คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : Free love 3♡
ฉันอยู่ดูอาการพี่สักพักและเลือบไปมองเตียงข้างๆที่ดูจะเออ…เลิ่กลั่ก? เซดริกเกร็งเล็กน้อยเมื่อพบว่าสายตาของเจ้าตัวน้อยที่เค้าเฝ้านึกถึงทั้งวันกำลังมองมาทางนี้
ซัมเมอบี้เมื่อเห็นท่าทางของเซดก็ขบขันด้วยความเอ็นดูก่อนจะโดนเพื่อนเจ้าตัวดีตีเข้าให้แน่นอนทุกกริยาท่าทางของพวกเขาทั้ง3คน อยู่ในสายตาเซียด้าเธอขำเล็กน้อยก่อนจะเดินเข้าไปถามไถ่อาการจากอีกฝ่าย
อย่างน้อยระหว่างที่พี่โอลิเวอร์พักอยู่นี้คงไม่เหงาเท่าไหร่หรอกในเมื่อพี่เซดริกก็อยู่ด้วยกันบ้างทีอาจสนิทกันมากขึ้นด้วยซ้ำ
อยู่ได้ไม่นานนักมาดามพ็อมฟรีย์ก็ไล่นักเรียนที่มาเยี่ยมเยียนผู้ป่วยออกจากห้องเมื่อถึงเวลาเรียนในคาบต่อไป
เซียด้าไม่รอช้าที่จะเร่งเดินทางไปยังห้องเรียนปรุงยาที่คุกใต้ดิน เธอไม่อยากให้คะแนนบ้านหายไปเป็นว่าเล่นเหมือนพวกบ้านกริฟฟินเดอร์หรอกนะ ถึงศาสตราจารย์เสนปจะดุไปนิดแต่เธอค่อนข้างที่จะชอบเรียนวิชาปรุงยาของศาสตราจารย์คนนี้ ถึงจะน้อยกว่าคาบสมุนไพรก็เถอะ วิชานี้ติดอันดับ2ของวิชาที่เธอชอบมากที่สุด
เมื่อเข้ามาในห้องก็พบกับเมอร์สันที่นั่งรออยู่ด้านหน้าเขาเบ้หน้าเล็กน้อยเมื่อเห็นว่าเธอมาช้า นั่งได้ไม่ทันดี อาจารย์ประจำวิชาก็เข้ามาทันที เกือบแล้วเราหากมาช้ากว่านี้เธอคงได้อยู่ขัดหม้อจนดึกแน่เซียด้าได้แต่กู่ร้องอยู่ในใจก่อนจะกลับมาสนใจการเรียนตรงหน้า ศาสตราจารย์เสนปอธิบายถึงน้ำยาหดตัวก่อนจะให้จับคู่กับเพื่อนต่างบ้าน จริงอยู่ที่บ้านเรเวนคลอกับบ้านสลิธีรินไม่ได้บาดหมางกันเหมือนกริฟฟินเดอร์จึงไม่มีปัญหาในการจับคู่
แต่ฉันมี!!!!
ทำไมถึงทุกคนถึงจับคู่กันเร็วนักล่ะ!ร่างเล็กมองหาคู่รอบๆห้องพบว่าเหลือแต่คุณชายมัลฟอยคนนั้นให้ตายเถอะเมอร์ลินให้ฉันลื่นปลอกกล้วยตายดีกว่าและหากสังเกตุเพื่อนร่วมชั้นเรียนพบว่าเพื่อนทั้ง2บ้านทำเป็นไม่สนใจฉันและทำเป็นคุยกันเรื่องการปรุงยากันอยู่ ดูไม่รู้เลยว่าทั้ง2บ้านหลีกเลี่ยงที่จะคู่กับคุณชายมัลฟอย
และเธอคือผู้รับกรรมในครั้งนี้ ฉันจะฟ้องพี่!!
