คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ (รีไรท์)
“ซาสึเกะนับสามวิ่งเลยนะ” ฉันพูดพร้อมกับจับมือซาสึเกะแน่น ก่อนจะกลืนน้ำลายเหนียว ๆ ลงในลำคอตัวเองเมื่อเจอโจทย์ยากเข้าให้
“มึงแน่นใจนะว่าจะวิ่ง” เออไม่งั้นกูไม่บอกมึงหรอก
“เออ ก็แน่นดิ”เจ้าหมอนี้เหมือนจะไม่เชื่อใจฉัน แต่มันก็ยังจับมือฉันแน่นจนแทบจะแหลกคามือมันอยู่แล้ว นี้อิคุณมึงค่ะ มือนะค่ะมือ ไม่ใช่ปูนที่แกจะบีบแล้วมันจะได้ไม่เจ็บ กระดูกจะแตกไหมนี้
“นี้แน่ใจจริงๆเหรอถ้าหากมันตามทันเราซวยนะ”รู้ไงค่ะ หรือคุณมึงจะยิมรอให้มันมาคาบหัวเอาได้ล่ะ
“ต้นไม้มีปืนดิวะ”
“แล้วถ้าปืนไม่ทันละ”
“ก็โดนกัดไง”สมอง มึงคิดอะไรไม่เป็นหรือไง เจ้าเบอะเอ่ย
“พูดง่ายเนอะ สมกับเป็นชะนี”โหกูจะขอบคุณมึงที่ชมหรือด่ากูดีค่ะ คุณค่า
“งั้นกูนับนะ แล้วก็ปล่อยมือกูได้แล้ว”
“มึงก็หนีกูดิ”หืมไอ้บ้าถ้าคิดจะหนีกูคงไม่มาตกตะกรรมลำบากแบบนี้หรอก
“กูไม่หนีมึงหรอก นับนะ”
“เออ”เจ้านั้นพูดก่อนที่ฉันจะสูบหายใจเข้าลึกๆ
“1”
“3”ฉันนับก่อนจะวิ่งออกจากที่นั้นทันที สิ่งนั้นทำให้ซาสึเกะมองตามหลังฉัน อย่างงงวย
“อีชะนี!!”เหมือนจะได้ยินเสียงซาสึเกะด่ามาแต่ไกล ไม่หรอก คนอย่างเพือนฉันนี้นะจะกล้าด่า ไม่มีทาง สงสัยฉันหูฟาดไปมั้ง
ขอโทษนะซาสึเกะที่ปล่อยให้มึงเผชิญกับน้องหมาผู้ที่น่าเกรงขาม ฉันวิ่งไม่คิดชีวิตก่อนที่จะได้ยินเสียงฝืนเท้าและเสียงเห่าตามหลังฉันมาติด ๆ สิ่งนั้นทำให้ฉันรีบหันไปมองข้างหลังอย่างรวดเร็ว ก่อนจะพบเป็ด? ที่ถูกหมาวิ่งตาม
“สัส!! เป็ดมึงจะวิ่งมาทางกูทำไม”
“กูรักมึงไง!!!”เสียงที่ตะโกนออกมานั้นทำให้ฉันรู้ได้ในทันทีเลยว่า มันโกหก และอีกอย่างคนอย่างหมอนั้นคงกำลังสาปแช่งฉันเเง่ ๆ
“ขอบคุณสำหรับความรักนะ แต่กูไม่ต้องการ” วันนี้เปิดเทอมวันแรกด้วยทำไมต้องมาซวยต้อนรับการเข้ามหาลัยปีสามด้วยว่ะค่ะ ส่วนไอ้หมาบ้านั้นก็ตามจัง ติดใจอะไรไอ้เป็ดนักหนาว่ะ
“ต้องการกูเถอะโลกนี้ไม่มีใครรักกูอีกแล้ว”
“ไม่โว๊ย มึงวิ่งไปทางอื่นไม่ได้หรอว่ะ”มึงรักเพื่อนในทางที่ถูกหน่อยพวก ยอมเสียสละกระดูกสักชิ้นให้มันหน่อยเถอะไม่สงสารหมาตาดำ ๆ เหน่อยเหรอ เจ้าคนใจดำ
“ไม่กูรักมึง!!!”
“ตอนกูยืมเงินไม่เห็นรักกูแบบนี้เลยว่ะ”ตอนกูยืมเงินไล่กันอย่างกับหมูกับหมา พอ หมาไล่ก็รักกูปานจะขาดใจตาย
.
