คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : บทที่1 ปัญหาของอาภา
บทที่1 ปัญหาของอาภา
1เดือนก่อน
“ภา ผมขอโทษนะ
จินเขาท้อง เขาท้องกับผม เรา...”
น้ำเสียงเครือความรู้สึกผิดเอ่ยบอกก่อนที่จะสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ
และเอื้องเอ่ยถ้อยคำที่ทิ่มแทงใจผู้ฟังให้แตกเป็นเสี่ยง ๆ “เลิกกันเถอะ”
ร่างสูงลุกขึ้นและเดินจากไปโดยไม่แม้แต่หันกลับมามองคนที่นั่งนิ่งด้วยความตกใจ
น้ำใส ๆ คลอหน่วยตาปริ่มจะไหลเลยแม้แต่น้อย
เมื่อร่างสูงจากไปหยดน้ำตาที่ปริ่มจะไหลทะลักก็หยดแมะลง
อาภาไม่เคยคิดเลยว่าเธอจะถูกบอกตัดความสัมพันธ์ทั้งที่กำลังจะแต่งงานกันในอีก2อาทิตย์ข้างหน้าแบบนี้
และไม่เคยคิดเลยว่าแฟนหนุ่มผู้แสนดีจะกล้านอกกายนอกใจจนไปทำผู้หญิงท้อง
แถมเธอคนนั้นยังเป็นเพื่อนร่วมงานคนสนิทของเธอเสียอีก
ก่อนหน้านี้ก็มีบ้างที่มีผู้หวังดีประสงค์ร้ายส่งรูปแฟนหนุ่มนอนเปลือยเปล่ากกกอดอยู่กับเธอคนนั้นมาให้ดู
และบอกให้รู้ว่าคนทั้งสองมีความสัมพันธ์กันแบบไหน แต่เธอก็ไม่ปักใจเชื่อ
เธอยังคงเชื่อมั่นในตัวแฟนหนุ่มแม้จะมีรูป ภาพถ่ายวิดิโอและเสียงที่แฟนหนุ่มพูดคุยหยอกล้อกับเธอคนนั้นส่งมาให้แทบทุกวันก็ตาม
ไม่คิดว่านายแพทย์ชยุตจะทำร้ายเธอได้ลงคอแบบนี้
“ฮือ ฮึก
ทำไมยุตทำแบบนี้ ทำไมทำกับภาแบบนี้” อาภาได้แต่พร่ำเพ้อด้วยใจที่เจ็บปวด ทำไมกัน
ทำไมเขาถึงทำกับเธอได้ ทั้งที่เธอก็รักและเอาใจใส่เขาตลอด
ไม่เคยทำอะไรให้เขาไม่พอใจเลยสักนิด ไม่ว่าเขาจะทำอะไรผิดเธอก็ยอมให้อภัย
แต่ทำไมเขายังทำกับเธอได้ คำว่ารักที่เขาพร่ำบอกที่ผ่านมามันคืออะไร
ถ้อยคำหลอกลวงอย่างนั้นเหรอ คนใจร้ายทำไมทำกันได้ขนาดนี้
อยู่ ๆ
ภาพถ่ายวิดิโอที่ผู้หวังดีประสงค์ร้ายส่งมาก็ผุดขึ้นมาในหัว ภาพที่คนทั้งคู่นัวเนียกันที่เธอได้เห็นนั้นไม่ใช่การตัดต่อ
มันคือความจริง ชยุตนอกกายนอกใจเธอจริง ๆ
ทำไมเขาถึงทำได้นะ ทำไมกัน
กริ่ง ๆ ๆ
เสียงเรียกเข้าจากสมาร์ทโฟนในกระเป๋ากรีดร้องน่ารำคาญก่อนที่หญิงสาวจะล้วงออกมารับสาย
เธอไม่ได้ดูเลยสักนิดว่าสายที่โทรเข้ามานั้นเป็นใคร