ฉันเดินไปหามัลฟอยที่ทำหน้าเบ้ปากและหากไม่ได้ยินผิดเหมือนเค้าจะสบถด่าคนในห้อง
"เจ้าพวกโง่คิดว่าฉันอยากคู่กับพวกแกมากรึไง"
มัลฟอยทำเสียงขึ้นจมูกด้วยความไม่พอใจ เซียด้าเดินเข้าไปทักทายเป็นมารยาทดูเหมือนว่ามัลฟอยจะไม่ได้เลวร้ายอย่างที่คนอื่นพุด ฉันคิดว่าเค้าค่อนข้างออกจะเป็นสุภาพบุรุษจะว่ายังไงดีล่ะระหว่างที่ปรุงยาเค้าพยายามพูดอธิบายให้เข้าใจแถมยังหลีกเลี่ยงการถูกตัวฉันอีกด้วย น้ำยาของพวกเราออกมาดีมากจนศาสตราจารย์เสนปชม ความดีความชอบนี้ต้องยกให้มัลฟอยเลยเพราะฉันไม่ได้ทำไรนอกจากเป็นลูกมือของเค้าเป็นดั่งเช่นเคยเมื่อท้ายคาบทุกคนได้รายงานมาทำก่อนนอน
“เมอร์สันไปทำรายงานที่ห้องสมุดกัน”เพื่อนชายทำหน้าไม่ชอบใจแต่ก็ตามมาแต่โดยดีจะว่าไงดีล่ะเมอร์สันไม่ค่อยถูกกับหนังสือน่ะแล้วเค้าไม่ชอบแม่อีแร้งที่เฝ้าห้องสมุดอีกด้วยฉันบอกให้เค้านั่งเฝ้าโต๊ะส่วนฉันจะไปหาหนังสือมานั่งทำรายงานได้มาสักสามสี่เล่มก็กลับมาที่โต๊ะ “เมอร์สันไม่ทำหรอ”คนถูกเรียกเหงยหน้ามองก่อนจะส่ายหน้าเป็นการปฏิเสธ
“เดี๋ยวเถอะถ้ามาปั่นเอาวันสุดท้ายฉันไม่ให้ลอกแล้วนะ”เซียด้ายู่ปากด้วยความไม่พอใจหากแต่เพื่อนชายของเธอไม่ได้สนใจสักนิด!!มันน่าจับหยุมหัวจริงๆคอยดูเถอะถ้ามาขอจริงๆจะไม่ให้จริงๆด้วย
นั่งทำอยู่นานในที่สุดก็เสร็จฉันลุกขึ้นขยับร่างกายให้หายเมื่อยจากการทำรายงานไม่รอช้าเซียด้าก็ลุกไปโดยทิ้งเพื่อนชายให้นอนอยู่ที่นั้นด้วยความไม่พอใจ สมน้ำหน้าเจ้าลาขี้เกียจ!!!
"เซียด้า!!!'
ร่างบางทำเป็นเมินเสียงเพื่อนชายแล้วจัดการเอาทาร์ตน้ำตาลเข้าปากด้วยความไม่สนใจ
“เธอกล้าทิ้งเพื่อนตัวเองให้หลับอยู่ที่อันตรายแบบนั้นได้ไง”
เซียด้าทำเป็นหูทวนลมก่อนจะหันไปแลบลิ้นใส่อีกคนด้วยความหมั้นไส้เมอร์สันถอนหายใจเล็กน้อยก่อนจะทำท่าปลงกับปฏิกิริยาจากร่างบางแล้วหันมาสนใจอาหารตรงหน้าดูเหมือนเจ้าตัวจะรู้แล้วนะว่าเธอโกรธเค้าเรื่องอะไร