“โหนี้มันหมาหรือกาวตราช้างว่ะค่ะ ติดหนึมมาก”ฉันพูดเมื่อหนีรอดจากหมาเวรนั้นได้ก่อนที่จะรู้สึกเสียวสันหลังเมื่อ
เพื่อนสาวของฉันทำหน้าตาที่แทบจะฆ่าฉันให้ตายตอนนี้ โหมึงไปแสดงหนังตุ๊กตาผีเถอะถ้าหน้ามึงจะน่ากลัวขนาดนี้นะ
“ว๊าว แกรอดด้วยเหรอ”
“ไหนมึงบอกว่านับสามไง”น่านมันยังไม่ลืม
“ก็นับสามไง”มึงจะให้ตูนับอะไรค่ะ
“นั้นนับสามแล้วเหรอ โรงเรียนไหนสองมึงว่ะกากชิบ”หืมไอ้เก่ง
“ก็โรงเรียนที่สอนมึงมานั้นละ อาจารย์คนเดียวกันด้วย”
“เถียงคำไม่ตกฟาด”
“เอ้าไงน้อง”ก่อนที่ฉันจะเถียงมันไปมากกว่านี้ ก็มีบุคคลที่สามโผล่มาฉันรีบหันไปหาเสียงที่คุ้นเคยก่อนจะพบคนที่คุ้นตา
ก็จะใครที่ไหนอีกละก็พี่รหัสฉันไงเฮียแกเป็นคนหล่อสูงยาว เข่าดี บ้านรวย พูดโดยรวมก็พระเอกนิยายดี ๆ นี้เองล่ะ
“เอ้าไงพี่ ขอตังหน่อย” ประโยคประจำที่ทักทายเมื่อเจอหน้าพี่รหัสคนดี
“พี่ไม่มีเงินอ่ะ”และนี้ก็เป็นประโยคประจำตัวของพี่รหัสคนดีที่ตอบน้องรหัสคนจน
“เชื่อตายละ ลูกชายคนเดียวของนักธุรกิจชื่อดังแม่เป็นถึงแพทย์แนวหน้าระดับประเทศ ลูกชายไม่มีตังนี้นะตลกละเฮีย”น้ำเสียงประชดเฮียแก มันไม่ได้ดูน่ารักอะไรเลย ตรงข้ามมันดูน่าเเตะมากกว่า
“เฮ้ย...รู้ด้วยแหะ นึกว่าในหัวมีแต่เรื่องแกงเพื่อนสะอีก”ชายหนุ่มพูดก่อนจะเสตาไปมองเพื่อนของน้องที่ชอบโดนยัยนี้แกล้งตลอด เจ้านั้นก็ยอมโง่ให้ยัยนี้แกล้งทั้ง ๆ ที่มันก็รู้ว่าตัวเองโดนแกล้งอยู่
“อ้าวเฮียพูดงี้ก็สวยดิ”
“555 ขอโทษแล้วกัน แล้วไม่ได้มากะแฟนเหรอ” เปลี่ยนเรื่องคุยล่ะที่หนึ่ง
ที่จริงรุ่นพี่ก็รู้อยู่ว่าฉันคบกับอาจรย์ที่โรงเรียนเดิมแกเป็นนักศึกษาฝึกสอน และแกก็ย้ายมาเป็นครูอยู่ที่นี้
นี้ล่ะมีแฟนที่รักเรามากขนาดนี้มันก็ดีแบบนี้ นี้เอง รักนะค่ะคุณแฟนขาาา
“เขายุ่งนะค่ะว่าแต่ถามทำไมเหรอค่ะรุ่นพี่คงไม่ได้ชอบแฟนหนูหรอกนะ”ฉันแค่แหย่เขาขำๆเท่านั้นละ รุ่นพี่นะไม่ได้มีรสนิยมมีอีหนูเป็นผู้ชายหรอก
“พี่ผู้ชายทั้งแท่งนะชอบหญิง 100 เปอร์เซนต์”เขาพูดก่อนจะเอามือมาขยี้หัวฉันเพื่อบอกว่า สบายใจได้เลยไอ้น้อง พี่ไม่เอาผัวหนูมาเป็นเมียพี่แน่ เพราะพี่หล่อ
อยากตบคนหล่อจังค่า มันน่าหนัก
“ค่าๆ เชื่อก็ได้ ว่าแต่หนูสายแล้วไปก่อนนะ”ถึงอยากจะวางมวยกับพี่รหัสที่ปากไม่สิ้นกลิ่นน้ำนมแค่ไหนแต่คาบแรก คืออาจารย์ที่โหดยิ่งกว่ายมบาล ประจำเดือนไม่มาหรือไงก็ไม่รู้ชอบทำหน้าตาน่าเบิร์ดกระโหลกหนัก
“เคร ๆ เจอกัน”
“ค่า”
“มึงคงไม่นอกใจครูนะ” ทีลับหลังนิชอบสันหาคำพูดหนักน่าไอ้เป็ด
“ไม่มีทางหรอก ฉันรักครูคนเดียวไม่มีทางที่จะมองใครแน่น แล้วอีกอย่างฉันไม่ชอบผู้ชายเจ้าชู้รู้ไว้สะน้องเป็ดน้อย”
“เหรอ”น้ำเสียงซาสึกเกะนั้นโครตกวนอวัยวะเบื้องล่างแม่มาก
“เอ๊ะ..เอ๊ะ..เอ๋..หรือว่าซาสึเกะเจ้าหญิงหัวใจน้ำแข็งของฉันจะปันใจให้พี่รหัสของเพื่อนผู้น่ารักอย่างฉันนะรึ”
“หมั่นน่าเนอะ ชะนีน้อย” ชายหนุ่มพูดก่อนจะจิ้มนิ้วเข้าที่กระโหลกของฉัน “ถ้ามีสมองคิดเรื่องแบบนี้ก็ไปอ่านหนังสือเรียนสะ เลิกอ่านนิยายน้ำเน่าได้แล้ว”พูดจบประโยคนั้นหมอนั้นก็เอาแรงทั้งหมดจิ้มที่หน้าผากฉันจนร่างอันเบาะบางของฉันเซถอยหลัง ก่อนที่เจ้านั้นจะวิ่งหนีขึ้นตึกเรียน
“อีกระเทย...เดี่ยวเถอะมึง”ฉันด่ามันไล่หลัง เมื่อประโยคที่ไอ้บ้านั้นด่าฉันเหมือนฉันเป็นพวกชอบเพ้อฝันลม ๆ แร้ง ๆ
.