ถ้าเธอมองดูสักนิดเธอคงจะไม่รับมัน
“ภา ฮือ ภา
จินขอโทษ จินไม่ได้ตั้งใจ จินไม่ได้ตั้งใจ”
เสียงปลายสายคล้ายจะรู้สึกผิดแต่แล้วก็เปลี่ยนไปจนอาภาได้แต่กำมือแน่นอย่างขุ่นเคือง
“ฮึฮึ เธอคิดว่าฉันจะพูดแบบนั้นใช่มั้ยล่ะอาภา แต่เสียใจด้วย ฉันตั้งใจ
ฉันตั้งใจจะแย่งหมอชยุตจากเธอ แล้วก็สำเร็จ ฮึ ต้องขอแสดงความเสียใจด้วยนะที่อีก2อาทิตย์งานแต่งเธอต้องยกเลิกเพราะเจ้าบ่าวเขาจะมาแต่งกับฉัน”
“จินตนา
นี่เธอ” คนงานแต่งล่มเพราะเจ้าบ่าวบอกเลิกเอ่ยได้เพียงแค่นั้นก็พูดไม่ออก
ไม่คิดว่าเพื่อนร่วมงานคนนี้จะจงใจทำแบบนี้ “เธอทำแบบนี้ทำไม
เธอหักหลังฉันได้ยังไงจินตนา?”
“ทำทำไมน่ะเหรอ? ฮึ ก็เพราะว่าหมอชยุตเขาหล่อ รวย
หน้าที่การงานก็ดีไง ใคร ๆ ก็อยากได้ทั้งนั้นล่ะ ฉันก็ด้วย
ส่วนทำได้ยังไงน่ะเหรอ?”
คนปลายสายเอ่ยก่อนที่จะหัวเราะสะใจและเปิดเผยความจริงออกมา
“ก็เพราะฉันเกลียดเธอไงล่ะ ฉันอิจฉาเธอ ที่โรงเรียนไม่ว่าจะครูหรือนักเรียน ใคร ๆ
ก็พากันชอบเธอ รักเธอไปหมด แฟนก็หล่อ
หน้าที่การงานก็ดีทั้งที่เธอก็ไม่ได้มีอะไรดีไปกว่าฉันสักนิด แต่เธอกลับมีแต่คนรัก
ฉันอิจฉาไง ฉันเกลียดไงล่ะ หมั่นไส้ก็เลยแย่งมาไง ไง หายโง่รึยัง”
“ใช่ หายโง่แล้ว
เธอมีอะไรจะพูดอีกไหมถ้าไม่มีฉันขอวางนะ ขยะแขยง”
อาภาเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงรังเกียจก่อนที่จะวางสาย
ยกมือปาดน้ำตาที่ยังไม่หยุดไหลก่อนที่จะลุกขึ้นยืนพยายามทำตัวให้เป็นปกติก่อนที่จะเดินจากตรงนั้นเพื่อกลับบ้าน
ใครมองอาจจะเห็นผู้หญิงเข้มแข็งคนหนึ่ง แต่ความจริงไม่ใช่เลย
ตอนนี้ใจเธอมันถูกกรีดแทงจนมีแผลเหวอะหวะไม่สามารถเยี่ยวยารักษาให้หายได้ง่าย ๆ วันนี้เธอได้รับรู้ว่าคนสองคนทรยศเธอ
คนหนึ่งคือคนรักที่พร่ำบอกเสมอว่ารักเธอคนเดียว
อีกคนคือเพื่อนร่วมงานที่สนิทกันมานานกว่า8ปีที่เธอไว้ใจ
คนทั้งสองเป็นคนที่เธอรักและไว้ใจ เธอไม่คิดเลยว่าทั้งคู่จะทำร้ายเธอได้ขนาดนี้
ในเช้าวันใหม่ที่อากาศอึดครึมคล้ายว่าฝนฟ้าจะตกอาภาในชุดทำงานเดินลงมาจากบันไดด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม
