คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : {Chapter9}
“อีกไม่นานพวกเธอก็จะจบกันแล้ว หาที่เรียนได้หรือยังละหืมเอ้าเอาใบแนวทางไปทำ ส่งครูภาคในคาบนะ”
“ซากุระถ้าเธอเรียนจบเธอจะไปทำงานอะไรเหรอ”อนาคตงั้นเหรอ อนาคตนะเธอไม่เคยคิดและไม่เคยสนใจมาก่อนเลย สำหรับเธอแล้วอนาคตของเธอขอแค่ได้อยู่กับซาสึเกะก็พอขอแค่ได้อยู่กับเขาก็พอแล้ว
“ก็กะว่าจะทำงานบริหารธุระกิจเหมือนซาสึเกะนั้นละแล้วแกละอิโนะ”
“ไม่รู้สิ สงสัยจะช่วยงานที่บ้านเหมือนกัน เอ่อเท็นแล้วแกละ”
“ฉันว่าจะไปหางานทำที่ต่างประเทศสัก 1ปีแล้วค่อยกลับมารับราชกาลเหมือนพ่อนะ”คำพูดพร้อมกับรอยยิ้มที่หวังว่าตัวเองต้องสู้ไหว ทั้งๆที่ยัยนั้นก็ไม่ได้ลำบากอะไรมากมายมีพ่อเป็นตำรวจ กับพี่ชายอีก2คนก็เป็นตำรวจอีก ยัยนั้นรุ่งจะตาย แต่ก็ว่าเถอะนั้นมันคือความฝันของยัยนั้นนิ
“โหสุดยอดเลยเท็น เท็นซัง”ซากุระพูดอย่างชื่นชมกลับความฝันของเพื่อนสาว ก็คนมีความฝันมันก็ดีอย่างนี้ละแม้จะยังไม่เป็นจริงแต่แค่คิดก็มีความสุขแล้ว แถมยังมีความสุขที่เอ่อล้นอีกด้วย
“คิดจะไปหาสาวะมีอยู่ต่างประทศเหรอค่ะ คุณนายเท็นๆซัง”ตั้งแต่คุณเธอหลงรักพ่อหนุ่มต่างชาติที่ชื่อ โฮป คนนั้นเธอก็มีความฝันว่าอยากเจอเขาสักครั้งอยากใช้ชีวิตร่วมกับเขา ทั้งที่อายุของทั้งสองก็ห่างกันตั้ง 12-13ปีรู้ดีอยู่แล้วว่าเพื่อนสาวต้องกินแห้วเป็นของขวัญแน่น
“ยุ่งนะยัยหมู”ทั้งพูดทั้งหน้าแดง
“แล้วพี่ชายบุญธรรมหล่อนไม่ว่าเหรอ ยัยเท็น”อิโนะพูดขึ้นเมื่อนึกถึงพี่ชายบุญธรรมที่ตัวของยัยเท็นๆไม่ชอบสักเท่าไรเพราะเขาชอบทำหน้าโหดแถมยังทำตัวไม่ดีกับเท็นๆด้วย
“เห้..เท็นๆซังยังไม่ดีกับพี่ชายอีกเหรอ คุณเนจินะดูจะเป็นคนดีจะตาย”สาวน้อยซ่ายหน้าให้กับคำพูดของซากุระคนดีเหรอ ดีกับผีนะสิ
“ก็แค่เปลือก พอฉันจบมอ6 เมื่อไรนะฉันจะบินไปเยอรมันทันทีเลย”
“ทำเป็นเก่งนะยัยทอม ยังไงสะฉันว่าเธอไม่มีทางทำแบบนั้นได้แน่น รับรองเลยว่าคุณเนจิจะต้องจับแกขังไว้แน่นนอน”
“ถ้าแกไม่ปากสว่างนะ ยัยหมู ฉันมีเงินเก็บของฉันแล้วภาษาก็พอได้ จบมอ6เมื่อไร ฉันจะได้เจอกับหวานใจของฉันสะที”พูดพร้อมบิดตัวไปมาใบหน้าก็แดงซ่าส์ซึ่งพฤติกรรมแบบนี้ดูจะหายากเป็นพิเศษในหมูพวกเพิ่อนในห้อง
