โปรยปรายตราบสิ้นเงาสนธยา

เขาคือแม่ทัพใหญ่แห่งแคว้นฉู่นามว่า หรงปู้เฉิน

ส่วนตัวข้าเป็นเพียงเด็กสาวที่ถูกเขาเก็บมาเลี้ยงนามว่า ฮวาฮวา

ยามสองมือเขาคอยโอบกอดข้าดั่งสุราเริดรสทำข้าหลงเมามายไม่สร่างหาย

เฝ้าเคียงข้างมองเขาไม่ห่างกาย

แม้รู้ว่าความรักที่ข้ามีให้เขาจะไม่สมหวัง

เพียงได้เฝ้ามองต่อไปเช่นนี้เป็นพอแล้ว