แม้ในใจจะเจ็บปวดจนไม่อยากทำอะไรแต่ด้วยตระหนกถึงหน้าที่การงานทำให้หญิงสาวต้องลุกขึ้นมาอาบน้ำแต่งตัวเพื่อไปทำงานด้วยรอยยิ้มเหมือนกับในทุก
ๆ วัน
“ภา ไม่ไหวไม่ต้องไปก็ได้นะ
ลาออกไปเลย ตามีที่ทางตั้งเยอะแยะไม่ไปทำงานเอ็งก็ไม่อดตายหรอก”
น้ำเสียงห่วงใยที่สั่นเครือและแหบพร่าเพราะความชราเอ่ยทักด้วยความเป็นห่วง
ดวงตาพร่ามัวของพร้อมมองรอยยิ้มของอาภาผู้เป็นหลานแล้วได้แต่ถอนหายใจอย่างเป็นห่วง
คุณตาพร้อมรู้ดีว่าในใจหลานสาวนั้นไม่ได้ยิ้มเหมือนกับที่แสดงออกมาสักนิด อาภาเพียงแค่ยิ้มเพื่อปกปิดความเสียใจเท่านั้น
“ตาจ๋า ภาไหว
อีกอย่างภาเป็นครูนะ จะทิ้งเด็ก ๆ แบบนี้ได้ยังไง นี่ก็ใกล้จะสอบปิดเทอมแล้ว
จะให้ภาลาออกกลางคันแบบนี้ได้ยังไง เด็ก ๆ ก็แย่สิ
ที่โรงเรียนมีภาเป็นครูพละแค่คนเดียวนะ” อาภาเอ่ยบอกคนเป็นตา เธอไม่แปลกใจที่อีกฝ่ายจะรู้เรื่องราวที่เกิดขึ้นกับเธอเพราะหูตาของคุณตาพร้อมนั้นกว้างขวางไปทั่ว
ไม่มีเรื่องไหนรอดพ้นหูตาของท่านไปได้ ความจริงเธอเองก็ไม่ไหว
และไม่อยากเจอหน้าอดีตเพื่อนร่วมงานอย่างจินตนานักแต่เธอเป็นแม่พิมพ์ของชาติ
ถ้าเธอสนใจแต่ตัวเองก่อน เด็ก ๆ ที่กำลังจะสอบในอีกไม่ถึง1อาทิตย์จะทำยังไง เด็ก ๆ
เหล่านั้นยังมีความจำเป็นต้องพึ่งพาครูอย่างเธออยู่ เธอทิ้งพวกเขาไม่ได้
“อีกเดี๋ยวก็ปิดเทอมแล้ว
ปิดเทอมค่อยย้ายก็ได้ ทน ๆ ฝืน ๆ ไปสักหน่อย ภาเอาอยู่ค่ะตา”
อาภาเอ่ยบอกก่อนที่จะเข้าสวมกอดคนเป็นตาเพื่อขอกำลังใจก่อนที่จะเดินออกจากบ้านไปโดยไม่รอให้คุณตาพร้อมหรือคนเป็นแม่ได้พูดอะไร
“โธ่ ภาลูกแม่” คุณนายไพลินมองตามแผ่นหลังลูกสาวก่อนที่จะทอดถอนหายใจอย่างสงสาร
เธอได้แต่หวังว่าอาภาจะหายจากความเจ็บปวดนี้ได้ในเร็ววัน เธอสงสารลูกสาวเหลือเกิน
ชยุตกับจินตนาช่างร้ายนักทำกันได้ลงคอ เสียแรงที่เธอคิดว่าเป็นคนดี
“ไพลิน
ไอ้เสี่ยนพมันส่งคนมาป้วนเปี้ยนแถวนี้ มันคงรู้แล้วว่าภาเลิกกับไอ้ชยุตแล้ว
มันให้ลูกน้องมันบอกพ่อว่าวันเกิดภามันจะมาพาไปจดทะเบียนสมรสตามที่อาภาเคยพูดไว้”
