ดอกไม้ริมทางถนน

ข้อมูลเบื้องต้น

เรื่องสั้น  ดอกไม้ริมทางถนน

....... เสียงคนต่อล้อต่อเถียงทะเลาะกันดังตั้งแต่เช้า โวยวายที่หน้าบ้าน   คงไม่ใช่เสียงใครที่ไหนนอกเสียจากพ่อกับแม่ของฉันเอง คนทั้งซอยต่างสุ่มหัวนินทาว่าบ้านไอ้ชัยกับนางศรีทะเลาะกันทุกวัน เมียติดพนัน ผัวติดเหล้าเมายา  ไม่ทำมาหากินอะไรเป็นหลักแหล่ง  “ฉันเกิดและโตในบ้านหลังนี้ ฉันคงชินได้แล้วสินะ”

          “อีเปีย อีเปีย ” เสียงแม่เรียกหาฉันดังทั่วบ้าน

          “อะไรแม่” ฉันขานตอบ

          “พรุ่งนี้แกไม่ต้องไปโรงเรียน แกไปหาตังมาให้ฉันใช้ เข้าใจไหม” แม่พูดด้วยอารมณ์โมโห คงเป็นเพราะเสียพนัน สร้างหนี้สินเพิ่ม ทุกวันนี้หนี้สินจะกองท่วมหัวอยู่แล้ว

       ฉันได้แต่รู้สึกโกรธอยู่ภายในใจแต่น้ำตาก็ไหลอาบหน้า ตั้งแต่เกิดมาฉันไม่เคยรู้สึกว่าแม่รักฉันสักนิด         แม่แค่พลาด! แม่ไม่เคยอยากมีฉัน…   ฉันได้แต่ตัดพ้อเงียบๆอยู่คนเดียว

        เย็นนี้ฉันได้ไปสมัครงานเป็นเด็กเสิร์ฟที่ร้านอาหาร มันเป็นร้านในซอยลึก ดูแอบๆ

มีแต่ชายรุ่นใหญ่เข้ามาในร้านและมีเด็กสาวคอยตักอาหารป้อนให้ท่าทางกระหนุงกระหนิง…

…วันนี้เริ่มทำงานตั้งแต่ 5 โมงเย็น กว่าจะเลิกก็เกือบเที่ยงคืน ค่าแรงวันนี้คือเงิน 150  บาท กลับถึงบ้านแม่ก็คงรีดไถ่ไปซะหมด ไม่ก็โดนด่าโดนว่าสารพัดเหตุเพราะเงินคงไม่พอเอาไปเล่นพนัน

          “ป้าศรี ป้าศรีอยู่ไหม” เสียงเรียกของเพื่อนบ้าน

          “ธุระอะไรแต่เช้าว่ะ” แม่รีบออกมาหน้าบ้าน

          “ไอ้ชัยโดนตำรวจจับ เห็นว่าค้ายาหลายร้อยเม็ด ป้ารีบไปดูมันสิ” เพื่อนบ้านบอก

แม่ทำสีหน้านิ่งเฉยๆ คงนึกสมน้ำหน้าสะใจอยู่ไม่น้อย แต่อีกอย่างพ่อก็เข้าออกคุกอยู่บ่อยๆจนเป็นเรื่องปกติ

… เย็นนี้ฉันออกจากบ้านตั้งแต่สี่โมง

แม่ค้อนสายตามาหาฉันแล้วพูดว่า “เย็นนี้แกหาตังให้มันได้เยอะๆหน่อย” ฉันได้แต่ฟังคำบ่นจนหูชาแทบทุกวัน

เดินเข้ามาในร้านวันนี้มีแขกมาตั้งแต่เย็น ฉันสังเกตมีสายตาจับจ้องมาที่ฉันราวกับเสือจะตะครุบเหยื่อ                รีบเข้าไปหลังร้านดีกว่า ฉันพึมพำ…

ฉันแอบได้ยินเสียงเด็กสาวที่แต่งตัวโป้ๆ ยืนคุยกันเสียงดัง

       “เมื่อยไปทั้งตัวเลยอะ” เด็กสาวคนแรกเอ่ย

       “แต่มันก็คุ้มนะโว้ย ได้ตังเยอะ งานสบายๆ” เด็กสาวอีกคนพูดขึ้นแล้วพากันหัวเราะครื้น