“เท็นๆซังเวลามีความรักก็ดูน่ารักไปอีกแบบนะ”ดูแล้วเธอน่าจะมีความสุขปนทุกข์สะมากกว่า ใบหน้านั้นถึงแม้จะดูยิ้มแย้มในยามนี้ แต่ภายในหัวใจของเธอนั้นกลับกำลังเจ็บปวดกับความรักที่ไม่สมควรจะเกิดขึ้น ซากุระรู้ดีว่าเท็นๆก็รู้ข้อนี้อยู่ ยังไงพวกเขาไม่สิเท็นๆมากกว่าไม่มีทางที่จะรักกับผู้ชายคนนั้นได้ เหมือนฟ้าแกล้งที่ทำให้ทั้งสองมาเจอกันแต่กลับรักกันไม่ได้ ความรักแบบนี้มันเหมือนจะเกิดขึ้นกับเธอยังไงก็ไม่รู้
“ขอให้จับคุณอาได้นะ ยัยเท็น”
“ไม่บอกก็จะจับยะ ยังไงสะเขาก็พอมีลูกได้อยู่”ใบหน้าหวานของเพื่อนสาวแดงก่ำไปหมด ตอนนี้เธอยอมรับเลยว่าหัวใจกำลังเต้นอย่างรุ่นแรงก่อนที่จะรู้สึกว่าโลกนี้มันหมุนราวกับว่าไม่มีแรงโน้มถ่วง
“ยัยเท็น”
“เท็นๆซัง”นั้นคือคำสุดท้ายที่เธอได้ยินก่อนที่สติของเธอจะดับไป
.
.
“เป็นอะไรเหรอซากุระ” ซาสึเกะถามเมื่อเห็นความผิดปกติของเด็กสาวที่อมยิ้มตั้งแต่ขึ้นรถ พร้อมกับร้องเพลงอย่างมีความสุข
“การมีความรักนิมันดีจริงๆเลยนะค่ะ ยอมทำทุกอย่างเพื่อได้อยู่กับคนที่เรารักโดยไม่สนสถานะของตัวเองว่าอยู่ในที่ไหน”ซาสึเกะพิจราณาคำพูดของเธอ ก่อนจะมองเธอด้วยสายที่ไม่พอใจนี้เธอกำลังมีความรักงั้นเหรอ แค่คิดเขาก็อยากเอาปืนไปจ่อหัวไอ้คนที่บังอาจมาลักไก่เขาตอนที่เขาไม่ได้อยู่ใกล้
“ไอ้หน้าโง่ที่ไหนมันบังอาจมายุ่งกับเธอ”ซาสึเกะจ้องเข้าไปในดวงตาสีมรกตที่ดูมีแววขับขันในตัวของเขาอยู่มาก สงสัยจะหวงเธอหนัก
“ไม่มีหรอกค่ะ ถึงมีหนูก็ไม่สนเพราะหนูจะอยู่กับซาสึเกะตลอดไปไงค่ะ”คำพูดของเธอมันทำให้เขารู้สึกร้อนๆที่พวงแก้มของทั้งสองก่อนจะหันหน้าหนีทำเป็นไม่สนใจคนตัวเล็กที่มองเขาด้วยใบหน้าที่ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่
“เชอะใครสนกัน”ซากุระหัวเราะให้กับคนที่ไม่ยอมรับในความเป็นจริง ที่ว่าเขากำลังหวงเธอ
“เหรอค่ะ ถ้าหนูมีแฟนซาสึเกะก็คงไม่ว่าสินะ”เมื่อเจ้าตัวไม่ยอมรับความจริงก็อยากจะแกล้งให้เขารู้สะบ้าง ว่าการวางฟอร์มมันไม่ดี
“ห้ามเอาความคิดเหลวไหลใส่ในสมองของเธอเลยนะซากุระ”
“ไงว่าใครสนกันละค่ะ”พูดพร้อมกับยิ้มตายี้ให้เขา ก็ไม่รู้ว่าเขาจะวางฟอร์มไปทำไมกันถ้าหวงก็บอกว่าหวงไปสิ ไม่ต้องมาพูดจาอ้อมค้อม
“เชอะ”
.