คุณตาพร้อมเอ่ยบอกบุตรสาวก่อนที่คุณนายไพลินจะร้องไห้ออกมา
“โธ่
เคราะห์ซ้ำกรรมซัดอะไรนังภามันเนี่ยพ่อ ฮือ”
แค่ถูกบอกเลิกและถูกหักหลังจากคนใกล้ตัวลูกสาวของเธอก็เสียใจมากพออยู่แล้ว นี่เสี่ยมานพที่เคยหมายปองอาภาจะส่งคนมาป้วนเปี้ยนแถวบ้านอีกเคราะห์กรรมอะไรของลูกสาวเธอกัน
เธอจะทำยังไงดี หลายปีก่อนเสี่ยมานพเคยหมายปองจะแต่งงานกับลูกสาวเธอที่หมอดูหลายคนทำนายว่ามีดวงค้ำจุนสามี
ใครได้ไปเป็นภรรยาหน้าที่การงานจะเจริญรุ่งเรือง เงินทองไหลมาเทมา
ทำมาค้าขึ้นตลอดชีพ
เสี่ยใหญ่คราวพ่อคนนั้นพยายามบีบคั้นอาภาให้ยอมตกลงแต่งงานด้วยแต่ลูกสาวเธอก็ไม่ตกลง
เพราะไม่อยากให้เสี่ยมานพมายุ่งอีกอาภาจึงได้เคยลั่นวาจาไว้ว่าถ้าอายุครบ32ปีแล้วเธอยังไม่แต่งงานเธอจะยอมแต่งงานกับเสี่ยมานพ
และวันเกิดครบรอบ32ปีของอาภาก็กำลังจะมาถึงในอีก1เดือนข้างหน้านี้แล้วด้วย
เธอจะทำยังไงดี
2สัปดาห์ต่อมา
“หาคนมาแต่งงานกับพี่ภาดีไหมแม่?”
อาภากร หรือ ภีม น้องชายวัย30ของอาภาแสดงความคิดเห็นออกมาในวันที่สมาชิกแทบทุกคนในครอบครัวมารวมตัวกันเพื่อหาทางออกในปัญหาที่อาภากำลังเผชิญ
เสี่ยมานพไม่เพียงแวะเวียนมารบเร้าขอคำตอบแต่ยังคุกคามชีวิตประจำวันอาภาอีกด้วย
ยิ่งใกล้ถึงวันเกิดของอาภาเท่าไหร่เสี่ยมานพยิ่งแวะเวียนมาพูดจาแทะโลม
“จะไปหาทันเหรอภีม อีก2อาทิตย์ก็ถึงวันเกิดภาแล้วนะ”
คุณนายไพลินแย้ง
อาภาฟังที่แม่และน้องสนทนากันด้วยใบหน้าเศร้าระทม
เธอเป็นคนทำให้คนในครอบครัวต้องทุกข์ไปด้วย เธอเป็นคนทำให้คนที่เธอรักต้องมาเครียดไปกับเธอ
เป็นเธอเองที่พาความทุกข์มาให้ทุกคน
“เอ่อ ไพลิน น้าพร้อม ขอฉันพูดอะไรหน่อยได้ไหม?”
ขณะที่หญิงสาวทุกระทม คนในครอบครัวกำลังเครียดเสียงของหญิงชราอายุพอ ๆ
กับคุณนายไพลินที่นั่งอยู่ข้าง ๆ อาภาก็ดังแทรกขึ้น
“แม่มีความคิดดี ๆ
หรือครับ” อาภากรถามเสียงตื่นเต้นด้วยคิดว่าคุณนายแสงจันทร์เพื่อนสนิทของคนเป็นแม่ที่เขาและพี่สาวเรียกว่าแม่ได้อย่างสนิทใจมีความคิดดี
ๆ มาเสนอ
“นั่นสิจันทร์ เธอมีทางออกดี ๆ
แล้วใช่มั้ย?”