ได้ยินแล้วก็คิดอยู่ครู่หนึ่ง หน้าตาฉันก็ไม่ได้ขี้ริ้วขี้เหร่ ถึงมันเป็นอาชีพที่ไม่น่าภูมิใจนักแต่ได้เงินใช้คล่อง

…“ยังไงชีวิตฉัน ฉันขอกำหนดเองอาชีพหญิงขายบริการหรือโสเภณี มันอาจจะทำให้ฉันสบายกว่านี้”

อาชีพขายบริการของฉันเริ่มขึ้น มีเงินใช้แต่งตัวสวย แม้สายตาคนที่มองจะดูถูกเหยียดหยาม ฉันก็ยังยืนยัดกับการขายบริการ ไม่ได้คิดว่าจะสร้างความเดือนร้อนให้ใคร แม่ก็สบายมีเงินเล่นพนัน

        มีเสี่ยเล็กเสี่ยใหญ่มาติดพันฉันมากมาย บ้างก็แอบซุกเงินเมียมาให้ฉัน ซื้อแหวนทองวงใหญ่ให้แต่แลกกับการที่ฉันต้องปรนนิบัติ เพื่อตอบสนองความต้องการของเขา

       ลูกค้าคนแล้วคนเล่าที่ผ่านเข้ามาในชีวิตฉัน บางครั้งก็ไม่รู้ว่าเขาเป็นใคร รู้แค่เขามีเงินมาให้ บางครั้งฉันคิดว่าฉันคงเป็นแค่ดอกไม้ที่อยู่ริมทาง ไม่มีค่าอะไร สวยแต่ไม่มีใครคิดเด็ดไปปักไว้ในแจกัน มีแต่เด็ดขึ้นมาเชยชมแล้วทิ้งอย่างไม่แยแส…

ฉันยึดอาชีพนี้มาตลอดจากวันเป็นเดือน จากเดือนเป็นปีจนหลายๆปี ร่างกายฉันเริ่มไม่ไหวไม่มีใครสนใจซื้อบริการของฉัน  ร่างกายก็ทรุดโทรมจนป่วย…

…ฉันป่วยเป็นโรคที่สังคมรังเกียจ โรคเอดส์  และโรคอื่นๆอีกมากมายล้วนเกิดจากการขายบริการของฉันเอง

ร้องไห้สุดเสียง เสียใจสุดชีวิต ได้แต่คิดว่าถ้าย้อนเวลาไปได้ฉันจะเลือกทางเดินนี้หรือเปล่า

… ฉันสามารถเลือกทางเดินชีวิตให้ตัวเองได้ดีกว่านี้  เพราะอะไรมีคำถามเกิดขึ้นมากมาย ชีวิตฉันพังเพราะตัวเองหรือใครทำชีวิตฉันเป็นแบบนี้  จะออกไปไหนตอนนี้คงมีแต่คนสมน้ำหน้าแม้แต่แม่ไล่ฉันอย่างกับหมูกับหมา

ชีวิตโสเภณีอย่างอีเปียสุดท้ายถึงคราวตกอับ ไร้ที่พึ่ง…

มันคงถึงคร่าที่ดอกไม้แสนสวยริมทางอย่างฉันจะแห้งเหี่ยวไป   เดินไปกลางสะพานข้ามแม่น้ำที่กว้างใหญ่

พึมพำ ตัดพ้อชีวิตตัวเอง ร้องไห้ไม่มีใครอยู่ข้างๆ การตัดสินใจครั้งต่อไปฉันคิดถี่ถ้วนดีแล้วชีวิตที่ไร้ค่ามันไม่น่าจดจำอะไร

 “ฉันยืนขึ้นบนขอบสะพาน กระโดดดิ่งลงสู่แม่น้ำ  ขอจบเรื่องราวร้ายๆที่ผ่านเข้ามาในชีวิตไว้แค่นี้”

       “พรุ่งนี้ฉันคงเป็นหน้าหนึ่ง”