ฝืนรักให้สวรรค์ร่ำให้

แนะนำตัวละคร

หมี่ซี่  เซียนสาวผู้รักสนุก  แม้แต่เทพเซียนยังต้องเจ็บปวด เมื่อนาง เผลอมอบหัวใจดวงน้อยๆทั้งดวงให้กับ พี่ชายต่างมารดา รักครั้งนี้นั้นยากจะลืมเลือน นางจะหยุดหรือก้าวต่อไปดี

“จะมีที่ไหนบ้างที่ข้ากับท่านจะได้อยู่ร่วมกันเมื่อคู่อื่น...ข้ารักท่านแต่พูดออกไปไม่ได้รู้รึไม่ว่าข้าจะบ้าตายอยู่แล้ว”

เฟิ่งหวง มารหนุ่มผู้มีแววตาก้าวร้าว เกลียดบิดาที่ทิ้งให้มารดาและเขาต้องอยู่อย่างหลบๆซ้อนๆ

“เจ้าคิดว่าข้าอยากทำนักรึที่ต้องผลักใสเจ้าออกไปให้คนอื่นจะต้องคอยมองเจ้าอยู่ห่างๆในฐานะพี่ชาย...ต้องถอยห่างจากเจ้าที่ละก้าวคิดว่าข้าอยากทำนักรึไง”

“หากเจ้าก้าวเข้ามาเจ้าจะกลายเป็นสตรีไรยางอายใจคดรักพี่ชายของเจ้าเอง” เฟิ่งหวงจ้องมองหมี่ซี่ที่สวมชุดเจ้าสาวสีแดงสด

“หากท่านไม่ต้องการข้าแล้ว..เพียงท่านบอกให้ข้าไปข้าก็จะไปไปอยู่ในที่ๆของข้าจะไม่มาให้ท่านพบเห็น”

เท้าเล็กก้าวไปหาบุรุษตรงหน้า นางยอมเป็นสตรีที่ไร้ยางอายหากวันนี้ได้อยู่กับคนที่นางรักแม้มันจะเป็นเพียง เสี้ยววินาทีก็พอใจมากแล้ว ไม่มีคำพูดใดๆหลุดออกจากบุรุษตรงหน้ามีเพียงสายลมที่พัดผ่านพวกเขาทั้งสอง ร่างบางเดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าชายหนุ่มที่เอาแต่ก้มหน้าไม่ไม่พูดจามือบางยกขึ้นสัมผัสอกแกร่ง

“หัวใจของท่านกำลังร้องให้...ท่านยังมาทำปากดีไล่ข้าไปแต่งงานกับคนอื่นคนโกหก…รู้รึไม่ท่านโกหกคนอื่นได้แต่กับข้าไม่...เฟิ่งหวงเราหนีไปด้วยกันเถอะไปอยู่ในที่เราสองคนจะอยู่ด้วยกันได้ไปในที่ที่ไม่มีพวกเขาได้โปรดบอกข้าว่าท่านจะไป...เฟิ่งหวง”

ไม่มีคำพูดใดหลุดออกมาจากบุรุษตรงหน้าเขายังคงยืนนิ่งราวกับหุ่นมือบางลดนางรีบหันหลังให้เขาแม้ร่างกายจะไม่ยอมทำตามที่ใจสั่ง

“.......”  เขาตัดใจจากข้าได้แล้ว แล้วเหุตใดกันทำไมข้ายังคงรักเขา แต่ทว่าจู่ๆร่างบางก็ถูกสวมกอดจากเขาแน่นคำตอบที่ได้รับมาพร้อมเสียงหัวเราะปนร้องให้หรือจะเรียกว่าดีใจก็ว่าได้

“ไม่ว่าที่ไหนขอเพียงมีเจ้าข้าก็พร้อมที่จะไป...เราจะหนีไปด้วยกันอยู่ด้วยกันจนแก่เฒ่าแม้พวกเขาจะห้ามเรารักกัน...ข้าก็จะรักเจ้าหมี่ซี่...”

“อืมม.....”