้วเราก็ทำอะไรมันไม่ได้อยู่แล้วนิ
.
.
.
ตอนเช้าฉันมาดักรออาจารย์อยู่หน้าห้องพักครู ยอมรับว่าตอนแรกตกใจแต่ตอนนี้ไม่แล้วฉันรักเขาแล้วอีกอย่างเขาก็เป็นคนรักของฉัน ต่อให้เขาผ่านใครมา อย่างไงสะเขาก็คือคนที่ฉันรักและอยากร่วมเดินทางไปจนสุดปลายทาง
“ซา..กุระ เธอไวไหมเป็นอะไรหรือเปล่า”อาจารย์ดูจะตกใจนิดหน่อยเมื่อเห็นฉันในสภาพเจลลดไข้ติดหน้าผากหน้าตาแดงก่ำเพราะพิษไข้แถมหอบหายใจที่รุนแรงที่เหมือนเป็นสัญญาณลักษณ์ว่าใกล้ตายเต็มทน
“พี่ริว..หนูตัดสินใจแล้วเรามาแต่งงานกันเถอะค่ะ แต่งงานกับหนูนะคะ"ดวงหน้าที่หวานปนคมนั้นตกใจอยู่นิดหน่อยก่อนที่น้ำตาของเขาจะไหลออกมา ฉันดึงเขาเข้ามากอดไว้ ไม่เป็นไร
ถึงเด็กนั้นจะไม่ใช่ลูกของหนูกับพี่ แต่พี่เป็นคนที่หนูรัก
ต่อให้พ่อเด็กจะเป็นไอ่เลวที่ไหน แต่หนูก็รักพี่เกินกว่าจะปล่อยมือคู่นี้ไป
ไม่เป็นไรหรอกต่อให้ใครจะว่าอย่างไงพี่ก็คือคนรักของหนู
ฉันโอบกอดร่างเล็ก ๆ ที่โอบอุ้มหนึ่งชีวิตนั้นไว้ ฉันพึ่งสังเกตว่าเขานั้นตัวเล็กเท่า ๆ ฉัน เขาช่างเบาะบางเสียจริงที่ต้องแบกหลาย ๆ สิ่งนั้นไว้
“ตะ..แต่พี่ พี่ สกปรกอึก..พี่ไม่คู่ควรกับเรา”
“ไม่สกปรกอะไรทั้งนั้น พี่นะ พี่นะเป็นคนที่สะอาดที่สุดในโลกใบนี้มากเลยต่างหาก”ถ้าหากเขาสกปรกโลกใบนี้ก็คงไม่มีใครสะอาดหรอก
“แต่ถ้าคนอื่นรู้..เรื่องของเรา เขาจะมองเธอ..ไม่ดีนะ พี่เจ็บ”
“ช่างคนอื่นเขาเถอะค่ะ เรื่องนี้มีแค่หนูกับพี่และลูกของเรา ไม่มีใครทั้งนั้น”
“ซะ..ซากุระ”
“พี่จะเป็นพ่อคนแล้วนะคะ พี่ต้องยืนยัดเพื่อลูก..ละ..และก็เพื่อหนู นะคะเพื่อครอบครัวของเราไง เพราะงั้นแต่งงานกับหนูเถอะค่ะ”
คำพูดที่ออกมาจากปากเด็กน้อยในวันวาน วันนี้เติบโตไปอีกขั้นแล้วสินะ ยอมแล้วยอมแล้วจริง ๆ ยอมรับหมดใจว่ายังรัก รักเด็กคนนี้ที่แม้จะเจอเรื่องราวแย่ ๆ มากแค่ไหน ก็คิดบวกได้ตลอด เธอนั้นช่างไร้เดืองสาซะจริง ยัยเด็กบื้อ
“อืม พะ..พี่จะแต่ง จะแต่งกับเราได้โปรดให้พี่เป็นสามีและพ่อที่ดีด้วยนะ”
“อืม ทางนี้ก็ขอฝากด้วยค่ะ”ฉันยิ้ม ยิ้มให้ทุกอย่าง
ปัญหาที่อาจารย์ท้องอย่างไงมันก็แก้ไขอะไรไม่ได้งั้นก็แต่งกันแบบนี้ไปเลย
.
.
