Fanfic Undertale: After Pacifist story ความสงบสุขที่ (ไม่) เป็นจริง

***

จงหลั่งโลหิตและน้ำตาสังเวยแด่วิญญาณ สาสมกับเส้นทางที่เจ้าเลือก..

ไม่ มันไม่ใช่ฝีมือผม ไม่ใช่! ไม่! ..

ร่ายรำคมเกี่ยวกระชากจิตโสมม ข้าอยากรู้นักว่าหัวใจของเจ้าจักเป็นเช่นไร..

ผมไม่ได้ทำ!!!

***

เนื้อเรื่อง...หลังเหล่ามอนสเตอร์ใต้ผืนพิภพออกมาสู่แสงสว่างของโลกภายนอกก็ต่างแยกย้ายดำรงชีพตามวิถีของตัวเอง ฟริกส์เด็กชายมนุษย์หรือผู้ปลดปล่อยความทรมานของเหล่ามอนสเตอร์ซึ่งถูกกักขังใต้ดินมานานก็มีวิถีชีวิตของตัวเองเช่นเดียวกัน เขาปลดปล่อยความทุกข์ทรมานของทุกคนรวมถึงคาร่า มนุษย์คนแรกที่ตกลงใต้พิภพ ซึ่งกลายเป็นวิญญาณร้ายทำลายทุกสิ่ง ความเมตตาของฟริกส์ชำระล้างจิตใจพยาบาทของคาร่าทีละเล็กทีละน้อยกระทั่งหมดสิ้น หลงเหลือรอยแผลเป็นจางๆ และร่วมกันสร้างความทรงจำดีๆ ให้กันใหม่ แต่ว่า..

ฟริกส์ได้เจอกับผู้ชายแปลกประหลาดคนหนึ่งที่นอนแน่นิ่งใต้ต้นไม้ใหญ่ เนื้อตัวชายปริศนาเปื้อนเลือดสีดำกลิ่นเหม็นราวน้ำมัน กระนั้นฟริกส์ก็ยังช่วยเหลือเขาด้วยจิตเมตตา ชายปริศนามอบแหวนพิลึกเป็นของตอบแทนที่ช่วยเหลือ และนั่นก็ทำให้ชีวิตของฟริกส์เด็กหนุ่มมนุษย์เปลี่ยนไปตลอดกาล

***

คำเตือน...แฟนฟิคเรื่องนี้มิได้สปอยล์เนื้อเรื่องเกม ถึงจะมีก็มีนิดหน่อย สำคัญคือเรื่องนี้คิดว่ามันค่อนข้างปวดตับเลยทีเดียว ถึงจะเป็นครั้งแรก (หรือครั้งสอง ?) ที่แต่งอะไรดราม่าอย่างนี้แต่ก็จะทำร้ายตัวละครให้ถึงที่สุดครับ (=_=..มองแรง)

คำเตือนอีกครั้ง...ระวังปวดตับปวดไต หรือถ้าไม่ก็อ่านอย่างมีสตินะครับ ด้วยรักและห่วงใยจากคนแต่ง อ้อ...เกือบลืมครับ อย่ากระทืบผมเลย ผมแค่อยากมโนทำร้ายพวกเขาเท่านั้นเอง (???) 

อ้อ...สำหรับใครบางคนที่ไม่รู้นะฮะ เรื่องนี้หนูฟริกส์กับคาร่าเป็นผู้ชายนะฮะ เพื่อความฟินของผม ////

*เรื่องนี้ไม่เหมาะกับเด็กอายุต่ำกว่าสิบสามปี โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน*