ลำดับตอนที่ #4
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : มิตรมัจจุราช ตอนที่ 4
มิรมัุรา
อนที่ 4
3 วัน่อมาหลัาัวเอเือบเระเบีย นเรศ็ไ้รับอนุาิให้ออาโรพยาบาลไ้ อาาร่าๆหายี แ่ยัมีบาแผลภายนอที่้อใ้เวลาสมานัว
ภายในห้อพัที่หอเ่านเรศนั่มอสมุบัีมียอเือบสามล้านนับเป็นเินมาที่สุในีวิ'ะเอาไปทำอะไร่อี'เาิหาวิที่อยอเท่าที่นธรรมาเ่นนะิไ้ เพียแ่อีใหนึ่อยาเ็บเป็นทุนเรียนให้บ่อน
"่ามัน่อนแล้วัน"นเรศัวามิแล้วหยิบุนัศึษามารีสำหรับวันพรุ่นี้
ึเรียนมหาลัยะวิศวรรม สาาวิศวรรมโยธานเรศเินเ้ามาพร้อมสายาเหล่านัศึษาที่มอมาแบบแปลๆ
อาเป็นเพราะเรื่อรถูหัอาาวะบัีลามหาวิทยาลัยทำให้หลายนรับรู้
"เห้ย.....หายแล้วไ ไปเ้าเรียนไ้แล้ว"เป้เพื่อนในห้อเินีู่ทัทาย่อนมีลุ่มั้นเรียนเียวันเินามหลั"อย่าไปสนใเลยว่ะ.....อหัเรื่อธรรมา เลิเรียนแเหล้าันีว่า"
"โถ่ไอเป้.......มัน็พึ่หายยัะวนมันอี"เพื่อนในลุ่มทัท้ว ่อนะเห็นหิสาวเพื่อนร่วมห้อโบมือเรีย
"มาไ้แล้วารย์ะเ็ื่อ.......วันนี้้อไปูาน้วย"
บริษัทนาลาธุริ่อสร้า มีานอรับาลและเอนนับ 10 โราร่อปี ทามหาลัยิ่อเพื่ออให้นัศึษาร่วมเ้าูาน
"เิรับ.."เ้าหน้าที่นำทาเ้าสู่ห้อประุม มีอว่าเรียมพร้อมไว้อยู่่อนแล้ว
ารบรรยายนำเสนอวามเป็นมาอบริษัท ่อนะมาทาเรื่อาร่อสร้า และบ้วยวามปลอภัยในโราร
"เี๋ยว่วบ่ายะเ้าไปูส่วนอาน่อสร้าโรารถนนเส้นใหม่นะรับ"เ้าหน้าที่บรรยายแ้ำหนารร่าวๆ แล้วปล่อยให้ทุนรับประทานอาหารที่ถูัเรียมไว้ให้
โรารถนนทอยาวว่า 10 ิโลเมรทอยาวีู่ถนนสายเ่า มีส่วนเริ่มเทอนรีไปเพีย 5 เปอร์เ็นนอนั้นยัเป็นั้นอนารบอัั้นิน
เรื่อัร รถเรน รถบล้อยาล้อเหล็ รวมถึแม็โร่าถูอทำานประำำแหน่.....นอานั้นยัมีรถสิบล้อวิ่
ผ่านไปมานินส่
ลืนนนน...!!
ุบบบ ุบบบ
เรื่อัรทำานเสียัทำให้บารับนทำาน้อใ้สัามือในารสื่อสาร
นัศึษาำนวน 15 นและอาารย์อี 2 ท่านเินูารทำานโยมีวิศวรเป็นผู้บรรยาย
เาเินรั้ท้ายสุมอหลัน้านหน้าอย่าเหม่อรอยิอะไรฟุ่่าน
แสแแรสาส่อแม้ะมีหมวเฟี้่วยบรรเท่าแ่็ไม่อา้านทานไอวามร้อน นเรศ้มหน้าหลบแเห็นเาร่าเหล่าเพื่อนร่วมั้นอยู่เ็มพื้นิน
"เฮ้ยยยยยย"เสียร้อา้านหลัอนเรศเรียสายาทุน
"มีอะไร.....นเรศ"เาเยมอหน้าอาารย์ผู้ถาม่อนสั่นศีรษะปิเสธ ่อนะ่อยๆ้มล่ำอย่าวิ'าฝาเหรอ'
วิศวรที่เินอธิบาย้านหน้าั่วะหนึ่เาบริเวศีรษะาหายไป แ่หลัาลับมามออีรั้็เป็นปิ
รถบอัินยัยัวิ่ผ่านไปมานหวาเสียว นเรศเริ่มรู้สึบาอย่าเหมือนะมานถูับ้อ
วูบบบบบ
หาาพลัยเหลือบเห็นเานสวมสูทอย่าียืน้อมอ้วยสายาเหี้นมเรียมอยู่บนหลัานับ่อนร่าะ่อยๆเลือนหายไป
"ระวั...!!"
ู้มมมมมมม......!!
นเรศที่้อมอรถเรนอยู่นาน็เห็นวามผิปิ นับฟุบหมอบลแ่ารทำานยัำเนินอยู่
แนเรนเหวี่ยสลิยเหล็้ออ้อยผ่านเียศีรษะวิศวรเพียนิเียว่อนารทำานอรถะหยุล
"เฮ้ยยย....ทำานันยัไ นให้สัาับนวบุมไปไหน"วิศวรนัล่าวโวย่อนให้พวเารอ
ทีมานถู่อว่าอย่าหนั่อนมีนานถูไล่ออสามน เนื่อาวบุมานให้มีวามเสี่ย
ปึ ปึ ปึ ปึ...
ารมานยัำเนิน่อไปในส่วนสุท้าย พวเาเินมานถึุที่ปั่นั่นอเสาเ็มสะพาน้ามลอ
ุ้มยึ้นและล ึ้นและล เสียันารบรรยายแทบะไม่ไ้ยิน
เสาเ็ม 4 เหลี่ยม่อยๆลามน้ำหนัที่ถูระทำ
ปึ ปึ ปึ...
วิศวรเินเ้าใล้ัวปั่นัน ทำสัามือบาอย่าให้ยุ้มสูึ้นอีเล็น้อย่อนอลเพื่อลเวลา
ึ ึ ึึ ปึ
ึ ึ ึ ปึ
ฟุบบบบบบ.......
"รี๊.........!!"
เสียรีร้อาเหุาร์ไม่าฝันเมื่อสลิที่ยุ้มาสบัเหวี่ยไปมาัผ่านร่าวิศวรและนานใ้ปั่นั่น
วามแรส่ผลให้อวัยวะที่ถูสลัวัผ่านหลุาระเ็นในทันที เลือสีแพุ่ลอยามิ้นส่วนนั้นๆระัระา
แนวิศวะรและนานปลิวลอยนละทิศทา แนและหัวลรหน้าะนัศึษาูาน นผู้หิและนที่รับไม่ไ้รีร้อเบือนหน้าหนี
นเรศใบหน้าีาไปทั้ร่า บุลสวมุเียวันับที่ยืนบนหลันรถเรนยืนยิ้มมอเหุาร์อยู่ใ้ปั่นั่นัวเียวัน
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น