.
“เธอทำอะไรเหรอซากุระ”คำพูดของเขามันทำให้เธอตกใจสาวน้อยลุกขึ้นจากโตะเขียนหนังสือก่อนจะหันหน้าไปหาเขาส่วนมือก็เอาไว้ข้างหลังเพื่อเก็บกระดาษ
“ซาสึเกะหนูตกใจหมดเลย”ท่าทางที่มีพิรุธของเธอมันทำให้เขาเกิดความสงสัยก่อนจะถามซ้ำ
“ฉันถามว่าเธอกำลังทำอะไรอยู่”คำที่ย้ำเตือนมันทำให้รุกลี้รุกรนก่อนจะเอามือเปิดลิ้นชักแล้วเอากระดาษใส่ไว้ทั้งๆใบหน้าและลำตัวก็หันมาหาเขา
“กะ..ก็เปล่านะค่ะ...ว่าแต่ซาสึเกะมีอะไรเหรอถึงได้มาหาหนูที่นี้”ใช่เขาไม่ค่อยมาหาเธอส่วนมากมีแต่เธอไปหาเขาสะมากกว่าที่เขาจะมาหาเธอ
“ก็เธอยังไม่ลงไปทานข้าวเลยนิ เป็นห่วงก็เลยมาตาม”
“ทานข้าวเหรอค่ะ ในเวลาห้าโมงเย็นนี้นะค่ะ”ปกติทานข้าว 1 ทุ่มหรือไม่ก็ 2 ทุ่นไหงทานเร็วขนาดนี้ละ ซากุระมองเขาก่อนที่เธอจะยิ้มพราย
“หรือว่าซาสึเกะไม่เห็นหนูไปหาเหรอค่ะเลยคิดถึง ก็เลยมาตาม”
“ปะ..เปล่า.สงสัยฉันจะ..จำเวลาผิด”เมื่อถูกจับได้เขาก็แถไปเรื่อย ใครจะไปยอมรับให้เสียฟอร์มกันละ เดี่ยวก็โดนคนตัวเล็กล้ออีก
“เหรอค่ะ ซาสึเกะทำไมหน้าแดงจังเลย”
“ยุ่ง”พูดแค่นั้นก่อนที่เขาจะรีบเดินไปที่ห้องของเขา การกระทำนั้นทำให้เธอหัวเราะน้อยๆกับการกระทำของเขานับวันยิ่งทำตัวเหมือนผู้หญิงเข้าไปใหญ่สงสัยเขาจะเพี้ยน
2 ชั่วโมงก่อนหน้านี้
“แม่ละค่ะ”เมื่อมาถึงรถก็ถามถึงคนเป็นแม่ทันที ก็ปกติแม่ของเธอเป็นคนมารับไม่ใช่เขา ที่ทำหน้าไม่ต้อนรับเธอสะเท่าไร
“แม่เธอไม่อยู่ พ่อก็เลยให้ฉันมารับขึ้นสิ”เท็นๆจำใจต้องขึ้นรถเพราะไม่อยากมีปากเสียงกับเขา
“ถ้าคุณไม่อยากมารับฉันคราวหน้าก็ไม่ต้องมาก็ได้นะค่ะ เดี่ยวฉันหาทางกลับเองได้ค่ะ”ประโยคนั้นมันทำให้เขาหัวเสียได้ดีเลยทีเดียว
