คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ปวดท้อง
หมแรเานั้สัพั่อนลุึ้น้าๆ
มอรอบบ้านวามระวัเพราะอน
เธอะมาถึประ็เปิไว้แล้ว้วย
เนรเินอย่า้าๆบ้านหลันี้เป็น
บ้าน2ั้นเนรเินรวรารอบ
พบว่ามันปลอภัยและสะอา
เรียบร้อยีูเหมือนเ้าอบ้านะ
รีบมาเปิประูเ้าบ้านแ่โน
้อมบีู้่โม่อนเ้าในบ้านไ้
"อใ้บ้านแทนละันนะ" เนรึ้น
ั้นสอเ้าห้อนอนห้อหนึ่มอ
หาอในู้เธอ้อารอาบน้ำ่วน
เลยเพราะยัมีาวเลือิุอยู่
อาล่ออมบี้ไ้เนรถอุใส่
ถุมัทิ้ในถัยะเนรไม้ไ้สน
ใัวเอโป๊นัเนรพอมีวามำ
เ้าอร่าเ่าอยู่ และ้วย
สถานาร์ในปัุบันเนรแทบ
ะไม่สนใอะไรมาเา่วมา
"ห้ออาบน้ำๆ" เนรเินมาเาห้อน้ำ
ที่อยู่ทัไปาห้อนอนเธอใ้เวลา
อาบน้ำนานพอวรเพราะท้อที่โ
ทำให้เธอทำอะไรลำบาเนรเินมา
เ็ัวที่ระมอูัวเอในระ
รไหล่้ายเียวล่ำาาร
เหยียบอเนผิวที่าวอร่านี้
ทำให้รอยล่ำัมา
เนรมอรอยนั้น้วยสายรัเีย
ันส่ายหน้าเพื่อไม่ิถึมันอี
"เห้อ~ แย่สะิวันนี้หิว็หิว่ว
็่ว" เนรบ่นระปอระแป
่อนออาห้อน้ำไปหาุใน
ห้อมีุให้ใส่บ้าแ่ลุมท้อ
ไม่ไ้เนริยิบผ้าห่มมาลุม
่อลมา้าเินไปห้อรัวเพื่อ
เปิู้เย็น ในู้เย็นมีอเยอะ
มาูเ้าอเ่าะุ่นไว้เยอะ
เนรยิบอ่ายๆมาินเ่น
นม และนมที่แ่ไว้เนรินอย่า
ระหายยัทุอย่าและลืนลไป
ไม่สนภาพพน์เธอหิวิๆหิวมาๆ
อึๆ
"เห้อ~~ หิวมา ินเสร็แล้ว่ว
ามทันทีเลยแย่แหะี้" เนรรีบลุ
ทันทีทิ้อที่ินไว้เธอไม่สนใมัน
อีแล้วรีบึ้นไปนอนที่ห้อ เนร
ล้มัวนอนลแนหน้ามอแพาน
ิอะไรหลายๆอย่า่อนา่อย
ย่อนลและหลับไป
ร้านเสื้อผ้า
เปลี้ย!
สายฟ้าฟาใส่อมบี้4-5ัวอมบี้ที่
โนฟ้าผ่าแน่นิ่ไปับพื้น
" ฮือๆ บอยเาลัวเาลัว" เนที่
วิ่หนีมาที่ร้านเธอมาเอบอยและิม
พอีและรีบวิ่ไปหา เพื่อนเธอสอน
โนทิ้ทันทีเธอไม่แม้ะมอเพื่อน
สาวที่วิ่มา้วยันแม้แ่น้อย
เพื่อนนนั้นวิ่ล้มและโนอมบี้
รุมัินทันที
มีแ่เนเท่านั่นที่รอมานเียว
เพราะพลัพิเศษอเธอทำให้เธอ
รอมาไ้
"เิอะไรึ้นเล่ามา แล้วนอื่นไปไหน!"
บอยไม่สนใเนมานัเพราะเา
ไม่่อยอบเนมานานแล้วเธออบ
มา่อวนเาไม่หยุไม่หย่อนเา
รีบพยามถามเธอ้วยวามร้อนรน
"ะือัน ัน" เนพูะุะั
ทันทีเธอลัวนอนนี้เธอรู้สึลนลาน
ไปหม
"เนบอมานอื่นไปไหนหม"ิม
มอเนอย่าเอาผิทั้เาและบอย
รู้นิสัยเนีพวเาพยายามบอให้
เนทำัวีๆหน่อยพวเา้อออ
หาเสบียึไม่สามารถูทุอย่าไ้
แ่พวเาไม่ิเลยหล่อนทำไร
อะไรแบบนี้ ิมรู้สึเป็นห่ว3นที่
หายไปทันทียิ่พี่เนรที่ำลัท้อ
้วยเธออาไม่รอไ้ บอยและเา
เือนุเนรไว้แล้วเธอไม่น่าิสั้น
ออาที่ปลอภัยแน่ๆนอา
ะมีนลาออไป
ิมมอเนาวาทันทีเาไม่ิว่า
เลยหล่อนะทำอะไรบ้าๆแบบนี้มัน
ไม่ใ่ที่ๆะเินเล่นไปทั่วแบบแ่่อน
อีแล้วนะ
"ัน ันไม่รู้ ันไม่รู้อะไรทั้นั้น!!"
