คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ
บทนำ
“คิดดีแล้วรึอาภา”
เสียงแหบติดจะแห้งอันเนื่องมาจากความแก่ชราเอื้องเอ่ยถามพลางมองร่างบอบบางที่สะพายกระเป๋าเป้ใบโตด้วยใบหน้าที่ดูอย่างไรก็หาความสดชื่นไม่ได้ของหลานสาว
“คิดดีแล้วจ้ะตา
อย่างน้อยซันกับภาก็รู้จักกันมาตั้งแต่เล็ก”
หลานสาวตอบพร้อมทั้งฉีกยิ้มให้กับพร้อมผู้เป็นตา
คุณตาพร้อมถอนหายใจอย่างทำอะไรไม่ได้ แม้จะรู้ว่ายิ้มของนางสาวอาภา เดชาพิศาลหรือภา
ครูพละสาววัย32ปีผู้เป็นหลานนั้นจะไม่ได้ยิ้มออกมาจากใจแต่แค่ยิ้มเพื่อให้ท่านสบายใจแต่ท่านก็จนใจที่จะพูดอะไรด้วยคนเป็นหลานได้ตัดสินใจอย่างดีแล้ว
“ตาขอให้เอ็งมีความสุขกับสิ่งที่เลือกนะเจ้าภา
ถ้าอยู่ไม่ได้ก็กลับมานะ” คุณตาพร้อมเอ่ยบอกพร้อมทั้งยกมือขึ้นลูบศีรษะหลานสาว
“ตากับแม่พร้อมเลี้ยงเอ็งเสมอ”
“จ้า
ถ้าอยู่ไม่ได้อาภาคนนี้จะมาอยู่ให้ตาเลี้ยงไปตลอดชีวิตเลย”
อาภาเอ่ยบอกพร้อมทั้งยิ้มแต่ดวงตากลับเต็มไปด้วยความเศร้า
“พอแล้วสองตาหลาน
โน่นรถมาแล้ว ไปเถอะภา ไว้แม่จะพาตาไปหา” คุณนายไพลินผู้เป็นแม่เอ่ยแทรกขึ้นเมื่อเห็นว่ารถโดยสารประจำทางปรับอากาศคันที่ลูกสาวจะต้องขึ้นนั้นมาแล้ว
อาภาโผเข้ากอดคนเป็นแม่และตาพร้อมก่อนที่จะหันไปกอดหญิงชราคราวแม่อีกคนที่ต่อไปนี้จะเป็น...แม่สามีของเธอ
“แม่ฝากสองพ่อลูกนั่นด้วยนะภา
ขอบคุณนะที่หนูรับข้อเสนอของแม่” คุณนายแสงจันทร์
เอ่ยบอกหญิงสาวผู้ต่อแต่นี้จะมาเป็นสะใภ้ของเธอในเชิงฝากฝังและซาบซึ้งไปในที
ในขณะที่อาภาเจอปัญหาชีวิตเธอได้ยื่นมือเข้าไปเสนอให้อีกฝ่ายแต่งงานกับลูกชายของเธอเพื่อจบปัญหา
โดยที่ตัวเธอได้ทำใจเผื่อไว้แล้วว่าคงโดนอีกฝ่ายปฏิเสธด้วยลูกชายของเธอนั้นเป็นพ่อหม้ายลูกติดมีประวัติหย่าร้าง
แต่แล้วเธอก็ต้องดีใจจนร้องไห้เมื่ออาภาตอบตกลงรับข้อเสนอของเธออย่างที่เธอไม่คาดมาก่อน
“แม่ไม่ต้องขอบคุณหรอกค่ะ
มันยังเร็วไป ไว้ครบหกเดือนแล้วภากับซันไปกันต่อได้ค่อยพูดดีกว่า” อาภาเอ่ยท้วงว่าที่แม่สามี
แม้ตัวเธอจะตอบรับข้อเสนอของอีกฝ่ายแต่ก็มีเงื่อนไขทดลองอยู่กันก่อนหกเดือนถึงจะคิดอีกทีว่าจะแต่งงานกับลูกชายอีกฝ่ายหรือไม่แต่ทันทีที่เธอไปถึงที่ที่ลูกชายอีกฝ่ายอยู่เธอกับเขาก็จะจดทะเบียนสมรสกัน
เมื่อครบหกเดือนจึงจะหาข้อสรุปว่าจะจัดงานแต่งงานหรือจะหย่า
“แต่หนูก็ยอมจดทะเบียนสมรสกับซันก่อน
แค่นี้แม่ก็ดีใจแล้ว”
คุณนายแสงจันทร์เอ่ยบอก “หนูไปขึ้นรถเถอะลูก ไว้ถึงแล้วโทรหาแม่ก่อนนะ แม่จะได้โทรบอกซันให้”
“ค่ะแม่
หนูไปนะคะ”
หญิงสาวเอ่ยบอกทั้งสามคนก่อนที่จะเดินไปขึ้นรถ
อาภาหันมองครอบครัวอีกครั้งก่อนที่จะตัดใจขึ้นไปนั่ง นี่อาจเป็นการเดินทางที่ยาวนานกว่าที่เธอจะได้กลับมาอยู่ในอ้อมกอดของคนเป็นแม่และตา
ถึงแม้จะเป็นอย่างนั้นแต่เธอก็ต้องไป
เพราะปัญหาที่ประดังประเดเข้ามาจนแก้ไม่ตกทำให้อาภาเลือกที่จะจากบ้านเกิดไปยังสถานที่ที่ไม่คุ้นเคยและจดทะเบียนสมรสกับพ่อหม้ายลูกติดที่เป็นเพื่อนสมัยเด็กเมื่อคิดถึงปัญหาสารพัดที่เจอแล้วก็พาลทำให้หญิงสาวอยากจะร้องไห้
วันนี้มีนิยายเรื่องใหม่มาฝากกันค่ะ อ่านกันเยอะ ๆ น๊า ไม่ต้องกลัวเท ไม่ต้องกลัวดองเพราะเรื่องนี้จบแล้ววววว ย้ำว่าเขียนจบแล้วและกำลังรอพี่เมพอนุมัติอยู่ อ่านกันได้เพลิน ๆ จ้า ไม่ต้องกลัวเซ็งเพราะเรื่องนี้เขียนจบแล้ว
ความคิดเห็น