นางผู้ไร้ตัวตน

การได้พบกันโดยบังเอิญนั้น หรือจริงๆเเล้วไม่ใช่เรื่องบังเอิญ  ข้าไม่เคยได้สัมผัสภายนอกที่ต่างมีผู้คนมากมาย ไม่เคยเเม้เเต่พบเจอใครนอกจากคนในจวน ต้องทนอยู่ภายในห้องนอน ตั้งเเต่ข้ายังเด็ก พอได้ออกมากลับไร้มิตรสหาย  เเต่กลับมีชายผู้หนึ่ง กลับรู้เรื่องของข้าเป็นอย่างดี 

"การได้พบเจ้า ข้าสุขใจยิ่งนัก"

"ท่านสุขใจอย่างนั่นรึ  เเต่ข้าหารู้จักเจ้าไม่"

"-" ฝากติดตามด้วยนะเจ้าคะ