“จะว่าเป็นทางออกที่ดีก็ไม่ได้หรอกนะ
แต่เรียกว่าเป็นทางออกทางนึงได้ล่ะ”
“ยังไงรึแม่แสงจันทร์?” ตาพร้อมถามด้วยใบหน้าสนใจ
“คืออย่างนี้นะทุกคน” คุณนายแสงจันทร์เกริ่นนำด้วยสีหน้าลังเล
“ทั่วแถบนี้เขารู้กันทั่วว่าเสี่ยมานพน่ะเกรงใจพี่สิงห์กับตาซัน คราวก่อนที่เสี่ยยอมปล่อยเวลามาก็เพราะเกรงใจพี่สิงห์
แต่ครั้งนั้นพอภาบอกเสี่ยแกไปอย่างนั้นเสี่ยแกก็ขอให้พี่สิงห์สัญญาว่าจะไม่เข้ามายุ่งอีกแต่...”
ในครั้งอดีตเพราะได้บารมีของพี่ชายที่เป็นผู้กว้างขวางและลูกชายที่เป็นตชด.ของคุณนายแสงจันทร์ช่วยไว้เสี่ยมานพจึงยอมรับเงื่อนไขรอจนอายุ32ของอาภาโดยไม่โวยวายในเรื่องนี้ทุกคนจำได้
แต่ครั้งนั้นพี่ชายของคุณนายแสงจันทร์บอกแล้วว่าครั้งต่อไปจะไม่ยุ่ง แล้วมันจะมีทางออกอย่างไรล่ะ
“แต่อะไรแสงจันทร์?”
“แต่เสี่ยนพไม่ได้ขอให้ตาซันสัญญานี่
ภาจ๊ะ...” คุณนายแสงจันทร์เรียกชื่อคนกำลังพบเจอปัญหา “อีก2อาทิตย์ก็จะถึงวันเกิดหนูแล้ว
จะหาผู้ชายคนไหนมาแต่งงานกับหนูโดยไม่กลัวอิทธิพลเสี่ยนพตอนนี้มันคงยาก...เป็นไปได้ไหมลูกถ้าแม่จะขอให้หนูแต่งงานกับซัน
ถ้าคนที่แต่งงานกับหนูคือซันเสี่ยนพเสียอีกที่ต้องเกรงใจ”
“ซะ ซันเหรอคะ?”
“เฮ้อ แม่รู้นะว่าลูกชายแม่เป็นผู้ชายมีประวัติ
เป็นแค่พ่อหม้ายลูกติด แต่แม่ก็อยากลองเสนอตาซันดูสักครั้ง
ถ้าหนูไม่โอเคแม่ก็ไม่ว่า แล้วถ้ามันจนหนทางจริง ๆ แม่จะขอให้ลุงสิงห์ช่วย
ต่อให้ต้องผิดสัจจะแต่แม่เชื่อว่าลุงสิงห์ต้องช่วย” คุณนายแสงจันทร์ไม่ปฏิเสธว่าหวังให้อาภาตอบรับข้อเสนอแต่ก็เผื่อใจและทำใจมาบ้างแล้วว่าอีกฝ่ายคงปฏิเสธ
เพราะลูกชายของนางนั้นเป็นพ่อหม้าย มีประวัติหย่าร้าง แถมยังมีเรือพ่วงมาอีก1คน
“ตกลงค่ะ”
น้ำเสียงหวานเอื้องเอ่ยคำพูดที่ทุกคนแทบไม่คาดคิดออกมาก่อนที่อาภาจะพูดต่อ “ถ้าซันโอเค
ภาจะแต่งงานกับซัน แต่ภาขอมีเงื่อนไข1ข้อนะคะ”
“งะ เงื่อนไขอะไรจ๊ะ”
“ภากับซันเราเป็นเพื่อนที่สนิทกันที่สุด
บอกตามตรงว่าภาไม่คิดเลยว่าเราจะลงเอยกันได้จริง ๆ ดังนั้นภาขอแค่มีการจดทะเบียนสมรสเท่านั้นอย่าเพิ่งมีงานแต่งงานและขอให้6เดือนแรกเป็นช่วงทดลองนะคะ
ถ้าผ่าน6เดือนไปทั้งภาและซันยังโอเค เรารู้สึกว่าอยู่กันได้ค่อยมีพิธีแต่งงาน
แต่ถ้าไม่ก็คือจบ หย่ากันแล้วก็ทางใครทางมัน ตกลงไหมคะ?”