“เรียกฉันว่าพี่สักครั้งนรกคงจะไม่กินกระบานเธอวันนี้หรอกนะ”คำพูดของเขามันทำให้เธอมองหน้าเขาอย่างเหลือเชื่อ คนอย่าง เนจิ นี้นะบอกเธอให้เรียกเขาว่าพี่
“ไม่จำเป็นหรอกค่ะ ยังไงสะคุณก็ไม่เคยเห็นฉันเป็นน้องอยู่แล้วนิค่ะ”แม้จะยังแปลกใจอยู่แต่เธอก็ไม่อยากสนสิ่งพวกนั้นอยู่แล้วเพราะอีกไม่กี่เดือนเธอก็จะไปจากที่นี้แล้ว
“เธออายุเท่าไรแล้ว”พูดที่ออกนอกประเด็ดมันทำให้เธอสับสนกับความคิดของเขาก่อนที่เธอจะตอบแบบส่งๆไป
“18 แล้วค่ะ”
“เฮ้ยดี ฉันคงไม่โดยข้อหาพรากผูเยาว์”คำพูดนั้นทำให้เบิกตากว้างก่อนจะหันหน้ามาหาเขา ก่อนจะได้รอยยิ้มที่ยกยิ้มมุมปาก ไข้กินหรือไง
“คุณมันเป็นบ้าไปแล้ว จอดรถเดี่ยวนี้นะฉันจะลง”เขาคงเสียสติไปแล้วไม่งั้น ก่อนออกมาหัวของเขาก็คงฟาดเข้ากับอะไรสักอย่าง กับสถานการณ์แบบนี้เธอก็ไม่อยากอยู่หรอก แต่คำสั่งของเธอมันไม่ได้เข้าหูของเขาเลยสักนิดเขายังขับรถด้วยความเร็วสูงต่อไป
“นี้คุณ...”
“เงียบไปสะ เพราะยังไงฉันก็ไม่ยอมให้เธอไปหาไอ้บื้อนั้นที่เยอรมันหรอก”พูดพร้อมกับบึ่งรถออกไปเขารู้เรื่องนี้ได้อย่างไงเธอไม่เคยบอกใครนอกจากเพื่อนทั้งสองที่เธอเชื่อใจที่สุด อิโนะเหรอไม่ใช่หรอกถึงยัยนั้นจะดูเป็นคนปากร้ายแต่ยัยนั้นก็ไม่เคยหักหลังเพื่อน หรือจะเป็นซากุระ รายนั้นยิ่งไม่มีทางแล้วใครกัน
“คุณรู้ เรื่องได้อย่างไง”
“ไดอารี่ของเธอไง ฉันเปิดอ่านรู้ทุกอย่าง หึคิดเหรอว่าจะไปจากที่นี้ได้อย่างงั้นเหรอคิดง่ายไปหน่อยมั้ง”
“แล้วคุณต้องการอะไรกันแน่น ก็ในเมื่อคุณไม่อยากให้ฉันอยู่ฉันก็จะไม่อยู่แล้วไงแค่นี้คุณไม่พอใจอีกเหรอ”
“ไม่!! แล้วก็เงียบได้แล้วฉันรำคาญ”เขามันบ้า บ้าไปแล้ว เขามันตาคนนิสัยไม่ดี เขาต้องเสียสติไปแล้วแน่นๆ เขามัน ตอนนี้เธอไม่มีคำใดจะด่าคนอย่างเขา เท็นๆทำเพียงได้แค่กลืนน้ำตาเข้าไปต้องไม่ร้องให้ ให้เขาสมเพชเธอ
.
.