.
.
“วันนี้จะไปกินข้าวกับครูเหรอ”
“เออ ซาสึเกะแกว่าชุดนี้สวยเปล่าว่ะ”
“สวย”ตอบพร้อมกับดูหนังที่กำลังฉาย มันทำให้ฉันอดโมโหไม่ได้กับความที่มันไม่ใส่ใจฉันเลยก่อนที่ฉันจะขว้างตุ๊กตาใส่เจ้าเป็ดบ้า
“โอ๊ยย….เป็นบ้าอะไรของมึงเนี้ย ชะนีน้อย”
“ดู ดี ๆ ดิเผื่อพี่เขาขอกูแต่งงาน”
“จะเพ้อฝันอะไรก็ให้มันน้อย ๆ หน่อยเถอะแม่คุณ”
“ยุ่งน่า”ฉันพูดก่อนจะเช็ดความรีบร้อยตัวเองอีกครั้ง
“ล็อกประตูดีๆ ล่ะ มีอะไรโทรหาน่ะ”
“รู้แล้วน่า!!”
หลังจากเสียงประตูบานนั้นปิดไป ชายหนุ่มก็เอนตัวนอนพร้อมกับเอามือก่ายหน้าผาก เขาเหนื่อย เหนื่อยที่ต้องแสดงเป็นคนอื่นแต่ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าเริ่มชินกับอีกตัวตนหนึ่งที่ถูกยัดเยียดมาตั้งแต่มัธยม อกทั้งความรู้สึกที่หนักอึ้งในใจ
เคยมีคนพูดว่า ใครรักก่อนคนนั้นแพ้
นั้นก็อาจจะจริงแต่พวกเขานะพูดไม่หมดวักหน่อย ว่า แพ้แล้วทำไมมันต้องรู้สึกเจ็บปวดมากด้วย
ความรู้สึกที่หนักอึ้งทุกครั้งที่เห็นพวกเขาไปด้วยกัน ทั้งเจ็บปวดที่เห็นพวกเขาจับมือกัน ทุกคืนวันก็ภาวนาให้พวกเขารีบ ๆ เลิกกันสะ ให้ผู้ชายคนนั้นเป็นคนใจร้ายที่จะมาหลอกเธอ ให้เขาเป็นคนเลวในสายตาเธอ
และให้ฉัน เป็นคนที่รักษาแผลใจให้ และให้เธอมาตกหลุมรักกัน แต่ดูแล้วฟ้าคงไม่เห็นด้วยกับคำอธิฐาน
เพราะทุกวันเวลาผ่านไปหัวใจสองดวงนั้นผูกติดกันยิ่งกว่าแม่กุญแจสะอีก ไหนจะคำหมั่นที่ผู้ชายคนนั้นเคยให้ไว้กับเขา
"นายไม่ต้องเป็นห่วง ฉันจะไม่ล่วงเกินซากุระจนกว่าเราจะแต่งงานกัน" ประโยคนั้นมันทำให้เขาแพ้อย่างสมบูรณ์ คน ๆ นั้นไม่เคยแม้แต่จะเห็นแก่ตัวแม้แต่นิดเดียวซึ่งต่างกับเขาที่ใช้ความสนิทสนมพยายามหาเศษหาเลย เพียงได้ใกล้ชิดได้แตะสักนิดก็มีความสุขแล้ว
เพราะงั้น หากจะให้เขาเป็นสุภาพบุรุษเหมือนผู้ชายคนนั้นเขาคงทำไม่ได้ เขาทำไม่ได้จริง ๆ หากต้องห่างจากหัวใจตัวเองแบบนั้นก็เหมือนว่าเขาตายไป 90% แล้ว
เขามันก็คนชั่วดี ๆ คนหนึ่งนี้เอง
________________________________________________________________________________________________________________________________
ขอโทษนะกลับมาครั้งนี้ว่าจะเอาให้จบ เอาใจช่วยเราด้วยน่า
ขอบคุณทุกคนจริง ๆ ที่ติดตามหากไม่มี รีท เราก็ลืมและไม่แตะอีกเลย ขอบคุณจริง ๆ น่าที่ไม่ทิ้งกัน ขอบคุณมากๆน่าาาา
ความคิดเห็น