ข้าคือสตรีเส้นใหญ่ที่สุดในใต้หล้า

ตอนที่ 17 : สิ่งนี้คือจี๋ทา

เสิ่นหวังเหว่ยเรียกคนรับใช้ให้ไปนำสิ่งที่ตนนำมาฝากบิดาและน้องสาวเข้ามา เขามอบชาเตียนหง ซึ่งเป็นชาแดงชั้นดีมอบให้บิดา เสิ่นหวังจิ้งยิ้มไม่หุบบุตรชายของเขารู้ใจเขาเช่นนี้เสมอ 

ส่วนเสิ่นจือเหว่ยได้รับเครื่องดนตรีชนิดหนึ่งที่นางมิรู้จัก

"สิ่งนี้คืออันใดหรือเจ้าคะ" เสิ่นจือเหว่ยรับสิ่งที่พี่ชายนำมาฝากด้วยสองมือ 

"จี๋ทา ชอบรึไม่เล่า" นางพินิจมันด้วยความสนใจ นางมิเคยเห็นสิ่งนี้มาก่อน ลักษณะคล้ายผีผาฉินแต่ก็มิได้คล้ายมากนัก 

*กีต้าร์

"ชอบเจ้าค่ะ แต่ข้ามิรู้ว่าเจ้าสิ่งนี้ใช้วิธีใดบรรเลง ใช่บรรเลงคล้ายผีผาฉินหรือไม่" เสิ่นหวังเหว่ยล้วงเข้าไปในแขนเสื้อ ชูหนังสือเล่มบางเล่มหนึ่งให้นางดู 

"บังเอิญพี่ชายได้พบกับสหายทางการค้า พอดีกับที่พี่ชายกำลังเดินหาของฝากให้เจ้า ได้สนทนากัน เขาจึงแนะนำสิ่งนี้พร้อมตำราวิธีการเล่นมาให้เจ้าด้วย" เสิ่นจือเหว่ยขมวดคิ้ว บนแคว้นนี้มีคนเช่นนี้อยู่จริงหรือ ไม่สิสหายทางการค้าย่อมมีผลประโยชน์แลกเปลี่ยน

"พี่ชายหมดเงินไปมากเท่าใดกัน" เสิ่นหวังเหว่ยอึกอักจะให้เขาตอบนางได้เช่นไรว่าของพวกนี้เขามิได้เสียเงินสักอีแปะเดียว

"เจ้าอย่าสนใจมูลค่าของมันนักเลย กลับเรือนไปก่อนไป พี่ชายมีเรื่องคุยกับบิดาเล็กน้อย" เสิ่นจือเหว่ยมองพี่ชายยิ่งนึกสงสัย ข้อตกลงคืออันใดกัน องค์ฮ่องเต้ผู้นั้นจึงยอมถอยโดยง่าย นางยังนึกสงสัยมิหาย

"เจ้าค่ะ" เสิ่นจือเหว่ยตอบรับ 

เสิ่นหวังเหว่ยพยักหน้าพอใจ น้องสาวของเขามักว่าง่ายเช่นนี้เสมอ 

เสิ่นจือเหว่ยเอ่ยลาบิดาและพี่ชายแล้วเดินออกไป หลังจากร่างบางออกไปแล้ว เสิ่นหวังเหว่ยหันไปสนใจผู้เป็นบิดาอีกครั้ง

"บิดาขอรับ..." เสิ่นหวังจิ้งอดสะดุ้งมิได้ ซึ่งก็เป็นปกติของคนมีชนักติดหลังเช่นเขา

.

ยามนี้เวลาล่วงเลยเข้ายามห้ายแล้ว ภายในเรือนหลังหนึ่งเสิ่นจือเหว่ยยังคงเปิดดูตำราวิธีการเล่นเจ้าจี๋ทาอย่างขะมักเขม้นโดยใช้แสงจากตะเกียงน้ำมัน บัดนี้นางได้เอ่ยปากไล่จางหมิ่นไปนอนแล้ว

สิ่งนี้แปลกใหม่มากนักสำหรับนาง ตำราเล่มนี้เองก็ดียิ่งนัก อธิบายทุกอย่างโดยละเอียดโดยภาษาที่ใช้กันทั่วไปในแคว้น บางครั้งใช้ตัวอักษรยึกยือที่นางมิรู้จักในการกำกับตามรูปประกอบให้นางวางนิ้วตาม 

อย่างตัวอักษร C ใช้แทนเสียงหนึ่ง นางมิรู้ว่าตัวอักษรนี้คือตัวอักษรของแคว้นใด ในตำราเล่มนี้ยังมีทำนองเพลงที่ใช้ตัวอักษรแปลกๆพวกนั้นแทนเสียงต่างๆมาให้เสียด้วย หากนางสามารถบรรเลงมันได้โดยเร็ววันคงดีมิน้อย 

ผู้ที่แนะนำสิ่งนี้แก่พี่ชายช่างน่าสนใจเสียจริง

หาว~ เสิ่นจือเหว่ยเริ่มง่วงนอนนางเก็บตำราไว้ในหีบอย่างดีคู่กับเจ้าจี๋ทาของนาง นางดับตะเกียงล้มตัวลงนอน แม้จะง่วงเพียงใดตาของนางก็มิยอมหลับลงเสียที

ภายในหัวย้อนนึกไปถึงข้อตกลงระหว่างองค์ฮ่องเต้กับพี่ชาย ข้อตกลงแบบใดกันที่บุรุษผู้นั้นใช้เสนอพี่ชายของนาง ข้อเสนอที่ดีจนเขายอมเลิกบังคับพี่ชายของนางไปสอบจอหงวน

เดิมทีนางมิสนใจหนังสือนิยายประโลมโลกที่อ่านก่อนตายตอนเป็นหลินกุ้ยเฟยมากนัก พวกเขาจะรักกันหวานชื่นเพียงใดล้วนไม่เกี่ยวกับนาง หากแต่ตอนนี้นางอยากรู้เรื่องราวต่างๆที่สอดแทรกภายในนิยายเล่มนั้น แต่มีสิ่งหนึ่งที่นางจำได้และมั่นใจคือหยางเกิงซินอนาคตแม่ทัพไร้พ่ายผู้นั้นอยู่ฝั่งเดียวกับองค์ฮ่องเต้ นั่นนับว่าดีไม่น้อยที่พี่ชายนางอยู่ฝั่งเดียวกับเขา อยู่ฝั่งพระเอกไว้อนาคตย่อมดี

น่าเสียดายยิ่งนัก หากนางรู้ว่านิยายประโลมโลกมิมีแก่นสารเล่มนั้น คือเรื่องเกี่ยวข้องกับนางอย่างแท้จริง นางจะตั้งใจอ่านเป็นอย่างดี

หากแต่เสียดายมันตอนนี้ก็คงมิทันเสียแล้ว ฉะนั้นก็ช่างมันเสียแล้วกัน

ว่าแต่ตอนนี้เรื่องราวของพวกเขาดำเนินไปถึงไหนแล้วกัน ว่างๆนางคงต้องสืบดูเสียหน่อยแล้ว

*เปลี่ยนชื่อพระเอกในนิยายจากหยางหวังเหล่ยเป็นหยางเกิงซินนะคะ

_____________________________________

วันนี้ว่าจะไม่มาแหละ ไรท์โดนหวยกินในวันนั้นของเดือน ทวีความเศร้ามากๆๆๆๆ แต่กลัวรีทรอ ไรท์เลยมาาา