ด้ายแดง Like we used to love

ยามเมื่อแสงอาทิตย์เริ่มลาลับอับแสงจากท้องฟ้า ความสว่างก็จะค่อยๆ กลืนหายกลับกลายเป็นสีดำ ลมหนาวพัดผ่านร่างของสองหนุ่มที่ยืนกอดกันตรงราวสะพานด้วยอารมณ์ที่โศกเศร้าของทั้งสอง 

" หนาวไหมพี่กรีน"

"พี่ไม่หนาวแค่พี่มีเพชรก็อบอุ่นแล้ว"

"ผมขอโทษที่ทำให้เรื่องทุกอย่างมันเป็นแบบนี้"

"อย่าโทษตัวเองเลย ถ้าจะโทษก็ต้องพี่ด้วยถ้าพี่ห้ามใจสักนิดเรื่องแบบนี้ก็ไม่เกิด พี่มันวิปริตที่รักกับน้องตัวเอง..ฮือ..ฮื..อ.. พี่มันเลว มันเลว (ตบหน้าตัวเอง)"

"พี่กรีน อย่าทำแบบนี้ ยิ่งพี่ทำแบบนี้ผมยิ่งเจ็บ ..ฮือ..ฮื..อ"

ขณะที่ทั้งสองยืนร้องไห้อยู่นั้น ก็มีผู้มาใหม่เดินเข้ามาทั้งสองคน ก่อนจะเรียกเขาทั้งสอง

"พ่อ!!"

"มาแอบมาอยู่ที่นี่เอง ไอ้ลูกเลว กลับบ้านไปกับกูเดี๋ยวนี้ไม่นั้นมึงสองคนเจ็บหนักแน่"

"ผมไม่กลับผมกับพี่กรีนเราจะไปจากที่นี้"

ด้วยความโกรธของพ่อที่ลูกไม่เชื่อฟังเขาเลยเดินไปกระชากกรีนออกมาจากเพชร

"มึงไม่มีทางหนีกูไปได้เหรอ"

ในตอนเดียวกันนั้นแม่ก็ได้เข้าไปช่วยกรีนออกจากมือของพ่อทำให้พ่อตกใจ ก่อนจะหันไปมองผู้มาใหม่

"มึงปล่อยไอ้กรีนเดี๋ยวนี้นะ เพราะมึงให้ท้ายมัน อย่างนี้ไง มันถึงได้ทำเรื่องหน้าอับอายกัน"

"พ่อ ผมขอโทษ..ฮือ..ฮื..ออ... ผมผิดเอง..ฮือ.."

"แม่ผมขอโทษ ฮือ...ออ.."

ขณะเดียวเพชรก็นั่งลงกับพื้นก่อนที่จะพนมมือแล้วก้มกราบผู้เป็นพ่อของตนก่อนจะเงยหน้า

"พ่อผมขอโทษ แต่ผมรักพี่กรีนจริงนะ..ฮือ..อ..ออ..

ปล่อยผมสองคนไปเถอะ"

"ปล่อยหรอ ปล่อยหรอ เพียะ!"

เมื่อกรีนเห็นพ่อตบเพชรทำเอากรีนตกใจรีบวิ่งเข้าไปหาเพชรทันทีเมอไม่ให้ทำร้ายเพชรไปมากกว่า แต่นั้นก็ยิ่งทำให้พ่อโกรธเข้าไปใหญ่

"พ่อจะตบจะตีผมเท่าไรก็ทำเลย แต่ผมยังยืนยันว่าผมรักพี่กรีน"

"แต่พวกมึงรักกันไม่ได้เพราะพวกมึงเป็นพี่น้องกัน เข้าใจไหมพี่น้องกัน!!"

"พ่อ ลูกมันผิดไปแล้ว ฮือ...อออ..พอเถอะ"

"ไม่กูไม่พอกูจะตีมันจนกว่ามันจะคิดได้"

แต่อยู่ๆเพรชกับกรีนก็ลุกขึ้นยืนก่อนจะเดินไปราวสะพานเพชรล้วนกระเป๋าแล้วเอาด้ายสีแดงมาผูกที่นิ้วของทั้งสองไว้ผู้เป็นพ่อเมื่อเห็นอย่างเห็นก็ตั้งรีบห้ามไว้

"นั้นกรีนกับเพชรจะทำอะไรลูก ใจเย็นก่อนๆนะแม่ขอร้อง ฮือ..อ.."

"ในเมื่อเราสองคนรักรักกันไม่ได้ นั้นชาติหน้าขอให้เราได้มารักกันนะพี่กรีน สัญญากับผมนะ"

"พี่สัญญา ชาติหน้าขอให้เราได้คู่กัน"

"ไม่นะ ลูกอย่าทำแบบนี้แม่ขอ"

"อย่านะไม่ ไม่ ไม่ ไม่ ไม่ ไม่ ไม่ๆๆๆๆ "

" กรีน เพชร!!! ฮือ..ออ.อ"

สุดท้ายทั้งสองคนก็จบชีวิตด้วยการกระโดดน้ำฆ่าตัวตายทำเอาผู้เป็นพ่อกับแม่ตกใจและเสียใจไปตามๆกัน

"เพราะมึง เพราะมึงลูก ถึงทำแบบนี้ ..ฮือ..ออ..ออ"

"ผมขอโทษ ฮือ..ออ.."

"พ่อขอโทษ โฮ..ฮือ...ออ"

----------------------------------------------------------------

TALK

สวัสดีคร้า จบไปแล้วกับตอนแรก อาจจะสั้นไปหน่อยนะ แล้วนิยายเรื่องนี้เป็นเพียงจินตนาการของเราเอง อาจจะมีความ คล้ายคลึง ด้ายแดง แต่เรารับลองว่าไปเหมือนด้ายแดงแน่นอน ยังไงก็ขอฝากเรื่องนี้ด้วยนะคราฟฟฟฟฟ????????