“จ้ะ ๆ ตกลงจ้ะ ส่วนเรื่องซัน ภาไม่ต้องกังวลนะก่อนแม่จะมาที่นี่แม่ได้ปรึกษาซันแล้ว
ซันบอกว่าถ้าภากับทุกคนโอเคซันก็โอเค”
“อืม
ถ้าเป็นซันฉันไม่ห่วงอะไรเลย เห็นมาแต่อ้อนแต่ออกฉันเชื่อว่าซันปกป้องภาได้
เอาอย่างนี้ก็แล้วกัน เนาะพ่อเนาะ”
คุณนายไพลินเอ่ยก่อนจะหันไปถามความคิดเห็นจากคนเป็นพ่อ ตัวนางนางเห็นลูกชายเพื่อนคนนี้มาตั้งแต่เด็ก
เคยคิดจับคู่กับอาภาก็เคยมาแล้ว ถ้าเป็นคนนี้เธอไม่ต้องห่วงอะไรแล้ว
“ถ้าแต่งกับเจ้าสารัชก็ต้องไปอยู่อรัญสินะ
อืม ดีเหมือนกันไปอยู่ในที่ใหม่ ๆ เจอคนใหม่ ๆ จะได้ลืมเรื่องร้าย ๆ
เอาอย่างนี้ล่ะ” ตาพร้อมเอ่ยก่อนจะนึกบางอย่างขึ้นมาได้ “อ้อ จะให้ไอ้เสี่ยนพมันรู้ก่อนไม่ได้
ถ้ามันรู้ก่อนทุกอย่างพังแน่ ภา ตาว่าเอ็งต้องไปอรัญให้เร็วที่สุด พรุ่งนี้
มะรืนนี้เลยก็ดี”
“แม่ก็เห็นด้วยกับตานะ”
“นั่นสิ แม่ก็ด้วย แต่...”
คุณนายแสงจันทร์เอ่ยด้วยด้วยสีหน้ากลุ้มใจไม่น้อย “เฮ้อ
ช่วงนี้ซันบอกว่าเข้าเวรขึ้นมาไม่ได้น่ะสิ
เห็นว่าก่อนวันเกิดภาอาทิตย์นึงโน่นล่ะถึงจะว่างขึ้นมา”
“รอถึงตอนนั้นไม่ได้
หูตาเสี่ยนพก็ไม่ใช่น้อย ๆ เอาอย่างนี้ไหม ให้ภาไปอรัญเองไม่ต้องรอซัน”
“ผมไปส่งเองครับ” อาภากรเสนอ
“ไม่ พี่ไปเองดีกว่า ภีมน่ะหาทางสลัดคนของเสี่ยนพออกพี่ให้พี่ไปขึ้นรถได้ก็พอ”
อาภาปฏิเสธ “ภาตัดสินใจแล้ว อยู่ที่นี่ต่อไม่ได้ พรุ่งนี้ภาจะไปอรัญ”
“พรุ่งนี้!” การตัดสินใจรวดเร็วของอาภาทำให้หลายคนตกใจแต่ก็ไม่มีใครคิดคัดค้าน
ด้วยรู้ดีว่ามะรืนนี้เป็นวันแต่งงานของจินตนาและชยุต อาภาคงลำบากใจที่จะอยู่ที่นี่
ความคิดเห็น