มือหนาคืบนิโคตินก่อนจะสูบมันเข้าเต็มปอดและพ่นมันออกมา หึ ในที่สุดเธอก็จะแต่งงาน ฮ่า ๆ
“การแอบรักมาสิบกว่าปีมันดีจริง ๆ ”ฮ่า ๆ ดีกับผีนะสิ แต่จะทำอย่างไงได้ก็เรามันขี้ขลาดเองนิหวา เป็นแบบนี้มันดีเเล้วเหรอซากุระ
“ฉันจะขอพี่ริวแต่งงาน”
“นี้เธอบ้าไปแล้วเหรอ ครูเขาท้องอยู่นะ อีกอย่างเด็กนั้นก็ไม่ใช่ลูกของมึงแล้วมึงจะเอาอย่างไงกับพ่อเด็ก”นั้นอีกฝ่ายเป็นพี่รหัสเลยนะ
“ช่างหัวพ่อเด็กมันสิ คนที่กูรักคือพี่ริวนิ ถ้าพ่อเด็กมันไม่เอามันจะไปมีประโยชน์อะไรแล้วอีกอย่าง ไอ่เวรนั้นมันจะไม่มีทางรู้ว่ามันมีลูก” ทั้งสายตาและท่าทางที่พูดออกมานั้นช่างซื่อตรงและแข็งกระด้างจนรู้สึกได้ หนนี้ยัยนี้เอาจริง
หรืออีกไหนนัยหนึ่ง ว่าเขาต้องเสียยัยนี้ไปตลอดกาล
“อ๊ะสูบอยู่ได้ยานิ”มือเล็กดึงม้วนนิโคตินออกก่อนจะเอาเท้าบดขยี้ การกระทำนั้นทำให้เขาหลุดออกจากภวงค์
“ชะนีน้อยหล่อนรู้หรือเปล่าว่ามันแพงนะ”พูดไปเหมือนเดิม ทนเล่นบทปัญญาอ่อนเหมือนเดิม เพราะอยากอยู่ข้างเธอแม้ที่ตรงนั้นมันจะเจ็บแล้วไง ฉํนชอบ ชอบที่จะได้เห็นเธอยิ้ม ยิ้มที่ให้ใครคนอื่นที่ไม่ใช่ฉัน มันเจ็บดีใช่ไหมล่ะซากุล่ะ
“เอ้าไงไอ้น้อง” ก่อนที่จะพูดอะไรไปพี่รหัสหน้าเหม็นของยัยนี้ก็โพล่มา พร้อมกับสาวสวยหมวยอึ้มสองคนที่ขนาบข้างกายมาแต่ไกล เป็นผู้ชายที่มีผู้หญิงไม่ขาดมือจริง ๆ ก็พอจะเข้าใจความคิดของซากุระแล้วล่ะว่าทำไมถึงไม่ยอมยกครูให้กับไอ่ ที่มีดีแค่หน้าตาคนนี้ เป็นเรา ถ้าต้องยกซากุระให้ไอ่คนแบบนี้ล่ะก็ งั้นจะขอดูแลเองดีกว่า
“เอ้าไงพี่ชาย มือไม่ขาดหญิงเหมือนเดิมนี้หว่า”หญิงสาวพูดพร้อมกับยิ้ม ก่อนจะมองรุ่นพี่ด้วยสายตาที่เขียวปัด
“555 พูดได้ดี อ่ะพี่ให้500 เยนเอาไปซื้อของกินสะ”
“555 ไม่จนแล้วเหรอพี่ แต่ก็ขอบคุณสินน้ำใจนะพี่ แต่ก็นะงานแต่งน้องพี่ต้องใส่ซอง หนัก ๆ หน่อยน่ะให้สมเป็นพี่รหัสเจ้าสาว”ดวงตาสีเขียวเข้มสั่นไหวนิดหน่อยก่อนจะกลับมาเป็นปกติในเวลาไม่ช้า
“นี้จะแต่งงานแล้วเหรอ”
“ใช่พี่อีกไม่กี่เดือนนี้แหละ…ครูเขาพึ่งขอหนูแต่งงาน ก็ตกใจอยู่ว่าทำไมรีบจังเลย หนูว่านะหนูต้องเป็นเจ้าสาวและก็แม่ที่ดีได้แน่เลย"
“555 งั้นสิน่ะพี่พึ่งนึกได้ว่ามีธุระไปกันเถอะสาว ๆ ”
“ได้สิพี่อย่าลืมมาให้ได้น่ะงานแต่งหนูนะ”
“ไม่ลิมแน่นอน บาย”
“บาย”
“เฮ้ย ๆ ดีแล้วงั้นเหรอซากุระ ที่จะไม่บอกให้เขารู้”ลับหลังหมอนั้นก็อดจะพูดไม่ได้ เมื่อเห็นยัยนี้หน้าเศร้าก็อดจะห่วงไม่ได้
“ดีแล้วล่ะ รู้ไปก็ไม่ได้อะไรขึ้นมา ถึงรู้ไปเรื่องที่ครูจะเป็นของฉันมันก็ไม่เปลี่ยนไปหรอก”ต่อให้มาคุกเข่าขอร้องก็ไม่ยอมยกให้หรอกคนล้ำค่าของฉัน
“ถ้าสมมตินะ ซากุระ ถ้าพี่เอเลนมาคุกเข่าขอโทษและยอมก้มหัวให้จากใจจริง แกจะยอมยกโทษให้พี่เขาไหมและแกจะยอมปล่อยครูไปหรือเปล่า”คำพูดของเพื่อนสนิททำให้หญิงสาวตระหนักชั่วขณะ ก่อนจะยิ้มออกมาทั้งน้ำตา
“ไม่รู้สิว่ะ ถึงตอนนั้นกูอาจจะยกโทษให้ แต่สำหรับเรื่องที่จะยกครูให้ เรื่องนั้นต้องปล่อยให้ครูเป็นคนตัดสินใจ”จะบังคับครูก็ไม่ใช่ทาง แค่คิดว่าครูไม่เลือกตัวเองหัวใจก็รู้สึกแหลกสลายไปครึ่งแล้ว ถึงจะไม่อยากคิดแบบนั้นแต่มันก็ช่วยไม่ได้นี้น่า
“ถึงมึงจะเลือกทางไหนนะชะนีน้อย แต่อย่าลืมว่ากูเคารพการตัดสินใจของมึง”
“อืม ขอบใจนะซาสึเกะ มึงคือเพื่อนที่ดีที่สุดสำหรับกู”
“รู้แล้วน่า”
_________________________________________________________________________________________
จบไปอีกตอนน่า ขอโทษจริงๆ ที่ให้รอ สัญญาว่าจะเอาให้จบ
อ่านเพื่อเข้าใจเนื้อเรื่องด้วยนะค่ะ คืออีไรท์ก็อ่านเจอเลยไปขอยืมเขามา
ขอคุณที่ให้ยืมภาพจาก แหล่งอ้างอิง https://www.facebook.com/998698903584455/photos/?tab=album&album_id=1037029383084740
ความคิดเห็น