เช้านี้เป็นเช้าที่นักเรียนปีสามจะไปฮอกมี้ด เซียด้าจึงตื่นกว่าปกติเมื่อคืนเธอชวนเมอร์สันไปด้วยหากแต่อีกฝ่ายดันปั่นงานของศาสตราจารย์เสนปที่สั่งเมื่อสองวันก่อน เธอได้แต่ขำสะใจอยู่ในใจอย่างหมั้นไส้และสมน้ำหน้า
ตอนนี้อีกคนคงนอนตายคารายงานอยู่บนหอเนี้ยแหละ วันนี้เธอตั้งใจจะไปกินเค้กและน้ำชาของมาดามพุดดี้ฟุตจึงไม่ได้แต่งตัวไรมากเหมือนสาวๆที่ตั้งใจจะไปเดทกับแฟน เซียด้าเพียงแค่ใส่เสื้อแขนยาวคอเต่าสีน้ำเงินเข้มออกดำกับกระโปรงและเสื้อคลุม ขนาดที่เดินอยู่นั้นร่างของเธอก็ถูกกระชากอย่างเบามือเธอตกใจเล็กน้อยเมื่อหันไปมองคนที่จับตัวเธออยู่นั้นคือคุณชายมัลฟอย"ช่วยฉันหน่อย" ฉันมึนงงเล็กน้อยเมื่อพบว่าอีกคนกำลังหลบอยู่หลังม้าหินข้างหลังฉันก่อนจะได้หันไปถามอะไรของมีเสียงหญิงสาวที่เเหลมจนชวนให้คนฟังรู้สึกรำคาญใจ"นี้ยัยนั้นน่ะเห็นเดรโกของฉันมั้ย" เมื่อได้ยินคำถามก็เข้าใจทันที่ว่าเกิดเรื่องไรขึ้นฉันส่ายหน้าปฏิเสธก่อนที่อีกฝ่ายจะเดินตึงตังเดินไปแล้วแหกปากเรียกมัลฟอยที่อยู่ข้างหลังฉัน
“ให้ตายสิยัยนั้นน่ารำคาญเป็นบ้า” มัลฟอยลุกออกมาจากที่ซ่อนกอนจะสบถออกมาด้วยความรำคาญ"ขอบคุณมากวู้ด"
“ไม่เป็นไรงั้นฉันขอตัวไปขึ้นรถไปฮอกมี้ดส์ก่อนนะ”
“ฉันไปด้วยถ้าอยากได้อยากกินไรเดี๋ยวฉันจ่ายเองถือว่าเป็นการตอบแทนเรื่องเมื่อกี้”
ฉันเกรงใจอีกฝ่ายเล็กน้อยเรื่องแค่นี้ไม่เห็นต้องตอบแทนเลยอีกฝ่ายแสดงสีหน้าอย่ารำคาญใจก่อนเขาจะดันฉันให้ไปขึ้นรถสุดท้ายฉันก็ต้องยอมเมื่ออีกฝ่ายบอกว่าฉันไม่รับน้ำใจเค้า
เมื่อมาถึงฮอกมี้ดส์มัลฟอยเดินตามติดฉันไม่ห่างจริงๆฉันคิดว่าเค้าคงอยากหนีพาร์กินสันมากกว่าขนาดเธออยู่คนละบ้านยังรำคาญแทนเลย เธอก็ไม่ได้ว่าอะไรหากอีกฝ่ายจะอยากตามมาด้วยเพราะตอนแรกเธอก็ค่อนข้างเกรงใจแต่เมื่อมองเงินในกระเป๋าตอนนี้ก็ไม่เกรงใจแล้วในเมื่ออีกฝ่ายออกปากเองว่าจะจ่ายให้ แงหนูไม่ผิดนะคะ(._.)
“มัลฟอยฉันจะไปร้านน้ำชามาดามพุดดี้ฟุต”
“ห้ะ!?”