“เย้ๆ เท็นๆซัง อิโนะ ฉันสอบเข้ามหาลัยได้แล้วนะ”คำพูดที่ดูดีใจจนเวอร์ของเพื่อนสาวมันทำให้เพื่อนทั้งสองยิ้มให้แม้ในใจของพวกเธอจะยังเศร้าอยู่ก็ตาม
“ดีใจด้วยนะซากุระ”แม้จะพูดแล้วก็ส่งรอยยิ้มมาให้ แต่แววตาของอิโนะนั้นกลับดูเศร้า
“ดีใจด้วนะซากุระมากอดทีสิ”เท็นๆ เดินเข้ามากอดเธอแต่อ้อมกอดนั้นกับเปี่ยนไปด้วยความทุกข์นี้มันเกิดอะไรกับเพื่อนทั้งสองของเธอ
“ขะ...ขอบใจมากนะพวกเธอเป็นอะไรหรือเปล่า”ซากุระมองเพื่อนทั้งสองก่อนที่เธอจะได้รอยยิ้มมาให้
“ไม่เป็นไรหรอก ทำไมเธอไม่รีบกลับบ้านไปบอกคุณซาสึเกะละว่าสอบเข้าได้แล้ว”คำพูดนั้นทำให้เธอฉุดคิดก่อนจะยิ้มแล้วเอาของขวัญที่เธอห่อมาตั้งสองวันเพื่อเขาทั้งๆที่ความจริงเธอห่อของขวัญไม่เป็นด้วยซ้ำ
“เออก็ว่าอยู่วันนี้เลิกเที่ยงสะด้วยสิ แถมอีกอย่างซาสึเกะก็อยู่บ้านด้วยแล้วเขายังไม่รู้ด้วยว่าฉันเลิกตอนเที่ยงแบบนี้ต้องไปเซอร์ไพรส์”ซากุระหัวเราะน้อยอิอิ เมื่อนึกถึงคนตัวโตที่ต้องทำหน้าตกใจแน่นเมื่อเขาเห็นเธอและของขวัญกับใบสอบผ่าน
“แล้วของในกล่องคืออะไรเหรอจ๊ะ ซากุระ”ซากุระมองเท็นๆก่อนจะยิ้มให้แล้วเอานิ้วชี้ทาบปากตัวเอง
“ความลับจ๊ะ”
“ยะรีบไปได้แล้วเดี่ยวคุณซาสึเกะรอนาน”
“งั้นฉันไปก่อนนะมีอะไรก็โทรมาบอกละ บาย”
เมื่อเดินทางมาถึงบ้าน สาวน้อยก็ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่มาตลอดทาง ก่อนจะเดินไปหาเขาที่สวนก็ไม่เจอ เดินไปหาที่ห้องรับแขกก็ไม่เจอ เดินไปหาที่ห้องครัวก็ไม่เจอก็ปกติเขาชอบอยู่แถวนี้นี้น่าแล้วไปไหนละนั้น ก่อนที่เธอจะเดินขึ้นบันไดไปหาเขาที่ห้องทำงานของเขา
เมื่อถึงหน้าห้องซากุระก็ยิ้มอย่างมีความสุดก่อนจะเปิดประตูออกไปพร้อมกับร้องเสียงดัง
“ซาสึเกะ!! เซอร์ไพรส์....”คำพูดทั้งหมดของเธอถูกกลืนเข้าไปในลำคอจนหมด เมื่อเห็นสิ่งที่เธอคอยย้ำเตือนกับเขามาตลอดเรื่องการผิดหวัง ภาพที่เขาถอดเสื้อกับผู้หญิงคนหนึ่งที่นั่งบนโต๊ะทำงานของเขาโดนแขนของเธอนั้นโอบรอบคอของเขาไว้
“ซา-กุ-ระ”
เป็นเรื่องที่เซอร์ไพรส์จริงๆ น้ำร้อนเดือดแล้วอีกไม่นานคงเดาได้ว่ามาม่าคงสุก ไม่รับปากนะว่าตอนหน้าจะมี NC หรือเปล่า
ความคิดเห็น