คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : 01*[OS] ถึงเวลาที่ลูกหมาตัวโตไม่สบายบ้างแล้ว [minhan]
.
.
.
"say the name "
"seventeen! อบุรับ!!"
"ลับบ้านันีีล่ะ"
"แล้วเอันใหม่นะ~"
หลัาบอลาเหล่าะรัเสร็ เราทั้หม็เินลมาที่ลานอรถทันที วันนี้เรา้อื่นเ้ามาๆเพื่อมารายารแล้วอนบ่าย็มีแฟนไ์่อ ทำให้เหนื่อยันมาเลยล่ะรับ หลัาึ้นรถันเสร็เมมเบอร์ส่วนให่็ทิ้ัวลนอนับเบาะ เพราะเหลือเวลาอีมาพอสมวรว่
ผมหยิบหมอนมาสวมเ้าอเรี
"ปวหัวัเลยฮยอ~" เสียิแหบบออย่าอยาะอ้อนผมระับมือน้อไว้แล้วหันไปสะิลีเอร์อวที่นั่อยู่เบาะหน้า
"ึอล น้อไม่สบายว่ะ"
"ห้ะ! ใรไม่สบายอีแล้ว?"
พรึ่บ!
สิ้นเสียลีเอร์ี้
หน้าอเป็นหมาปั้เพราะอนที่
"นอนไ้แล้ว... ไม่สบาย้อนอนเยอะๆรู้ไหม? ฮยอเป็นห่วมินยูนะ"
ผมบอพร้อมับลูบหัวน้อเบาๆ ไอ้ลูหมาลอบยิ้มนรู้สึหมั่
นั่รถมาเือบั่วโม็มาถึ
ในห้อนอนเหลือแ่ีฮุนับึ
ผมผละออมาเอายาับพี่เมเนเอร์
"หายไม่ทัน็อย่าฝืนล่ะ รู้ไหม?"
"แ่็อยาไปหาะรันี่ฮะ.." นป่วยอบพลาน้ำาลอ มีารเบะปาเป็นออปันเสริมทำให้ลูหมาัวโูน่ารัว่าที่เย
"มินยูมาเ็ัวมา" ผมบอน้อ ่อนหันไปหาสอนที่เหลือ "พวนายไปอาบน้ำ่อน็ไ้"
ึอลวามือบนหัวน้อยี้เบาๆ แล้วลุออไป เหลือีฮุนที่ยืนอยู่ที่เิม ผมเินเ้าไปวามือลบนไหล่ น้อนนี้ิเรื่อารโปรโมทอยู่แน่ๆ อย่าที่รู้ว่าเราเยมีเหุาร์ล้ายๆอย่านี้เิึ้
"อย่าิมาน่า ไปรวมันที่ห้อให่ไปเ็ๆะิน้าวันแล้ว"
"แล้วฮยอล่ะ?"
"อืม...ีฮุนบอพี่เมเนเอร์
"รับ"
น้อัวเล็เินออไปอย่าว่า่
"ฮยอ~" ปาแๆเพราะพิษไ้เรียผมอย่าอออ้อน วา่ำน้ำทำให้ใผมอ่อนยวบ
"หือ? ลุึ้นแล้วถอเสื้อออ ะเ็ัวให้"
พยุนัวร้อนระอุให้ลุึ้นถอเสื้อผ้าออนเหลือแ่บอเอร์ แล้วทิ้ัวลามเิม ผ้าุบน้ำถูนำไปเ็ามใบหน้า ่อนะไล้ลมาที่อ มินยู้อหน้าผมแทบะลอเวลานผม
เริ่มทำัวไม่ถู หน้าร้อนผ่าวอย่าับไม่สบายเสี
ยัษ์นนี้ร้ายแรอย่าที่ะรั
"รู้สึไม่สบายั้แ่เมื่อไร วันนี้็ฝืนัวเอใ่ไหม?"
ผมถามเลี่ยให้น้อเลิมอผมแล้
"็เมื่อเ้าอนอาบน้ำเือบลื่
น้อะลุึ้นมาทำเป็นอ้วใหู้ แ่ผมันอไว้ทัน อย่าเลย...
"แล้วทำไมไม่บอพี่หรือนอื่นๆ ฝืนทำไมถ้าเป็นอะไรหนัึ้นมาล่
"็ฮยอเอาแ่เล่นับนอื่น สนใผมที่ไหน!"
นเล่าทำปาว่ำเบ้หน้าไปทาไม่
"็วอนอูไ ทำไมไม่บอพี่เ้า ึอล็อยู่ใล้"
"ไม่้อมาพู!"
นัวโสบััวออามือผมที่เ็ามาให้อยู่ ผ้าห่มถูึึ้นุมโปถือเป็นารเปิ
ะอนนไม่มอหน้าผมแล้ว แ่มือหนา็ยัุมมือผมไว้อยู่.
พอผมเียบไปัพัวามเียบ็ถูแทรแโยเสียสะอื้นอนบนเีย
"มินยู~~~ ร้อไห้ทำไม~"
" ฮะ..ฮึ! เพราะฮยอนั่นแหละ! ฮึ"
"ฮยออโทษ~~ หยุร้อไ้แล้ว เี๋ยวปวหัวมาว่าเิมนะ~"
ผมเาะไหล่ว้าที่สั่นไหวอย่
"ร้อไห้แล้วเป็นยัไ... สบายใึ้นไหม?"
"ฮึ ปวหัว ฮือออ~"
"มินยูร้อไห้ไ ไม่สบาย้วย เลยปวหัว ถ้าไม่อยาปวหัว้อหยุร้อไห้"
ผมลูบแผ่นหลัปลอบนัวให่ ปา็บ่นอะไรให้ฟัไปเรื่อยๆ นเสียสะอื้นเียบไป ลมหายใสม่ำเสมอบอผมว่ามินยูหลับสนิทแล้ว ึผ้าห่มึ้นลุมทั้ัวเอและน้าๆ เลือที่ะนอนไปพร้อมับน้อเลย เพราะถ้าหาลุึ้นไปแล้วทำให้ไอ้ลูหมาื่
"อฮันฮยอ เมื่อืนไม่ออมาิน้าวเลยนะ!"
วอนอูหันมาระิบแวผมำๆ ในอนที่เราำลัเนลายเ็นลบนปอัลบั้มสีหวาน ้าหน้าเป็นะรัสาวน้อยผมยาวำลัอมยิ้มให้เรา
"็ูแลมินยูนี่~"
ผมบอแล้วหันมาหาะรัที่น่ารัเธอบ่นับผมเรื่อเรียน ว่าเรียนแล้วเหนื่อยบาที็เหนื่อยมาๆ ผมเลยแนะนำเธอให้เธอนอนพัเยอะๆ แล้ว็ไม่้อิมา้วย หมเวลาแล้ว่อนไป็ไม่ลืมบอว่าวันนี้นที่อยู่เือบท้
แน่แหละ! ูแลทั้ืนนานั้น ไม่ยอมให้เป็นอะไรไปหรอ!
E N D
ความคิดเห็น