เนวิ่เ้าในร้านทันทีเธอลัวและ
ประสาทเสียมาเธอเสียเพื่อนถึ
สอนและเห็นาเลือสา
สำหรับหิสาวที่ไม่เย่าสัว์
หรือเห็นเลือมา่อนภาพนั้น
หลอหลอนเธอมา
"เน!!!" บอยะโน้วยวามโรธ
และำลัะไปถามเนให้รู้เรื่อ
ิมุแนบอยไว้่อน
"ใเย็นบอยสภาพเธออนนี้ถาม
อะไรไม่รู้เรื่อเราไปหาพี่เนรและ
นอื่นๆ่อน" ิมอธิบายให้บอยฟั
บอยเหมือนุิไ้หันไปมอเน
ที่หายในร้าน้วยวามุิ
"ปะิมเรา้อหานอื่นให้เอ" ใน
ใอบอยรู้สึร้อนรุ่มไปหมรีบ
พุ่ัวไปที่ๆเนผ่านมา
"อืม"ิมอบรับบอยและรีบามไป
ิอย่ารวเร็วเสบียที่พวเาหาไ้
โยนทิ้ไว้หน้าร้านโยไม่สนใ
สำหรับพวเาพี่เนรเป็นนสวย
มาและเป็นนน่ารัและุย่าย
พวเาูแลเธอีเพราะเธอท้อ
แม้พวเารู้นั้นนำมาึ่วามไม่พอใ
อี3สาวแ่พวไม่ิว่าะนา
่าแันไ้ พวเาประมาทเิน
ไป
"อย่าเป็นไรเลยนะรับพี่เนร"
ิมเป็นห่วพี่เนรมาอายุพวเา
ห่าัน3ปีเอเาอายุ20และบอย
อายุเท่าันับเา
ลับมาที่เนรำลันอนหลับเนร
สะุ่ื่นเพราะเหมือนมีอะมาระแท
ท้อ เนร้มมอท้อที่ยุบึ้นล
"โอ๊ยๆ อย่านะ! ะลอแล้วหรอ! " เนร
ใ่อนะท้อเธอสบลอี
รั้เนรถอนหาย้วยวามใ
"นี้ๆ เ็อย่าเล่นี้สิใหมเลย"
เนรรู้อยู่ว่าใล้ลอเ็มทีเพราะ
นี้็8เือนเือบ9เือนแล้วามวามทรำ
เธอเริ่มไม่แปลใแล้วทำไม่ื่นมา
ถึอยู่โรบาล เนรเริ่มิหนัะ
ทำลอยัไละทีนี้
" เห้อ ปวหัวๆ" เนรลุลาเีย
้าๆมอนาฬิาบนหัวเียอนนี้
8โมเ้าอวันใหม่เธอำไ้ว่า
โนเนลามาอน7โมอเมื่อ
วานและเธอหนีมาถึนี้บ่าย3
เนรละวาทสนใเินมาเ้าห้อน้ำ
และเินลมา้าล่าเธอมอโ๊ะที่
มีนมระายเ็มโ๊ะเธอละวาม
สนใเปิู้เย็นยิบนมปัและไ่
ออมาเปิเาแ๊สปินมปัและ
ทอไ่ หลัทำเสร็เธอเอาไม่วา
วาอบนโ้ะออให้หมเพื่อนั่
ินเียบๆ เธอรู้สึเห้าเล็น้อย
แม้ะเอเรื่อร้ายมาเมื่อวาน็าม
"เห้อ~~~ " เนรถอนหายใยาว
้วยวามเบื่อพอเธอินเสร็เอา
านไปแ่ในอ่าล้าานทันที
เนรเินออมาเธอเลือบไปเห็น
ทาลใ้ินเนรสสัยเธอเินล
ไปมีประูเหล็ปิไว้เนรลัเล
ะเปิีไหมสุท้ายเธอไม่อา
ทนสสัยไ้เธอพยามเปิแ้มๆู
ภาพที่เธอเห็นแทบทำเธอ๊อไม่
ิว่าบ้านเล็ๆอย่านี้ะมีไ้
"อะไรอพวนี้เป็นอเ้าอเ่า
หรอ" เนรเปิประูเ้าไปภาพร
หน้าเธอือห้อนาให่เธอเินสำรว
มีเียโ๊ะที่นอน ห้ออาวุธ
ห้อพยาบาล ที่้อมยิปืน ห้อเสบีย
"บ้านบ้านี้มันอใรฟะ เถื่อนเิน"
เนรอะอึ้ไม่ไ้และสายาอ
เธอลุว้าวเมื่อมอปืนและาบ่า
มามายห้ออาวุธ
"เ๋ี้เรารอไ้แน่!" เนรแทบอยา
ระโโลเ้นสะเียวนี้ท่าไม่ิว่า
ท้อโนะ
"ั้แ่นี้ไปบ้านนี้ืออันแล้วเฟ้ย55"
เนรหัวเราะอย่าสะใเพราะนี้ะือ
านอเานับแ่บันี้
.
.
.
.
.
.
.
.
ิามอน่อไป
ความคิดเห็น