ถึงเค้าจะเป็นคนบอกว่าจะจ่ายเงินให้เธอเองกับมือแต่ร้านนั้นมีแต่พวกคู่รักโง่เง่าไปกินทั้งนั้นร้านหน้าขยะแขยงขนาดนั้นยัยนี้อยากไปกินได้ไง เอาจริงมั้ยฉันค่อนข้างสนใจวู้ดคนน้องเพราะอีกฝ่ายไม่ได้เหมือนผู้หญิงงี่เง่าน่ารำคาญเหมือนผู้หญิงที่เค้าเคยเจอมา มัลฟอยได้แต่ถอนหายใจอย่างปลงๆก่อนจะเดินตามอีกฝ่ายเข้าร้านไป
กริ๊งงง
เมื่อเข้ามาก็พบกับคู่รักโง่เง่าเต็มไปหมดไม่เข้าใจว่าเป็นสถานที่ยอดฮิตในการเดตได้ไง ริมทะเลทราบฮอกวอตส ์ยังดีกว่าเยอะ ได้แต่เดินตามยัยวู้ดคนน้องเข้าไปนั่งที่โต๊ะติดริมกระจกหน้าร้าน
“นายอยากกินไรมั้ย”
“ไม่ล่ะเธออยากกินไรเธอสั่งเลย”
เซียด้าทำการสั่งน้ำขนมที่ตนอยากกินเมื่อสั่งเสร็จก็หันมาสนใจคนตรงหน้าเธอมัลฟอยยักคิ้วเป็นเชิงถามว่าอะไรเซียด้าเห็นอีกฝ่ายทำท่าทางแบบนั้นเลยเริ่มบทสนทนาเล็กน้อยของเธอกับเขาจนขนมที่สั่งได้มาเสริฟที่โต๊ะ
“กินเยอะเป็นบ้า”
“อย่าบ่นน่ามัลฟอย”
อีกฝ่ายทำตัวเป็นสุภาพบุรุษด้วยการเทน้ำชาใส่แก้วให้เธอและเค้า เซียด้าไม่ได้สนใจมากนักในเมื่อความสนใจของเธอกองไปรวมอยู่ที่ชีสเค้กแสนอร่อยข้างหน้านี้กินหมดไปสักพักเธอก็นั่งจิบน้ำชาก่อนจะออกมารอมัลฟอยข้างนอกระหว่างที่อีกฝ่ายจ่ายตัง"กินเสร็จก็ชิงหนีเลยนะ" “ฉันป่าวสักหน่อยนะหน้ามีหน้าที่จ่ายเงินก็จ่ายไป”
เซียด้าเชิดหน้าขึ้นเล็กน้อยก่อนจะลากอีกฝ่ายไปร้านขนมฮันนี่ดุกส์แล้วหยิบขนมใส่ตะกร้าด้วยความไร้ซึ่งความเกรงใจเงินในกระเป๋าเงินของคุณชายมัลฟอยแต่อย่างใด ทำไงได้ล่ะอีกฝ่ายดันกวนเธอเองทำทรงเก๊กแล้วบอกว่าเงินแค่นี้ไม่ทำให้เค้าล่มจมหรอกเธอเลยจัดเต็มไร้ซึ่งความเกรใจในเมื่อเจ้าตัวพูดแบบนี้
ฮอกวอตส์
“ให้ตายเถอะวู้ดเธอเล่นเอาเงินฉันหายไปเกือบหมดเลย”
“55555ฉันไม่ผิดนะอีกอย่างเรียกฉันว่าเซียก็ได้”
“งั้นเธอเรียกฉันว่าเดรกก็ได้”
เรานั่งคุยกันอยู่ริมทะเลทราบสักพักก่อนจะตัดสินใจแยกย้ายกันกลับหอเมื่อเห็นว่าเริ่มมืดแล้ว
“เดรกขอบคุณนะสำหรับวันนี้”
“ยัยบ้าถ้าจะขอบคุณก็ไปขอโทษเงินในกระเป๋าฉันซะ”
เซียยิ้มขบขันก่อนจะหอบของที่ซื้อในวันนี้เต็มอกแล้วโบกมือลาอีกคนแล้วรีบวิ่งเพื่อกลับไปยังหอของตน
จริงๆฉันว่าเดรกไม่ได้แย่เหมือนที่คนอื่นพูดเลยสักนิด.
ว่าแต่ฉันลืมไรไปรึป่าวนะช่างเถอะรีบอาบน้ำนอนดีกว่า
_____________________________________________
ช่วงคุยกับไรท์
วันนี้พี่เซดได้ออกโรงนิดเดียวเองใครคิดถึงพี่เซดรอตอนหน้าไปก่อนนะ
อย่าลืมเม้นให้เค้าด้วย!
กดใจด้วยนะไม่งั้นพี่ไอแดดจะงอน
โอลิเวอร์:น้องฉันหายไปไหนทำไมวันนี้ไม่มาเยี่ยม
นะ༼;´༎ຶ ༎ຶ༽
น้องเซียด้าลืมพี่ชายแล้วนะ
ความคิดเห็น