คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ตอนที่ 1
กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว
ยังมีหมู่บ้านกลางป่าแห่งหนึ่งมีบ้านไม่ถึงสิบหลังแต่ทุกคนก็อยู่อย่างมีความสุข ในเวลากลางดึกทุกคนหลับไปหมดแล้วแต่ยกเว้นพี่น้องคู่หนึ่งที่คนเป็นพี่กำลังเล่านิทานอยู่บนเตียงแต่คนน้องกำลังจะหลับเต็มที
"แล้วเจ้าชายกับเจ้าหญิงก็อยู่ด้วยกันอย่างมีความสุข"
ดีโอพูดเสร็จก็เอามือรูปหัวน้องชายตัวเอง
" นี่ เซฮุนอยากเป็นเหมือนเจ้าชายไหม?" เซฮุนปรือตาขึ้นมามองดีโอที่อ่านนิทานจบไปแล้วแต่ยังมโนไม่เลิก แต่เอาเถอะทำหน้าตาจริงจังอย่างนี้ใครจะไปแกล้งลง
"อืมอยากเป็นสิ แต่ตอนนี้เราก็อยู่ด้วยกันอย่างมีความสุขแล้วนี่?
" เซฮุนเลิกคิ้วถาม. ดีโอทำหน้ามุ่ย. -*-
"ไม่ใช่อย่างนั้นหมายถึงอยู่ในปราสาทมีเจ้าหญิงสวยๆแล้วก็มีคนใช้นับสิบคนและรวยจนกี่ชาติๆก็ใช้ไม่มีวันหมด". ดีโอพูดไป ก็ชี้นู่นชี้นี่ประกอบไป เซฮุนมองอย่างเหนื่อยใจ
"นี่พี่โตแต่ตัวใช่ไหมเนี่ย" ดีโอหันมาทำตามค้อนทันทีและเตรียมจะด่าที่ไม่รู้จัก การระเทสะ แต่มีเสียงฝีเท้าคนเดินเข้ามาซะก่อน
ตึก ตึก ตึก
"ป้าเข้าไปนะจ๊ะ" เสียงหญิงวัยชราร้องถามดีโอจึงตอบกลีบไปทันที. "ได้ครับป้าดา" หญิงวัยชราไม่มากจึงเดินเข้ามาลูบหัวดีโอ
"ทำอะไรกันอยู่จ๊ะ?" เซฮุนรีบตอบกลับทันที "กำลังฟังพี่ดีโอโม้ว่าอยากเป็นเจ้าชายอยู่ครับ" ผลั๊ว!! เสียงนี้ก็มาไวไม่แพ้กัน
"นี่แล้วใครให้ฟังนะห๊ะ!!:("
"อ่าวก็ใครสั่งให้พี่มาเล่าให้ฉันฟังเล่า!"
แง่ แง่ง หึ่ม เปรี๊ยะ ทั้งดีโอและเซฮุนต่าง ส่งกระแสไฟฟ้าใส่กันอย่างไม่มีใครยอมใครแล้วก็ไม่สังเกตเลยว่าป้าดานั้นมีสีหน้ายังไงเวลาพูดถึงเรื่องเจ้าชาย
........................................................................................
อีกด้านหนึ่ง
"ฮือๆ เราจะทำยังไงดีคะ เสด็จพี่"
หญิงที่มีใบหน้างดงาม กำลังร้องเหมือนจะขาดใจเมื่อมองไปยังร่างของชายชราที่มีใบหน้าขรึมไปด้วยหนวดเคราแต่ไม่อาจปิดบังดวงตาที่เศร้าหมองลงได้เลย แต่เขายังไม่อาจหลั่งน้ำตาออกมาได้ในเมื่อต้องเป็นที่
ยึดเหนี่ยวจิตใจของคนทั้งประเทศ
"ไม่เป็นไรหรอก เรื่องนี้มีทางออกแน่"
เขาทำได้แค่นี้ทำได้แค่พูดปลอบภรรยาของเขา เพราะตอนนี้ร่างกายของเขานั้น ไม่อาจลุกขึ้นได้อีกแล้วด้วยโรคร้าย และอีกไม่นาน ทายาทขอองเขาต้องสืบต่อ แต่ทำไมมานั่งร้องให้กันอย่างนี้ก็เพราะว่าทายาทของพวกเขานั้นหายตัวไปตั้งแต่16ปีที่แล้ว ตามหายังไงก็ไม่พบจึงไม่มีสายเลือดสืบทอด บันลังต่อ จะให้พระราชินีสืบต่อก็ไม่ได้เพราะมีกฎว่าห้ามผู้หญิงปกครองบันลัง สืบเนื่องมาแต่ก่อนหญิงสาวนั้นจะทำให้บันลังของประเทศสองประเทศที่ต้องการราชินีคนเดียวกันทำให้ประเทศทั้งสามล่มสลาย เพราะเหตุนี้ทำให้เขาคิดไม่ตกว่าจะต้องเอาใครมาปกครอง
ปึ้ง!!
เสียงประตูถูกเปิดออกด้วยความรีบร้อน ทำให้พระราชาหลุดออกจาก ภวังค์และหันไปมองคนที่มาใหม่
"ถวายบังคมองค์พระราชา" ชายที่มาใหม่เป็นคนรูปร่างอ้วนท้วมหน้าตาดูใจดี กล่าวขึ้น แต่เขาไม่มีเวลามากนัก.
"เจ้าพัสดีมีอะไรก็ว่ามา"
"แฮ่มๆ อย่ารีบสิครับ คืออออ. กระหม่อได้ยินข่าวหนาหูไปถึงประเทศโดยไกล ว่าพระราชาทรงประชวนหนัก และจะนอนตายตาไม่หลับเพราะไม่มีทายาทสืบทอดบันลัง ด้วยที่ว่ากระหม่อมเป็นลูกหลานของตระกูลเชื้อพระวงของที่นี่ และมีสายเลือดเดียวกับกษัตรอย่างท่าน จึงจะขอมอบทางเลือกให้กับท่าน. มีสองข้อคือ
1 ให้ลูกชายของกระหม่อมได้สืบทอดบันลังต่อจากท่าน
2 ท่านตายไปซะอย่างนี้โดยที่ไม่มีใครปกครองต่ออาจก่อให้เกิดสงครามระหว่างประเทศเพื่อแย่งชิงบันลัง อาจจะทำให้ประเทศนี้ล่มสลาย.
ในเวลานี้คงเป็นตัวเลือกที่ท่านต้องเลือกภายใน5วันแล้วเพราะถ้าเกินจากนั้นเกรงว่า ท่านคงไม่มีโอกาสได้เลือกแล้ว".
พัศดี พูดเหมือนเป็นเรื่องปกติทั่วไป แต่ทำให้พระราชินีกับพระราชาถึงกับคิดหนักเมื่อเงียบไปนานจึงตัดสินใจว่าจะเลือกข้อ....
"แล้วลูกชายของท่านเป็นใครละ"
คำถามนี้ทำให้พัศดีถึงกับยิ้มปากฉีกถึงรูหูแล้วกล่าวว่า
"กระหม่อมคิดไว้อยู่แล้วว่าพระองค์ต้องตัดสินใจอย่างนี้ ไค เข้ามา"
..................................
เรื่องนี้เป็นนิยายเรื่องที่ 2 ของเจ้าชายนะครับ คอมเม้นเป็นกำลังใจคนแต่งกันเยอะๆ นะคร้าบบบ
ความคิดเห็น